6 คนเดียวที่อยากร้องไห้ด้วย

New Garage

“กูว่ามึงเมามากแล้วนะ”

พัตเตอร์ที่นั่งมองเมโกะดื่มเบียร์แก้วแล้วแก้วเล่าเอ่ยขึ้นมา เมื่อเขาเห็นว่าหญิงสาวเริ่มพูดจาด้วยน้ำเสียงยืดยาน ตัวก็เริ่มเอนเอียงไปซ้ายทีขวาที ใบหน้าก็แดงก่ำเพราะแอลกอฮอล์ที่ดื่มไปมากมาย

“ยัง...ยังไม่เมา” เมโกะอมยิ้มบางเบา ยกแขนขึ้นเท้าคางแล้วสอดสายตามองชายหนุ่มตรงหน้า

“จะตีสองแล้ว กูว่าเราควรกลับกันได้แล้ว”

“มึงหล่อนะ หล่อมาก กูเคยบอกหรือเปล่า?” หญิงสาวไม่สนใจคำบอกของชายหนุ่ม แต่กลับเอ่ยชมเขาขึ้นมาดื้อๆ ขณะที่ส่งมืออีกข้างไปสัมผัสแก้มตอบของเขา

“เมโกะ” พัตเตอร์พยายามจะเบี่ยงหน้าหนี แต่ดูเหมือนว่าเมโกะจะไม่สนใจ ยังไงลูบแก้มของเขาอยู่อย่างนั้น

“เหมือนจะหล่อขึ้นกว่าเมื่อก่อนด้วยนะ”

“...” พัตเตอร์ได้แต่เงียบ เมื่อถูกชมกันซึ่งๆหน้าแบบนั้น

“หรือพอมึงเย็นชากับกู...กูเลยรู้สึกว่ามึงยิ่งน่าค้นหา?” คนเมาพยายามวิเคราะห์ชายหนุ่ม

“หรือแค่เพราะมึงเมา” เขาว่า

“ไม่...ตอนไม่เมากูก็คิดว่ามึงหล่อ น่าค้นหา อยากเข้าใจไปนั่งในใจมึงจัง...อยากรู้ว่าตอนนี้มึงคิดอะไร”

“กูกำลังคิดว่าจะพูดยังไงให้มึงเลิกดื่มแล้วกลับบ้าน” พัตเตอร์เลี่ยงสายตาของเมโกะที่เอาแต่จ้องเขาไม่วางตา

“ไม่ใช่แบบนั้น อยากรู้ความรู้สึกที่แท้จริงของมึง...อยากรู้ว่าผู้หญิงแบบไหนกันที่ทำให้มึงเปลี่ยนใจจากกูไปหาเขาได้?” ปลายนิ้วชี้ของเธอไล่ลงมาแตะที่เรียวปากของชายหนุ่ม

“อย่า...” มือหนารีบรั้งมือบางไว้

“หืม? แฟนมึง...เป็นผู้หญิงแบบไหนเหรอ?” เธอเอ่ยถามเพราะอยากรู้จริงๆ

“...”

“จูบกันแล้วใช่ไหม? ปากนี้อ่ะ...เป็นของคนอื่นแล้วใช่ไหม? ร่างกายแล้วก็หัวใจดวงนี้ก็ตกเป็นของคนอื่นไปแล้วใช่ไหม?” เมโกะเคลื่อนมือมาทาบลงที่แผงอกของพัตเตอร์

“...”

“ทำไมไม่ตอบ?”

“...”

“หรืออยากให้กูแย่ง? กูแย่งได้นะ...แย่งมึงมาดีไหม ให้มึงกลับมาเป็นของกูเหมือนเดิม” เธอยกยิ้มเมื่อเอ่ยคำว่าแย่งออกไป

“กูไม่เคยเป็นของมึง” ขณะที่พัตเตอร์แสดงท่าทีตึงเครียดออกมา

“อยากได้มึงจัง...ขอได้ไหม?”

“กลับเหอะ!” สิ้นคำขอของเมโกะ ร่างสูงก็ลุกจากเก้าอี้แล้วเข้าไปดึงตัวร่างบางไว้ทันที

“อื้อ! เบียร์ยังไม่หมดเลย!”

“ก็ค่อยไปกินต่อที่บ้านมึง! คาเฟ่จะปิดแล้ว...อย่าดื้อเมโกะ! ไม่งั้นกูจะทิ้งมึงไว้ที่นี่!” พัตเตอร์เริ่มขึ้นเสียง

“จะทิ้งกูอีกเหรอ? มึงเคยทิ้งกูไปแล้วครั้งนึงนะ! ทิ้งกูไปอยู่ในที่ไกลแสนไกล ทิ้งกูไว้ตรงนี้...แล้วไปมีแฟน!” เมโกะช้อนสายตามองพัตเตอร์ด้วยสายที่เริ่มจะไม่พอใจขึ้นมา เอ่ยคำว่าทิ้งออกมาซ้ำๆ

“ถ้ากูคิดจะทิ้งมึงจริงๆ มึงไม่มีทางได้มาเมาอยู่ตรงหน้ากูแบบนี้หรอกเมโกะ! กลับบ้าน!”

