บท 1 - 2

เพราะจุ๊บจิ๊บเดินทางมาถึงบ้านของคุณเจนในช่วงเย็น เมื่อจัดการเรื่องสัมภาระของตัวเองเรียบร้อยแล้ว เขาจึงเริ่มรู้สึกหิวขึ้นมา จนทำให้จุ๊บจิ๊บต้องเดินลงไปที่ชั้นล่างของบ้านอีกครั้ง เพื่อสำรวจว่ามันมีอะไรให้เขาได้กินแก้หิวหรือเปล่า

โดยในตอนแรกจุ๊บจิ๊บก็ตั้งใจว่าหากไม่มีอะไรให้กิน เขาจะสั่งอาหารเดลิเวอรี่มากิน แต่พอจุ๊บจิ๊บลงไปเช็กตู้เย็นของบ้านแล้ว จุ๊บจิ๊บถึงได้รู้ว่าเหล่าแม่บ้านที่พากันยกโขยงมาทำความสะอาดบ้านของคุณเจนให้ เมื่อช่วงตอนกลางวันนั้น ได้นำพวกวัตถุดิบสดไม่ว่าจะเป็นเนื้อสัตว์ ผัก ผลไม้ หรือว่าเครื่องดื่มเข้ามาไว้ให้จนเต็มตู้เย็นแล้ว แล้วเพราะอย่างนั้นจุ๊บจิ๊บจึงเปลี่ยนใจเปิดแก๊สทำอาหารแบบง่าย ๆ แทน เพื่อที่เขาจะได้ไม่สิ้นเปลืองโดยใช่เหตุ

แค่ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ จุ๊บจิ๊บก็มีเงินใช้แล้ว…

อันที่จริงงานที่จุ๊บจิ๊บรับมาจากคุณนายเอื้อง มันก็ไม่ได้หนักหนาอะไรเลย สำหรับคนที่ไม่ได้กลัวผีอย่างจุ๊บจิ๊บ เพราะเขาแค่ต้องใช้ชีวิตอยู่ในบ้านนี้เป็นเวลาหกเดือน เสมือนเป็นภรรยาของคุณเจนเท่านั้น แล้วพอหลังจากที่ครบหกเดือนตามสัญญาแล้ว จุ๊บจิ๊บก็จะได้เงินครึ่งหลังอีกประมาณห้าแสนบาท หลังในตอนแรกเขาได้เงินครึ่งแรกก่อนเริ่มงานมาแล้วประมาณห้าแสน ซึ่งค่าจ้างรวม ๆ ตลอดการที่เขาจะต้องอยู่ที่นี่ จุ๊บจิ๊บจะได้เงินค่าจ้างหลักล้าน

ฟึบ!

ระหว่างที่กำลังยืนทำผัดหมูสับใส่น้ำมันหอยอยู่นั้น จุ๊บจิ๊บก็ต้องรีบหันขวับมองด้านหลังของตัวเองตามสัญชาตญาณทันที หลังเมื่อครู่นี้เขารู้สึกว่ามีอะไรผ่านด้านหลังไป และหางตาของเขาก็มองเห็นพอดี

“คุณเจนเหรอครับ?” ท่ามกลางความเงียบงัน ในที่สุดจุ๊บจิ๊บก็ตัดสินใจถามออกไป

“จิ๊บเรียกพี่เจนได้หรือเปล่า” เขาตะโกนถามขึ้นอีก พร้อมเริ่มกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ตัว เผื่อว่าจะมีอะไรบางอย่างมาทำให้เขารู้สึก

“ถ้าอย่างนั้นจิ๊บเรียกว่าพี่เจนนะ เพราะคำว่าคุณเจนมันดูทางการเกินไป โอเคใช่ไหมครับ?” จุ๊บจิ๊บเอ่ยแล้วกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ตัวอีกครั้ง ซึ่งจนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่พบความผิดปกติอะไร

แล้วเพราะอย่างนั้น…จุ๊บจิ๊บจึงหันกลับไปทำอาหารเย็นของตัวเองต่อให้เสร็จ และเมื่อทำอาหารเย็นเสร็จแล้ว จุ๊บจิ๊บก็ได้นำหมูสับผัดน้ำมันหอยพร้อมด้วยข้าวสวยร้อน ๆ ที่หุงเพิ่งเสร็จไปนั่งกินที่ด้านหน้าโทรทัศน์ต่อ เพื่อที่เขาจะได้เปิดดูรายการบันเทิงระหว่างการทานข้าวไปด้วย

หลังจากที่ทานมื้อเย็นเสร็จแล้ว จุ๊บจิ๊บก็จัดการนำภาชนะที่เพิ่งกินเสร็จไปแช่เอาไว้ในอ่างก่อน แล้วค่อยเดินกลับขึ้นไปบนห้องนอนใหญ่ เพื่อไปจัดการอาบน้ำแต่งตัวและนอนดูหนังสักเรื่องก่อนจะเข้านอน โดยจุ๊บจิ๊บก็ทำทุกอย่างเหมือนอย่างตอนที่เขาใช้ชีวิตอยู่หอพักของตัวเองอย่างไม่มีผิดเพี้ยน

“เดือนนี้มีเรื่องไหนน่าดูบ้างเนี่ย” เมื่ออาบน้ำและอยู่ในชุดนอนเรียบร้อยแล้ว เสียงของจุ๊บจิ๊บก็ดังขึ้นอีกครั้งระหว่างที่เขากำลังทิ้งตัวนอนบนเตียงสปริงขนาดใหญ่

