10 ไม่ยอมรับความจริงว่าคุณทิ้งฉันไปแล้ว

ในจังหวะที่รถหรูกำลังจะพุ่งชนร่างของเมริษา พิมผกากับวาสิตาที่เข้ามาเห็นเหตุการณ์พอดีแล้ววิ่งตามเมริษาออกมาด้านนอก ได้ดึงร่างของเพื่อนสนิทออกจากรถหรูอย่างหวุดหวิด แรงดึงทำให้เข่าทั้งสองข้างของเมริษากระแทกกับขบถนนจนเลือดไหลอาบเป็นทาง

“เป็นบ้าอะไรเมษา ไปวิ่งขวางหน้ารถทำไม!” วาสิตาที่ตั้งสติด่า ก่นด่าเพื่อนสนิทไปหนึ่งที แต่พอเห็นเลือดสีแดงสดไหลออกมาจากหัวเข่า ถึงกับเบิกตาโพลง “เมษา…เลือด!!”

“ฮึก!” ดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตา เหลือบมองเพื่อนสนิทด้วยความเจ็บปวดหัวใจ ตอนนี้แทบไม่รู้เจ็บส่วนไหนเลยด้วยซ้ำ เพราะความเจ็บทางใจลบเลือนความเจ็บทางกายไปหมดแล้ว “พี่อีริคเขา…เขาหมดรักฉันแล้ว”

“ว่าไงนะ!”

“เขาบอกว่าไม่ได้รักฉันแล้ว ฉันไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้ ฉันผิดเอง…ผิดที่ไม่ยอมพาเขาไปเปิดตัวกับที่บ้านสักที” เมริษาหัวใจแตกสะลายเป็นเสี่ยงๆ ไม่ได้รับคำตอบที่ชัดเจนว่าเธอทำอะไรผิด แถมแฟนหนุ่มยังไม่ลงมาเหลียวแลเธอเลยด้วยซ้ำ

เธอทำผิดขนาดนั้นเลยหรอ ทำไมถึงทำกันได้ลงคอ

“ฉันก็งงเหมือนกัน เมื่อเช้าเธอยังบอกอยู่เลยว่าคุณอีริคจะมารับไปดินเนอร์ แต่ทำไมเขาถึงมาโผล่ที่นี่” พิมผกาโอบกอดร่างเล็กของเพื่อนสนิทที่กำลังสั่นเทิ้มดูน่าสงสาร 

“ไม่รู้ ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น ฮื้อๆๆ” เมริษาที่ตอนนี้ยังไม่ยอมรับความจริงว่าอีริคได้ทิ้งเธอไปแล้ว เอาแต่ส่ายหน้าไปมาทั้งน้ำตา ต้องไปคุยกับเขาให้รู้เรื่อง บางทีเขาอาจจะโกรธเธออยู่ก็ได้ “ฉันจะไปคุยกับเขาให้รู้เรื่อง”

“อย่าเพิ่งไปเลยนะเมษา ตอนนี้เธอบาดเจ็บอยู่นะ” วาสิตาเตือนด้วยความเป็นห่วง “ฉันว่าเธอไปโรงพยาบาลก่อนดีกว่าไหม”

“ไม่ ฉันจะไปหาพี่อีริค ฉันยังไม่รู้เลยว่าตัวเองทำอะไรผิด”

“ใจเย็นๆก่อนสิ บางทีพี่อีริคของเธออาจจะไม่ใช่คนดีอย่างที่คิดก็ได้นะ ฉันดูออกตั้งแต่แรกแล้วว่าเขาไม่ได้รักเธอจริงๆ” วาสิตาดึงร่างของเพื่อนสนิทเข้ามาสวมกอด หล่อนไม่อยากพูดคำนี้เลยเพราะรู้ว่ามันอาจจะฟังดูเลวร้ายสำหรับเมริษา เพียงแค่หล่อนต้องการให้เมริษาตาสว่างสักที “ฉันแอบถามพนักงานมา เขาบอกว่าคุณอีริคเขามาที่นี่บ่อยมากเพราะเป็นหุ้นส่วนคนสำคัญของไนท์คลับ นี่เธอไม่เคยรู้เลยหรอว่าเขามาที่นี่แทบทุกคืน”