“อ๊ะ! ไอ้พัต! กูเจ็บ!”

พัตเตอร์ทั้งดึงทั้งลากเมโกะออกมาจากนิว การ์ลาจ เขาตรงไปที่รถของตัวเอง มือหนายังดึงรั้งแขนเล็กไว้ไม่ยอมปล่อย จับเธอยัดใส่รถ แล้วรีบอ้อมไปยังฝั่งคนขับ ก่อนจะรีบออกรถในทันที

Hyat Condominium

“อื้อ!”

เสียงงัวเงียของคนเมาดังขึ้นมาเป็นระลอกๆ เมื่อชายหนุ่มอุ้มเธอเข้ามาวางลงบนโซฟาตัวยาวในห้องนั่งเล่นของคอนโดหรู เธอเมาจนหลับไปในระหว่างทาง เขาพยายามปลุกเธอแล้ว แต่เธอก็ไม่ยอมตื่น จนเขาจำใจต้องอุ้มเธอขึ้นมาบนห้อง

ทว่า...ทันทีที่พัตเตอร์วางเธอลงบนโซฟา แล้วเตรียมจะหันหลังกลับ สายตาที่เคยหลับใหลก็ลืมตื่นขึ้นมา คว้าข้อมือเขาไว้แน่น

“อย่าไปนะ...คืนนี้อยู่กับกูได้ไหมพัตเตอร์?” เมโกะร้องขอ น้ำเสียงและสายตานั่นสั่นไหว

“มึงแกล้งหลับ?” เขาหันไปเลิกคิ้วถาม

“กูไม่อยากอยู่คนเดียว ไม่อยากนอนคนเดียว ไม่อยากรู้สึกว่าโลกใบนี้เหลือกูอยู่แค่คนเดียว” เธอเอ่ยความในใจออกมา

“มึงยังมีคุณนิ่ม ไอ้ฟ้าแล้วก็วีนัส” พัตเตอร์หลุบตามองต่ำในทันทีที่รับรู้ได้ถึงความอ่อนแอของเมโกะ

“แล้วมึงล่ะ? กูยังมีมึงอยู่หรือเปล่า?”

“...” ชายหนุ่มไม่อาจตอบคำถามนั้นของเมโกะได้

“ไม่มีแล้วใช่ไหม?”

“รู้แค่ว่ามึงไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวก็พอ”

“ไม่อ่ะ! ถ้าไม่มีมึง...ไม่มีแม่ กูก็รู้สึกว่าอยู่ตัวคนเดียว...” วินาทีนั้น...หัวใจแสนบอบช้ำก็ปะทุความเจ็บปวดขึ้นมา เมื่อเธอตระหนักได้ว่า...แม่ของเธอไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้วจริงๆ หกเดือนที่ผ่านมา เมโกะไม่เคยร้องไห้ให้กับการจากไปของแม่แม้แต่ครั้งเดียว ไม่มีน้ำตาสักหยดในวันเผา แค่วันนี้...เมื่อได้อยู่ตรงหน้าเขา เธอก็อยากจะร้องไห้ออกมา อย่างห้ามไม่ได้

พรึ่บ!

แล้วเขาเองก็ทนไม่ได้ เมื่อได้เห็นว่าเธอคนนี้กำลังอ่อนแอ เมื่อได้เห็นว่าเธอกำลังจะร้องไห้ เขาก็ไม่มีความกล้ามากพอที่จะทิ้งเธอไว้คนเดียว เขานั่งลงที่บนโซฟาข้างๆเธอ เพียงเสี้ยววินาทีนั้น เมโกะก็โผเข้าที่อกเขา กอดแขนเขาแล้วซุกใบหน้าลงที่แผงอก...ก่อนที่เสียงสะอื้นจะดังออกมา

“ฮึก!”

