E-sport_008

15นาทีผ่านไป

"ฉันอิ่มละ ฝากเธอเก็บด้วยละกันฉันมีงานต้องทำ" พูดเสร็จอีตาไททันก็ลุกขึ้นเดินหายเข้าไปให้ห้องเค้าเลย  

"เห้ออ มีงานกับเขาด้วยหรอ เห็นวันๆอยู่แต่ในห้อง" ปากบ่นแต่มือเก็บ ทำไมชีวิตฉันมันหน้าสงสารขนาดนี้ หนีก็ไม่ได้ จะต่อต้านก็ยังไม่ได้อีก อีคนบ้าอำนาจ (ก่อนหน้านี้ยังบ่นสงสารเขาอยู่เลย)

ฉันจะท้องอืดมั้ยเนี่ยปกตินั่งกินข้าวคนเดียวแต่วันนี้เหมือนมีแวมไพร์มานั่งจ้องเตรียมจะดูดวิญญาณฉันตลอดเวลาเลย เมื่อไหร่จะครบ3เดือนกันนะ ฉันอยากได้อิสระของฉันคืนแล้วว

พระเจ้าช่วยฟังคำขอของลูกที..

หลังจากเครียร์ทุกอย่างฉัน ฉันก็เข้ามาอาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวเตรียมแต่งนิยายต่อวันนี้ยิ่งต้องอัพก่อนตีสาม ขยันใช่มั้ยล่ะคะทุกคน ความฝันของฉันคือเก็บเงินเยอะๆ ตอนแก่จะได้มีเงินซื้อผู้ชายมาจัดปาร์ตี้สระว่ายน้ำ ฮ่าๆๆ อะล้อเล่นน่าา

ฝันดีนะคะ ชาวแมวน้อยสีชมพูของแอมทุกคน วันนี้เงียบทั้งวันเลย ลืมอัพเดทให้ทุกคนรู้เลยช่วงนี้งานรัดตัวมากเลยค่าา แต่ที่แน่ๆ วันนี้อัพนิยายแน่นอนค่ะ เวลาเดิมนะคะ อ้อ! วันมีลงคลิปเล่นเกมFFด้วย ลืมแชร์เลย แต่พอไปเช็คแล้วเห็นยอดวิวแอมก็ดีใจและขอบคุณทุกคนมากๆนะคะ ขอบคุณทุกคอมเม้นด้วยนะคะ บายๆจุ๊ฟๆ

TK หัวแดงแซงคิว: อย่าหักโหมมากนะครับน้องแอม ไว้โอกาสหน้าร่วมงานกันอีกนะครับ

มันปูข้างขา: อร้ายยย พี่ไทเกอร์ตัวจริงเสียงจริงเว้ยอีหวาน @หวานใจ

หวานใจ: เรือกูพายได้จริงๆแล้วใช่มั้ยมึง แอมเกอร์ อร้ายยยยย

มันปลาข้างขู:จิ้นไม่ไหวละจ้าา

Ammy แมวชมพู: ขอบคุณมากนะคะ ยินดีมากเลยค่ะ @TK หัวแดงแซงคิว

หวานใจ: ตายแป้บบ

ปิ้มปิ่ม: รออ่านนิยายตอนต่อไปอยู่นะคะ

อิ่มเอม: คลิปสนุกมากเลยจ้า ฉากยิงอย่างฮา และที่สำคัญเรือน้องต้องพายต่อยาวๆเลยจ้า แอมเกอร์

นั่งอ่านคอมเม้นจนเขินบิดเป็นเลขแปดแล้ว อร้ายยย ทุกคนคะพี่ไทเกอร์ค่ะ พี่ไทเกอร์เม้นฉัน เขาเป็ยห่วงค่ะแม่เขาเป็นห่วง มงลงแล้วใช่มั้ยคะคนอ่าน ขำจนคอแห้งหมดละ ออกไปเอาน้ำมากินซักคนดีกว่าจะได้มาแต่งนิยายต่อให้เสร็จอีกนิดเดียวเองวันนี้ได้กำลังใจละ

"แอ๊ดด" เอ๋.. ปิดไฟแล้วหรอมีแค่แสงไฟตรงห้องครัวอันริบหรี่ เย็นไว้แอมเย็นไว้ จูออนเป็นแค่ผีที่เขาแต่งขึ้นมานะ

"ยุบหนอ ย่างหนอ ไม่กลัวหนอ" ฉันค่อยๆเดินไปอย่างช้าๆ จนมาถึงตู้เย็นฉันรีบหยิบ รีบปิดประตูตู้เย็น

