ลงโทษ ครั้งที่ยี่สิบสี่

[LOCKETKEYDEPENDING ON YOU]แล้วแต่นายท่าน...(YAOI)

ตอน : ลงโทษ ครั้งที่ยี่สิบสี่

ในขณะที่คนสามคนกำลังนั่งทานขนมที่พักของห้างที่จัดขึ้น ร่างอวบในชุดสูทสีดำยืนมองอยู่ด้วยความเคืองใจ...ทำไมหลานคนเล็กของโซเฟียต้องมาคลุกคลีกับคนชั้นต่ำอย่างสงครามลูกเจ้าของสวนเก่าๆ และเด็กที่ถูกเลี้ยงด้วยสถานสงเคราะห์ด้วย...ทั้งๆ ที่หลานของโซเฟียจะต้องคบค้าสมาคมกับคนชั้นสูงแท้ๆ...

"คุณเอวานอยด์ครับ ได้โอกาสแล้วจัดการเลยไหมครับ"

"จะรออะไรล่ะ....ทำตามแผนซะ.." ร่างอวบตอบกลับไป สายตายังคงจ้องมองไปที่บุคคลทั้งสามที่หัวเราะกันอย่างสนุกสนานไม่รู้ชะตากรรมของตัวเอง...

"พี่เอ็กซ์มึงไม่ใช่เด็กนะ แดกดีๆ"

"ง่ำๆ มันอร่อยนะนายน้อย ง่ำๆ"

"กินเสร็จแล้วไปล้างมือให้เรียบร้อย เย็นแล้วจะได้กลับบ้าน"

"คร้าบบบ ง่ำๆ"

น้องเล็ก สงคราม และเอ็กซ์ต่างพากันเพลิดเพลินกับขนมต่างๆ ที่ซื้อมาจนไม่ได้สนใจสิ่งรอบตัว...ไม่สนใจเลยว่าตลอดทางที่เข้ามามีคนหลายคนต่างมองพวกเขาตลอดเวลา

"เฮียไปรอที่รถก็ได้ เดี๋ยวตามไป"

"ไม่ล่ะเดี๋ยวมีอะไร ตอนนี้สถานการณ์ยิ่งไม่ค่อยดีอยู่"

"โว้ะ คิดมาก ตามใจ"

ร่างเล็กสองร่างเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจัดการธุระ ปล่อยให้ร่างสูงอีกคนนั่งรออยู่ไม่ไกลนักเพราะความเป็นห่วง...และเขาก็คิดถูกที่เลือกจะรอ...

"หึ! นี่น่ะหรอสงครามคนรักของคุณน้องเล็ก....หน้าตาอุบาทชะมัด!" ชายฉกรรจ์ตัวโตกล้ามใหญ่ในชุดพนักงานร้านขนมร้านหนึ่งเดินมาพูดกับสงคราม...ร่างสูงคนรักของน้องเล็กถึงกับขมวดคิ้วแน่นด้วยความไม่ชอบใจกับคำพูดของคนตรงหน้า

"หึ! หน้าปลาลิ้นหมาอย่างแกคงไม่เคยเจอคนแบบนี้ซินะ"

"อะไรวะ?" เพราะเป็นคนอิตาลี ถึงจะพูดไทยได้แต่ก็ไม่รู้ความหมายของ 'ปลาลิ้นหมา' ที่คนตรงหน้าพูด

"หน้าตาห่วยแตกแล้วยังโง่บรมอีก เหอะ"

"มึงงงง!!!"

"เฮีย!" ร่างเล็กทั้งสองวิ่งมาเมื่อเห็นอีกคนเหมือนกำลังจะมีเรื่อง

"อะไรอะเฮีย ใคร?"

"คนของใครสักคน...ไม่น่าจะใช่คนของพี่ใหญ่" สงครามตอบเพราะดูท่าแล้ว ถ้าเป็นคนของพี่ใหญ่คงไม่กล้าเถียงเขาแบบนี้ พี่ใหญ่ได้บอกกล่าวกับทุกคนเรื่องเขาและน้องเล็ก และทุกคนรับทราบยอมรับอย่างง่ายดาย พี่ใหญ่ยังคงสั่งให้ปฏิบัติกับเขาอย่างดีถึงแม้สงครามจะต้องเริ่มฝึกตั้งแต่ขั้นพื้นฐานกับลูกน้องระดับล่างแต่การตอบรับดีกว่าที่คิด...

