บทที่27 พนันกันมั้ย

“เขาเลิกกันแล้วเหรอ อา เอ้ย คุณสามี” กรรณณาราเอ่ยถามก่อนจะเปลี่ยนคำเรียกเพราะชนะชลคิดจะฉวยโอกาสเธอเพราะคำเรียกนี่สิ

“ก็ใช่นะสิ นุเคยมาปรึกษาว่าฟ้าอยากจะเลิกกับคุณธนาแต่ติดที่ทั้งสองไม่ค่อยได้เจอกันวันนี้เป็นโอกาสที่เหมาะมั้ง” ชนะชลเอ่ยว่าแต่จมูกโด่งนี่สิยังคงวนเวียนอยู่แถวต้นคอขาวเนียนของเธอจนกรรณณาราต้องตีแขนอย่างหมั่นไส้

“เลิกเล่นได้แล้ว สองคนนั้นเลิกกันแล้ว ดังนั้นเราต้องหาทางให้ยัยเพียงนภากับพี่กันต์กลับมาดีกัน” กรรณณาราเอ่ยบอกพร้อมส่งสายตาปราม ชนะชลมองสายตาภรรยาเด็กด้วยความรู้สึกแปลกๆในใจรู้สึกหวั่นๆ เหมือนกับว่าต้องยอมฟังคำของเธอ เขาคงไม่ได้กำลังกลัวเธอหรอกนะ บ้าไปกันใหญ่แล้ว

“ก็ได้จ๊ะ แล้วเราจะทำไงดี” ชนะชลเอ่ยเสียงหวาน แต่ยังคงกอดหญิงสาวไว้

“ต้องให้เขาสองคนเจอกัน คุณสามีช่วยพายัยเพียงนภาไปที่พี่กันต์อยู่หน่อยสิ นะนะนะ” กรรณณาราเอ่ยบอกอย่างออดอ้อนอย่างไม่เคยทำกับชนะชลมาก่อน

“สามีช่วยแล้วจะได้อะไร?” ชนะชลเอ่ยถามอย่างเป็นต่อรู้ดีว่านอกจากเขาแล้วไม่มีใครพาเพียงนภาไปเจอกษิเดชได้

“อยากได้อะไรล่ะ ว่ามาเลย ยกเว้นเรื่องบนเตียงภรรยาหาให้ได้หมด” กรรณณาราเอ่ยบอกแต่ไม่ลืมดักทางไว้ก่อน รู้หรอกว่าในหัวอีตาโคแก่นี่คิดอะไร

“โธ่รู้ทันซะงั้น งั้นแค่จูบได้ไหม จูบหวานๆ ทุกเช้าและก่อนนอน” ชนะชลเอ่ยบอกอย่างเป็นต่อ กรรณณารามองอย่างทำอะไรไม่ได้ก่อนจะพยักหน้า “โอเค จูบก็จูบ”

“งั้นมัดจำก่อนทีนึงจูบมาเลย แล้วเดี๋ยวสามีจะไปจัดการให้” ชนะชลบอกอย่างอารมณ์ดี กรรณณาราได้แต่หมั่นไส้ในใจก่อนจะยกมือทั้งสองประคองใบหน้าหล่อเหลาแล้วยืดตัวขึ้นประทับจูบลงที่ริมฝีปากร้อนอย่างไร้เดียงสา

เมื่อริมฝีปากบางแค่แตะอยู่ไม่ได้ทำอะไรต่อชนะชลจึงเอื้อมมือประคองท้ายทอยเธอไว้ก่อนจะสานต่อทุกอย่างตามที่ใจต้องการชายหนุ่มส่งลิ้นร้อนเข้าไปลิ้มลองความหวานในโพลงปากหวานไม่ว่ากี่ครั้งมันก็หวานจนเขาติดใจ หนุ่ม(ใหญ่)ดูดเม้นจนพอใจก่อนจะยอมผละออกเมื่อเจ้าของโพลงปากหวานเริ่มหายใจไม่ออก

