ตามใจครั้งที่ 4

"อย่าเขี่ยข้าว"

"อะ! ขะ ขอโทษ...ครับ"

"นายท่านดุคุณเอ็กซ์อีกแล้ว!"

"เห้อ พี่ล่ะเหนื่อยใจแทน"

"ถ้าอิ่มก็ดื่มน้ำ จะเขี่ยเล่นทำไม"

"ผะ ผม..."

"พี่คิม...ดูนายพี่ซิ"

"ก็นายเราเหมือนกัน"

"ถ้าพวกมึงจะพูดดังขนาดนี้ก็มาพูดใกล้ๆ หูกูเลยก็ได้"

"อุ๊ย!!...ขออภัยครับนายท่าน" สองเลขาหนุ่มกล่าวขอโทษขอโพยกันยกใหญ่ นี่คิดว่าพูดเบาแล้วเชียวนะ...

เอ็กซ์จิบน้ำให้รู้ว่าตัวเองอิ่มแล้ว นี่มันครั้งที่เท่าไหร่แล้วนะ สอง สาม...ที่เขาได้ทานอาหารร่วมกับนายท่าน...

"คุณเอ็กซ์จะรับของหวานไหมคะ" เอ็กซ์หันไปหาป้าแม่บ้านที่ดีกับเขามาตลอด คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันอย่างคนใช้ความคิด...

คนตัวเล็กพึ่งตื่นมาตอนสายๆ และทานข้าวเช้าเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ แล้วตอนเที่ยงกว่ายังต้องมาทานอาหารกับนายท่านอีก ที่เขี่ยๆ เมื่อกี้ก็เพราะอิ่มแล้วต่างหาก แต่ว่า ของหวาน...

"ไม่ต้องเอามา" เสียงทุ้มสั่ง ฟรานซ์ดูออกว่าคนตัวเล็กอิ่มแล้ว อาการแบบนี้ดูได้ไม่ยาก ทั้งๆ ที่อิ่มแล้วแต่จะกินของหวานอีก

"แต่คุณเอ็กซ์..."

"ไม่เป็นอะไรครับ" เอ็กซ์บอกก่อนจะหันมาสบตากับเจ้านายที่ทำตาแข็งอยู่ก่อนแล้ว

หน้าหวานเจื่อนลงเพราะคิดว่าจะโดนด่าแน่ๆ แต่

"ให้หิวก่อนค่อยกินเข้าใจไหม?" คำที่อีกฝ่ายพูดมามันไม่เหมือนคนจะด่า ต่อว่า แต่เป็นคำดุที่ดูจะห่วงใย

เอ็กซ์... ไม่ได้คิดไปเองใช่ไหม??

"อะ อันนี้ ผมตรวจเช็คแล้ว ไม่มีปัญหาครับ"

"อืม" ฟรานซ์ไม่สนใจเอกสารที่อีกคนยื่นให้ เอาแต่มองหน้าคนตัวเล็กจนอีกคนประหม่า

"อันนี้รายงานโกดังที่คุณซานน์ไปเผามา ค่าเสียหายถูกต้องไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงครับ" เอ็กซ์ยังคงยื่นเอกสารที่ตัวเองสรุปมาภายในเวลาไม่ถึงชั่วโมงให้นายท่านฟัง แต่ก็ไม่ได้รับการตอบรับเช่นเคย มีแต่พยักหน้าเป็นการเข้าใจ

จนลูกน้องทั้งสองคนที่ทำงานในห้องเดียวกันกัดปากเกร็งไปหมด นายท่านคิดอะไรอยู่นะเอาแต่มองหน้าคุณเอ็กซ์...หลงเฟยคิดในใจ มือไม่ได้ขยับทำงานเลยสักนิด

"ส่วนอันนี้"

"เดี๋ยว"

กึก

ดินสอที่กำลังจะจรดกระดาษหักดังกึก คิมที่แกล้งว่าทำงานอยู่แต่ที่จริงแอบดักฟังรู้สึกลุ้นไปตามๆ กัน บอกเลยว่า พวกเขาเดาไม่ออกเลยจริงๆ ว่านายท่านคิดอะไร

"เขยิบมานี่"

"เอ่อ"

"กูบอกให้มานี่"

"ครับ"

เอ็กซ์ขยับเข้าไปนั่งโซฟาตัวเดียวกับนายท่านแต่มันคงยังไม่พอใจร่างสูง

ตาเรียวแข็งจ้องมาที่เอ็กซ์ใหญ่ จนเอ็กซ์ต้องขยับเข้าไปใกล้อีก

"จะกลัวอะไรนักหนา! กูไม่ทำอะไรมึงหรอกน่า"

"ตะ แต่..." ก็คนมันกลัวนี่! เอ็กซ์ได้แต่คิดในใจ แล้วขยับเข้าไปจนเหลือระยะห่างไม่กี่เซ็น

ตึก ตัก...

พอได้มาอยู่ใกล้ขนาดนี้ ใจดวงน้อยมันก็เต้นตึกตักโครมครามไม่หยุด บ้าสิ ที่เต้นเร็วขนาดนี้อาจจะเพราะเรากลัวก็ได้...เอ็กซ์คิดในใจ ทั้งๆ ที่รู้ว่าที่ใจเต้นเร็วขนาดนี้มันเพราะอะไรกันแน่ แต่แค่หาเหตุผลอื่นมาปิดบังแทน

ว่าแต่

นายท่านนี่หล่อขนาดนี้เลยงั้นหรอ...

เพราะเวลาอยู่ด้วยกันก็ก้มหน้าก้มตาไม่กล้ามองหน้า ไม่มีโอกาสมามองตรงๆ นานๆ แบบนี้สักครั้ง

ทำไม...ตาคมจัง...อ่า เป็นสีน้ำตาลเหมือนนายน้อยเลย...

ปากนายท่าน...ปากนี้น่ะหรอที่เราเคยสัมผัส

ตึกตัก!

ให้ตายซิเอ็กซ์...แกคิดอะไรเนี่ย!

"จะจ้องหน้ากูอีกนานไหม?" เสียงทุ้มเอ่ยถาม ฟรานซ์ไม่นึกด่าอะไรหรอก แค่หยอกคนตัวเล็กเล่นเท่านั้น

ตอนที่ตาโตหวานคู่นั้นไล่มองหน้าของของ มันชวนให้ใจเต้นพิลึก แต่เขากลับชอบ...คงจะเป็นเอามากจริงๆ

"อ๊ะ! ขะ ขอโทษครับ" คนเผลอจ้องก็สะดุ้งขอโทษเสียงดังจนฟรานซ์แอบขำในใจ...

"เลิกพูดแต่ ขอโทษๆ สักทีน่า!"

"ขอโทษ...ครับ" มันเป็นนิสัยไปแล้วล่ะมั้ง..

ผ่านไปนับนาที ทั้งสองคนยังนั่งหน้าเข้าหากันอยู่แบบนั้นโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น นายท่านที่เรียกให้ขยับเข้ามาก็ไม่พูด หรือทำอะไร เอาแต่มองหน้าคนตัวเล็กจนอีกคนประหม่า

ส่วนคนตัวเล็กก็หันหน้าหนีตาคมนั่นด้วยใจที่มันเต้นตึกตัก ไม่ต่างจากลูกน้องทั้งสอง

เพราะผ่านมานานมาก นายท่านก็ไม่ทำอะไรเล่นเอาคิม และ หลงเฟย เลิกลุ้นแล้วกลับมานั่งทำงานต่อเงียบๆ ด้วยความเบื่อหน่าย หึ้ยยยย นายท่านนะนายท่าน ไม่ทำอะไรสักอย่างบ้างเลยหรือไง

"คือ...." เอ็กซ์ที่ทนไม่ไหวกับสายตาคมต้องเป็นฝ่ายเอ่ยปากก่อน แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรนัก มือหนาก็เอื้อมมาที่ใบหน้าของเขา...

