Chapter 4 แค่คนคุ้นหน้า

-Paradise Pub-

"ดื่มแต่วันเลยน่ะ"

เสียงใสๆพูดขึ้นพลางทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ทรงสูงข้างๆฉันที่หน้าเคาน์เตอร์บาร์ฉันละสายตาที่เหม่อมองน้ำสีสวยในแก้วไวน์และหยุดนิ้วเรียวที่วนไปรอบๆขอบแก้วเอียงคอไปหาเจ้าของต้นเสียง

"คิดอะไรอยู่อีกล่ะวันนี้?"

'ยาหยี'ถามขึ้นขณะที่เลื่อนสายตามองนิ้วเรียวของฉันที่ยังคงค้างอยู่ที่ขอบแก้วก่อนจะเลื่อนสายตามองหน้าฉัน

"ก็...เปล่า"

ฉันตอบพลางยกมือออกจากขอบแก้วแล้ววางแขนลงบนเคาน์เตอร์บาร์แทน

"แกคิด เวลาแกคิดอะไรแกชอบใช้มือไล้ขอบแก้วแบบนี้ตลอดแหละ จริงมั้ยข้าว?"

ยาหยีพูดอย่างรู้ทันฉันพลางหันไปหาคนช่วยยืนยันซึ่งก็คือ'ข้าวหอม'เพื่อนสนิทร่วมแก๊งอีกคนที่ทำหน้าที่เป็นบาร์เทนดี้อยู่หลังเคาน์เตอร์ข้าวหอมหันมาพยักเพยิดกับยาหยีพลางส่งแก้วไวน์สีเดียวกับของฉันให้ยาหยีอีกแก้ว

"อือใช่"

ฉันมองเพื่อนรักสองคนพลางยิ้มให้ก่อนจะชวนสองคนนั้นพูดคุยเปลี่ยนเรื่องทันที

"เออ ว่าแต่ยัยฟ้ามารึยัง?"

ฉันถามขึ้น แล้วคำตอบของฉันก็เดินมาจากทางด้านหลัง'ปลายฟ้า'เดินเข้ามาพลางยืนพิงเคาน์เตอร์บาร์แล้วพูดขึ้นทันที

"อยู่นี่ค่ะ"

เธอพูดพลางยิ้มให้ฉัน และเมื่อปลายฟ้ามาพวกเราสี่คนก็ครบแก๊งแล้วเรื่องที่ฉันเคยถูกจับผิดอยู่เมื่อกี้ก็สลายหายไปทันทีเพราะพวกเราต่างคุยกันอย่างสนุกสนาน ก็ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่นิจะเจอกันทีก็เป็นช่วงเวลาไม่นานพออยู่กันครบก็ต้องพูดคุยกันตามประสาผู้หญิงเป็นธรรมดา

พวกเราสี่คนทำงานอยู่ที่พาราไดส์ผับแห่งนี้โดยที่ผับแห่งนี้จะมีสามชั้นชั้นแรกคือชั้นสำหรับนักเต้นขาแดนซ์ทั้งหลายซึ่งฉันกับยาหยีจะทำงานอยู่ที่ชั้นนี้เราสองคนรับหน้าที่เป็นดีเจเปิดเพลงสร้างสีสันบนเวที ส่วนชั้นที่สองเป็นชั้นสำหรับปาร์ตี้และสังสรรค์ชั้นนี้จะมีการนั่งดื่มสังสรรค์กันซะมากกว่าซึ่งข้าวหอมทำงานเป็นบาร์เทนดี้อยู่ที่ชั้นนี้ ส่วนชั้นสุดท้ายเป็นชั้นสำหรับแขกวีไอพีทั้งหลายซึ่งชั้นนี้ก็มีปลายฟ้าทำงานเป็นพีอาร์อยู่เช่นกัน ซึ่งแต่ละชั้นของผับจะมีผนังที่เป็นกระจกทำให้เหล่าบรรดานักเที่ยวสามารถมองผ่านกระจกใสได้ตลอดเวลาด้วย

"อะแฮ่ม"

เสียงกระแอมไอจากทางด้านหลังทำให้พวกเราหยุดชะงักกันชั่วครู่พลางหันไปทางต้นเสียงก็เห็นว่าเป็นแทนนั่นเองที่เดินเข้ามา

"อู้งานกันเหรอครับสาวๆ"

แทนยิ้มกริ่มเอ่ยแซวพวกเราพลางเดินเข้ามาจับไหล่ฉันแล้วหมุนตัวฉันทั้งที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ซึ่งเก้าอี้มันหมุนได้ตัวของฉันก็เลยหมุนไปหาเขา

"ขอหน่อย คอแห้งพอดี"

เขายักคิ้วทะเล้นให้ฉันพลางคว้าแก้วไวน์ในมือฉันที่ถือติดมาด้วยไปกระดกดื่มรวดเดียวหมดก่อนจะเอนตัวไปวางแก้วที่เคาน์เตอร์โดยที่ยังมีฉันนั่งอยู่ตรงนั้นทำให้ใบหน้าของฉันอยู่ใกล้กับแผ่นอกของเขาในระยะประชิดกลิ่นน้ำหอมที่เขาใช้ประจำโชยมาแตะจมูก

"วันนี้ไม่นัดสาวที่ไหนหรือไง?"

ฉันถามเมื่อแทนยืดตัวขึ้น แทนหลุบตามองฉันที่นั่งอยู่แล้วตอบ

"นัดสิ"

"ใครล่ะ"

"นั่งอยู่ตรงนี้ไง"

เขาพูดพลางยักคิ้วให้ ฉันยิ้มให้กับท่าทีของเขา

"ฉันว่า...ฉันไปเตรียมตัวทำงานดีกว่า"

แล้วปลายฟ้าก็พูดขึ้นพลางแตะมือลงที่บ่าของฉันแล้วยิ้มให้

"นั่นสิ"

ยาหยีก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้อีกคน

"พระเอกมา ตัวประกอบอย่างเราก็หมดความหมาย พวกฉันไปดีกว่า"

ยาหยีเอ่ยแซวพลางหันไปพยักเพยิดกับข้าวหอมและปลายฟ้า

"เอ้อ แล้วอย่าลืมรีบตามมาทำงานน่ะค่ะแม่นางเอก เพื่อนนางเอกรอที่เวทีน่ะจ้ะ"

ยาหยีพูดก่อนจะพากันเดินไปกับปลายฟ้าที่หันมาโบกมือให้ฉันแล้วก็เดินหายไปในกลุ่มนักท่องเที่ยวที่เริ่มมีมาบ้างประปรายแล้ว

"เอ้า พวกนั้นทิ้งฉันหนีฉากสวีตไปแล้ว แล้วฉันจะหนีไปไหนล่ะเนี่ย"

ข้าวหอมเอ่ยแซวขึ้นอีก ที่เธอไม่รู้จะไปไหนก็เพราะเธอทำงานอยู่ที่เคาน์เตอร์นี้ไงล่ะ

"ไปต้องหนีไปไหนหรอกครับคนสวย"

แทนพูดขึ้นพลางส่งยิ้มให้ข้าวหอม

"แหม ปากหวานจังน่ะ"

ข้าวหอมยิ้มให้แทนพลางเอ่ยแซว เพื่อนของฉันทุกคนรู้ว่าแทนเป็นคู่ควงของฉันแต่ก็ยังไม่วายที่จะเอ่ยแซวฉันกับเขาเรื่อยๆทุกคนบอกว่าฉันกับแทนดูเข้ากันดีถ้าเป็นแฟนกันก็คงจะเหมาะสมกันมาก แต่สำหรับฉัน...ไม่รู้สิ

"เออ มีเรื่องจะคุยด้วยน่ะ"

แล้วแทนก็หันมาพูดกับฉันหลังจากที่เขาทำตัวลอยออกทะเลไปพอสมควรก็กลับเข้าสู่โหมดจริงจังสักที ฉันเลิกคิ้วมองเขาแทนไม่พูดอะไรเพียงแต่คว้ามือฉันไปจับไว้

