บทที่15 เคลิบเคลิ้ม

3วันต่อมา

“ให้ตายเถอะ เมื่อไหร่เธอจะออกไปจากความคิดฉันซะที ยัยกระแตป่า” ชนะชลได้แต่พึมพำกับตัวเองหลังจากภาพที่เขาจุมพิตหญิงสาว รวมถึงภาพหน้าอกแสนยั่วยวนเมื่อ3วันก่อนยังคงตามมากวนสติเขาทุกครั้งที่ว่าง ยิ่งคิดยิ่งทำให้เขาอยากต่อว่าความหื่นของตัวเองเป็นพัน ๆ รอบ สรุปคือเขาอยากกินเด็กกระดูกอ่อนๆ ที่อายุห่างกันถึง20ปีใช่มั้ย ให้มันได้อย่างนี้สิ

“นายครับ คุณชุติมาแจ้งว่าอยากเข้ามาดูกล้วยไม้ที่ฟาร์มครับ แถมยังแจ้งว่าอยากให้คนที่พาดูเป็นผู้หญิงด้วย เพราะคุณรัชวีสามีเธอหวง” หมอกที่เดินเข้ามาในห้องทำงานของเขาในสำนักงานเอ่ยบอก ก่อนจะสังเกตสีหน้าของผู้เป็นนายแล้วเอ่ยถาม “ตามคุณเพียงนภามาดีมั้ยครับ”

ชนะชลหันมามองลูกน้องคนสนิทก่อนจะขบคิด ปกติถ้าเขาไม่ว่างพาลูกค้าเดินดูเองจะให้ภานุหรือเพียงนภาสองพี่น้องคู่นี้ทำหน้าที่แทนในฐานะน้องบุญธรรมของเขาแต่ ณ ปัจจุบันการให้เพียงนภาทำหน้าที่แทนอาจจะทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายตามมาถ้าเกิดคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นนายหญิงของไร่ได้รู้และมาก่อความวุ่นวาย

“คุณชุติมาจะเข้ามาเมื่อไหร่” ชนะชลเอ่ยถาม ก่อนที่นายหมอกจะเอ่ยบอก “บ่ายโมงวันนี้ครับนาย”

“โอเค นายไปทำงานเถอะเดี๋ยวฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง” ชายหนุ่มกล่าวก่อนจะก้มลงมองนาฬิกาข้อมือใกล้จะเที่ยงแล้ว เขามีเวลาเคลียร์งานในห้องไม่มากนักก่อนจะหาคนมาดูแลลูกค้าวีไอพีคนดังของจังหวัด

“แต่คุณรัชวีจะไม่พอใจได้นะครับ” หมอกออกความเห็น แต่ผู้เป็นนายกับไม่เดือดร้อนใจสักนิด

“ที่ว่าจัดการเอง ไม่ใช่ไปเองแต่จะไปขอให้ให้คนอื่นช่วย ในเมื่อเอาเพียงนภามาช่วยไม่ได้ยัยตัวอันตรายต้องรับผิดชอบ “ชนะชลเอ่ยก่อนจะก้มลงเซ็นเอกสารบนโต๊ะทิ้งให้หมอกยืนงงอยู่นานในที่สุดก็เข้าใจความหมายของเจ้านายจึงเดินออกไป ‘ที่แท้จะให้นายหญิงดูแลนี้เองนายเรา’

