ตอนที่3.

“เป็นยังไงบ้างคะหนูเพิร์ล”

ทันทีที่มาถึงบ้าน ไพลินก็ปราดเข้ามาถาม ท่าทางเป็นห่วงหลานสาวจนเห็นได้ชัด หญิงวัยกลางคนรอหลานสาวอย่างกระวนกระวายใจ ตั้งแต่มุกรินออกไปจนเธอกลับมา

“เขาจะนัดสัมภาษณ์อีกทีจ้ะ นี่น้าไพตั้งหน้าตั้งตารอเพิร์ล จนไม่เป็นอันทำอะไรหรือจ้ะ”

มุกรินประคองน้าสาวเข้ามาในบ้านไม้หลังน้อย ก่อนจะพากันนั่งลงที่เก้าอี้ยาวตัวเล็กในห้องกลางบ้าน ที่จัดเป็นที่นั่งเล่นและห้องรับแขกในตัว

“น้าไพห่วงหนูนี่ลูก เลิกตอนนี้ยังทันนะลูก แล้วกลับไปเรียนต่อเหมือนเดิม”

ไพลินพยายามเกลี้ยกล่อมอีกครั้ง หวังให้มุกรินเปลี่ยนความคิดแผลงๆนี้ คนเป็นน้ากุมมือบอบบางของหลานสาวไว้ ฝ่ามือคู่นั้นกระด้างหยาบกว่าเดิมมาก คงเป็นเพราะผลจากการไปฝึกนวดไทยมา นี่ถ้าหากคุณเทวาบิดาของมุกริน รู้ว่าลูกสาวต้องลำบากลำบนถึงเพียงนี้ คงนอนตายตาไม่หลับเป็นแน่

“น้าไพคะ เพิร์ลไม่เชื่อว่าคุณพ่อตายเพราะอาการป่วยกำเริบ ต้องมีใครหรืออะไรทำให้ท่านเป็นแบบนี้ เพิร์ลต้องสืบหาสาเหตุให้ได้! ”

มุกรินกำมือแน่น หญิงสาวหันไปมองรูปของบิดาที่ตั้งไว้บนตู้โชว์ หวนนึกถึงเหตุการณ์เมื่อสองเดือนก่อนขึ้นมาขณะที่มุกริน กลับมาจากมหาวิทยาลัย พี่เลี้ยงที่บิดาส่งมาดูแลลูกสาว ขณะใช้ชีวิตอยู่ที่ออสเตรเลียก็บอกว่ามีโทรศัพท์จากเมืองไทยโทรมาหา

“หนูเพิร์ลใช่ไหม นี่ลุงเอง ลุงไพบูลย์เพื่อนของคุณเทวา พ่อของหนู” เสียงปลายสายแนะนำตัวเอง

“ค่ะ สวัสดีค่ะคุณลุง” มุกรินทักทายอีกฝ่ายตามมารยาท นึกสงสัยว่าเพื่อนของบิดาโทรมาหาเธอทำไม

หญิงสาวถือโทรศัพท์ไปนั่งลงที่เก้าอี้ข้างหน้าต่าง บนโต๊ะตัวเล็กมีกาน้ำชา ถ้วยชาและของว่างวางไว้ คนรับใช้เข้ามารินน้ำชาให้ แล้วขยับไปยืนรอคำสั่งอยู่มุมห้อง

“หนูคงสงสัย ว่าลุงโทรมาหาหนูทำไมใช่ไหม” อีกฝ่ายพูดเหมือนรู้ว่าหญิงสาวคิดอะไรอยู่

มุกรินสะดุ้งเล็กน้อย “คุณลุงมีธุระกับหนูหรือคะ หรือว่าจะให้หนูช่วยอะไร”

“ลุงมีเรื่องสำคัญจะบอกหนู เอ่อ... หนูทำใจดีๆ ไว้นะลูก” เสียงคนพูดแผ่วอ่อนลงในตอนท้าย คล้ายกำลังอึดอัดใจบางอย่าง

“มีอะไรหรือคะ มีอะไรเกิดขึ้นกับคุณพ่อ... ใช่ไหมคะ” มุกรินนึกถึงบิดาเป็นอันดับแรก รู้สึกใจหวิวๆ ขึ้นมา

“ใจเย็นๆ นะหนูเพิร์ล คุณเทวาพ่อของหนู ท่านไปดีแล้ว”

มุกรินใจหายวาบ มือที่ถือโทรศัพท์สั่นระริก หน้าซีดเผือด ไม่ทันได้เตรียมใจกับข่าวร้ายที่ได้รู้

“คุณ...พ่อ... เป็นอะไรคะ”

หญิงสาวถามเสียงสั่น หอบหายใจแรงๆ ไล่ความคัดแน่นที่จุกในอกให้ผ่อนคลายลง หากขอบตากลับร้อนผ่าวขึ้นมา เมื่อน้ำตารินไหลออกมาอาบแก้ม

