บทที่ 9 สิบห้าปีผ่านไป

"ฝ่าบาททรงมีประชุม และเตรียมงานประมูลและงานก่อตั้งอีกหลายที่ เชิญตรวจเอกสารและเซ็ญรับรองด้วยครับ"

"นี้พวกนายทั้งสองคนขยันหางานให้เรา จนไม่มีเวลาจะนอนแล้วรู้ไหม"

"ฝ่าบาทช่วยเข้าใจพวกเราด้วยครับ มันเป็นหน้าที่ของพวกเรานี้ครับ"

"เอ้อ คำก็หน้าที่ สองคำก็หน้าที่ ให้มันได้อย่างนี้สิ ทั้งพวกนายทั้งท่านพ่อท่านแม่ ไม่เคยเข้าข้างเราเลย ไม่เหมือนมานาเฮเอลกันเลยสักคน เฮ้อพูดแล้วก็คิดถึงจังเลย ไม่ได้เจอกันเลย นี้ก็สิบห้าปีแล้วสินางจะอายุเท่าไหร่แล้วนะ จะสวยขนาดไหนมีคนมาจีบเยอะไหมตอนนี้ เรียนจบหรือยังทำงานหรือยัง"

"ฝ่าบาท ทรงเปลี่ยนเป็นคนละคนจริงๆเวลาพูดถึงคู่หมั้นแบบนี้ เรื่องนั้นพวกเราติดตามดูแลพระคู่หมั้นทุกฝีก้าวอยู่แล้วครับ ไม่มีใครรู้และจับได้แน่นอนครับไว้ใจพวกเราได้เลย แต่ตอนนี้ช่วยเคลียร์งานตรงหน้าพระองค์ให้พวกเราก่อนได้ไหมครับ"

"ก็ได้ เราดูเอกสารและศึกษามาก่อนแล้ว เราอนุมัติทุกโครงการ แล้วเรามีโปรเจคให้ทุกคนได้ทำด้วย คือไปหาเมียเราที่ไทยกันอาทิตย์หน้านี้ ตกลงตามนี้"

"อย่าบอกนะว่าฝ่าบาทจะหนีงานฉลองของท่านพ่อท่านแม่อีกแล้ว จะทรงทำแบบนี้ทุกปีไม่ได้นะครับ"

"ก็เราไม่ชอบสาวๆที่จ้องจะจับเรานี้ ไม่อยากเจอคำถามเดิมๆว่าจะทรงแต่งงานตอนไหน ถึงเวลาที่ต้องมีคู่หมั้นแล้วนะ ที่พระองค์หมั้นหมายตั้งแต่เด็กนั้นคู่ควรกับฝ่าบาทไหม นางสวยเหมือนลูกเจ้าครองรัฐต่างๆของพวกเราไหมครับ คำถามพวกนี้เราเบื่อแล้ว เราโตพอและมีอิสระในการตัดสินใจแล้ว เราจะไปไหนทำอะไรก็ได้ใครจะกล้าว่าเราได้หละ"

"ครับๆ ใครจะกล้าบังอาจว่าพระองค์ได้หละครับ เจ้าชายมาเฟียจอมเผด็จการของพวกเราได้หละครับ มีหวังตายแบบไม่รู้ตัวกันพอดีนะครับ"

"ย้อนเราเก่องจริงๆ ว่าแต่ที่บอกว่าตามดูแลนางตลอดเวลาจริงๆใช่ไหม นางเป็นไงบ้างไม่เห็นพวกนายรายงานเราเรื่องนี้เลยนะ"

"ทรงรับสั่งให้พวกเราตามดูแลนางตั้งแต่เด็กๆแล้วหละครับ วันที่พวกเราบินกลับมาจากการเรียนรู้เมื่อตอนเด็กๆไงครับ ท่านคงทำงานหลายอย่างมากไปเลยลืมว่า เคยสั่งพวกเราไว้นะครับ"