"อะ...นั่น...เข็มกลัดตระกูลโฬม!!" คนตัวเล็กร้องดังลั่นเมื่อเห็นเข็มกลัดรูปสามเหลี่ยมมีตัวอักษรเยอรมันเขียนตำแหน่งและชื่อไว้ตัวเล็กๆ แต่เขามั่นใจ..

"นะ นายท่าน นายท่าน..." เพราะเคยทำงานเลขามาก่อนการที่มีคนของโฬมมาอยู่ใกล้หูใกล้ตาถึงนายท่านจะไม่สนใจแต่ต้องรายงานไว้...และเอ็กซ์กำลังจะทำ...เพียงแต่ตอนนี้เขารายงานนายท่านไม่ได้เท่านั้นเอง

"โฬม?...."

"เห้ยพวกมึง! เอาตัวพวกมันไป! อย่าทำร้ายคุณน้องเล็กให้เกิดแผลล่ะเดี๋ยวนายโกรธ" คนกล้ามโตพูดเป็นภาษาเยอรมันที่น้องเล็กและสงครามไม่เข้าใจ แต่เอ็กซ์รับรู้ดี คนตัวเล็กพยายามดึงทั้งสองคนข้างกายให้หนีเมื่อเห็นชายฉกรรจ์กลุ่มใหญ่ในชุดพนักงานร้านขนมมุ่งตรงมาทางนี้..

"หนี! หนี ไปหานายท่าน หนีๆ โฬมจะแกล้งเค้า หนีๆๆ" ทั้งสองคนรับรู้อาการหวาดกลัวและลนลานจากฝ่ามือเรียวที่จับพวกเขาไว้...ไม่ต้องคิดอะไรมากสงครามจับมือคนรักและคนตัวเล็กที่เปรียบเป็นน้องชายไว้อย่างมั่นคงแล้วรีบดึงตัวออกวิ่งทันที...

"ฮึก ฮื่อออ นายท่าน ฮื้ออ เค้าจะหานายท่าน ฮื้อออ โฬมจะแกล้งเค้าา ฮื้ออ" เอ็กซ์วิ่งไปร้องไห้ไปอย่างหมดหวัง....รถของพวกเขาอยู่ตรงหน้านี้เอง...!

"พวกมึงมัวทำอะไรอยู่!! ไปเอาตัวมันมา!!!" เสียงเข้มจากด้านหลังตะโกนเป็นภาษาเยอรมันอีกครั้ง พวกเขาไม่รู้ว่าหมายความว่าอะไรแต่ก็เร่งความเร็วในการวิ่งมากขึ้น

"เฮีย...แฮ่ก แฮ่ก เฮีย...." ร่างเล็กทรุดตัวลงทันทีที่เรียกคนรัก สงครามหันกลับมามองตามเสียงก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อเห็นคนรักของตัวเองร่วงลงไปที่พื้นของโรงรถ...

เขาลืมไปได้อย่างไรนะว่าน้องเล็กเป็นโรคหอบหืด!!!

"ฮื้ออ นายน้อย ใครแกล้งนายน้อย!"

"แฮ่ก แฮ่ก!"

"น้อง!! น้อง! ทำใจดีๆ ไว้! น้องๆ! หายใจเข้า!! โธ่เว้ยยย!!!"

"ฮื้ออออ ฮื้อออ"

สงครามรู้สึกหงุดหงิดกับสถานการณ์อย่างมาก...อีกไม่ไกลก็จะถึงรถแล้ว..ร่างสูงอุ้มคนรักที่เริ่มหมดสติไว้ในท่าเจ้าหญิงก่อนจะออกวิ่งอีกครั้งโดยมีคนตัวเล็กวิ่งตามมา

"แฮ่ก แฮ่ก...."

"ทำใจดีๆ ไว้น้อง...ยา ยาอยู่บนรถ"

"ฮึก แฮก เค้า เค้าจะ เค้าจะช่วยนายน้อย" คนตัวเล็กพูดไปหอบไป...เอ็กซ์คิดได้เพียงแค่ว่าตัวเองจะต้องปกป้องนายน้อยไว้ให้ได้ พูดจบเท้าเล็กก็หยุดชะงักไม่วิ่งต่อทำให้ร่างสูงหันกลับมามองด้วยความงง

"เค้า...เค้าจะสู้!!"

"บ้าเอ้ย!!! มึงอะมานี่!!!" สงครามยิ่งหงุดหงิดมากขึ้นไปใหญ่เมื่อได้ยินคำพูดนั้น....ตัวมันสูงไม่เท่าอกพวกมันเลย จะไปสู้ได้ไงวะ!!