“มะ…ไม่รู้ ก็พี่อีริคเป็นคนบอกฉันเองว่าเขาไม่ชอบมาในที่อโคจรแบบนี้”

“ก็เพราะเธอเชื่อใจผู้ชายมากเกินไปไง ถ้าเขาไม่ได้ชอบมาในสถานที่อโคจรทำไมถึงเป็นหุ้นส่วนไนท์คลับได้ล่ะ ตาสว่างได้แล้วเมษา ก็เห็นแล้วไม่ใช่หรอว่าที่ผ่านมาคุณอีริคเขาโกหกเธอมาตลอด”

“มะ…ไม่จริง ฮรื้ออ”

“ยอมรับความจริงเถอะ คุณอีริคเขาไม่ใช่คนดี ฉันรู้ว่าเธอเจ็บ...” วาสิตาลูบแผ่นหลังเล็กที่กำลังสั่นระริกด้วยความสงสารสุดหัวใจ เพื่อนเจ็บ เธอเองก็เจ็บเช่นกัน “แต่มันจะดีกว่าไหมถ้าเธอปล่อยคนชั่วๆแบบนั้นไป”

“ฉันก็อยากทำแบบนั้น แต่ว่าฉันรักพี่อีริค เขาคือโลกทั้งใบของฉัน” เมริษากอดเพื่อนสนิทไว้แนบแน่น หัวใจที่กำลังแตกสลายค่อยๆจมดิ่งลงเรื่อยๆ 

ยอมทุกอย่าง เชื่อทุกเรื่องที่เขาบอก เพียงเพราะคำว่ารักคำเดียวเท่านั้น แต่สิ่งที่เธอเจอมันยากเกินจะตั้งตัว ไม่มีสัญญาณเตือนใดๆ เพียงแค่ข้ามวันเขาก็กลายเป็นคนอื่น

ราวกับที่ผ่านมามีเพียงเธอคนเดียวเท่านั้นที่รักเขาฝ่ายเดียว

“คนที่เธอควรรักคือตัวเธอเองนะเมษา ฉันรู้ว่าเธอยังทำใจไม่ได้ ลองรักตัวเองให้มากๆคิดถึงตัวเองให้มากๆ เธอเปลี่ยนไปมากเลยรู้ตัวหรือเปล่าตั้งแต่มีผู้ชายคนนั้นเข้ามา” เมริษาเริ่มปลีกตัวออกจากสังคมตั้งแต่เจออีริค  ไม่ค่อยไปไหนมาไหนกับเพื่อนเหมือนเมื่อก่อน “ฉันรู้ว่าเขาหล่อ ตรงสเปค แต่เขาเลว…เธอยังจะชอบหรือเปล่า”

“ฉันยังไม่ได้คำตอบจากเขาเลย ฮึก!” เมริษาพยายามดังร่างลุกขึ้นอยู่ รู้สึกเจ็บแปล๊บที่หัวเข่าทั้งสองข้าง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่เจ็บเท่าใจอยู่ดี “เราสองคนมีเรื่องที่ไม่เข้าใจกัน”

“เฮ้อ!” ทั้งวาสิตาและพิมผกาต่างก็ถอนหายใจ เข้าใจว่ามันเร็วเกินไปจนเมริษายังทำใจยอมรับไม่ได้ “ฉันว่าเธอไปทำแผลก่อนดีกว่าไหม”

“ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้เอง” เมริษากัดฟันอดทนต่อความเจ็บปวด ตอนนี้ไม่มีกะจิตกะใจไปโรงพยาบาลหรอกถ้ายังไม่รู้เหตุผลที่อีริคทำแบบนี้ “ฉันจะไปคุยกับพี่อีริคให้รู้เรื่อง”

“ตามใจเธอก็แล้วกัน งั้นเดี๋ยวฉันกับยัยพิมพ์จะเป็นคนพาไปเอง”

วาสิตาตัดสินใจขับรถพาเพื่อนไปหาแฟนหนุ่มที่คอนโดหรูย่านใจกลางเมือง แค่เห็นคอนโดก็รู้แล้วว่าคงอีริครวยมากเพราะคอนโดในย่านนี้มีมูลค่าเริ่มต้นหลักหลายสิบล้าน

“เธอแน่ใจนะว่าพี่อีริคอยู่คอนโดนี้จริงๆ” พิมผกาเอ่ยถามเพื่อนสนิทเพื่อความแน่ใจ ไม่คิดว่าอีริคจะอยู่คอนโดแพงขนาดนี้ นี่เรียกว่าระดับมหาเศรษฐีได้เลยนะ

“ใช่ เขาอยู่ที่นี่แหละ” 

วาสิตาขับรถเลี้ยวเข้าไปจอดภายในลานจอดรถขอคอนโด แต่เพื่อนทั้งสองยังตกตะลึง ไม่คิดว่าอีริคจะรวยขนาดนี้ ตอนแรกเมริษาบอกว่าเขาเป็นแค่ผู้จัดการธนาคารแห่งหนึ่งในกรุงเทพ

“ถ้าอยู่ที่นี่จริงๆฉันว่าพี่อีริคไม่ใช่แค่ระดับผู้จัดการแล้วแหละ คอนโดนี้น่าจะแพงที่สุดในกรุงเทพแล้วล่ะมั้ง”

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เขาบอกฉันว่าเป็นผู้จัดการธนาคาร”

“ฉันไม่เชื่อว่าคุณอีริคเป็นแค่ผู้จัดการธนาคาร แค่เห็นรถที่เขาขับก็รู้แล้วว่าผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดา ฉันว่าเขามีเรื่องปิดบังเธออยู่”

เมริษาที่ตอนนี้สมองไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น เอาแต่คิดว่าจะง้ออีกฝ่ายอย่างไรดี หรือจะพาไปเจอบิดาพรุ่งนี้เสียเลย 

“พวกเธอรอตรงนี้ละกัน เดี๋ยวฉันมา” เมริษาหันไปบอกเพื่อนสนิทด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“ก็ได้ เดี๋ยวพวกฉันจะรออยู่ตรงนี้ ถ้าเกิดอะไรขึ้นให้รีบโทรมาบอกเลย เข้าใจไหม”

“อืม ฉันขอบคุณพวกเธอทั้งสองคนมากนะที่ไม่ทิ้งฉันไปอีกคน” เมริษาฝืนยิ้มเศร้าๆให้เพื่อนสนิท อย่างน้อยก็ยังมีพิมผกากับวาสิตาที่ไม่เคยทิ้งเธอไปไหน ทั้งๆที่ช่วงมีแฟน เธอแทบไม่ได้ไปไหนมาไหนกับเพื่อนๆเลย

“ฉันว่าคุณอีริคคนนี้ไม่ธรรมดาแน่นอน เป็นถึงหุ้นส่วนคนสำคัญของไนท์คลับ นี่ยัยเมษาไม่เคยรู้มาก่อนเลยหรอว่าแฟนทำอะไรบ้าง” วาสิตาหันไปบ่นกับพิมผกาที่นั่งอยู่ข้างๆ

“ยัยเมษาไม่เคยมีความรักมาก่อน คงไว้ใจคุณอีริคมากเกินไป ขนาดผู้ชายโกหกว่านอนแต่ความจริงออกมาเที่ยวร้านเหล้า เพื่อนเรายังไม่รู้เรื่องเลย”

“ฉันว่ารอบนี้ยัยเมษาเจ็บหนักแน่นอน ดูท่าทางคงจะรักผู้ชายคนนั้นมาก”

คิดแล้วก็เป็นห่วงเมริษา เรื่องที่บ้านก็ว่าหนักหนาแล้ว มาเจอเรื่องแบบนี้อีก ได้แต่เอาใจช่วยให้เพื่อนเข็มแข็งแล้วผ่านเรื่องนี้ไปให้ได้