“หวานจริง ๆ รู้มั้ยเนี่ยว่าทำให้สามีติดใจจนไปไหนไม่รอดแล้วนี่แค่จูบนะ โอ๊ยสามีไม่อยากคิดเลยว่าถ้าได้ทำอะไรอะไรจะติดใจขนาดไหน” ชนะชลว่าก่อนจะประคองหญิงสาวลุกขึ้นพร้อมปัดเศษหญ้าเศษดินออกจากชุดของทั้งสองก่อนที่ทั้งสองจะไปทำตามที่ตกลงกันไว้ ติดจรงติดใจอะไรกันยะ บ้าชะมัด ได้แค่จูบแหละ เพราะเค้าจะเป็นสาวพรหมจารีไปจนตาย จูบได้จูบไป ไม่ได้แอ้มหรอก

“คุณชลมีอะไรรึเปล่าคะถึงชวนฟ้าออกมานอกงานเดี๋ยวเมียคุณชลก็มาอาละวาดฟ้าอีก” เพียงนภาเอ่ยถามพี่ชายบุญธรรม แม้เธอและพี่ชายจะได้รับความเมตตาจากชนะชลและครอบครัวแต่ทั้งสองก็ยังไม่ลืมว่าเคยเป็นแค่เด็กกำพร้าไม่ควรยกตนเทียบเท่าชนะชลและครอบครัว

“พี่ได้ยินจากนุว่าเรากำลังจะเลิกกับคุณธนา” ชนะชลเอ่ยขณะที่เดินไปยังที่นัดหมายที่นัดแนะกับกรรณณาราไว้

“ฟ้าเลิกกับเขาแล้วค่ะ” เพียงนภาเอ่ยบอกพร้อมทั้งยิ้มอย่างโล่งใจแล้วเดินต่อไป ชนะชลหยุดเดินเมื่อถึงที่หมายที่นัดไว้แล้วเหลือบไปเห็นคนที่แอบฟังอยู่ตามแผนชายหนุ่มจึงเอ่ยขึ้น

“แล้วไม่คิดจะกลับไปคืนดีกับกันต์เหรอ” เสียงชนะชลทำให้หญิงสาวชะงักและหยุดเดินไปดื้อๆ ก่อนจะยิ้มเศร้า

“เขาคงไม่อยากคืนดีกับฟ้าหรอก อีกอย่างกระแตก็ไม่ชอบฟ้าด้วยเราคงไปกันไม่ได้ สู้ตัดใจตั้งแต่ตอนนี้จะได้ไม่เจ็บทั้งคู่ในวันข้างหน้า” เพียงนภาเอ่ยบอก ตอนแรกแค่อยากประชดแต่ไปๆมาๆแล้วระยะเวลาสอนให้เธอรู้ว่าวันข้างหน้ายังอีกไกลเธอจะรักกับเขาท่ามกลางความไม่พอใจของกรรณณาราไม่ได้

“ความรักเป็นเรื่องของคนสองคนฟ้า ถ้าฟ้าสู้ และมั่นใจจะรักกันต์ต่อ มั่นใจจะยืนเคียงข้างกันต์สักวันกระแตก็จะยอมรับเอง แตไม่ใช่คนร้ายกาจถ้าฟ้าลองเปิดใจ”ชนะชลเอ่ยบอกก่อนจะถอยออกไปเมื่อกรรณณาราผลักหลังพี่ชายให้ออกมาจากที่ซ่อน

“ถ้ามั่นใจว่าคนนี้ใช่ ช่วยดูแลให้ดี พี่ฝากด้วย” ชนะชลบอกพี่ชายภรรยาก่อนจะเดินมาจูงมือกรรณณาราเดินออกไปปล่อยให้เพียงนภาและกษิเดชคุยกันเพียงลำพัง

