ลงโทษ ครั้งที่สาม

แล้วแต่นายท่าน...(YAOI)

ตอน : ลงโทษ ครั้งที่สาม

ชา....ชาไปทุกสัดส่วนของร่างกาย ทั้งๆ ที่ถูกเฆี่ยนตีและข่มขืนไปหนักหนานานกว่าหกชั่วโมงแต่ร่างกายของผมมันกลับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดเลย เพราะไอ้ยานรกนั่น ยาที่กดระงับประสาทไว้...ยาตัวนี้คือสิ่งที่ทีมวิจัยของนายท่านคิดค้นมันมา...

เพื่อใช้กับผมโดยเฉพาะ.....

"ตื่นแล้วหรอครับคุณเอ็กซ์" หลงเฟย....ผู้ชายที่มีอายุน้อยกว่าผมสามปีและเป็นผู้ที่มีชะตากรรมเดียวกัน...คือถูกขายให้นายท่าน...เพียงแค่เขาดีกว่าผม เขาโชคดีกว่าผม โชคดีที่นายท่านเลี้ยงเขาไว้ใช้งานเอกสาร ไม่ใช่ใช้งานบนเตียงแบบผม...

"......." ไม่มีเสียงตอบรับจากปากผม จะพูดให้ถูกผมไม่สามารถพูดออกมาได้นั่นเอง....ก็ผมร้องไห้อ้อนวอนต่อนายท่านจนกล่องเสียงของผมอักเสบไปแล้ว

"นายท่านจะกลับไทยอีกสองวัน ช่วยพยายามหายให้ทันภายในเวลาก่อนสองวันทีนะครับคุณเอ็กซ์" อะไรนะ....สองวันจะให้ผมหายภายในสองวันอย่างนั้นหรอ....เข้าใจแล้ว...

ผมจะพยายามหาย ก็ถ้าผมไม่หายทันสองวัน...ผมก็คงมีร่างกายไม่ต่างจากซากศพเลยหละ...

"ครับ....." ผมตอบรับทั้งๆ ที่ใจอยากปฏิเสธ...ผมอยากพักผ่อนแต่มันคงเป็นไปไม่ได้...

"อีกสี่ชั่วโมงยาจะหมดฤทธิ์ คุณเอ็กซ์พักผ่อนเถอะนะครับเดี๋ยวผมตามอาจารย์หมอมาพบ"

"ครับ...." แล้วหลงเฟยก็ออกจากห้องพักของผมไป...

หลังบ้านของนายท่านจะมีห้องพักของบอดี้การ์ดที่ไว้ใจได้ เป็นตึกแถวจำนวนยี่สิบห้องไกลออกมาจากบ้านของนายท่านสองกิโลเมตร.....ผม หลงเฟย และพี่คิมก็อาศัยอยู่ที่นี่เช่นเดียวกัน....ทุกคืน ทุกวัน ที่นายท่านเรียกพบผมทำเรื่องอย่างว่าเสร็จจากนั้นไม่ว่าจะดึกแค่ไหน หรือผมจะใกล้ตายขนาดไหนนายท่านก็จะให้คนพาผมมาพักที่นี่เสมอไม่เคยให้พักที่บ้านใหญ่...ผมก็มีค่าแค่ตัวระบายอารมณ์ดีๆ นี่เอง...

"อือ.." แขนและขาของผมตอนนี้มันขยับไม่ได้ แม้แต่ศีรษะของผมเองขนาดจะมองบาดแผลตามร่างกายตัวเองยังไม่ไหว...อีกสี่ชั่วโมง ผมก็จะเหยียบนรกที่แท้จริง ยาที่ผมถูกฉีดจะทำให้ไม่รู้สึกตัวแม้จะโดนเฆี่ยนตีขนาดไหนก็ตาม แต่พอยาหมดฤทธิ์ความเจ็บปวดจากบาดแผลก็เพิ่มพูลเป็นหลายเท่า....จากที่เจ็บปวดมากก็เหมือนร่างกายจะขาดเป็นเสี่ยงๆ...และผมก็ต้องทนเจ็บปวดแบบนี้มานานกว่าหกปีแล้ว....

"อึก"

.....เหลืออีกสามชั่วโมง...

"อึก! อึก! อื้อ!!!"

...เหลืออีกสองชั่วโมง...

"ฮึก ฮื้ออออ ฮื่ออออ!!!"

....เหลืออีกหนึ่งชั่วโมง....

แขนและขาของผมเริ่มขยับได้ทีละนิด ความชาเริ่มหายไปแต่มีความเจ็บแสบจากการถูกไม้เรียวตีมาแทนที่....แสบมากจริงๆ เนื้อหนังของผมแตกอีกแล้ว...เตียงสีขาวที่ตอนนี้เต็มไปด้วยเลือดข้นและกลิ่นคาวคละคลุ้งยิ่งทำให้ผมเจ็บเป็นเท่าตัว....หมออยู่ไหน...ผมไม่ไหวแล้ว...

