ลงโทษ ครั้งที่ยี่สิบสาม

[LOCKETKEYDEPENDING ON YOU]แล้วแต่นายท่าน...(YAOI)

ตอน : ลงโทษ ครั้งที่ยี่สิบสาม

(เอ็กซ์:พากย์)

"พี่เอ็กซ์ ห้ามเดินไปคนเดียวเข้าใจใช่ไหม" นายน้อยบอกกับเค้าเป็นครั้งที่ร้อยแล้วง้ะ....ทำไมนายน้อยต้องย้ำจังเลย บู้วววว

"ไม่ต้องทำปากจู๋ เข้าใจไหม?"

"เค้าเข้าใจแย้ว" รถหยุดจอดอยู่ไหนสักที่เค้ามองรอบๆ เห็นคนเยอะแยะเดินไปมาเต็มเลย ทุกคนถือกล่องพลาสติกสีชมพูน่ารักๆ ทุกคนเลย นายน้อยพาเค้ามาที่ไหนง้ะ

"นายน้อยยยยย"

"หือ?"

"ที่ไหนง่ะ ไหนบอกจะพาเค้าไปกินขนม" ก่อนออกจากบ้านนายน้อยบอกเค้าว่าจะพาเค้ามากินขนมอร่อยๆ เยอะแยะเลย ทำไมมาที่นี่ หรือนายน้อยจะผิดสัญญา งื้อ เค้าอยากกินหนมๆๆๆ

"นี่แหละ วันนี้มีจัดบูทขนมหวานมีขนมอร่อยๆ ให้กินเยอะเลยน่า อย่าทำหน้าตาผิดหวังดิวะ" บูทขนมหวานหรอ! เย้ๆ จะมีขนมเยอะๆ เย้ๆ

"จะกินทุกบูทเลย คริคริ"

"ประสาท"

"ว้าวววววว เยอะจางงง หอมๆ ทั้งนั้นเล้ยยย" แค่ส่วนแรกที่เข้ามาก็มีบูทขนมหวานเยอะแยะเต็มไปหมดเลยง้ะ น่าอร่อยทั้งนั้นเลยๆ เค้าอยากกินแล้ววว

"นายน้อยๆๆ เค้าจะเอาอันนั้นๆ ไปกันน้า" เค้าชี้ไปที่บูทขายช็อกโกแลตที่ถูกดัดแปลงรูปให้เป็นตัวการ์ตูนน่ารักๆ น่าอร่อยจังเค้าอยากได้เยอะๆ เลยงื้อออออ

"เออๆ เฮียรีบไปกดตังค์เลย....ล้มละลายแน่กู" ฮ่าๆ นายน้อยตลกจัง....แต่ล้มละลายนี่หมายความว่าอะไรหรอ? ช่างเต๊อะ ไปกินช็อกโกแลตกันโลดดดด

"เอาอันนี้ อันนี้ นายน้อยเอาไหม? งั้นเค้ากินหมดเลยน้าาาา" เค้าหยิบช็อกโกแลตที่ถูกห่อพลาสติกอย่างดีใส่ในตระกร้าใบเล็กอย่างเพลิดเพลิน...อันนี้ก็น่ารัก...อันนี้ก็สวย...อันนี้ก็ดูอร่อย...งื้อ เลือกไม่ถูกเลย เอาหมดเลยดีกว่า!

"ชอบสัตว์หรอครับ หยิบมาแต่สัตว์ทั้งนั้นเลย" เอ๊ะ เสียงใคร....มาจากข้างบน

"โอ๊ะ! ก็อบลิน!" โฮววว มีก็อบลินมาปรากฏในงานขนมด้วยอะ! ไหนๆ มีใครมาทำข่าวไหมเนี่ยนี่เรื่องน่าเหลือเชื่อนะ ว่าแต่ทำไมก็อบลินมาอยู่ที่งานขนมอะ หรือว่าก็อบลินชอบกินขนมหวาน...คริคริชอบเหมือนเค้าเยยเนอะ

"ฮ่าๆ ก็อบลินหรอ...ไม่ใช่หรอกครับผมคนนี่แหละ"

"อ้าวแย่จัง ไม่คุยด้วยแล้ว!" มาหลอกเค้าได้ไงอ้า ขี้ตู่ๆๆ แกล้งเค้าๆ

"พี่เอ็กซ์มึงมั่วล้ะแล้วหยิบแต่อะไรมาก็ไม่รู้เนี่ย แพงๆ ทั้งนั้น"

"หมาไง นายน้อยไม่รู้จักหมาหรอ? ทำไมนายน้อยไม่รู้จักอะ แล้วรู้จักสุนัขไหม มันเหมืนกันนะนายท่านสอนเค้ามา" โธ่นายน้อยของเค้าน่าสงสารจังเลยไม่รู้จักหมาด้วย ช็อกโกแลตที่เค้าเอามามีแต่หมาทั้งนั้นนายน้อยคงตื่นเต้นมากๆ ซินะคิ้วขมวดใหญ่เลย

"เดี๋ยวเค้าแบ่งให้นะนายน้อยอยากทานใช่ไหมมองใหญ่เลย"

"หึ! จะแย่งเอ็กซ์ทานหรอน้อง?"