“ไม่! ” หญิงสาวในชุดที่ดูทะมัดทะแมงเอ่ยบอกหลังจากได้ฟังคำขอร้องแกมบังคับของสามีทางนิตินัย ตลอดสามวันมานี้เธอไม่ได้เจอหน้าเขาเลยเพราะต่างคนต่างหลบคนหนึ่งหลบเพราะกลัวจะคิดฟุ้งซ่านแต่อีกคนหลบเพราะเริ่มไม่ไว้ใจอีกฝ่ายทำให้นี่เป็นวันแรกในรอบสามวันที่ได้เจอกันจะๆ และพูดคุยกัน ตลอดสามวันกรรณณาราเข้าไปเรียนรู้และสำรวจงานในส่วนต่าง ๆ ของไร่แสนรัก รีสอร์ตเคียงใจ และฟาร์มกล้วยไม้เหมือนฝันอย่างจริงจังตามคำขอของผู้มีศักดิ์เป็นพ่อแม่สามีที่อยากให้เธอหันมาสนใจงานในไร่และหยุดการเรียนไว้ก่อนซึ่งพอคิดอีกทีกรรณณาราก็ต้องตัดใจจากการเรียนถ่ายรูปและหันมาสนใจงานเล่านี้แทน เพราะงานในไร่ก็ไม่เลวเลยแต่ก็มีบางครั้งที่คิดถึงจุมพิตของเขาในวันนั้น

“กระแต คุณชุติมาเป็นคนดังของจังหวัดเพราะคุณรัชวีเป็นนักการเมืองท้องถิ่นแถมขี้หึงมาก ถ้าเธอไม่กล้า อาคงต้องขอให้เพียงนภาเขามาช่วย” ชนะชลเอ่ยบอกพร้อมทั้งทำเหมือนจะกดโทรศัพท์หาคู่ปรับของเธอ กรรณณาราเหมือนกับชัชรินทร์ใครท้าทายหรือเห็นคู่ปรับดีกว่าไม่ได้ และคำตอบที่ได้มาไม่ผิดจากที่เขาคิด

“เค้าทำเอง ถ้าไม่อยากเห็นไร่โดนพังอย่าพายัยนั้นมาเด็ดขาด” กรรณณาราเอ่ยกระแทกเสียงบอกก่อนจะลุกขึ้นยืนและหยิบหมวกขึ้นมาใส่ก่อนจะเดินออกจากสำนักงานอย่างมาดมั่น

3ชั่วโมงผ่านไป

สายตาคมของพ่อเลี้ยงชนะชลจดจ้องมองอากัปกิริยาของกรรณณาราที่มีเต็มไปด้วยรอยยิ้มพร้อมทั้งเอ่ยแนะนำอธิบายเกี่ยวกับพันธุ์กล้วยไม้ต่าง ๆ อย่างคล่องแคล่ว

ใบหน้าหวานปานน้ำผึ้งท่ามกลางดอกกล้วยไม้ที่กำลังเบ่งบานสะพรั่งทำให้เธอดูงดงามน่าเอ็นดูและน่าหลงใหลจนทำให้ชนะชลที่แอบมองอยู่เผลอยิ้มออกมา

อาการเขาชักจะหนักขึ้นทุกวัน โอ๊ยอยากจะบ้าชายหนุ่มคิดก่อนจะเดินออกจากตรงนั้นไป

“คุณชุติมาตกลงซื้อขายกับเราแล้วครับแถมยังชมเปาะว่านายหญิงทั้งสวยและน่ารัก” หมอกเอ่ยรายงานเจ้านายตามที่ลูกค้าเอ่ยบอกมาก่อนจะต้องลอบยิ้มที่เห็นเจ้านายยิ้มออกมาดวงตาทอประกายความรู้สึกบางอย่างที่เกิดขึ้นในความรู้สึกที่เจ้านายคงยังไม่รู้

“ตามกระแตมาพบฉันหน่อย” ผู้เป็นนายเอ่ยบอกก่อนจะก้มลงอ่านข้อความจากนักการเมืองรุ่นพี่อย่างรัชวีที่มีแต่ถ้อยคำชื่นชมกรรณณารา รัชวีคงได้ยินจากคำบอกเล่าของภรรยา หมอกมองยิ้มๆ ก่อนจะเดินออกไปตามนายหญิง ‘มีเมียเด็กก็งี้แหละ นายเราคงหลงรักเมียเด็กเข้าแล้ว ฮะฮะฮะ’