"ตุ้บ!!" เสียงเหมือนของหนักๆตกลงพื้น

"อร้ายย ผีหลอกก " ภาพมันไวมาก ทำให้ฉันสะดุดอะไรซักอย่างจนถลาหน้าคว่ำลงกับพื้นไปอย่างจัง

"โอ้ย" ฉันร้องด้วยความเจ็บปวด

"โอ้ย" เสียงปริศนา

"อูยย จะ เจ็บ เอ๊ะ ไม่เจ็บเท่าไหร่แฮะ แต่ตะกี้เหมือนได้ยินเสียงผู้ชายหรือว่าผี อร้ายยย" ฉันร้องพลางเอาหน้าซุกลงตรงที่แข็งตรงหน้า

"โอ้ยย ฉันเอง เลิกโวยวายละลุกออกไปได้มั้ย ฉันหนักหลังฉันจะหักมั้ยก็ไม่รู้" เสียงคุ้นๆแฮะ ฉันค่อยๆแหงนหน้าฉันไปมอง

"นี่นายมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง อีตาบ้า" ฉันว่าพร้อมพยายามลุกขึ้น แต่สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดมือข้างที่ฉันดันตัวเองลุกขึ้นกลับเหมือนอ่อนแรงลงทำให้ตัวฉันลงไปทับอีตาไททันอีกรอบ แต่สิ่งที่น่าอายกว่านั้นคือปากฉันกับปากอีตาไททันโดนกัน

"อื้อ" ฉันพยายามจะเอาปากออกแต่มือของอีตาไททันกอดตรงเอวฉันไว้ และพยายามใช้ปากรุกพื้นที่ในปากของฉัน

"โอ๊ยย ฉันเอง เลิกโวยวายละลุกออกไปได้มั้ย ฉันหนัก หลังฉันจะหักมั้ยก็ไม่รู้" เสียงคุ้นๆ แฮะ ฉันค่อยๆ แหงนหน้าฉันไปมอง

"นี่นายมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง อีตาบ้า" ฉันว่าพร้อมพยายามลุกขึ้น แต่สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น มือข้างที่ฉันดันตัวเองลุกขึ้นกลับเหมือนอ่อนแรงลง

ทำให้ตัวฉันเอนลงไปทับอีตาไททันอีกรอบ แต่สิ่งที่น่าอายกว่านั้นคือปากฉันกับปากอีตาไททันโดนกัน

>>>>>>>>

อารมณ์ตอนนี้เหมือนมีผีเสื้อนับพันบินวนในท้องของฉัน แต่ฉันรู้สึกถึงไออุ่นของมือที่ลูบอยู่ตรงตะขอยกทรงฉัน ทำให้ฉันได้สติผลักเขาออกอย่างเเรง

"เพี๊ยะ!!" มือเรียวบางฟาดหน้าชายหนุ่มอย่างแรง

"นายทำบ้าอะไรของนายห๊ะ!! " น้ำตาฉันไหลออกมาโดยอัตโนมัติ 

"ขะ ขอโทษ ฉันขอโทษ" อีตาไททันยกมือขึ้นหมายจะเช็ดน้ำตาให้ฉัน

"ไม่ต้องมาจับฉัน อย่ามาจับตัวฉัน นายมันเลวเอาจูบแรกฉันคืนมานะ!" ฉันทุบหน้าอกอีตานั่นรัวๆ ณ ตอนนี้น้ำมูกน้ำหูน้ำตาฉันไม่สนละ ฉันจะฆ่าอีตาไททันให้ตายคามือฉันเลย

"เธอจะให้ฉันเอาคืนให้เธอยังไงละ ให้เธอจูบฉันคืนมั้ย มาฉันจะคืนให้เดี๋ยวนี้เลย" ไม่พูดป่าวอีตานั่นก็เดินเข้ามาหาฉันทันที

"ไม่ต้อง นายหยุดอยู่ตรงนั้นแหละ เรื่องวันนี้ฉันจะลืมมันไปให้หมด" พูดเสร็จฉันก็เดินผ่านหน้าตานั่นเข้าห้อง

โดยที่ไม่วายตาจะมองหาไอ่สิ่งของเจ้าปัญหาที่ฉันสะดุดล้ม อ๊ะ นั่นไง กล่องมาเวลบ้าบออะไรนี่เอง กัปตันอเมริกาคุณทำให้ฉันต้องเสียจูบแรกไปให้กับอีตาไททันแวมไพร์นี่

งื้ออออ

 "อยากจูบอีกจัง ยัยตุ๊กตา ขอบคุณครับพี่กัปตัน" ชายหนุ่มพูดออกมาเบาๆ

"ปัง!" เสียงปิดประตู