ร่างสูงเปลี่ยนมาอุ้มคนรักด้วยการแบกไว้ที่ไหล่แทน มืออีกข้างที่ว่างคว้าหมับเข้าที่ลำแขนเล็กแล้วออกแรงดึงให้อีกคนวิ่งไปที่รถ

"เค้า แฮ่ก เค้า เค้าจะ สะ สู้...."

"เอาตัวพวกมันมา!!!!"

"ฮื้อออออ เค้ากลัววววว" คนตัวเล็กยังพูดไม่ขาดคำก็เปลี่ยนใจเพิ่มแรงวิ่งให้เร็วขึ้นเพราะกลัวอีกฝ่ายจับได้จนกระทั่งถึงรถของสงคราม

"เร็วๆๆๆ" เอ็กซ์รีบเร่งสงครามให้ยัดนายน้อยที่ใกล้หมดสติเต็มทีใส่เบาะหลังของรถ แล้วคนตัวเล็กก็ขึ้นไปนั่งตามก่อนสงครามจะวิ่งอ้อมไปฝั่งคนขับทันที

"เอ็กซ์! ยาอยู่ในนั้นหาที!"

"รับทราบครับผม!"

คนตัวเล็กหายาพ่นในลิ้นชักหน้ารถทันที สงครามออกรถด้วยความเร็วในขณะที่คนพวกนั้นวิ่งมาถึงรถแต่กลับไม่ทัน

"ขะ ฮื้อออ ขับ...ช้าๆ" คนตัวเล็กกอดเบาะร้องไห้ออกมาเมื่อสงครามขับรถด้วยความเร็วเหมือนในหนังชื่อดัง แถมยังเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาไปมาอีก

"พวกมันตามมาแล้ว!" ตาคมเหลือบมองกระจกมองหลังเห็นรถเก๋งสีดำสามคันขับตามมา สงครามเลี้ยวเข้าไปในทางลัดที่เป็นซอยไว้สำหรับเดินตลาดเล็กๆ แล้วเลี้ยวไปมาในซอยเพื่อให้อีกฝ่ายงง....

....เจ้าถิ่นรู้ดีเว้ย!...

"เจอแล้ว!!!" เอ็กซ์อ่านวิธีใช้แล้วรีบจัดการให้กับนายน้อยที่นอนหอบอยู่ข้างๆ จนอีกคนเริ่มหายใจอย่างสม่ำเสมอ..

"มันเป็นใคร" สงครามถาม

"เอ๋?"

"คนที่พี่เอ็กซ์ แฮ่ก พูดถึง โฬม อะใคร?" น้องเล็กที่เริ่มหายใจสะดวกขึ้นถามต่อ

"อ๋อ...พี่ชายของคุณปู่นายท่านกับนายน้อยไง เค้ารู้จักนะเค้าเคยเจอ"

"ว่าไงนะ!" คนที่นอนอยู่สะดุ้งขึ้นมาก่อนจะหงายหลังนอนลงตามเดิมเพราะสงครามเลี้ยวรถพอดี

"อู้ยยย ไอ้เฮียเจ็บนะเว้ย!...มึงอะพูดใหม่ดิ"

"พูดอะไรอะ อ๋อ เค้าบอกว่าคนที่ชื่อโฬมคือพี่ชายแท้ๆ ของปู่นายท่านกับนายน้อย เขาชื่อ โฬม เอวานอยด์"

"กูไม่เห็นรู้เรื่อง"

"เค้าไม่รู้อะ...โอ๊ยเจ็บ...เมื่อก่อนโฬมเป็นเจ้าพ่อมาเฟียเลยน้าา เจ็บอะ...เขายิ่งใหญ่มากๆๆๆ เค้ากลัวมากเลย คุณสงครามมมม..นะ นายท่านบอกว่าคนแบบนั้นไม่ต้องไปยุ่งหรอก อึก! สงสัยนายท่านจะกลัวด้วย" คนตัวเล็กพูดไปเกาะเบาะไปด้วยความกลัว สงครามยังคงไม่ลดความเร็วมีแต่เพิ่มขึ้นไปอีก โชคดีที่วันนี้เป็นวันหยุดยาวไม่ค่อยมีคนนัก เขาพยายามวิ่งออกนอกเส้นทางเมืองไปยังถนนที่ไม่มีคนเพื่อง่ายต่อการขับรถ

"แล้วทำไมต้องวิ่งตามวะ โอ๊ยเฮีย!!"

