ลงโทษ ครั้งที่สิบสอง

[LOCKETKEYDEPENDING ON YOU]แล้วแต่นายท่าน...(YAOI)

ตอน : ลงโทษ ครั้งที่สิบสอง

ก็อก ก็อก ก็อก

"ขออนุญาตครับนายท่าน....คุณศิลป์และคุณพู่กันขอพบครับ" เสียงบอดี้การ์ดหนุ่มรายงานแล้วเปิดประตูให้กับคนมาใหม่

"อรุณสวัสดิ์ครับนายท่าน" สองพี่น้องตระกูลอาร์ทเอ่ยทักทาย

"หวัดๆ นี่ หนึ่งปีที่ผ่านมาเป็นไงบ้าง?" เสียงทุ้มถามออกมาอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่นัก มือข้างหนึ่งถือกระดาษเอกสารสำคัญอ่าน ส่วนอีกข้างก็เคาะปากกาสีดำเงาเป็นจังหวะ

"ทุกอย่างเรียบร้อยดีครับ"

"งั้นหรอ ศิลป์...นายกับเด็กที่ชื่อคิริวเป็นอย่างไรบ้างละ" ร่างสูงผู้โดนถามชะงักนิดหน่อย...จะให้บอกว่าตอนนี้พวกเขาสองคนรักกันดีมันก็...

"เอาเถอะ พู่กันด้วยฉันไม่คิดจะบังคับพวกนายหรอกนะ ต่อไปนี้จะทำอะไรก็ทำ"

"ครับ!!" สองพี่น้องตะโกนขานตอบรับอย่างดีใจ....

"ที่เรียกมาก็มีเรื่องจะพูดด้วย...." มือหนาวางเอกสารและปากกาลงบนโต๊ะตรงหน้าอย่างทะนุถนอม ตาคมเงยขึ้นมามองลูกน้องคนสนิทข้างหน้าอย่างเยือกเย็น...

"ดูแลน้องเล็กให้ดีๆ ตามติดทุกยี่สิบสี่ชั่วโมง เพิ่มคนคุ้มกันมากขึ้นเป็นเท่าตัว จนกว่าฉันจะยกเลิกคำสั่ง" สองพี่น้องขมวดคิ้วงงกับคำสั่งเพราะไม่รู้เรื่องอะไรมากนัก แต่ก็ขานรับเสียงดังกับคำสั่งและรีบไปจัดการตามที่นายท่านสั่ง...

"ขออนุญาตครับ" ไม่ต้องรอให้บอดี้การ์ดรายงาน หลงเฟยก็เดินเข้ามาอย่างถือวิสาสะ...

"ผมมารายงานผลครับ..." ร่างสูงกำยำมองอย่างเบื่อหน่าย...เห็นหน้าเจ้าหลงเฟยทีไรก็ไม่พ้นเรื่องของสัตว์เลี้ยงที่ตอนนี้ถูกขังอยู่ในกรง...

พรึบ

หน้าจอมอนิเตอร์สว่างขึ้นเมื่ออีกคนกดเปิดมัน...ภาพในนั้นเผยให้เห็นคนตัวเล็กที่อยู่ในกรงเหล็ก....ร่างเล็กในชุดสูทกางเกงสั้นสีขาวนวลสะอาดที่หลงเฟยคัดสรรมาให้ บาดแผลถูกปิดสนิทดีด้วยผ้าปิดแผลสีขาว เนื้อตัวที่เคยเต็มไปด้วยรอยแผลรอยดำเปื้อนฝุ่นก็ถูกเช็ดตัวชำระล้างอย่างดี...ถาดอาหารที่ว่างเปล่ามากมายวางเกลื่อนอยู่ประตูกรงทำให้รู้ว่าคงจะกินหมดไปแล้ว...

"นะ นาย นายท่าน นายท่านนน ฮื้อออ นายท่านนน นายท่านนนน" เสียงหวานกรีดร้องเรียกนายตัวเองอย่างบ้าคลั่งเพราะฤทธิ์ยา มือเรียวทั้งสองข้างจับแน่นที่ลูกกรงและพยายามดึงออกไปมาอย่างแรงตามอารมณ์

"นายท่านนน ช่วยผมด้วยยย นายท่าน นายท่าน ฮื้อออ นายท่านช่วยผมด้วย" เสียงหวานยังคงร้องเรียกอีกคนอย่างไม่มีทีท่าจะหยุดพัก...การกระทำเช่นนี้ทำให้ร่างสูงกำยำที่มองดูจอมอนิเตอร์อยู่ยกยิ้มเยาะปนสมเพช..

"เราใส่ยาลงบนอาหารไปสองเข็มตามที่นายท่านสั่ง...ทำให้ฤทธิ์ของยาเพิ่มมากขึ้นและมีประสิทธิภาพดีหลายเท่า" หลงเฟยนึกถึงตอนที่เขานำของเหลวสีแดงใส่ลงบนคุกกี้ช็อกโกแลตของโปรดร่างเล็กแล้วแทบใจสลาย...เขาไม่อยากทำแบบนี้...แต่เพราะมันเป็นคำสั่ง...เขาจึงต้องทำร้ายคนตัวเล็กด้วยการอัดยานรกให้มากขึ้น...

"ดีนิ...."

"ส่วนเรื่อง....เคเดียม..." หลงเฟยพูดถึงชุดยาตัวใหม่ที่นายท่านได้คิดค้นเองภายในเวลาไม่นานและพึ่งประสบผลสำเร็จพร้อมกันกับยาที่เขาให้คนตัวเล็กไป...เอเดียม...