"อ๊ากกก!!!"

.....สิบห้านาที...

เหลืออีกแค่สิบห้านาที....ผมทนไม่ไหวแล้ว ความเจ็บปวดจากช่องทางข้างหลังทำให้ผมไม่สามารถนอนหงายได้....พลันจะพลิกตัวนอนคว่ำเนื้อที่แตกจนเหวอะหวะของผมมันยิ่งเจ็บมากกว่า...

"อ๊ากกกก!!! โฮฮฮฮฮฮ อ๊ากกกก!!!" เสียงกรีดร้องของผมดังไปทั่วทั้งห้องเมื่อความเจ็บระบมเพิ่มทวีแรงขึ้นเป็นเท่าตัว...หมอ หมออยู่ไหน...ฮึก ได้โปรดช่วยผมที ผมแสบ แสบไปหมดแล้ว

"ฮื้ออออ โอ๊ยยย ฮื้อออ ช่วย ช่วยด้วย ฮื้อออ" ผมจะทนไม่ไหวแล้ว ครั้งนี้มันเจ็บเกินไป...ผมทนไม่ไหวแล้ว ฮึก นายน้อย นายน้อยช่วยผมที..ฮื้ออออ

"นะ นาย นายน้อย....ฮึก ฮึก ฮื้อออ อ๊ากกกกก!!!" จู่ๆ ความเจ็บจากแผ่นหลังก็ตีตื้นขึ้นมาจนผมสะดุ้งตกเตียงและนอนลงไปกองที่พื้นอย่างแรง

"โอ๊ยยย ฮื้ออออ ชะ ช่วยด้วย ฮื้ออ มะ หมอ ฮื้ออออ โอ๊ย ฮื้อออ" ไหนหลงเฟยบอกว่าจะตามหมอ...ได้โปรดตามหมอให้ที ตามหมอให้ผมที!!!

...ครบสี่ชั่วโมง...

พลั๊วะ

"มาแล้วครับ!!!"

"อ๊ากกกกก!!! อ๊ากกกก!!!!" อาจารย์หมอเปิดประตูเข้ามาอย่างแรงพร้อมผู้ช่วยอีกห้า-หกคนที่ช่วยกันพยุงผมขึ้นเตียง

"ไม่ๆ ฮื้ออออ ผมเจ็บ ได้โปรดดช่วยด้วย ฮื้อออ"

"ครับ หมอจะฉีดยาบรรเทาให้ก่อน" แล้วของเหลวสีเหลืองอ่อนก็ถูกเทใส่เข็มฉีดยาขนาดพอดีมือแล้วจ่อมาที่ข้อพับแขนของผม....ที่ตอนนี้เนื้อแตกเป็นทางยาวจนเห็นเนื้ออ่อนข้างในแล้ว...

"บ้าจริง!!! ข้างนี้ก็ด้วยหรอ!!"

"หมอคะ ยาตัวนี้ฉีดได้แค่ที่ข้อพับแขนนะคะ"

"ฮื้ออออ ช่วย ช่วยผมด้วย ผมเจ็บ ฮื้อออ หมอ ช่วยผมด้วย!!"

"ขอโทษนะครับคุณเอ็กซ์ แต่หมออยากให้คุณอดทนจนกว่าเราจะล้างและฆ่าเชื้อแผลเสร็จ"

"ไม่!!!! อ๊ากกกกก!!!"....

....ผมเจ็บปวดเขาจะรู้ไหม ผมทรมานเขาจะรู้หรือเปล่า....ทำไมเขาต้องทำกับผมขนาดนี้ เพียงแค่ผมถูกใจเขา....เพราะผมเป็นเด็กที่เขาซื้อมา ผมเป็นคนของเขา ร่างกายของผมเป็นของเขา ชีวิตของผมเป็นของเขา รวมถึงหัวใจของผมที่นายท่านบังคับให้เป็นของเขา....ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเพราะนายท่านแค่ถูกใจผม นายท่านแค่ถูกใจเด็กอายุสิบขวบในตอนนั้น....จนกลายเป็นเด็กอายุสิบหก....ที่ทรมานอยู่ทุกวันนี้...

เมื่อไหร่ผมจะได้ออกจากวังวนนี้ เมื่อไหร่ที่นายท่านจะปล่อยผม....ผมเจ็บแต่ผมพูดไม่ได้....ผมไม่ผิดแต่ผมไม่มีสิทธิ์อธิบาย ผมพยามตาย....แต่สุดท้ายเขาก็จะทำทุกวิถีทางเพื่อให้ผมอยู่ เพื่อให้ผมได้กลับมารองรับอารมณ์ดิบเถื่อนของเขา....

ผมต้องทำอย่างไร....ถึงจะไปจากคนคนนี้...

100%

#โปรดติดตามตอนต่อไป....