ในเวลาต่อมากรรณณาราต้องมานั่งมองเจ้าของห้องทำงานที่เอาแต่เซ็นต์อะไรสักอย่างด้วยความไม่ชอบใจที่มากขึ้นเรื่อย ๆ

แล้วจะเรียกเธอมาทำไมถ้าจะนั่งทำงาน หญิงสาวได้แต่บ่นในใจอย่างคนถูกขัดใจ โดยไม่รู้ตัวเลยว่าคนที่นั่งเซ็นนู่นเซ็นนี่อยู่นั้นกำลังควบคุมไม่ให้ทำตามใจปรารถนา นั่งทำปากจู๋อยู่ได้ ให้ตายเถอะมันน่าจูบซะจริง หยุบหนอ ไม่รังแกเด็กหนอ กินเด็กเป็นอมตะหนอ เฮ้ย ไม่ใช่กินเด็ก ไม่ดีหนอ

“นี่อาชลเรียกเค้ามาแล้วไม่พูดมันหงุดหงิดรู้มั้ย หิวจะตายอยู่แล้ว” กรรณณาราเอ่ยอย่างเหลือจะทน กระเพาะน้อย ๆ ครวญครางจนไม่อาจจะทนไหว

“โอเคงั้นเดี๋ยวพาไปกินข้าวที่ร้านที่อร่อยที่สุดในจังหวัด เพื่อตอบแทนที่สร้างความประทับใจให้ลูกค้าจนชมไม่ขาดปาก” ชนะชลเอ่ยบอกก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหยิบของบางอย่างใกล้ๆ เธอ เป็นจังหวะเดียวกับที่หญิงสาวขยับตัวลุกขึ้นแต่กลับเสียหลักจึงทำให้เธอเซเข้าไปในอ้อมแขนของเขา ชนะชลโอบไว้ทันกรรณณาราเงยหน้าขึ้นมองสายตาจ้องมองลึกเข้าในดวงตาของอีกฝ่ายก่อนที่ชนะชลจะโน้มหน้าลงมาประทับจูบลงที่ริมฝีปากบางอย่างอ่อนโยนกว่าครั้งก่อนจนคนถูกจูบได้แต่นิ่งอย่างทำอะไรไม่ถูกความรู้สึกเคลิบเคลิ้มกับประสบการณ์แปลกใหม่เกิดขึ้นพร้อมกับแขนขาที่เริ่มอ่อนระทวยยังโชคดีที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา ชนะชลถอดถอนริมฝีปากออกอย่างเสียดายเมื่อคนในอ้อมแขนเริ่มขาดอากาศหายใจ

เพี๊ยะ

“ตาแก่ฉวยโอกาส” หลังจากสติเริ่มกลับมาหญิงสาวก็ผงะออกจากร่างสูงก่อนจะยกมือเรียวขึ้นตบที่ซีกหน้าขวาคนฉวยโอกาสแล้วเดินออกจากห้องไปด้วยใบหน้าร้อนผ่าว

‘ให้ตายเถอะว่ะ อยากกินเด็กชะมัด ไอ้บ้าชลเอ๊ย’ ชนะชลได้แต่ยอมรับกับตัวเองอย่างหงุดหงิดว่าตัวเองอยากจะลิ้มลองแม่เด็กปากหวานตัวหอมทั้งตัว

“จะทนได้สักกี่น้ำว่ะ ไอ้ชล ปากก็หวานน่าชิม เนื้อก็ทั้งนุ่มทั้งหอม นมก็โอ๊ย หื่น ชักอยากเป็นโคแก่กินหญ้าอ่อนแล้วสิไอ้ชลเอ๊ย” ชนะชลได้แต่พร่ำกับตัวเองก่อนจะเดินมานั่งที่โต๊ะทำงาน เด็กน้อยคงไม่ไปกินข้าวข้างนอกแล้ว