“คุณนิ่มบอกกูว่ามึงไม่เคยร้องไห้เลย ตั้งแต่ที่แม่มึงเสีย...เขากลัวว่ามึงจะแอบมาร้องไห้คนเดียว”

“ฮือๆๆ ไม่เคย...ไม่ได้แอบกลับมาร้องไห้...ฮึก! แต่กูไม่เคยร้องเลยจริงๆ ฮึก! พัตเตอร์...ไม่รู้ทำไม กูรู้สึกว่ากูรอเจอมึง รอที่จะได้ร้องไห้กับมึง ฮึก! เพราะกูไม่กล้าร้องไห้คนเดียว มันโดดเดี่ยวเกินไป...กูรู้แล้วว่ามีแค่มึงเท่านั้นที่กูอยากร้องไห้ด้วย กูไม่ได้อยากจะแชร์แค่ความสุขหรอก...ถ้าเป็นมึง ความทุกข์กูก็อยากแชร์ อยากแชร์ทุกเรื่องกับมึงจริงๆ ฮึก!”

“...” เขานิ่งเงียบ ทำเพียงรับฟังเธออยู่เงียบๆ

“กูไม่เคยรู้สึกว่าแม่จากไปแล้วจริงๆ จนวันนี้...ไม่เคยรู้สึกเลยว่าเสียมึงไปแล้วจริงๆ จนได้รู้ว่ามึงมีแฟน ฮึก! กูไม่เคยคิดเลย...ว่าสุดท้าย กูจะเหลือแค่ตัวเองคนเดียว...ฮือๆ พัตเตอร์...อย่าทิ้งกูไปได้ไหม? กูไม่อยากอยู่ตัวคนเดียว...” ดวงตาแดงก่ำเปียกชื้นไปด้วยน้ำตา เธอช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าของพัตเตอร์ พอได้เห็นว่าเขาเฉยชากับคำขอ หัวใจของเธอก็เจ็บปวดขึ้นมาอีกครั้ง

“...”

“มึงพูดอะไรสักอย่างได้ไหม? บอกกูได้ไหมว่ามึงจะไม่ทิ้งกู บอกมาสิ...ว่ากูยังสำคัญกับมึงอยู่”

“กูจะไม่ทิ้งมึง ไม่เคยคิดว่าจะทิ้งมึงไปไหนทั้งนั้น” เขาเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“อยู่กับกูนะพัตเตอร์ อยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไป” เมโกะกระชับแขนของพัตเตอร์เข้ามากอดให้แน่นขึ้น

“ตลอดไป...คำนี้มันไม่มีจริงหรอก วันนึงคนเราจะเปลี่ยน เดี๋ยวความรู้สึกของมึงที่มีต่อกูก็จะเปลี่ยนไปเหมือนกัน”

“ไม่อ่ะ! ความรู้สึกของกูที่มีต่อมึง จะไม่มีวันเปลี่ยนไปจากนี้” เมโกะส่ายหน้ายืนยัน

“หึ!” แต่มันทำให้เขาแสยะยิ้มออกมาเบาๆ

“ทำไม? มึงไม่เชื่อเหรอ?” ทำให้หญิงสาวต้องเงยหน้าขึ้นมองเขา

“แล้วเป็นมึงจะเชื่อไหมล่ะ? แม้แต่กูเองยังเปลี่ยนเลย...ทำไมมึงจะไม่เปลี่ยน เข้านอนได้แล้วไป...กูจะกลับแล้ว” ขณะที่พัตเตอร์ทำท่าจะลุกจากโซฟา เมโกะก็รั้งกอดเขาแน่นขึ้นกว่าเดิม

“อย่าไป คืนนี้อยู่กับกู...ขอร้องนะพัตเตอร์ อย่างน้อยก็อยู่จนกว่ากูจะไม่อยากร้องไห้ อยู่จนกว่ากูจะหลับไปได้ไหม?” คำขอร้องของเมโกะ ทำให้พัตเตอร์ต้องถอนหายใจออกมา เพราะเขารู้ดีว่า...ถ้าหากคนรักของเขามาเห็นภาพนี้ หรือถ้าเธอรู้ว่าเวลานี้เขาอยู่ที่นี่กับเมโกะ เธอจะต้องไม่สบายใจแน่ๆ

พรึ่บ!

และหญิงสาวไม่รอช้า เธอใช้จังหวะที่เขาเอาแต่นิ่งเงียบ ทิ้งตัวลงไปนอนหนุนตักเขา

“เมโกะ!” และการกระทำนั้นสร้างความตกใจให้พัตเตอร์ไม่น้อย

“หืม?”

“ทำอะไรของมึง?”

“นอนไง...มึงบอกให้กูนอนไม่ใช่เหรอ?”

“แล้วทำไมมึงไม่เข้าไปนอนในห้อง?!”

“กูอยากนอนหนุนตักมึง สบายจัง...ชอบกลิ่นตัวมึงนะ ยังหอมเหมือนเดิม” เมโกะยกยิ้มทั้งๆที่หลับตา เธอแสดงออกมาอย่างเห็นได้ชัดว่าเวลาที่ได้อยู่กับพัตเตอร์ มันทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย