7.อันตราย

มันอาจจะมีเส้นขั้นบางๆ ระหว่างคำว่าใจดีกับโง่งม และเส้นบางๆ ที่ว่านั่นมันทำให้เขาคิดไปในทางโง่งมมากกว่า..

จะมีสตรีที่ไหนใจดีถึงเพียงนั้น..หรือในบางทีเจตนาของเอโลอีสอาจเป็นการซื้อตัวเขาเพื่อนอนกับนางก็เป็นได้ หากเป็นเช่นนั้นมิใช่ว่าจุดประสงค์ของเราทั้งคู่นั้นกำลังตรงกัน เธอและเขาต่างกำลังวาดฝันถึงท่วงท่าต่างๆ ที่เราจะกระทำกันบนเตียงนอน..

“ข้าจะรับเงินทองมากมายจากเลดี้ได้อย่างไรกันครับ..ข้าทำเช่นนั้นไม่ได้หรอก”

เขาพยายามจะยื่นเงินคืนเธอแต่ทว่าเอโลอีสกลับกุมมือของเขาเอาไว้

“เงินจำนวนนี้ ข้าให้ท่านลูเซียนด้วยความเต็มใจนะคะ อีกทั้งข้าไม่ได้เดือดร้อนเลยแม้แต่นิดเดียว และนี่คือเงินส่วนตัวของข้าไม่ได้เกี่ยวข้องอันใดกับเงินของตระกูล ท่านลูเซียนสบายใจได้เลยนะคะ เพราะจะไม่มีใครตามมาทวงเงินจำนวนนี้กับท่านในภายหลังอย่างแน่นอน”

ลูตินอยากจะหัวเราะออกมาเหลือเกินแต่ทว่าเขาต้องกลั้นรอยยิ้มนั้นเอาไว้

“ข้าไม่ได้กังวลในเรื่องนั้น เพราะว่าข้าเชื่อใจในตัวของเลดี้อยู่แล้วครับ แต่สำหรับข้าแล้วจะเป็นฝ่ายรับเพียงอย่างเดียวนั้นไม่ได้ ข้าควรจะตอบแทนเลดี้ด้วย..คนอย่างข้าก็มีเพียงร่างกายนี้เท่านั้นที่จะตอบแทนท่านได้..”

มือของเขาสัมผัสที่เอวของเธอ ก่อนจะค่อยๆ ลูบไล้ไปตามส่วนโค้งเว้าอย่างแผ่วเบาเพื่อเป็นสัญญาณว่าเขาพร้อมที่จะพาเธอเข้าไปในห้องที่มีแค่เราเท่านั้น ความสุขสมที่เธอต้องการและปรารถนา เขาจะส่งมอบมันให้เธออย่างตราตรึงใจเลยทีเดียว ลูติน อยากจะเอื้อมมือไปคว้าดาวและคว้าเดือนมาให้เธอเลยด้วยซ้ำหากว่าเอโลอีสต้องการในคืนนี้น่ะ

เธอรู้สึกได้ถึงทุกสัมผัสที่เขาลูบไล้ไปตามเรือนร่างของเธออย่างนุ่มนวล สัมผัสนั้นมันแฝงไปด้วยความปรารถนาที่ซ่อนอยู่และ..ให้ตายสิ ดูเหมือนว่าเธอจะหลงเขาไปแล้วอย่างจัง ทว่าถึงแม้ว่าในใจจะรู้สึกต้องการเขามากแค่ไหนแต่เธอไม่อยากให้ความสัมพันธ์ของเรานั้นมันจบลงและสิ้นสุดลงเพียงแค่การนอนร่วมเตียง

“อย่างนั้นเองสินะคะ เช่นนั้นในวันพรุ่งนี้ท่านลูเซียนว่างไหมคะ หากท่านจะจ่ายเป็นร่างกายเช่นนั้นท่านช่วยไปเป็นคู่ควงให้ข้าในงานเลี้ยงที่พระราชวังได้ไหมคะ”

วันพรุ่งนี้จะมีงานเลี้ยงเล็กๆ ที่ถูกจัดขึ้นในพระราชวังเป็นงานวันเกิดขององค์หญิงเล็กซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของอนาอีสนางเอกของเรื่องนี้ วันเกิดขององค์หญิงจะมีอีเว้นใหญ่นั่นก็คือพระเอกและนางเอกของเรื่องนี้จะได้พบเจอกันเป็นครั้งแรก ตัวประกอบอย่างเธอก็อยากจะไปเกาะขอบหน้าเวทีเพื่อเพลิดเพลินไปกับงานเลี้ยงเช่นนั้นเหมือนกัน..

“อา..งานเลี้ยงของพระราชวังอย่างนั้นหรือครับ?”

เขาจะไปเป็นคู่ควงให้เธอได้ที่ไหนกัน หากเขาปรากฏตัวที่งานเลี้ยงพร้อมกับเอโลอีสแล้วละก็ สตรีมากมายคงวิ่งเข้ามาหาเขาเพื่อเอ่ยถามถึงความสัมพันธ์ของเขาและเธออย่างแน่นอน..

