Chapter 5 ติดใจเหรอ?

หลังจากที่แทนเดินไปจนลับสายตาแล้วฉันก็ถอนหายใจแล้วสะบัดหัวไปมาเบาๆเพื่อสลัดความคิดอะไรบางอย่างที่แว่บเข้ามาในหัวออกไปก่อนจะตัดสินใจเดินออกจากมุมมืดด้านหลังของผับเพื่อกลับเข้าไปด้านใน แต่ทว่า...

"หึ"

กึก~

ฉันก็ต้องหยุดชะงักเมื่อก้าวเท้าผ่านประตูหลังของผับเข้ามาเพียงก้าวเดียวเพราะเสียงหัวเราะในลำคอของใครบางคนซึ่งมันก็ทำให้ฉันหันไปมองทางที่มาของต้นเสียงเช่นกัน

ควับ~

"นาย!"

และพอเห็นว่าเสียงนั้นเป็นของใครฉันก็กรอกตาไปมาอย่างเซ็งๆเพราะว่าเจ้าของใบหน้าหล่อคมคายที่ยืนพิงผนังด้านข้างประตูในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำกางเกงยีนส์ที่เหลือบตามองฉันดวงสายตาเดิมคือสายตาตำหนิและเสียงแค่นหัวเราะนี้ก็เป็นน้ำเสียงของการเย้ยหยันยังไงก็ไม่รู้ด้วย นั่นก็คือเขา...ผู้ชายที่ฉวยโอกาสจูบฉันเพียงเพราะเล่นเกมบ้าๆกับเพื่อนแถมยังมาท้าให้ฉันเล่นเกมบ้าๆกับเขาด้วย เขาคนนั้นนั่นแหละ

"ไง ลูกโซ่"

เขาเอ่ยชื่อฉันขึ้น

"เหอะ"

ฉันส่งเสียงในลำคอก่อนจะเลือกที่จะไม่สนใจเขาและเดินออกมาทันที แต่ทว่า...

หมับ~

"อ๊ะ!"

แต่เขาก็ดันมาคว้าแขนฉันพลางกระชากอย่างแรงฉันที่ไม่ทันตั้งตัวจึงเซถลาเข้าไปหาเขาแล้วเขาก็ดันมือไวรวบตัวฉันไว้จากทางด้านหลังเลยด้วย

ฟลุ่บ~

"ทำอะไร ปล่อยฉันน่ะ!"

ฉันโวยวายใส่เขาอย่างตกใจพลางดิ้นออกจากอ้อมแขนของเขาแต่ยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งรัดแน่นขึ้นอีก

"เห้ย บอกให้ปล่อยไง!"

"ทำสะดีดสะดิ้งน่ะ!"

เขาพูดด้วยน้ำเสียงกระชากอยู่ด้านหลังฉันจนฉันหยุดชะงักพลางขมวดคิ้ว

"ทีเมื่อกี้จูบกับไอ้เวรนั่นไม่เห็นเป็นงี้!"

จะ จูบเหรอ! จริงสิ เมื่อกี้ฉันกับแทน... นี่เขาแอบดูงั้นเหรอ?

"นี่นาย!"

"ไม่ได้แอบดูไม่ต้องสำคัญตัวผิดแค่ผ่านมาเห็นช็อตเด็ดพอดี แนะนำอะไรให้เอามั้ย...ถ้าอยากมากน่าจะพากันไปโรงแรมก่อน เอ๊ะ หรือว่าเวลามันไม่ทัน"

ไอ้บ้าเอ้ย ปากดีเกินไปแล้วน่ะ >< ถึงจะหน้าตาเทพบุตรแค่ไหนแต่ปากหมาแบบนี้ฉันก็ถอดรองเท้าตบหน้าได้ง่ายๆเหมือนกันน่ะเว้ย!

"มันก็เรื่องของฉัน ไม่ต้องมาสาระแน!"