"พวกนายจะโทษเราไม่ได้นะ ท่านพ่อสั่งงานเราเยอะตั้งแต่เด็กๆจนเราลืมเรื่องนี้ไปเลย ว่าแต่ตอนนี้นางเป็นไงบ้าง"

"นี่ครับรูปและเรื่องราวของนางตั้งแต่เด็กๆจนโตเป็นสาว ที่หนุ่มๆต่างหมายตาและอยากได้เป็นภรรยานะครับ"

"ใครหน้าไหนมันกล้ามาคิดแย่งเรา มันได้เจอดีแน่นอนคอยดูสิ"

"ไม่มีใครได้หัวใจของคู่หมั้นฝ่าบาทหรอกครับ นางรักษาสัญญายิ่งชีพเลยครับ จนทุกคนแซวนางว่า นางเชื่อในคำสัญญาแบบเด็กๆแบบนั้นด้วยเหรอ เรียนก็เก่งแถมยังเป็นมิชชันนารีสอนคนต่างชาติและคนไทย ช่วยงานพ่อแม่แบบนี้แต่กลับเชื่อในเรื่องความรักแบบนั้นอีก ทำเอาทุกคนที่เข้าใจนาง พวกเขาโกรธแทนนางมากๆ แต่นางบอกไปว่า มันเป็นสิทธิ์ของทุกคนจะพูด ไม่ว่าเขาจะพูดยังไงนางก็จะยังเชื่อมั่นในคำสัญญาที่เคยให้กันไว้เมื่อสิบห้าปีก่อนครับ"

"และตอนนี้นางก็ได้เป็นหมอสมใจแล้ว ทั้งได้เป็นอาจารย์สอนศาสนาเหมือนพ่อแม่สมใจแล้วด้วย กลายเป็นแม่ชีและคุณหมอของทุกคนไปแล้วครับตอนนี้ กำลังทำงานในโรงพยาบาลในเครือของพวกเราด้วยครับ นางเป็นเด็กทุนของโรงพยาบาลเราด้วยครับ เก่งทุกด้านเหมือนเจ้าชายเลยครับ สมเป็นคู่ชีวิตของพระองค์จริงๆครับ"

"อืม นางเก่งเสมอสำหรับเรา ไม่มีอะไรที่นางทำไม่ได้ นางจะพยายามจนทำให้ได้ทุกอย่าง ตามที่นางคิดหมายเสมอนั้นหละ"

"ครับ แล้วจะทรงไปพักกับครอบครัวนางเหมือนเดิมไหมครับ หรือจะไปพักที่โรงแรมของพวกเราดีครับ"

"ก็ต้องไปทำให้ฝันของเราเป็นจริงสิ ทุกคนจะได้เลิกว่านางงมง่ายในคำสัญญาอีก ไปพักกับนางดีที่สุดสำหรับเรา"

"ครับเดียวผมติดต่อทางนั้นให้เลยครับ"

"ดีมาก เอกสารเราเซ็นเรียบร้อยแล้ว พวกนายเอาไปจัดการต่อได้เลย เราขอนั่งพักสมองมองหน้าเมียของเรา ให้หายเหนื่อยหน่อยไปกันได้แล้ว"

"ครับ พวกเราจะบอกทุกคนที่อยู่ข้างนอกไว้ว่า ห้ามรบกวนเวลาพักผ่อนของฝ่าบาทเองครับ มีอะไรก็โทรหาพวกเราได้เลยนะครับ"

"อืมขอบใจมาก ฝากถามท่านพ่อท่านแม่ด้วยว่า อยากได้ลูกสะใภ้หรือยังรอกันนานแล้วนี้นะ อยากไปหาพวกเขากับพวกเราด้วยเลยไหมถือเป็นการไปสู่ขอตามธรรมเนียมของพวกเราด้วยเลย และจะจัดงานแบบคริสตามแบบของพ่อแม่ด้วยเลยดีไหม"

"ได้ครับเดียวผมสอบถามทั่งสองท่านให้ครับ"

"ขอบใจมากไปพักกันได้แล้ว แล้วเจอกันพรุ่งงนี้"

"ครับฝ่าบาท"