แล้วแต่นายหญิง

"โธ่ นายหญิงครับ.. ทานแต่ช็อกโกแลตแบบนี้ไม่ดีนะครับ"

"ผมไม่ได้ทานแค่ช็อกโกแลตซักหน่อยหลงเฟย แต่ผมทานข้าวอิ่มแล้วผมก็ต้องทานของหวานได้ซิ"

"เดี๋ยวจะอ้วนเอานะคร้บ"

"ตะ...แต่...มันน่าเสียดายออก"

เสียงพูดคุยกันนานสองนานจากห้องอาหารดังเข้าโสตประสาทเจ้าของบ้านมาได้สักระยะ

ฟรานซ์

ยืนมอง

คนรัก

กับเลขาคนสนิทที่มักจะคุยกันอย่างสนิทสนมด้วยใบหน้าอมยิ้ม เหมือนกับลูกน้องข้างกายที่เห็นภาพตรงหน้าแล้วอดยิ้มไม่ได้

นายหญิงของบ้านที่มีอายุแค่ 20ปีกำลังจะตัดสินใจทิ้งช็อกโกแลตในมือไป แต่สายตายังคงอาลัยอาวรอย่างเสียดาย ก็แหงล่ะ นั่นของโปรดของเขาเชียวนะ แล้วเลขาคนข้างๆ ก็เอาแต่พูดว่า น้ำหนักขึ้นบ้างล่ะ ไม่สบายบ้างล่ะ เป็นห่วงบ้างล่ะ...คงต้องเก็บไว้กินวันหลังจริงๆ ล่ะมั้ง...

"แต่ ผมขออีกชิ้นได้ไหม ชิ้นสุดท้ายแล้วครับ"

"โธ่ เดี๋ยวนายท่านก็ว่าเอาหรอกครับนายหญิง"

"มีอะไร"

เสียงทุ้มเรียบดังขึ้น ร่างสูงใหญ่หลบพ้นจากการแอบยืนมอง เดินมาหาคนรักที่ตอนนี้เริ่มตาแวววาวเมื่อเจอเขา

"

คุณฟรานซ์

ครับ เอ็กซ์ทานช็อกโกแลตอันนี้อีกได้ไหม?" มือเล็กยื่นช็อกโกแลตแท่งใหญ่มาตรงหน้า แล้วมองมันอย่างมีความหวังจนร่างสูงพยักหน้าเล็กน้อย เป็นการอนุญาต

"ขอบคุณครับ"

"เดี๋ยวอ้วนทำไง..." สองแขนโอบกอดรอบเอวคนกินไม่หยุดปาก ถึงจะบอกว่าอ้วนแต่

3ปี

ที่ผ่านมานี้ คนตัวเล็กน้ำหนักขึ้นแค่สองกิโลเท่านั้น ทั้งที่กินอย่างพายุเข้าขนาดนั้น หึ สงสัยว่าการที่เขาพาออกกำลังกายทุกวันจะได้ผลดีเชียว

"อะ อ้วนหรอ..." ปากที่กำลังจะงับช็อกโกแลตแท่งใหญ่หยุดลงทันที

"ฉันล้อเล่น อยากกินก็กินเถอะ"

"คุณฟรานซ์ว่าผมอ้วนไหมครับเมื่อกี้หลงเฟยก็พูด"

"หืม หลงเฟยว่าเธองั้นหรอ?"

คนตัวเล็กพยักหน้าเป็นคำตอบ

"อุ๊ย! เปล่าๆๆๆ เปล่านะครับบบบ! ผมแค่บอกว่าถ้ากินเยอะๆ จะอ้วนแค่นั้นเองงง จริงๆ นะครับนายท่าน!" ร่างโปร่งสะดุ้งโหยงเมื่อปะทะเข้ากับสายตาเย็นยะเยือกไม่เปลี่ยนแปลงของคนเป็นนาย ปากพร่ำคำแก้ตัวออกมาจนลิ้นจะพันกันไปหมด

"หึ!! ดี!!! ไอ้คิม! บอกเมียมึงด้วยว่าอย่าขัดตอนเมียกูจะกิน กินเยอะๆ ซิดี"

"ครับ เห้ย! เอ่อ...ครับผมจะสั่งสอน

หลงเฟย ให้

"

"ทำไมไม่มีใครช่วยผมมมมม"

เย็นวันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่ผ่านไปพร้อมกับความสุข สองเกือบสามปีผ่านมาหลังจากเจอเรื่องราวเลวร้าย ในตอนนี้...ทุกอย่างมันกลับตาลปัตร จากเรื่องเลวร้าย กลายเป็นเรื่องที่น่ายินดี..

คงไม่ต้องบอกก็รู้ ว่าอะไร...