ฉันกัดฟันพูดพลางหันไปมองหน้าเขาตาขวาง นายนั่นเลิกคิ้วมองฉันก่อนจะเคลื่อนหน้าเข้ามาหาฉันอย่างเร็วจนฉันหันหน้าหนีแทบไม่ทัน ริมฝีสัมผัสโดนกันแบบฉิวเฉียด ฉันได้กลิ่นบุหรี่จางๆจากเขาด้วย

"แหม...ถามอะไรหน่อยดิ"

เขาพูดด้วยน้ำเสียงยั่วอารมณ์อย่างน่าหมั่นไส้ ฉันถอนหายใจออกมาแรงๆเพื่อแสดงความไม่พอใจให้เขารู้ และฉันก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเขาก้มลงมากระซิบเบาๆที่ข้างหูฉัน

"ค้างมั้ย...ต่อกับฉันได้น่ะ"

เกินไปแล้ว พูดเกินไปแล้ว!

"ต่อเหรอ..."

ปากหมามาก อยากลองมากเหรอ...ได้!

ฉันหลับตาลงระงับอารมณ์ที่ประทุขึ้นมาก่อนจะเปลี่ยนการแสดงออกจากที่โวยวายเมื่อกี้เป็นนิ่งเฉย ฉันต้องคอยเตือนตัวเองเสมอว่าคนแบบเขาใช้อารมณ์ไม่ได้ผล และสิ่งที่ฉันกำลังจะทำบางที...มันก็อาจดึงให้เขาตกหลุมพลางของเกมที่ฉันจะเอาชนะเขาก็ได้ ใครจะรู้ล่ะ จริงมั้ย

"ได้เหรอ?"

ฉันเอียงคอมองหน้าเขาหลังจากตั้งสติได้ปรับสีหน้าและแววตาจากแข็งกร้าวให้กลายเป็นหวานขึ้น นายนั่นหลุบตาลงมองหน้าฉันส่วนฉันก็จ้องตอบเขา หลายคนบอกว่ารอยยิ้มและดวงตาของฉันมีเสน่ห์ฉันก็ไม่ค่อยเชื่อหรอก...แต่ก็จะลองดู หึ

ก็นั่นแหละ สงสัยจะจริง เพราะพอฉันมองเขาด้วยดวงตาหวานหยาดเยิ้มพร้อมกับระบายยิ้มหวานๆให้เขาอ้อมแขนแข็งแกร่งที่เคยรัดตัวฉันแน่นก็เริ่มคลายแต่ก็ยังไม่ปล่อยฉันอยู่ดีดวงตาคมของเขาก็ยังคงจ้องมองใบหน้าหวานปนเซ็กซี่ของฉันไม่วางตา ฉันบิดตัวหันหน้าเข้าหาเขาพลางใช้แขนทั้งสองข้างค่อยๆเลื่อนจากข้อมือของเขาผ่านแขนทั้งสองข้างไปถึงต้นแขนเรื่อยไปถึงบ่ากว้างก่อนจะประสานมือไว้ที่ต้นคอของเขาพลางรั้งต้นคอเขาลงมาหาฉันด้วย

"ตอบสิ...ว่าต่อกับนายได้เหรอ หึ๊"

ฉันถามเหมือนต้องการคำตอบจริงๆ นายนั่นกระตุกยิ้มเขาไม่พูดอะไรสักคำแต่สิ่งที่เขาทำคือเขาเลื่อนมือข้างหนึ่งมาแตะที่ริมฝีปากฉันก่อนจะใช้นิ้วหัวแม่มือลูบมันไปมาเหมือนต้องการจะลบรอยจูบที่แทนจูบฉันไว้เมื่อกี้ฉันหลุบตาลงมองนิ้วมือของเขาก่อนจะช้อนสายตามองหน้าเขาอีกครั้งแต่ทว่า...

"อะ อื้อ"

นายนั่นกลับก้มลงมาจูบฉันอย่างรวดเร็วโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัวมือข้างนั้นที่ใช้ลูบริมฝีปากฉันเขาก็ใช้มันจับใบหน้าของฉันให้อยู่นิ่งส่วนแขนอีกข้างก็รวบเอวฉันเข้าหาเขาพลางกดจูบลงมาหนักขึ้นอีก

"อื้อ"

ฉันเบิกตากว้างพลางเลื่อนมือที่คล้องคอเขาเมื่อกี้ลงมาดันอกกว้างของเขาออกโดยอัตโนมัติ นี่เป็นครั้งที่สองที่เขาฉวยโอกาสกับฉันแบบนี้แต่ต่างกันตรงที่ครั้งแรกเขาแค่ทาบริมฝีปากลงมาเฉยๆแต่ว่าครั้งนี้เขากลับจูบฉันแบบจริงจังจนฉันตกใจและใจเต้นรัวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน น่าแปลก...ขนาดแทนจูบฉันฉันยังไม่รู้สึกแบบนี้เลย หรือว่าเป็นเพราะว่าเขาเป็นคนอื่นสำหรับฉัน...

