Chapter 6 มีดีแค่รูปลักษณ์ภายนอก

ฟลุ่บ~

"หมดไปอีกหนึ่งวัน เห้อออเหนื่อยชะมัด--"

ฉันพึมพำออกมาพลางทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอ่อนนุ่มหลังจากกลับมาถึงห้องของตัวเองแล้วอย่างเหนื่อยล้า

พรึ่บ~

แต่อยู่ดีๆก็ต้องลืมตาขึ้นเมื่ออยู่ดีๆภาพที่ไอ้บ้าคนนั้นจูบฉันก็แว่บเข้ามาในหัวทั้งที่ฉันพยายามจะไม่คิดแต่มันก็ตามมาหลอกหลอนอยู่ได้จนฉันหงุดหงิดมาก ให้ตายเหอะ!

ซ่าาา~

ฉันเด้งตัวลุกขึ้นพลางเดินเข้าไปในห้องน้ำเปิดน้ำล้างหน้าตัวเองก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาจ้องมองเงาสะท้อนของตัวเองในกระจกตรงหน้า ภาพของไอ้บ้านั่นก็ยังตามมาหลอกหลอนสายตาดูถูกเหยียดหยามที่เขาใช้มองมาที่ฉันก็ยังคงติดตาอยู่จู่ๆมือทั้งสองข้างที่วางอยู่บนขอบอ่างล้างหน้าของฉันก็กำแน่น ฉันเห็นภาพของเขากระตุกยิ้มแล้วท้าทายฉันแล้วมันน่าหมั่นไส้ชะมัด เขาคิดว่าเขาเป็นใครถึงได้มาท้าให้ฉันทำแบบนั้น ฉันรู้...การทำให้คนอื่นมาชอบฉันแบบนี้มันไม่ยากหลอกเพราะฉัน...เคยทำแบบนั้นมาแล้ว และฉันก็พอดูออกว่าคนอย่างเขาต้องใช้ไม้ไหนเข้าหา บางที...เห็นเขามั่นหน้ามากๆว่าไม่มีทางชอบฉันได้ฉันก็นึกอยากจะชนะเขาเหมือนกันแหละ ก็อยากจะคอยดูว่าถ้าคนอย่างเขาเกิดชอบฉันขึ้นมาแล้วถูกฉันหักอกเขาจะเป็นยังไง

"ได้...กล้าท้าฉัน ฉันก็จะทำให้ดู!"

ฉันพูดกับภาพมโนของเขาในกระจกเงาก่อนจะปิดน้ำที่อ่างล้างหน้าแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำเพื่อที่จะอาบน้ำให้ผ่อนคลายก่อนจะกลับมานอนแล้วหลับไป

จนกระทั่งถึงวันใหม่...

13.25 น.

Rrrr~

เสียงริงโทนโทรศัพท์ที่ดังขึ้นเรียกให้ฉันที่หลับสนิทอยู่สะดุ้งตื่น ฉันงัยเงียลุกขึ้นนั่งพลางควานหาโทรศัพท์ที่ยังคงดังอยู่อย่างต่อเนื่องจนเจอแล้วกดรับสายทันที

"ฮัลโหล"

ฉันกรอกเสียงงัวเงียลงไปพลางลืมตาที่ยังคงหลับอยู่ขึ้นมองนาฬิกาที่ผนังห้อง

[ลูกโซ่]

เสียงปลายสายที่ตอบกลับมาทำให้ฉันทิ้งตัวลงนอนอีกครั้งพลางพูดตอบไป

"ว่าไงแทน?"

[เสียงงัวเงียเชียว นอนกินบ้านกินเมืองเลยรึไง]

แทนตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงไม่จริงจังนัก

"ทำไงได้ นานๆจะได้ตื่นสายสักทีก็ต้องเอาให้คุ้มสิ ฉันไม่ได้มีเวลาว่างแบบนายนี่นา"

แล้วฉันก็ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงแบบเดียวกัน

[รู้อยู่แล้วล่ะน่า แต่ว่าวันนี้เธอว่างนิ]

ที่ฉันว่างเพราะวันนี้ฉันไม่มีเรียนและคืนนี้ก็เป็นวันหยุดงานของฉันด้วย

"อืม...แต่วันนี้นายมีเรียนไม่ใช่เหรอแทน"

[โดดไง]

"โดดบ่อยๆระวังน่ะจะกลายเป็นปู่มหา'ลัย"

[ไม่มีทาง]

"จะคอยดู ว่าแต่...นายมีอะไรเหรอ"

[อ๋อ วันนี้ฉันมีแข่ง ไปด้วยกันน่ะ]

"ตอนไหนเหรอ"

[ตอนนี้...]