ตาโตหวานหลับปี๋เมื่อฟรานซ์ใช้มือจับเข้าที่เส้นผมข้างหน้าก่อนจะลูบไปมาแผ่วเบาอย่างทะนุถนอมมัน..

ตึกตักๆๆๆๆ

"อึก...นะ นายท่าน...."

"มันยาวเกินไปแล้ว พรุ่งนี้ไปตัดผมซะ" ฟรานซ์พูดแล้วลูบเส้นผมที่ปรกตาคนตัวเล็กไปมา เขาจ้องมาสักพักแล้วว่า มันจะทิ่มตาจนคนตัวเล็กต้องกระพริบตาบ่อยๆ

"ครับ"

"คิม!"

"ครับ!!"

"พรุ่งนี้ฉันต้องไปข้างนอกไหม?"

"เข้าบริษัท และ ไปคุยงานกับท่านหิรันต์ตอนเที่ยงครับ" คิมบอกตารางงานที่เขานั่งจำมาให้ฟัง

"ดี ยกเลิกให้หมด"

"อ้าว..."

"กูจะพาเอ็กซ์ไปตัดผม"

"ครับ!!"

คำพูดของนายท่านทำเอาคนที่หลับตาเมื่อกี้ลืมตาโพรงขึ้นมา

"นายท่านครับ ผม ไปเองได้" เอ็กซ์ไม่อยากให้นายท่านมาเลิกงานเพราะตัวเอง เอ็กซ์ไม่ได้สำคัญขนาดนั้น..

"จะดื้อทำไม? ไปกับกูก็ได้"

"ตะ แต่นายท่านต้องคุยงาน"

"แต่กูจะพาเมียไปตัดผม!"

ตาโตหวานเบิกกว้างอีกครั้ง นายท่านพูดอะไรน่ะ! ใครเมียใคร ให้ตายเถอะ...ทำไม..ใจมันเต้นเร็วแบบนี้นะ!

"จะดี หรอครับ"

"อือ ตื่นเร็วๆ แล้วกัน"

ฟรานซ์บอกแล้วหันกลับมาทำงาน แต่ในหัวนี่กำลังคิดเลยว่าจะให้คนตัวเล็กเปลี่ยนทรงผมดีไหม ตัดให้เกรียนไปเลย รู้สึกว่าทรงนี้มันจะช่วยให้คนตัวเล็กดูน่ารักขึ้นจนเขาอดหวงไม่ได้แหะ หรือจะจับโกนหัวไปดี....อืม น่าคิด...

คนตัวเล็กเลิกคิดเรื่องที่นายท่านจะพาไปตัดผม ถึงพรุ่งนี้นายท่านอาจจะไม่ได้พาไปจริงๆ ก็ได้ แต่เขาเริ่มคิดเรื่องทรงผมบ้าง เกิดมาก็ทำแต่ทรงนี้ ทุกทีนายท่านก็จะให้คนมาตัดที่บ้านให้ นี่คงเป็นครั้งแรกตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาที่จะได้ไปร้านตัดผม คิดแล้วตื่นเต้นชะมัด...ร้านตัดผมนี่จะเป็นแบบไหนนะ...

จะต้องเป็นร้านน่ารักๆ มีของตกแต่งวิ้งๆ เต็มไปหมดแน่เลย มีกระจกใหญ่ๆ ส่องเห็นเขาทั้งตัว แล้ว แล้วโต๊ะข้างๆ ก็มีผู้หญิงกำลังตัดผมอยู่ อ่า ร้านมันต้องน่ารักมากแน่ๆ ว่าแต่ ร้านตัดผมนี่เขาทำร้านสีอะไรกันนะ

สีชมพู

สีฟ้า

สีขาว

หรือ

"ห้ะ! สีดำ!"