“พ่อของหนูท่านเสียเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ท่านหัวใจวายอย่างกะทันหัน ตอนที่ลุงรู้ข่าวพ่อของหนูก็เสียแล้ว ตอนนี้คุณเทพไทอาของหนูจัดการเรื่องศพของพ่อหนูอยู่ ลุงเลยโทรศัพท์มาบอกเรื่องนี้ให้หนูรู้ไว้ ทำใจดีๆไว้นะลูก ลุงจะช่วยหนูเอง” ประโยคสุดท้ายเหมือนคนพูด มีนัยยะบางอย่างที่คนฟังไม่เข้าใจ

“ขอบคุณมากนะคะ ที่บอกให้หนูรู้ หนูจะบินกลับให้เร็วที่สุด”

มุกรินวางสาย แล้วฟุบหน้าร้องไห้โฮ กว่าหญิงสาวจะตั้งสติได้ก็ผ่านมาค่อนคืน ข่าวมรณกรรมของบิดาถูกแจ้งให้คนเป็นลูกรู้เมื่อเวลาล่วงเลยมาร่วมอาทิตย์ มุกรินไม่เข้าใจว่าทำไมอาของเธอถึงไม่ยอมบอกให้เธอรู้ จนคุณไพบูลย์เพื่อนของบิดาต้องโทรมาแจ้งข่าวเอง

“ทำไมอาไทไม่บอกเพิร์ลเรื่องคุณพ่อ!” มุกรินโทรไปหาผู้เป็นอา ทันทีที่หายตกใจ

“หนูกำลังสอบอยู่ เทอมนี้เป็นเทอมสุดท้ายแล้ว อาไม่อยากให้หนูไม่มีสมาธิในการสอบ ตั้งใจว่าพอหนูสอบเสร็จ อาจะไปรับหนูกลับมาจัดการศพพี่เทวา” เทพไทให้เหตุผล

“เพิร์ลจะบินกลับวันพรุ่งนี้ เพิร์ลจองตั๋วเครื่องบินได้แล้ว อาไม่ต้องมารับเพิร์ลหรอกค่ะ”

มุกรินยังโมโหคนเป็นอาไม่หาย หญิงสาววางสายโทรศัพท์โดยไม่ยอมคุยอะไรอีก คุณเทวาบิดาของเธอกับเทพไทผู้เป็นอาไม่ค่อยถูกกัน บิดาของเธอ ไม่ยอมญาติดีกับน้องชายคนเดียวมานับสิบปี เทพไทแยกตัวไปเปิดบริษัทของตัวเอง ไม่ยอมมาช่วยงานบริษัทของพี่ชาย เธอกับคนเป็นอาจึงแทบไม่ได้พบหน้ากัน ความรู้สึกผูกพันระหว่างญาติจึงบางเบาเต็มที

เมื่อมุกรินเดินทางกลับมา ได้พบว่าเทพไทเข้ามาดูแลบริษัทของบิดา ในขณะที่ศพของคุณเทวาถูกเก็บไว้ที่โรงพยาบาล ไม่ได้นำมาทำพิธีทางศาสนาใดใดเลย มุกรินไปพบเทพไทที่บ้านของเขา สองอาหลานนั่งคุยกันในห้องทำงานของเจ้าของบ้าน

“ทางตำรวจเขาขอเก็บศพพ่อของหนูเพิร์ล ไว้พิสูจน์หาสาเหตุการตายก่อน เพิ่งส่งรายงานมาให้อาเมื่อวานนี้ หนูเพิร์ลลองอ่านดูสิ”

ผู้เป็นอายื่นซองเอกสารให้คนเป็นหลานดู มุกรินรับมาเปิดดู

“สาเหตุการตายของพี่เทวา แพทย์ผู้ชันสูติบอกว่าเกิดจาก ผู้ตายช็อคจนหมดสติ จนทำให้โรคหัวใจกำเริบจนหัวใจวายกะทันหัน แต่ทางคุณเรมินเจ้าของสปา ที่พ่อของหนูไปใช้บริการ บอกว่าพ่อของหนูไม่ได้เข้าไปทำทรีทเม้นท์หรือรับการนวด แต่เข้าไปติดต่อขอซื้อของเก่า ที่จัดแสดงในพิพิธภัณฑ์ของสปา”

“คุณพ่อชอบของเก่า ไม่แปลกหรอกค่ะ ที่จะเข้าไปดูของพวกนั้น แต่ทำไมคุณพ่อถึงหัวใจวายได้ล่ะคะ” มุกรินยังกังขาถึงสาเหตุการเสียชีวิตของบิดา