“ค่ะ ข้าได้รับบัตรเชิญมาและข้ายังไม่มีคู่ควงเลย..ไม่ทราบว่าท่านลูเซียนสะดวกไปเป็นคู่ควงของข้าไหมนะ”

เธอกำลังเอ่ยถามด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง แต่ความหวังนั้นกำลังพังทลายลงมาเมื่อเขาเอ่ยปฏิเสธเธอด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

“ข้าเองก็อยากไปนะครับ แต่ที่พระราชวังนั้นไม่เหมาะสมกับคนอย่างข้าหรอก ถึงแม้ว่าข้าจะไม่รู้จักชื่อตระกูลของเลดี้แต่ทว่าข้าก็พอจะรู้ว่าเลดี้จะต้องเป็นสตรีที่เกิดมาจากตระกูลขุนนางที่สูงส่งแน่ๆ ..ในเมื่อเป็นเช่นนั้นเลดี้จะให้ข้าทำลายเกียรติของเลดี้ด้วยการไปเป็นคู่ควงของท่านได้อย่างไรกันครับ ข้าไม่กล้าทำให้ท่านอับอายหรอก..”

เมื่อเห็นดวงตาที่สลดลงของเขาแล้ว เอโลอีสก็ไม่อยากจะคาดคั้นเขาต่อไปอีก เธอยื่นมือไปกุมมือของเขาเอาไว้

“ไม่ทราบว่าท่านสะดวกพบเจอกันที่อื่นบ้างไหมคะ ที่ไม่ใช่งานเลี้ยงหน้ากากนี้”

เธอกำลังพยายามเดินก้าวเข้ามาในเส้นที่เขาขีดเอาไว้..เอโลอีสผู้แสนงดงาม ข้าจะจับจูบมือของเจ้าเข้าไปในย่านการค้าได้อย่างไรกัน หากมีผู้ที่จดจำข้าได้ในฐานะของแกรนด์ดยุค..เรื่องที่ข้าปกปิดเอาไว้จะไม่ถูกเปิดโปงออกมาอย่างนั้นหรือ

“ขออภัยด้วยที่ข้าต้องตอบว่าตอนกลางวันข้าทำงานครับ..ข้ามีน้องชายที่กำลังเรียนอยู่ เพราะอย่างนั้นในฐานะของหัวหน้าครอบครัวข้าจึงต้องทำงานอย่างหนักเพื่อส่งเสียน้องชาย มีเพียงเวลาหลังเลิกงานเท่านั้นที่ข้าจะมาพบเจอเลดี้ได้..และแน่นอนว่าหากเลดี้เบื่อข้าเมื่อไหร่ ท่านสามารถบอกได้เลยนะครับ ข้าเข้าใจว่าสังคมที่เรายืนนั้นมันต่างกัน..”

ไม่ง่ายเลยแฮะสำหรับการมีความรักครั้งแรก แต่เอโลอีสมองว่าการที่เขาบอกกล่าวเรื่องทางบ้านของตัวเองอย่างตรงไปตรงมา อย่างน้อยมันก็แสดงให้เห็นว่าเขาคือคนที่จริงใจ..

“ไม่เป็นไรค่ะ ข้ายังอยากพบเจอและพูดคุยกับท่านลูเซียนอีก เพียงแต่พรุ่งนี้ข้าอาจจะไม่ได้มาที่นี่เพราะข้าต้องเข้าร่วมงานเลี้ยงที่พระราชวัง..”

ปลายนิ้วของลูตินลากผ่านแผ่นหลังของเธอเบาๆ ราวกับต้องการสัมผัสทุกอณูของร่างกายเธอ

“ไม่เป็นไรครับ..ต่อให้คิดถึงมากแค่ไหนแต่ว่าข้าจะรอนะครับ..รอวันที่เราได้พบเจอกันอีก”

ริมฝีปากของเอโลอีสยกสูงขึ้น เธอส่งยิ้มที่ผลิลายราวกับกลีบดอกไม้ให้เขาและเมื่อลูตินเห็นรอยยิ้มนั้นเขาก็ขยับใบหน้าเข้าไปหาเธอในทันที

“ในเมื่อจะไม่ได้พบเจอกันตั้งหนึ่งวัน เช่นนั้นข้าขอ..ทำอะไรที่ทำให้ข้าพอจะหายคิดถึงเลดี้หน่อยได้ไหมครับ”

คำว่าทำอะไรของเขานั้น มันหมายความว่าอะไรกันนะ..และในวินาทีที่เอโลอีสกำลังคาดเดาการกระทำของท่านลูเซียน ริมฝีปากของเขาก็แตะลงบนริมฝีปากของเธออย่างนุ่มนวล เหมือนน้ำค้างที่หล่นลงบนกลีบดอกไม้ยามเช้า..

นี่เป็นจูบแรกของเธอเลย..ให้ตายสิตอนนี้เอโลอีสไม่รู้ว่าควรจะกระทำเช่นไรดี..เธอกำลังประหม่าอย่างบอกไม่ถูก

แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาสำหรับลูตินเลย..เพราะเขาเก่งกาจในเรื่องการสอนสตรีที่ไร้เดียงสามากเลยล่ะ

จูบของเขาแผ่วเบาราวกับสายลมที่พัดอ่อนๆ มันเป็นสัมผัสที่สร้างความสั่นสะเทือนเบาๆ ในหัวใจของเธอ ลิ้นร้อนนั้นละเลียดลงไปบนกลีบปากก่อนที่มันจะสอดลึกเข้ามาอย่างเชื่องช้า เขาค่อยๆไล้ปลายลิ้นไปทุกส่วนในโพรงปาก

เธอทำได้เพียงแค่ยกมือขึ้นมาแล้ววางลงบนไหล่ของเขา..การจูบที่เชื่องช้าและลึกซึ้งเหมือนกับการลิ้มรสไวน์ชั้นดีนี้ ทำให้เธอสั่นไปทั่วทั้งร่างกาย ทุกสัมผัสที่ถูกปล่อยออกมามันละเมียดละไมจนเกินกว่าที่หัวใจจะต้านทานไหว

นี่มัน..อันตรายแล้วละสิ