"หุบปาก!"

อ้าวทำไมนายน้อยกับคุณสงครามทะเลาะกันอะ คุณสงครามไม่อยากให้นายน้อยแย่งเค้าใช่ไหมล้าาา เค้าอะนะรู้หรอกคุณสงครามกลัวเค้าไม่อิ่ม ฮิฮิคุณสงครามใจดีจังง

"แล้วชอบสุนัขหรอ ทุกชิ้นที่เราหยิบพี่ทำเองหมดเลยนะ" ก็อบลินทำขนม! โหสุดยอดเลย

"

0

"

"ฮ่าๆ ทั้งหมดสามร้อยแปดสิบห้าบาทครับ รับมาสี่ร้อยนะครับ เงินทอนสิบห้าบาทพร้อมคูปองสะสม ครบสิบดวงแลกขนมในร้านได้หนึ่งชุดครับ" พูดไรง่ะ เยอะแยะไปหมดเลย

"คูปองสามารถใช้กับร้านอื่นได้เฉพาะวันนี้นะครับ ซื้อแล้วให้ร้านปั้มให้เลย สามารถแลกขนมร้านใดก็ได้หนึ่งชุด"

"ทุกร้านเลยหรอ!"

"ครับ แต่ต้องเป็นร้านที่ปั้มให้เท่านั้นนะครับ" งื้ออออได้กินหนมฟรี

"งั้นเค้ามาเอาหมาจากร้านก็อบลินได้ไหม?"

"พี่เอ็กซ์ เขาไม่ใช่ก็อบลิน"

"ได้ไหม?"

"ครับ ถ้าน้องมาเอากับพี่ พี่จะแถมให้ด้วย"

"เย้! ก็อบลินน่ารักจังเล้ยย งั้นเค้าจะมาหาก็อบลินอีกนะ เดี๋ยวเจอกันนะสัญญาๆ เดี๋ยวมาน้าาา เย้ๆ ช็อกโกแลต ช็อกโกแลต"

พี่ก็อบลินใจดีจังเลยอะจะแถมขนมให้เค้าด้วย ทุกคนต้องมาอุดหนุนพี่ก็อบลินเยอะๆ น้าาาา

"อุ๊!"

"ไร?" ตรงนั้น....มีพี่หมีด้วย...ไปโลดดดด!!

"เห้ยพี่เอ็กซ์!!"

"เอ็กซ์!"

เย้ๆ พี่หมีแจกลูกโป่งสีขาวสีโปรดนายท่านเลย เค้าจะเอาไปให้นายท่านด้วย

จึง จึง

"พี่หมีๆ พี่หมีคร้าบบบ" จับแขนหน่อยให้พี่หมีก้มมองเค้า

"หื้อๆๆ"

"เค้าอยากได้ลูกโป่งสีขาว" พี่หมีพยักหน้าแล้วยื่นลูกโป่งสีขาวในมือให้เค้า...ว้าววว ลูกใหญ่จังเลย ให้ฟรีไหมน้า

"อื้อๆ" ลูกโป่งสีชมพูถูกยื่นมาให้เค้าอีกลูก...ฮึก! พี่หมีใจดีอีกแล้ว!

"แงงงง" กอดซะเลยยย พี่หมีใจดีให้ลูกโป่งเค้าสองลูกเลยต้องกอดขอบคุณน้า นายท่านสอนเค้าว่าถ้านายท่านให้ของเค้าจะต้องนอนกอดกับนายท่านบนเตียงทุกครั้ง แต่ที่นี่ไม่มีเตียงยืนกอดก็ได้มั้งนายท่านคงไม่ดุเค้าหรอก คริคริ

"เห้ออออ ขอบคุณครับ...พี่เอ็กซ์มึงจะเดินไปมาทำไม" ง้ะ นายน้อยอ่าเค้าจะกอดพี่หมี นายน้อยมาดึงเค้าทำไม...แต่ช่างเถอะเนอะ

"อะ"

"อะไร?"