คนอื่นงั้นเหรอ? บ้า!แล้วฉันจะมารู้สึกบ้าบออะไรอยู่ได้เล่า จะยอมให้เขาจูบแบบนี้ไม่ได้สิ สติ!ตั้งสติหน่อยยัยลูกโซ่เอ้ย><

"อื้อ"

ฟลุ่บ~

แต่ฉันยังไม่ทันได้หายตกใจด้วยซ้ำเขาก็พลิกตัวฉันพลางดันจนหลังฉันติดกับกำแพงที่เขาเคยยืนพิงมันอยู่ส่วนตัวเขาก็ยืนประกบฉันพลางส่งปลายลิ้นร้อนชื้นเข้ามาในปากฉันจนฉันต้องเบิกตากว้างอีกครั้งเพราะเขาทำเกินไปแล้ว มากเกินไปแล้วจริงๆ

"หึ"

น้ำเสียงหัวเราะในลำคอของเขาดังขึ้นอีกครั้งดวงตาคมมองสบตากับฉันอย่างช่วยไม่ได้แต่เหมือนน้ำเสียงหัวเราะเหยียดหยามนั้นของเขาจะช่วยเรียกสติฉันให้กลับคืนมาอีกครั้ง ปล่อยให้เขาเหยียดหยามแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด!

กึก~

"โอ้ย!"

นายนั่นร้องลั่นพลางดีดตัวถอยหลังปล่อยฉันเป็นอิสระทันที ฉันมองหน้าเขาพลางยกมือขึ้นเช็ดริมฝีปากตัวเอง

"นี่เธอ!"

เขายกมือขึ้นปิดปากตัวเองพลางส่งเสียงอู้อี้ออกมาด้วยความเจ็บปวดเขาชี้หน้าฉันอย่างแค้นเคือง ส่วนฉันก็ได้แต่ยกยิ้มมุมปากให้เขาบ้าง ก็สะใจเบาๆอ่ะน่ะ เขาทำฉันขนาดนี้มีเหรอฉันจะไม่เอาคืน ก็แค่กัดลิ้นเขาไปแรงๆทีนึง แค่นั้นเอง

"โทษทีน่ะ...พอดีหมดเวลาแล้วอ่ะ"

ฉันพูดพลางก้าวเดินไปตรงทางเดินของผับ

"ถ้าติดใจฉัน ไว้วันหลังแล้วกันน่ะ"

ฉันขยิบตาให้เขาทีนึงก่อนจะโบกมือให้เขาแล้วหัวเราะเยาะกับสีหน้าเจ็บปวดที่เขาแสดงออกมา

"เธอ...!"

"ห๊ะ อะไรน่ะ ติดใจฉันแล้วเหรอ?"

ฉันแกล้งถามเขากลั้วหัวเราะออกมา นายนั่นก้าวเท้าเดินเข้ามาหาฉัน ฉันก็ก้าวถอยหลังพลางพูดขึ้นอีก

"อย่าลืมตัวมากนักสิ ฉันรอสมเพชนายอยู่น่ะ หึ"

เมื่อฉันพูดจบนายนั่นก็หยุดชะงักขาพลางจ้องฉันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ

"ให้ตายยังไงฉันก็ไม่มีวันชอบเธอ!"

"เหรอ ปากแข็งเปล่า?"

ถึงทีฉันบ้างล่ะนะ

"ไว้จะรอดูน่ะ บายยย"

พูดจบฉันก็ยักคิ้วแบบกวนประสาทให้เขาบ้างก่อนจะหันหลังเดินออกมาทันที อย่างน้อยฉันก็ได้เอาคืนบ้าง สมน้ำหน้า ชิ!