"ห๊ะ"

[ตอนนี้เปิดประตูก่อน ฉันอยู่หน้าห้องเธอ]

อ๊อดดด~

เสียงออดหน้าห้องที่ดังขึ้นทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อยพร้อมกับดีดตัวลุกขึ้นนั่ง เมื่อกี้แทนบอกว่าเขาอยู่หน้าห้องฉันงั้นเหรอ

"แทน นายอยู่หน้าห้องจะโทรมาทำไมเล่า"

[ฮ่ะๆ ทำไมล่ะ แก้ผ้าอยู่หรือไง]

"บ้า ยืนรอไปก่อนเลย"

ติ้ด~

ฉันด่าเขาอย่างไม่จริงจังนักก่อนจะวางสายแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำปล่อยให้แทนยืนรออยู่ที่หน้าห้องนั่นแหละ อยากแกล้งฉันดีนัก --

-ตะวัน-

15.39 น.

ปึ้ง~

ผมดันประตูปิดหลังจากเดินลงจากรถแล้วพลางเดินฝ่ากลุ่มวัยรุ่นจำนวนมากที่กำลังพากันเข้ามาในสถานที่แห่งนี้ซึ่งเป็นศูนย์รวมของพวกนักซิ่งและกองเชียร์ทั้งหลายสนามแห่งนี้มีชื่อเสียงพอสมควรเพราะเจ้าของสนามเป็นหนุ่มหล่อไฮโซแถมอายุก็แค่ยี่สิบต้นๆพอๆกับผมซึ่งผมกับเจ้าของที่นี่ก็พอจะรู้จักกันอยู่ในระดับหนึ่ง ผมเดินไปหยุดที่ซุ้มแห่งหนึ่งซึ่งถูกจัดไว้ให้เป็นที่พักของเจ้าของสนามและผู้เป็นแขกเท่านั้น

"มาแล้วเว้ย"

เสียงไอ้เพิร์ธเพื่อนสนิทของผมพูดขึ้นทันทีที่หันมาเห็นผมมันวางแก้วที่ถือลงบนโต๊ะพลางกวักมือเรียกผม ผมเดินเข้าไปพลางหันไปพยักเพยิดกับไดม่อนผู้เป็นเจ้าของสนามซึ่งก็นั่งอยู่ข้างๆไอ้เพิร์ธ ไดม่อนเป็นเพื่อนเพิร์ธแล้วผมก็รู้จักไดม่อนผ่านเพิร์ธอีกทีสรุปง่ายๆก็คือเป็นเพื่อนของเพื่อนนั่นแหละ

ฟลุ่บ~

ผมทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้นวมสีน้ำตาลแต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรก็มีใครบางคนกอดคอผมจากทางด้านหลังพลางโน้มตัวเข้าหาและเอียงคอมาทักทายผมอย่างสนิทสนม

"ตะวัน"

ผมหันไปมองหน้าเจ้าของเสียงหวานที่เรียกชื่อผม

"ดีใจจังวันนี้'เจนนี่'ได้เจอนายอีก^^"

เจนนี่ยิ้มหวานให้ผม ผมก็ยิ้มตอบไปตามมารยาท

"อะแฮ่มๆ อยู่กันตั้งหลายคนทำไมทักคนเดียวล่ะเนี่ย"

เสียงค่อนขอดของไอ้เพิร์ธดังขึ้นทำให้เจนนี่ปล่อยมือที่กอดคอผมออกพลางเดินมาหยุดยืนข้างๆแล้วทิ้งตัวลงนั่งบนที่เท้าแขนของเก้าอี้นวมด้านข้างผมแทน

"ก็เราเจอกันอยู่ทุกวันแต่กับตะวันนานๆจะมาสักทีนี่นา"

"สรุปว่าเบื่อหน้าพวกเราว่างั้น"

ไดม่อนเอียงคอถาม เจนนี่ยิ้มแต่ยังไม่ทันได้ตอบอะไรเสียงทุ้มของผู้มาใหม่ที่เดินเข้ามาในซุ้มก็เรียกให้พวกเราทุกคนหันไปสนใจเขาแทน

"ตะวัน"

"ว่าไง เกมส์"

ผมถามออกไป เกมส์คือเพื่อนสนิทอีกคนของไดม่อนและเราก็รู้จักกันหมดเหมือนกัน

"คู่แข่งนาย...เดินมานู่นแล้วว่ะ"

เกมส์พูดพร้อมชี้มือไปทางลานจอดรถ ผมมองตามไปทันทีก็เห็นคู่แข่งของผมที่วันนี้เรามีนัดแข่งรถกันกำลังเดินมาพร้อมกับคู่ควงของเขา สายตาของผมมองเลยผ่านผู้ชายคนนั้นไปหยุดอยู่ที่ร่างบางที่เดินมาข้างๆ วันนี้เธอใส่เสื้อกล้ามเอวลอยสีขาวโชว์หน้าท้องแบนราบกับกางเกงขาสั้นโชว์เรียวขาขาวเนียนผมสีสวยของเธอถูกรวบรัดเป็นหางม้าโชว์ลำคอขาวเนียนและเนินอกแบบไม่มีปกปิดเลยสักนิดใบหน้าแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางโทนโฉบเฉี่ยว ผู้หญิงคนนี้...มีดีก็แค่รูปลักษณ์ภายนอก แต่จิตใจใช้ไม่ได้ 

"เหอะ!"