"ครับ ตามนี้เลยครับ" เอ็กซ์รับมือถือจากหลงเฟยมาดู ในนั้นเผยให้เห็นร้านตัดผมชื่อดัง ที่คงตรีมสีดำไว้

"ดำจริงๆ ด้วย"

"นายท่านไปตัดร้านนี้ประจำเลยครับ และคิดว่าน่าจะพาคุณเอ็กซ์ไปตัดร้านนี้" เอ็กซ์ยื่นมือถือคืนหลงเฟย แล้วถอนหายใจปลงๆ

ร้านตัดผมที่คิดไว้....กับร้านที่หลงเฟยเปิดให้ดูมันไม่มีส่วนไหนที่ใกล้เคียงกันเลย...

"ผมคิดว่าจะเป็นร้านสีชมพู ให้ดึงดูดผู้หญิงสะอีก"

"อันนี้มันร้านตัดผมชายนะครับคุณเอ็กซ์"

"เอ๋? มีแบ่งด้วยหรอครับ?" เอ็กซ์ลุกจากที่นอนมานั่งข้างๆ หลงเฟยเพื่อให้เขาอธิบาย

"ฮ่าๆ ต้องมีสิครับคุณเอ็กซ์ มันจะมีร้านตัดผมหญิง ร้านตัดผมชาย แต่เขาก็ไม่ได้ตัดให้อย่างเดียวนะครับ"

"???"

"มีทั้ง สระผม ทำสีผม และหลายอย่างเลย ผมก็ไม่ค่อยทราบ และมีทรงผมให้เราเลือกเยอะแยะเลย"

"ทำสีผมหรอ..." เอ็กซ์สะดุดใจกับคำว่าทำสีผม...หมายถึงเปลี่ยนสีหรือเปล่านะ

"ทำสีผม อ่า เหมือนผมของผมนี่ไงครับ เดิมทีเกิดมาผมของผมมีสีน้ำตาลแต่ผมก็ทำให้เป็นสีดำ" หลงเฟยอธิบาย แล้วคิดในใจว่า เรื่องแบบนี้คุณเอ็กซ์ก็ไม่เคยรู้เลยงั้นหรอ เด็กจริงๆ

"งั้น ผมทำสีผมได้ไหม?"

"อ่า อันนี้ต้องถามนายท่านแล้วละครับ ฮ่าๆ"

เอ็กซ์ทำแก้มป่องใส่อีกคนแล้วกลับมานอนบนเตียงต่อ ตอนนี้มันดึกแล้ว และใกล้ถึงเวลานอน เขาต้องรีบนอนแล้ว...แต่ เรื่องตัดผมมันคาใจจนต้องไปถามหลงเฟยจนเลยเถิดนี่ซิ

จะว่าไป..

"เห้อ"

"มีอะไรหรือเปล่าครับคุณเอ็กซ์?" จู่ๆ คนตัวเล็กก็ถอนหายใจดังเฮือกใหญ่อีกครั้งจนหลงเฟยต้องถาม ไอ้สีหน้าอมทุกข์สุดๆ ที่หาดูได้ยากยิ่งจากคุณเอ็กซ์นี่มันคืออะไร เครียดอะไรอยู่งั้นหรอ?

"ผม ไม่ชอบสีดำเลย"

"อ่า" หลงเฟยก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี

"ร้านตัดผมผู้ชายต้องเป็นสีดำหมดเลยหรอครับ ผมไม่อยากไปแล้ว ที่จริง นายท่านน่าจะให้คนมาตัดให้ที่บ้านเหมือนเคยก็ได้นะครับ"

"ฮ่าๆ งั้นเอาไว้ ผมจะขอให้นายท่านพาไปร้านอื่นแล้วกันนะครับ"

นี่ถือว่าเป็นอาการเอาแต่ใจได้หรือเปล่านะ เริ่มบอกความต้องการของตัวเอง...และขออะไรบางอย่างให้ตัวเองบ้าง...อ่า น่าเอ็นดูจัง

พอได้ยินว่าหลงเฟยจะช่วยพูดให้เปลี่ยนร้าน เอ็กซ์ก็สามารถหลับไปทันทีบวกกับฤทธิ์ของยาทำให้นอนหลับเร็ว

แกร๊ก

ร่างสูงเจ้าของห้องเดินเข้ามา

"หลับนานหรือยัง" ฟรานซ์ถาม

"สักครู่หนึ่งครับ"

"อืม ไปพักผ่อนซะ"

"คือ นายท่านครับ"

ฟรานซ์ที่กำลังจะเดินเข้าไปหาร่างเล็กบนเตียงหันกลับมาพยักหน้าให้พูดได้ แต่ตัวเองก็เข้าไปหาคนตัวเล็กเหมือนเดิม

"เรื่องตัดผม นายท่านจะพาไปร้าน @@@ หรือเปล่าครับ?"

