บทที่24 ที่ไร่ฉันใหญ่สุด

ชนะชลรีบเดินออกจากร้านสะดวกซื้ออย่างเขินๆกับสายตาของคนในร้านก่อนจะเดินข้ามฝั่งไปที่ร้านขายยา

“อ้าวชล มาหาต้นเหรอคะ” พิมพ์ชนกภรรยาของเพื่อนสนิทเขาซึ่งเป็นเจ้าของร้านขายยาเอ่ยถามเมื่อเห็นเพื่อนของสามีเดินเข้ามา ชนะชลจึงยิ้มเขินก่อนจะเอ่ยบอก

“เปล่าครับ ผมมาซื้อ...”

“อ้าวชลไม่สบายรึไงเพื่อน” ยังไม่ทันที่ชนะชลจะเอ่ยจบธเนศกรหรือต้น เพื่อนรักของเขาก็เดินเข้ามา

‘ตายห่า ขืนบอกไปมันได้ล้อยังลูกบวชแน่ มันจะเข้ามาทำไมตอนนี้วะ เคยว่ามันไว้เยอะซะด้วยสิ’ ชนะชลได้แต่คิดในใจอย่างโมโหโชคชะตา

“ว่าไงมาซื้ออะไร” ธเนศกรเอ่ยถามพลางสอดส่องสายตามองภายในถุงในมือของเพื่อนรักแล้วหลุดหัวเราะออกมา

“ของที่อยู่ในมือมันไม่เข้ากับมึงเลยว่ะเพื่อนฮะฮะฮะ”

“เงียบปากมึงไปเลยไอ้หมอต้น หมอพิมพ์ครับผมมาซื้อยาแก้ปวดประจำเดือนน่ะครับ” ชนะชลเอ่ยอย่างเขินๆ ธเนศกรระเบิดหัวเราะออกมาอย่างสะใจ สมน้ำหน้าตอนเขาวิ่งไปซื้อผ้าอนามั้ยให้เมียมันล้อตั้งแต่แต่งงานใหม่ๆจนลูกเขาอายุ15 ทีนี่ล่ะเขาจะล้อมันจนลูกมันแต่งงานจนหลานมันโตเลย สะใจชะมัด

“ได้ค่ะ เดี๋ยวพิมพ์เอาให้ เลิกหัวเราะได้แล้วค่ะต้น ผู้ชายซื้อของให้เมียแบบนี้นะเป็นผู้ชายอบอุ่นแล้วก็น่ารัก” พิมพ์ชนกเอ่ยบอกเพื่อนสามีก่อนหันมาปราบสามี

“เหมือนผมใช่มั้ยจ๊ะเมียจ๋า” ธเนศกรเอ่ยหยอดเมียรักตาเชื่อม

“แหวะ เลี่ยน เหมือนผมใช่มั้ยจ๊ะเมียจ๋า อยากจะอ้วก สิ้นชื่อหมอต้นคาสโนว่าผู้แสนเย็นชา” ชนะชลเอ่ยพร้อมทำท่าคล้ายจะอาเจียนด้วยความหมั่นไส้ความรักเมียหลงเมียบวกเกรงใจเมียของเพื่อน

“เหอะ มึงจะเป็นรายต่อไปเพื่อนรัก กูทำนายได้เลย มึงจะรักเมียเด็ก หลงเมียเด็ก และกลัวเมียเด็กกูฟันธง” ธเนศกรเอ่ยบอกอย่างหมั่นไส้เพื่อน และเชื่อว่าอนาคตอันไม่ไกลนี้ของเพื่อนจะเป็นเหมือนที่เขาพูด ก็เพื่อนรักของเขาดันมีเมียเด็กที่สุดในกลุ่มแถมดูท่าทีเพื่อนเขาวันนี้ยิ่งพนันได้เลยว่าไม่ถึง3เดือนมันต้องตบะแตกอยากกินเด็กแน่ แต่ธเนศกรกลับไม่รู้เลยว่าเพื่อนของเขานั้นตบะแตกมาสักพักแล้วแค่ยังไม่ได้กินเท่านั้น

“นี่ค่ะชล ถ้าน้องยังปวดอยู่อาการไม่ทุเลาให้เอาน้ำอุ่นหรือน้ำร้อนใส่กระเป๋าน้ำร้อนประคบที่ท้องนะคะ” พิมพ์ชนกเอ่ยบอกก่อนจะยื่นยาให้