"ฮึก!....ฮึก นะ นายน้อย...ฮึก ฮื้อออ ฮื้อออ แง้งงง~" ฮื้อออ สงสารนายน้อยจังเลย หมาก็ไม่รู้จัก ขนาดลูกโป่งก็ไม่รู้จักอะ ฮื้ออออ

"น้อง...เอ็กซ์ร้องไห้ทำไม?" คุณสงคราม นายน้อยไม่รู้จักลูกโป่งง้าาา นายน้อยจะใช้ชีวิตบนโลกนี้ยังไงได้ ฮื้อออ

"มึงจะร้องทำไมเนี่ยพี่เอ็กซ์!"

"แง้งงง นายน้อย...ฮื้อออ น่าสงสารจังเลยย ไม่ต้องห่วงนะ เค้าจะปกป้องนายน้อยจากอันตรายเอง ฮึก!"

"อะไรวะ"

"แง้งง หมาก็ไม่รู้จัก ลูกโป่งก็ไม่รู้จัก แถมยังฟังเค้าไม่รู้เรื่องอีก ฮึก! น่าสงสารจังเลย ไม่เป็นไรนะ โอ๋ๆ เค้าจะไม่ให้ใครมาแกล้งนายน้อยของเค้านะ ฮึก อย่าเครียดกับชีวิตนะ"

"ฮ่าๆ" งื้อคุณสงครามขำทำไมอ้า นายน้อยเครียดมากเลยนะดูซิหน้าบึ้งคิ้วขมวดหมดหล่อหมดแล้วอะ

"ให้กูใช่ไหมลูกโป่งอะ เอามา! เรียบร้อยไปหาขนมแดกซะ! ไอ้เฮียมึงหยุดขำไปเลย!"

"คร้าบๆ"

"อ้าว...ก็รู้จักลูกโป่งนิ"

"เดิน!" เอ้า! ทำไมนายน้อยต้องดุเค้าอ้ะ เค้างงนะเนี่ย แต่ช่างเถอะ

"นี่ๆ เค้าจะเอาลูกโป่งสีขาวไปให้นายท่าน ส่งไปรษณีย์ให้ได้ไหมเค้าเห็นมีคนขับรถแดงๆ อยู่ตรงนั้นอะฝากไปได้ไหม?" นายท่านจะต้องดีใจมากๆ เลย ก็นายท่านชอบสีขาวมากๆ นายท่านจะต้องชอบลูกโป่งสีขาวที่เค้าให้ด้วย แล้วนายท่านก็จะกอดเค้าแน่นๆ นะ ถึงจะเจ็บแต่เค้ามีความสุขม้ากกกมาก

"พ่อง....เอ่อ...ไม่ได้เขาหยุดทำการพรุ่งนี้ค่อยไป" อ้าวมีวันหยุดด้วยหรอ?

"อุก...หึ...ฮ่าๆ"

"เดี๋ยวลูกโป่งแฟ่บอะ เดี๋ยวมันไม่สวยนายท่านไม่ชอบอะไรที่ไม่สวย นายท่านบอกคุณเมอร์รีนไม่สวยนายท่านเลยให้ไปทำงานที่ต่างประเทศเพราะนายท่านไม่ชอบ" เค้าพูดจริงๆ น้า คุณเมอร์รีนสวยมากๆ เลยแต่นายท่านบอกไม่สวย นายท่านบอกว่าผู้หญิงที่สวยจะต้องไม่รายงานนายท่าน ตอนนายท่านกอดเค้า ตอนนั้นนายท่านกอดเค้าแล้วคุณเมอร์รีนมีเรื่องฉุกเฉินมาเรียก นายท่านอารมณ์เสียมากๆ เลยส่งให้คุณเมอร์รีนไปที่อื่นเลยอะ สงสารคุณเมอร์รีนเนอะเกิดมาไม่สวยถูกใจนายท่านก็โดนเตะไปนอกประเทศ

"มันสอนอะไรมึงบ้างเนี่ยพี่เอ็กซ์"

"มันหรอ? มันสอนเค้าไม่ได้นะมันพูดไม่ได้ แต่มันฝรั่งทอดที่คุณคิดตี้ทำให้เมื่อเช้าอะอร่อยมากๆ เลยเค้าชอบ" คุณคิดตี้ทำอาหารเก่งมากเลยครับ คุณมายก็ทำขนมอร่อยๆ มาให้เยอะแยะเลย เค้าชอบอยู่กับคุณมายกับคุณคิดตี้เค้าจะได้กินขนมบ่อยๆ

"เห้อ"

"เดี๋ยวพี่แกะให้....ถ้าเจอนายท่านค่อยเป่าลมให้นายท่านตกลงไหม?" โห..คุณสงครามฉลาดจริงๆ เลย

"ตกลงครับ...ตกลงแล้วค่อยปีนขึ้นมา..ฮิฮิ ตกลงแล้วปีนขึ้นมา ฮ่าๆ ตลกจัง"

"....สมงสมองไปหมดแล้ว...." เอ๋?

100%

#โปรดติดตามตอนต่อไป....