ตัวยาทั้งสองต่างมีประสิทธิภาพรุนแรงมากทั้งคู่ แถมยาทั้งสองยังถูกคิดค้นเพื่อใช้กับคนตัวเล็กที่อยู่ในกรงโดยเฉพาะ...เพื่อไม่ให้เขาคิดหนี....

"เคเดียม...เริ่มใช้พรุ่งนี้เลยแล้วกัน"

"เอ๊ะ! แต่..." หลงเฟยสะอึกกับคำสั่งนั้น...แค่เอเดียมตัวเดียวคนตัวเล็กก็แทบจะเป็นบ้า...ถ้าได้เคเดียมที่มีประสิทธิภาพร้ายแรงกว่าเอเดียมหลายเท่า...คนตัวเล็กจะเป็นอย่างไรละ...

"อัดเอเดียมทุกสามชั่วโมงและทุกมื้ออาหาร แล้วอัดเคเดียมทุกครั้งก่อนมันจะพักผ่อนและหลังจากพักเสร็จ"

"นะ...นาย..." หลงเฟยพยายามคัดค้านแต่กลับถูกสายตาคมตวัดมองมาอย่างไม่ชอบใจ

"นั่นคือคำสั่งของฉัน....มันเป็นหมาของฉัน...ฉันจะทำอะไรกับมันก็ได้ ไม่ต้องห่วงเพราะฉันไม่เอามันถึงตายแน่....หึ!" ร่างสูงกำยำพูดเสียงต่ำแล้วมองจอมอนิเตอร์ที่แสดงภาพแม่บ้านกำลังเก็บถาดอาหารและมีคนตัวเล็กจับมือถือแขนอย่างออดอ้อนขอขนมอีก..

....สกปรก....

"ครับ..."

"แกก็ไปได้แล้ว อีกสามชั่วโมงฉันจะไปเล่นกับสัตว์เลี้ยงซะหน่อย" ร่างสูงกำยำพูดสั่งก่อนจะมองไปที่ข้างโต๊ะทำงานที่มีกล่องสีดำขนาดกลางวางไว้...กล่องใบเดิมใบที่เขาชอบ...

"จะเล่นอะไรกันดีนะ...หึ!"

ร่างสูงไม่สนใจลูกน้องคนสนิทหรือลูกน้องคนอื่นที่ยืนประจำจุดอยู่ทุกมุมห้อง เดินไปหยิบกล่องสีดำขึ้นมาวางบนโต๊ะทำงานและเปิดออก...

"อันนี้....ใช้แล้วเมื่ออาทิตย์ก่อน....อันนี้ไม่ค่อยชอบแหละ...." ร่างสูงหยิบอุปกรณ์ตัวช่วยในการเสริมความสนุกของคู่รัก...หรือเซ็กส์ทอยออกมาอย่างละชิ้นแล้วบ่นพึมพำหาของที่จะใช้เล่นกับสัตว์เลี้ยงในวันนี้หลังจากไม่ได้เล่นด้วยกันมานาน...

"หลงเฟย! ไปตามหลงเฟยมา!!!" จู่ๆ ร่างสูงกำยำก็ตะโกนเรียกหาลูกน้องคนสนิทที่เขาสั่งให้ไปดูแลเอ็กซ์เป็นการส่วนตัว ลูกน้องคนหนึ่งวิ่งไปตามหลงเฟยที่ห้องพักมืดทึบและมีกรงอยู่ในนั้น ไม่กี่นาทีร่างเล็กนามว่าหลงเฟยก็กลับมายืนหอบแฮ่กๆ อยู่กลางห้องที่เดิม..

"นายท่าน...."

ตึ้ง

"ของเล่นฉันหมดแล้ว มีแต่อันน่าเบื่อทั้งนั้น..." ร่างสูงผลักกล่องสีดำจนตกลงมา เซ็กส์ทอยหลากหลายขนาดหลากหลายอย่างร่วงหล่นลงมาต่อหน้าร่างเล็กของหลงเฟย

"เอ่อ..." หลงเฟยถึงกลับพูดไม่ออกเพราะเขาไม่เข้าใจว่านายของตนหมายถึงอะไร..

"ไปหามาอีก อีกสามชั่วโมงฉันต้องได้....เพราะฉันอยากเล่นกับสุนัขอย่างสนุก...จะให้ใช้ของเล่นน่าเบื่อแบบนี้ได้ไงจริงไหม?" หลงเฟยมองซ้ายมองขวาตามอุปกรณ์ที่หล่นกระจัดกระจายกลิ้งไปมาอย่างสับสน...ของชุดนี้เป็นชุดใหม่เป็นรุ่นลิมิเต็ด อิดิชั่น ส่งตรงจากญี่ปุ่น...และเขาพึ่งนำมาให้นายท่านได้เชยชมได้ไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ...นายท่านกลับเบื่อเสียอย่างงั้น แล้วนายท่านจะให้เขาหามาจากไหน..

"เอ่อ...ครับ" แต่มันเป็นคำสั่ง...ต่อให้เหลือแค่หัวกับตัวก็ต้องทำตามคำสั่งให้ได้...ซินะหลงเฟย..

ร่างสูงกำยำยกยิ้มพอใจกับคำตอบรับของลูกน้องคนสนิท...อืม...ไม่ได้เล่นกับมันมาหลายวันคงต้องกลับไปเล่นกับช่องทางนั้นซะหน่อย....ปล่อยไว้เดี๋ยวมันจะแคบไปก่อน...เขาไม่ค่อยชอบซะด้วย....

100%

#โปรดติดตามต่อไป....