"เป็นปู่ก็น่าจะพวกเดียวกันไม่ใช่หรอ ฮึบ"

เอี๊ยดดดด

"โอ๊ะ...ไม่ๆ นายท่านบอกว่าโฬมนิสัยไม่ดีแกล้งคุณลุงกับคุณป้าจนพวกเขาขึ้นไปบนฟ้าเลย แฮ่กๆ นายท่าน อึก! บอกว่าโฬมจะขโมยเงินนายท่านไม่ให้นายท่านซื้อขนมมาให้เค้า โฬมอิจฉาเค้า อิจฉานายท่านที่มีเงินเยอะๆ" คนตัวเล็กยังพูดเรื่องที่จำได้ถึงแม้จะบิดเบือนไปจากความจริงไกลแสนไกลก็เถอะ...

"กูงงเว้ย! เฮีย ตกลงมันเป็นศัตรูใช่ไหม"

"คงใช่....ติดต่อพวกเฮียภาคเร็ว" น้องเล็กหยิบมือถือมากดโทร.ออกทันที...

ปัง

เอี๊ยดดด

"เหี้ย!/อะไรวะ!!!/แง้งงง" ทั้งสามคนร้องขึ้นมาพร้อมกันเมื่อรถที่ขับส่ายไปมาและควบคุมไม่ได้หลังจากที่ได้ยินเสียงปืน...ถูกยิงล้อใช่ไหมวะ!!

"เฮียๆๆ ทำไรสักอย่างดิ้!! มีปืนไหมๆ!"

"ลิ้นชัก!" น้องเล็กเอื้อมตัวไปหยิบปืนในลิ้นชักมาทั้งสองกระบอกก่อนจะเปิดกระจกแล้วยืนช่วงบนตัวเองออกไปให้เห็นรถที่ตามมา

ปัง

เอี๊ยดดดด

รถสีดำหนึ่งคันถูกยิงเข้าที่ล้อหน้าข้างขวาอย่างแม่นยำทำให้รถเอียงนิดหน่อยเหมือนกับรถของสงคราม

"เจอกูแน่ไอ้เวร!" น้องเล็กพูดออกมาอย่างสนุก...เขาไม่ได้จับปืนจริงๆ มาหลายปีแล้ว!

"ฮื้ออออออ"

"นายเป็นการ์ดได้ไงวะ" สงครามพูดเบาๆ เมื่อมองจากกระจกหลังเห็นคนตัวเล็กฟุบลงไปกับเบาะแล้วร้องไห้อย่างกลัวตายไม่สมกับที่ได้รับตำแหน่งบอดี้การ์ดสุดเก่ง

ปัง

"เห้ย!"

เอี๊ยดดดด กระสุนอีกนัดถูกยิงเข้ามาที่ล้อรถของสงครามทำให้สงครามต้องลดความเร็วลงอย่างมากเพื่อประคองให้รถวิ่งต่อไป...

"โหลๆๆ เห้ยพวกมึง!!" เสียงทุ้มดังมาจากมือถือรุ่นใหม่ของน้องเล็กที่ตกอยู่ใกล้ๆ กับเอ็กซ์ คนตัวเล็กๆ ได้ยินก็ยิ้มแก้มปริอย่างดีใจ

"ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยเค้าด้วย! นายน้อยถูกยิง! คุณสงครามรถคว่ำ!!" สิ่งที่คนตัวเล็กพูดทำให้คู่รักทั้งสองคนอ้าปากค้างอย่างเหวอ....เอ็กซ์หลับตาตลอดได้ยินเสียงปืนและรู้สึกถึงรถที่โคลงเคลงทำให้นึกว่าสถานการณ์เป็นแบบนั้นจริงๆ

"อะไรนะ!! เอ็กซ์! อยู่ที่ไหน!!!"

"เค้าฮึก! เค้าอยู่บนรถ! ฮึกเค้าจะตายแล้ววววว ฮื้ออออ" ความกลัวพุ่งกระฉูดเมื่อรู้สึกถึงความเป็นห่วงจากคนปลายสาย...

"ฮึก ฮึก..เค้า..เค้าไม่อยากตายนะ เค้าอยากกินขนม ฮึก"

ปัง

"เอ็กซ์!!!"

"โธ่เว้ยยยย!!!"

เอี๊ยดดดดดด

รถหรูสีดำเลี้ยวเข้าข้างทางอย่างกระทันหันเมื่อล้อที่สามถูกยิงจากฝ่ายตรงข้าม

"เฮีย! ไม่มีทางเลือกแล้ว ติดต่อหาพี่ใหญ่!" น้องเล็กตะโกนตอบก่อนจะคว้าปืนมาหนึ่งกระบอกและยาแก้หอบหืดเผื่อสถานการณ์จำเป็น

"ไม่ตายน่าแค่นี้" สงครามพูดกับคนน้องเล็กที่กอดเอ็กซ์ลงไปนอนบนพื้นรถเรียบร้อย

"เฮียได้ยินผมไหม!" สงครามพูดไปพร้อมกับหากระสุนปืนสำรองและหยิบปืนอีกกระบอกออกมา

"ไอ้คราม!!! มึงอยู่ไหน!!!"