"ทำไม" มือหนาลูบใบหน้าหวานแผ่วเบาด้วยความทะนุถนอม

"คุณเอ็กซ์ไม่ค่อยอยากจะไปที่นั่นเท่าไหร่ เมื่อกี้เขาพูดความต้องการของตัวเองออกมา อยากจะไปร้านน่ารักๆ สีชมพูแบบนั้น และอยากทำสีผมด้วยครับ"

"อืม ไว้ใจได้กูจะพาไปร้าน &&& ร้านนี้เอ็กซ์มันน่าจะชอบ ส่วนเรื่องทำสีผมไว้กูจะคิดอีกที"

"ครับ!"

ปากหนาจุมพิตที่หน้าผากมลเบาๆ กลัวว่าอีกคนจะตื่นก่อนจะละออกมา.....ทุกการกระทำที่นายท่านทำมันอยู่ในสายตาหลงเฟยทั้งหมด แต่ว่า...หลงเฟยอยากให้คุณเอ็กซ์ได้เห็น อยากให้คุณเอ็กซ์ได้รู้บ้าง

"แล้วเอ็กซ์ได้พูดอะไรอีกไหม?"

"ไม่ครับ"

"อืม ไปได้แล้ว"

"ครับ"

หลังจากร่างโปร่งเลขาคนสนิทเดินออกไปฟรานซ์ก็มองคนตัวเล็กอย่างรักใคร่

"หึ เริ่มเอาแต่ใจตัวเองแล้วหรือไง?"

พูดเบาๆ ก่อนก้มจูบอีกครั้งแล้วไปอาบน้ำมานอนกอดคนตัวเล็กไว้ทั้งคืน

นี่คง เป็นอีกหนึ่งคืนที่เขามีความสุข...

กร๊อกๆๆ

"ครับๆ อ่า หลงเฟย"

"พี่คิม หลงเฟยมีอะไรจะเล่า"

"ครับ เข้ามาก่อนซิ"

"คืองี้นะ เมื่อกี้คุณเอ็กซ์เริ่มเรียกร้องความต้องการของตัวเองบ้างแล้ว"

"หือ?"

"แล้วเมื่อกี้ นายท่านก็จูจุ๊บ คุณเอ็กซ์อย่างทะนุถนอมอีกด้วย อ่า อยากให้คุณเอ็กซ์เห็นจัง"

"จูจุ๊บ?"

"จูบไงๆๆ จูบแบบนี้อ่า"

"แบบนี้...จ๊วบบบบ หรอ"

"อื้อ! พี่คิม ทำอะไรเล่า! มาจูบเค้าทำไม

"ก็หลงเฟยน่าจูบนี่ ไหนมาให้จูบอีกทีซิ"

"งื้อออ ปล่อยเลย นิสัยไม่ดี"

"ฮ่าๆ งั้นคืนนี้นอนกับพี่ไหม?"

"จะทำอะไรเขาไหมล่ะ!"

"คิดก่อน"

"ถ้าไม่ทำเขาไม่นอนนะ ฮ่าๆ"

"งั้น เริ่มเลยมะ!!"

"โอ๊ยยยย! อย่าคล่อม ฮ่าๆ อย่าจูบตรงนั้น อะ อืมมมม พี่คิม อื้ออออ อื้ออออ อ่าาาาาส์..."

และคืนนี้คงเป็นอีกคืนที่สองเลขาหนุ่มต่างมีความสุขด้วยกัน...

100%

#โปรดติดตามตอนต่อไป...