"ไปคุยกันหน่อย"

"อื้ม ไปสิ"

จากนั้นฉันก็ลุกจากเก้าอี้หันไปโบกมือให้ข้าวหอมสองสามทีแล้วเดินตามแทนออกไปจากตรงนั้นทันที

บนชั้นสามของผับ ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลากำลังหลุบตาลงมองลงไปเบื้องล่างคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเล็กน้อยริมฝีปากหยักได้รูปขยับพูดพึมพำออกมาเบาๆ

"คนนี้สิน่ะ แทน"

ฟลุ่บ~

สิ้นคำพูดโซฟาสีดำสนิทฝั่งตรงข้ามของเขาก็ทรุดฮวบลงเพราะมีชายหนุ่มอีกคนทิ้งตัวลงนั่งพลางชะโงกหน้ามองผ่านกระจกไปที่ชั้นที่สองของผับตามอีกคน

"เห้ยตะวัน มองไรว่ะ?"

เขาถามเมื่อมองไปเบื้องล่างแต่ก็ยังไม่เห็นอะไรที่น่าเป็นจุดสนใจของเพื่อนรักของเขาได้เลย

"เปล่า...แค่คนคุ้นหน้า"

ชายหนุ่มละสายตาขึ้นมามอง'ไปป์'เพื่อนสนิทที่เขาเพิ่งจะย้ายมาเรียนร่วมคณะด้วยซึ่งเขากับไปป์สนิทกันมาตั้งหลายปีแล้วก่อนที่จะเรียนมหาวิทยาลัยซะอีก

"เหรอว่ะ"

ไปป์พูดออกมาอย่างไม่ได้สนใจนักเขารินเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ชั้นดีรสเลิศใส่แก้วพลางดันแก้วใบนั้นไปให้ตะวัน

"เออ ต้องการสาวนั่งดริ้งมั้ยว่ะ ผับนี้เด็ดนะเว้ย ฉันขอแนะนำเลย ชื่อปลายฟ้า สวย เซ็กซี่ เริ่ดมากขอบอก"

ตะวันเหลือบตามองเพื่อนรัก

"เห้ย ลุคส์นี้เสป็กแกด้วยน่ะเว้ย เห็นว่าเคยเป็นลูกคุณหนู..."

"ไม่"

ตะวันพูดแทรกก่อนที่ไปป์จะบอกสรรพคุณของหญิงสาวพีอาร์ดาวเด่นของร้านหมดซะอีก เวลานี้เขาไม่มีอารมณ์มานั่งดื่มกับสาวที่ไหนทั้งนั้นแหละยิ่งอารมณ์ไม่ค่อยดีถ้ามีสาวมาจู้จี้จุกจิกก็คงหงุดหงิดตายกันพอดีสิ

"อะไรว้า"

ไปป์พูดอย่างเสียดายพลางเอนหลังพิงพนักโซฟาแล้วเหล่ตามองสาวเสิร์ฟที่เดินผ่านไป

"ขาวว่ะแม่ง"

เขาพึมพำออกมา ตะวันเหล่ตามองเพื่อนสนิทก่อนจะส่ายหัวอย่างเอือมๆแล้วกระดกเครื่องดื่มขึ้นดื่มรวดเดียวหมด

ฟลุ่บ~

เขาวางแก้วเครื่องดื่มลงก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง

"เห้ย ไปไหนว่ะ?"

"ห้องน้ำ เดี๋ยวมา"

เขาตอบแบบส่งๆจากนั้นก็เดินออกไปทันทีโดยทิ้งให้ไปป์ที่ก็ไม่ค่อยสนใจเขาเท่าไหร่นักเพราะตอนนี้จุดสนใจเขาอยู่ที่สาวเสิร์ฟหุ่นสะบึ้มที่มีผิวขาวยั่วตายั่วใจคนนั้นต่างหากล่ะ