“นี่ครับค่ายา ส่วนอันนี้ค่าทำขวัญไอ้ต้นครับ” ชนะชลบอกก่อนจะเหยียบเท้าหมอดูทำนายชีวิตเขาแล้วยกเข่าขึ้นกระแทกจุดยุทธศาสตร์ของเพื่อนแล้วเดินออกไป

“อ๊ากกกก ไอ้เพื่อนเลว” ธเนศกรร้องตะโกนอย่างเจ็บปวดไล่หลังมาแต่หาได้เข้าหูคนที่เดินจากมาไม่

“กูจะไม่กลัวเมียแบบมึง แต่หลงหน่ะแน่นอนขนาดยังไม่ได้กินยังหลงเลย” ชนะชลพูดกลับตัวเองก่อนะเดินไปที่รถซึ่งลูกน้องคอยอยู่แล้ว

บ้าน

“เป็นยังไงบ้างกระแตน้อย” ชนะชลเอ่ยถามทันทีที่เดินเข้ามาในห้องนอนเห็นหญิงสาวนอนตัวงออยู่บนเตียง ชนะชลเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะลูบปรอยผมอย่างเป็นห่วงก่อนจะยื่นยากับน้ำให้หญิงสาว กรรณณารารับมารีบกินเข้าไปโดยไม่พูดอะไรก่อนจะหยิบผ้าอนามัยแล้วเข้าไปในห้องน้ำทันที

“ฝากขอบคุณคนงานผู้หญิงคนนั้นด้วยนะ” หญิงสาวเอ่ยบอกหลังจากออกจากห้องน้ำ สบายตัวขึ้นแต่ก็ยังปวดอยู่

“ฝากขอบคุณทำไมเล่านังหนู สามีเธอนี่แหละเดินเข้าไปซื้อให้” ชนะชลเอ่ยบอกก่อนจะเดินมาใกล้ๆ “เอารางวัลความกล้าหาญมาซะดี ๆ”

“รางวัลรางเวินอะไร” กรรณณาราเอ่ยถาม แต่ก็แอบรู้สึกดีที่คนแบบชนะชลกล้าจะเดินเข้าซื้อของแบบนั้น งั้นตอบแทนซะหน่อยแล้วกัน

“เอาแบบค่านวดเมื่อวานได้มั้ย แต่เปลี่ยนเป็นคุณเมียจูบสามี แล้วก็เลิกเรียกสามีว่าอา แต่เรียกว่าคุณสามีโอเคมั้ย” ชนะชลเอ่ยขอของรางวัลที่คิดว่าคุ้มที่สุดในตอนนี้

“อะไรนะ ขี้โกงชะมัด” กรรณณาราบ่นพึมพำอย่างน่ารักแสนงอนนั้นก็มาจากฮอร์โมนที่เปลี่ยนแปลงในช่วงมีประจำเดือน

“ว่าไง รู้มั้ยสามีต้องเจอกับเสียงหัวเราะของไอ้ต้นด้วย เพื่อคุณเมียเลยนะเนี่ย” ชนะชลเอ่ยอย่างออดอ้อนและน่าสงสาร

“อะๆๆ ก็ได้ถือเป็นคำขอบคุณครั้งนี้ครั้งเดียวนะ” กรรณณาราเอ่ยบอกก่อนจะยกมือขึ้นประคองใบหน้าของชนะชลไว้

“ก้มลงหน่อยดิ” เสียงหวานเอ่ยบอกแต่ชนะชลยังทำเล่นตัว

“ก้มลงหน่อยสิค่ะคุณสามีขา” หญิงสาวเอ่ยบอกน้ำเสียงหวานหยดจนขนลุกชนะชลจึงยอมโน้มหน้าลงมาต่อหน้ากรรณณารา หญิงสาวประคองหน้าชายหนุ่มไว้ก่อนจะเขย่งเท้ายื่นจมูกไปหอมแก้มซ้าย ขวาแล้วก็หน้าผากก่อนจะผละออก

“อย่าโกงสิ จมูกกับปากด้วย” ชนะชลเอ่ยอย่างอารมณ์ดี ใจข้างในพองโตตั้งแต่เธอยื่นจมูกมาหอมแก้มเขาแล้ว

“แค่นี้พอ อย่าเรื่องมาก” หญิงสาวว่าอย่างเขินอาย เพราะเป็นช่วงมีประจำเดือนทำให้เธออารมณ์แปรปรวนถึงขนาดบ้าจี้หอมแก้มเขาเนี่ยมันน่าอายเสียจริง