ก๊อกๆ

"นายท่านครับ คุณเอ็กซ์มาขอพบ" เสียงลูกน้องที่เฝ้าหน้าประตูเอ่ย ก่อนที่ประตูสีขาวสว่างจะเปิดออกเผยให้เห็นนายหญิงของบ้าน ที่อยู่ในชุดนอนหมีสีขาวน่ารัก และในมือยังถือแก้วนมอุ่นกลิ่นหอมมาด้วย

"คุณฟรานซ์ครับ ผมเอานมมาให้"

แก้วนมอุ่นถูกวางไว้บนโต๊ะ ต่อหน้าร่างสูงก่อนคนตัวเล็กจะโดนดึงเข้าไปนั่งบนตักแกร่งโดยไม่ขัดขืน หนำซ้ำเอ็กซ์ยังช่วยประครองมือหนาจับแก้วนมขึ้นมาจิบอีกด้วย

"อึก...อืม...ทำไมยังไม่นอน หื้ม?" นมอุ่นถูกดื่มพรวดเดียวจนหมด ทั้งที่เมื่อก่อนฟรานซ์ติดกาแฟ และเกลียดนมจืดพวกนี้...แต่พอเอ็กซ์ชง ให้ดื่มทีไรเขามักจะดื่มจนหมดในทีเดียว...มันทั้ง หอม หวาน...และอร่อย อย่างกับคนบนตักเขาเสียไม่มี

"นอนแล้วครับ แต่ตื่นมาไม่เจอคุณฟรานซ์ คิดว่าทำงานแน่ๆ เลยไปชงนมมาให้"

"น่ารักจังเมียใครเนี่ยหึ?"

"ปะ เปล่า...เปล่าสักหน่อยครับ..."

แก้มใสแดงขึ้นระเรื่อกับคำพูดหยอดนั้น....

"หึหึ....เอาล่ะ ไปนอนได้แล้ว ดึกแล้ว"

"แล้วคุณล่ะครับ อีกนานไหม?" ไม่อยากจะบอก แต่ทุกวันนี้เอ็กซ์แทบจะนอนไม่หลับถ้าไม่มีฟรานซ์ ก่อนหน้านี้ก็มีฟรานซ์มาส่งถึงที่ทำให้เขาเผลอ เคลิ้มหลับไปได้บ้าง

"ยังเคลียร์ไม่เสร็จน่ะ..."

"งั้นเดี๋ยวผมอยู่ด้วยนะครับ"

"เดี๋ยวก็ง่วงหรอก..." มีดุบ้าง แต่ฟรานซ์ก็ตกลง

เป็นเรื่องปกตที่เอ็กซ์จะมาเฝ้าฟรานซ์ทำงานแบบนี้ประจำ คนตัวเล็กที่นั่งสบายใจบนตักแกร่งช่วยอ่านเอกสาร เสนอเรื่องต่างๆ จนเวลาผ่านมาไม่กี่นาที หลังเล็กก็เอนพิงอกหนาทีละนิดๆ

"จุ๊บ...นอนเถอะ"

"ครับ..."

ตาโตหลับพริ้มลงเมื่อได้รับจูบราตรีสวัสดิ์อีกครั้งจากคนรัก กายเล็กเอนพิงคนใต้ร่างหมดแรงแต่อีกคนก็ไม่มีทีท่าว่าจะหนัก ซ้ำยังมือหนาที่โอบกอดกายเล็กไว้เอื้อมมาลูบไล้มือเล็กนุ่มเบาๆ เป็นการกล่อมอีกต่างหาก...

03:09

ติ๊ก...ติ๊ก...ติ๊ก....

"จุ๊บ...ไปนอนบนเตียงกันดีกว่า"

ร่างสูงพูดกับคนหลับก่อนจะจัดวางเอกสารให้เรียบร้อยด้วยมือเพียงข้างเดียว ก่อนจะอุ้มคนรักในท่าเจ้าหญิงและเดินเข้าห้องนอนใหญ่ช้าๆ

วางคนตัวเล็กในอ้อมแขนเบาๆ แล้วล้มตัวลงนอนข้างๆ กัน มิวายดึงอีกฝ่ายเข้ามากอดอีกอย่างไม่เบื่อ

"...คนเก่งของกู..." มือหนาลูบไล้ใบหน้าหวานของคนรักไปมาแล้วนึกถึงเรื่องราวในอดีตที่ผ่านมาก่อนจะมีทุกวันนี้ได้...

ถ้าวันนั้นเขาไม่ไปดูการประมูลงี่เง่านั่น วันนี้เขาคงไม่มีเด็กคนนี้ไว้เคียงข้างกาย

ถ้าในวันนั้นเขาไม่คิดได้ แล้วขอโอกาสกับคนตัวเล็ก เขาคงไม่มีเด็กนี่จนถึงทุกวันนี้...

และถ้าวันนั้น...เขาตัดสินใจผิดไป...

ใช่

ถ้าวันนั้น

เขาทำอะไรบ้าๆ

ไร้สติ

และทำมันลงไป..

เขาคงไม่มีเด็กคนนี้อีก

ตราบชั่วนิรันด์

100%

#โปรดติดตามตอนต่อไป...