“คิดว่าพี่กันต์กับยัยเพียงนภาจะคืนดีกันมั้ย?” กรรณณาราเอ่ยถามเมื่อเดินออกมาได้สักพัก

“ฟ้าค่อยข้างใจแข็ง สามีว่าคงไม่คืนดีกันในตอนนี้หรอก” ชนะชลเอ่ยอย่างมั่นใจ กรรณณารามองคนที่มั่นใจก่อนจะเอ่ยขึ้น “พนันกันมั้ยล่ะ ถ้าพี่กันต์กับยัยนั้นคืนดีกันวันนี้ คุณสามีห้ามทำอะไรภรรยาเด็ดขาดแม้แต่จูบหรือกอด”

“ก็ได้แต่ถ้าสามีทายถูก ขอกินได้ไหม” ชนะชลเอ่ยน้ำเสียงหวานสายตาแพรวพราวจนกรรณณาราหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ใครเขาขอกันตรง ๆแบบอีตานี่มั้ยเนี่ย หมดกันความศรัทธา

“ได้...เชื่อเถอะว่า คุณสาแพ้แน่นอน” กรรณณาราเอ่ยอย่างมาดมั่น ชนะชลเริ่มใจเสีย หวาดหวั่นขึ้นมาซะแล้ว

“เดี๋ยว พนันครั้งนี้ไม่รวมจูบหวานๆที่ตกลงกันไว้นะ ไม่งั้นไม่ยอม” ชนะชลกล่าวเพราะกลัวจะไม่ได้แตะได้ต้องเนื้อตัวหญ้าอ่อนอีก

“ก็ได้ ยกเว้นสัญญานั้นก็ได้ แต่ต้องไม่ทำมากกว่าจูบ หอมกอดพร่ำเพรื่อด้วย จับก็ไม่ได้” กรรณณาราเอ่ยว่า ชนะชลพยักหน้าตอบรับอย่างพอใจ ’เอาวะถ้าแพ้ก็ยังได้จูบเช้ากับก่อนนอน แต่ถ้าชนะได้ก็ดีสิ ดูแล้วเขาไม่มีอะไรเสียได้ทั้งขึ้นทั้งร่อง

“ทุกคนครับผมมีเรื่องจะบอก” กษิเดชเอ่ยขึ้นกับครอบครัวของตนและครอบครัวของน้องเขยหลังจากได้พูดคุยทำความเข้าใจกับเพียงนภา

“ผมจะขอหมั้นกับฟ้าก่อนจะกลับไปเรียนต่อ เราจะแต่งงานกันทันทีที่น้องเรียนจบ” กษิเดชเอ่ยบอกสร้างรอยยิ้มกว้างให้กับทุกคนโดยเฉพาะกรรณณารา

“ฮะฮะฮะ แพ้แล้ว คุณสาแพ้ อย่าลืมสัญญานะคุณสา” หญิงสาวเอ่ยออกมาให้ได้ยินแค่สองคน ถึงแม้จะเคยไม่กินเส้นกับเพียงนภาแต่พอฟังที่เธอพูดกับชนะชลทำให้หญิงสาวลดความไม่ชอบลงมากทีเดียวและอาจต้องปรับกันต่อไปเพื่อความสุขของพี่ชาย

“เสียดายชะมัด ฟ้านะฟ้าจะใจแข็งกว่านี้ก็ไม่ได้” ชนะชลเอ่ย ทำไมเขาต้องชวดโอกาสทองแบบนี้ด้วยนะ น่าจะใจแข็งอีกนิดเขาจะได้กินหญ้าอ่อนสักที ไม่ใช่อดแบบนี้แถมยังโดยคำสั่งกฎอัยการศึกฉบับหญ้าอ่อนสั่งเคอร์ฟิว ห้ามจูบ ห้ามกอด ห้ามหอม โอ้ยจะรอดไม่ล่ะ น่าจะรอดนะ แค่นี้คงไม่ตายหรอก