"ฟังผม...ผมอยู่ถนน M ตอนนี้สู้กับคนที่ชื่อโฬม! รถไปไม่ได้ คนของมันมีเยอะเกินไป อาวุธของเรามีไม่พอ อาจจะต้องตายไม่ก็โดนจับตัว" สงครามพูดอย่างใจเย็น รถของอีกฝ่ายเริ่มจอดเทียบเคียงรถของเขาแล้ว แต่ดูเหมือนพวกมันจะชะล่าใจเกินไปเลยไม่ออกจากรถสักที...คงคิดว่าตัวเองชนะแน่ซินะ

"เฮีย! กูไม่ตาย!" น้องเล็กตวาดกลับไปทันที

"ฮื้อออ ตายแน่"

"เฮียภาค! ถ้าพวกผมไม่ติดต่อกลับไปภายในหนึ่งชั่วโมง ให้เฮียติดต่อคุณใหญ่ทันที เล่าทุกอย่างให้เขาฟังและมาที่นี่!"

"เหี้ย! แล้วเรื่องเอ็กซ์ล่ะวะ!!!" ภาคถามอย่างตกใจ เขาใช้เวลาเกือบสัปดาห์ปกปิดมันและพยายามซ่อนคนตัวเล็กจากพี่ใหญ่...แต่จู่ๆ จะให้ไปบอกเขางี้เลยหรอ! ง่ายไปแล้วว!!

"เรื่องนั้นด้วย...บอกไปให้หมด...ไม่มีเวลาแล้ว ติ๊ด" สงครามตัดสายทันทีที่พูดจบ ไอ้กล้ามปูออกมาจากรถแล้วและค่อยๆ ตรงมาทางนี้

"โธ่เว้ย...จะตายทั้งทีขอเรียนจบก่อนไม่ได้หรอวะ!"

"หึ! ก่อนตายเฮียอยากแต่งงานกับน้องมากกว่านะ"

"ไอ้บ้า"

"ฮื้ออออออ เค้าตายแน่เลยยย" ทั้งสามคนมองหน้ากันไปมาอย่างหมดหวัง...มันมากันมากกว่าสิบ...เขามีกันอยู่สาม...หนทางชนะไม่มีเลยสักนิด

"เอาวะ ก่อนตายขอยิงทิ้งสักคนสองคนให้บาปแดกหัวเล่นดีกว่า!"

"อย่าพูดอย่างงั้นซิ...เอ็กซ์อยู่ในรถนะเก็บนี่ไว้ถ้ามีอะไรไม่ดีรีบใช้มัน แค่ขว้างออกไปก็พอ" กล่องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ถูกยื่นให้คนตัวเล็กที่รับมาอย่างงงๆ มันคือยาสลบเหมือนกับที่ใช้ตอนพาตัวเอ็กซ์ออกมานั่นแหละ...ไม่มีสี ไม่มีควัน ไม่มีกลิ่นแต่ปรับให้ใช้ง่ายโดยการขว้างให้กระทบแรงๆ ไม่ใช้สวิตซ์เหมือนเคย

เอาวะ...จะตายจะอยู่ก็ต้องลุย...ถ้ากูไม่รอดขอให้เอ็กซ์มันรอดก็พอ ไม่งั้นพี่ใหญ่ตามไปฆ่ากูถึงนรกแน่!

"ฮึก! ถ้า ถ้าไม่ดีให้ขว้างหรอ"

"อืม ขว้างแรงๆ เลย"

"แบบนี้หรอ?"

ตุบบบบ!!!

วัตถุสี่เหลี่ยมถูกขว้างลงพื้นทันทีที่คนตัวเล็กพูดจบ...สงครามและน้องเล็กต่างเบิกตากว้างอย่างตกใจทันที...

"เหี้ยยยยย!!!!"

ยาสลบที่ถูกปรับเปลี่ยนวิธีการใช้...แค่ขว้างก็ใช้ได้..ไม่มีสี มีมีกลิ่น ไม่มีควัน...ถูกขว้างด้วยคนตัวเล็กตรงหน้า...รู้อย่างนี้ไม่เอาให้มันเสียดีกว่า...อึก!(หลับ)...

100%

#โปรดติดตามตอนต่อไป...