“อาก็ไม่รู้เหมือนกัน คุณเรมินเขาไม่ยอมให้ข้อมูลอะไรเลย บอกแต่ว่าเขาไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ พอตำรวจขอดูเทปจากกล้องวงจรปิด เขาก็บอกว่าตอนเกิดเหตุ กล้องที่อยู่ในห้องนั้นชำรุด ตำรวจเขาเลยต้องให้แพทย์ผ่าพิสูจน์ศพก่อน” เทพไทสรุปเรื่องราวทั้งหมดให้มุกรินฟัง

“อาไทรู้จักคุณเรมินหรือเปล่าคะ” มุกรินละสายตาจากเอกสาร หันมาถามคนเป็นอา

“คุณเรมิน เขาเป็นเพื่อนนักธุรกิจของอาเอง อากับเขาทำธุรกิจร่วมกัน บริษัทนำเที่ยวของอา ต้องประสานงานกับสปาของเขา”

“เพิร์ลไม่อยากเชื่อว่าการตายของคุณพ่อ เกิดจากอาการของโรคหัวใจกำเริบ อาไทคิดว่ายังไงคะ”

คำถามนี้ทำให้คนเป็นอา นิ่งไปชั่วครู่ มุกรินสังเกตเห็นแววตาของเทพไทวูบไหว ก่อนที่เจ้าตัวจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติเอ่ยว่า

“หมอเขาตรวจดูแล้ว หลักฐานการตรวจนี่ก็ยืนยันว่า พ่อของหนูเพิร์ลเสียชีวิตจากอาการหัวใจวายเฉียบพลัน อาว่าคุณเรมินเขาไม่ได้เกี่ยวข้อง กับการตายของพ่อหนูหรอก”

คำพูดของผู้เป็นอา ดูมั่นอกมั่นใจ ว่าเจ้าของสถานที่เกิดเหตุ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของพี่ชาย

มุกรินมองหน้าคนเป็นอา เริ่มรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล หญิงสาวไม่อยากคิดว่า การตายของบิดามีเบื้องหลังอะไรซ่อนอยู่ จนได้พบกับไพบูลย์เพื่อนของบิดา

“ลุงไม่อยากให้หนูไว้ใจคุณเทพไท อย่าหาว่ายุแหย่เลยนะ ก่อนที่คุณเทวาจะเสียราวสองอาทิตย์ เขาเพิ่งโอนหุ้นส่วนใหญ่ของระรินธารรีสอร์ทให้คุณเทพไท แทนที่เขาจะยกหุ้นส่วนนั้นให้หนูเพิร์ลที่เป็นลูก แต่กลับยกหุ้นให้น้องชาย หนูคิดว่ามันน่าสงสัยไหมล่ะ”

“คุณพ่อน่ะหรือคะ ยกหุ้นให้อาไท” มุกรินตกใจกับข่าวใหม่ แทบไม่เชื่อหู กับสิ่งที่อีกฝ่ายบอก

ไพบูลย์ถอนหายใจแรงๆ สีหน้าหนักใจ แววตาที่เขามองหญิงสาวเต็มไปด้วยความเวทนา ก่อนจะบอกเล่าเรื่องราวต่อไปว่า

“ตอนนี้คุณเทพไทเข้ามาดูแลงานในรีสอร์ททั้งหมด ลุงที่เป็นหุ้นส่วนพลอยได้รับผลกระทบไปด้วย คนของลุงถูกสั่งปลด บางคนถูกย้ายไปทำงานที่โรงแรมของคุณเรมิน หนูไม่สังเกตบ้างหรือ ว่าคุณเทพไทเขาเข้ามาดูแลหนูอย่างเข้มงวด ถ้าเขาไม่คิดฮุบสมบัติของหนู เขาจะทำแบบนี้ทำไม”

คำกล่าวหานั้นรุนแรงนัก ยากที่มุกรินจะทำใจให้เชื่อได้ หญิงสาวจึงแอบลอบสังเกตพฤติกรรมของคนเป็นอาเงียบๆ หลายสิ่งที่ไพบูลย์บอก เป็นความจริงโดยเฉพาะเรื่องหุ้นในรีสอร์ท รวมถึงอำนาจการบริหารงานทั้งหมดในบริษัทอื่นๆที่บิดาของหญิงสาวมีหุ้นส่วนอยู่ มีเทพไทเป็นคนดูแลทั้งหมด เมื่อมุกรินขอเข้าไปดูแลงานเองเทพไทกลับบอกว่า

“หนูเพิร์ลยังเรียนไม่จบ แล้วยังไม่มีประสบการณ์ ให้อาดูแลงานแทนหนูเถอะ”

“เพิร์ลสอบเสร็จแล้ว รอแค่รับปริญญา คุณพ่อเคยสอนงานเพิร์ล เพิร์ลคิดว่าทำงานแทนคุณพ่อได้ค่ะ” มุกรินไม่ยอมรับข้อเสนอ