“ถ้าคุณเมียไม่จูบ สามีขอนะ” ชนะชลบอกแต่หาได้ขออนุญาตเพราะเขาแค่บอกกล่าวเท่านั้น ชายหนุ่มจับใบหน้างามก่อนจะมอบจุมพิตแสนอ่อนโยนให้กับหญิงสาวและดื่มด่ำความหวานล่ำจากโพลงปาก ลิ้นร้อนเกี่ยวผสานกันแลกเปลี่ยนความรู้สึกเพราะเธอหาได้ขัดขืนยิ่งทำให้จูบครั้งนี้หวานล่ำและเนิ่นนานกว่าสองสามครั้งที่ผ่านมากรรณณารายอมให้ชนะชลชี้นำทางสู่ประสบการณ์อันไม่คุ้นชินอย่างไม่ขัดขืน

ชนะชลยอมถอดริมฝีปากออกอย่างเสียดายแต่รู้ตัวว่าได้แค่นี้ถ้าเขายังดื่มด่ำกับความหอมหวานจากปากเธอเขาคงหยุดตัวเองไม่ได้แล้วต้องค้างเติ่งแน่นอนให้ตายสิอยากกินเด็ก หญ้าอ่อนของโคแก่มาเป็นรอบเดือนอะไรตอนนี้ เดี๋ยวโคแก่ก็ฝ่าไฟแดงซะนี่

“สา สามีกลับไปทำงานก่อนนะเดี๋ยวกลับมาตอนค่ำๆ” ชนะชลเอ่ยบอกกก่อนจะก้มลงจุ๊บจมูกหญ้าอ่อนก่อนเดินออกไป ‘โอ๊ยช่วยไปน่ารักไกลๆได้ไหมเนี่ย เดี๋ยวก็รักซะหรอก รักแล้วเค้าหึงแรงนะยะ ’

หลังจากออกจากบ้านมาชนะชลก็เดินมาตรวจความเรียบร้อยของเวทีที่ใช้ในงานเลี้ยงที่ใกล้เข้ามาทุกที ในทุก ๆปีงานเลี้ยงจะจัดเป็นการภายในมีแค่คนงานและครอบครัวของเขาแต่ปีนี้เขาได้เชิญผู้มีศักดิ์เป็นพ่อตาและแม่ยายมาด้วยแถมยังมีกษิเดชที่เพิ่งกลับมาเมื่อสองวันก่อนแต่ขอปิดเงียบไม่ให้น้องสาวรู้ งานนี้เซอร์ไพรซ์ใหญ่เลยแหละ

“นายครับจะให้คุณภานุกับคุณเพียงนภามาร่วมงานมั้ยเนี่ย แล้วก็ท่านผู้ว่าฯอีกดูเหมือนท่านจะสนใจนายเป็นพิเศษนะครับ” หมอกเอ่ยถามขณะกำลังมองงานตรงหน้าที่คนงานต่างร่วมแรงร่วมใจกัน

”ก็ต้องเชิญสิ ท่านผู้ว่าฯด้วยแต่อย่าให้เจอกับนายกันต์เชียว ไม่งั้นเป็นเรื่อง” ชนะชลผู้อยู่ในฐานะคนกลางของทั้งฝั่งเพียงนภาที่มีศักดิ์เป็นน้องบุญธรรมซึ่งคบหากับลูกชายผู้ว่าราชการของจังหวัดนี้กับฝั่งของกษิเดชซึ่งมีศักดิ์เป็นพี่ชายของภรรยาถ้าให้กระทบกระทั่งกันคนกลางอย่างเขาจะลำบากแต่ถ้าไม่เชิญฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งก็ไม่ได้

“นายไม่กลัวนายหญิงโกรธเหรอครับ” หมอกเอ่ยถาม ด้วยรู้เห็นกับตามาแล้วว่านายหญิงของตนกับเพียงนภานั้นไม่ถูกกันเท่าไหร่ซ้ำกษิเดชกับเพียงนภายังเป็นอดีตคนรักกันอีก

“กลัวอะไร กลัวทำไม ที่ไร่นี้ฉันใหญ่สุด” ชนะชลเอ่ยอย่างมาดมั่นแม้ในใจจะหวั่นๆ จะให้บอกว่ากลัวไอ้หมใอกมันจะหาว่าเขากลัวเมียกันพอดี