“คืนนี้ดูเรื่องนี้ก่อนแล้วกัน เพราะใกล้จะหมดสัญญาแล้ว” เมื่อเลือกหนังที่จะดูได้แล้ว จุ๊บจิ๊บก็กดเริ่มเล่นเพื่อดูมันทันที โดยเขาก็โฟกัสหนังได้ประมาณสิบนาทีแรกเท่านั้น ก่อนจะค่อย ๆ ผล็อยหลับไปอย่างช้า ๆ ทั้งที่หน้าจอโทรศัพท์ก็ยังคงเล่นหนังอยู่นั่นแหละ

จุ๊บจิ๊บรู้สึกตัวขึ้นมาในช่วงกลางดึกอีกครั้ง เพราะเขาเพิ่งนึกได้ว่าตัวเองลืมปิดไฟในห้องนอน แต่ทว่าพอเขาสะดุ้งตื่นขึ้นมา จุ๊บจิ๊บก็ต้องขมวดคิ้วด้วยความพิศวง

…เมื่อในตอนนี้ไฟในห้องนอนถูกปิดสนิทไปแล้ว

“พี่เจนปิดไฟให้เหรอ?”

“ขอบคุณครับ” หลังคิดว่านี่เป็นฝีมือของเจ้าของบ้าน จุ๊บจิ๊บก็พูดขึ้นเสียงแผ่วพร้อมหลับตานอนอีกครั้ง ซึ่งเขาก็ไม่ได้รู้สึกกลัวพี่เจนที่เป็นสามีในนามเลย เพราะถ้าจุ๊บจิ๊บกลัวผี เขาคงจะไม่มีทางรับงานนี้เด็ดขาด

เอ๊ะ…ทำไมจุ๊บจิ๊บถึงรู้สึกว่ามีคนพยายามจะป้วนเปี้ยนกับร่างกายเขานะ ขณะที่กำลังนอนกอดหมอนข้างและใกล้จะเคลิ้มหลับอีกครั้ง จุ๊บจิ๊บก็ได้แต่นึกในใจเมื่อเขารู้สึกว่าหมอนข้างมันขยับได้ แต่อีกใจหนึ่งจุ๊บจิ๊บก็คิดว่าเขาอาจรู้สึกไปเองเลยยังนอนท่านั้นต่อไป จนกระทั่งในเวลาต่อมา…จุ๊บจิ๊บเริ่มรู้สึกว่าชายเสื้อของเขากำลังถูกเลิกขึ้นสูงอย่างช้า ๆ

เริ่มไม่ใช่ละ…

“พี่เจน อย่ามาหยอก” ว่าจบ จุ๊บจิ๊บก็ใช้เท้าถีบหมอนข้างลงจากเตียงทันที เมื่อหมอนข้างที่เขากำลังนอนกอดอยู่นี้ มันทำให้จุ๊บจิ๊บรู้สึกว่าตัวเองกำลังนอนกอดกับมนุษย์อยู่

แล้วมนุษย์ที่ว่านั้นก็มีมือ มีเท้าสามารถถอดเสื้อผ้าของจุ๊บจิ๊บได้

“โอ๊ย! พอไม่มีหมอนข้างก็นอนไม่หลับอีก น่าหงุดหงิด!” หลังจัดการถีบหมอนข้างลงเตียงแล้ว จุ๊บจิ๊บก็ต้องลุกขึ้นนั่งบนเตียงด้วยอารมณ์หงุดหงิดเล็กน้อย เมื่อเขาเป็นพวกติดนิสัยชอบนอนกอดหมอนข้าง แล้วก็จะต้องนอนกอดทุกครั้งถึงจะหลับได้ แต่พอจุ๊บจิ๊บถีบหมอนข้างลงจากเตียงไปแล้ว เขาก็เกิดอาการนอนไม่หลับเสียอย่างนั้น

“พี่เจนไม่แกล้งแล้วนะ จิ๊บอยากจะนอนครับ” เมื่อกลับไปเอาหมอนข้างขึ้นมาบนเตียงแล้ว จุ๊บจิ๊บก็พูดขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงกึ่งขอร้องเล็กน้อย โดยหลังจากที่เขาพูดเสร็จ จุ๊บจิ๊บก็นอนกอดหมอนข้างเช่นเดิม และก็ไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรมาป้วนเปี้ยนตามร่างกายอีกเลย

คืนแรกของการพักผ่อนในบ้านของคุณเจน มันก็ไม่ได้แย่เท่าไร

ตลอดทั้งคืนแรกที่อยู่ในบ้านของสามี จุ๊บจิ๊บไม่ได้รู้สึกว่ายากลำบากอะไรนัก เขาสามารถนอนหลับได้อย่างเต็มอิ่ม แต่ก็อาจมีความหงุดหงิดบ้างในตอนแรก เพราะจุ๊บจิ๊บถูกเจ้าของบ้านแกล้ง

ในช่วงเวลาหกโมงเช้า หลังจากที่ตื่นนอนแล้วจุ๊บจิ๊บก็ยืนบิดขี้เกียจพอเป็นพิธีแล้วเดินลงไปที่ชั้นล่างของบ้าน เพื่อหาน้ำดื่มมาดับกระหาย แต่ทว่าหลังจากที่เขาเดินไปในโซนครัว จุ๊บจิ๊บก็ต้องขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อถ้วยจานที่เขาได้แช่เอาไว้เมื่อคืนนี้ถูกทำความสะอาด และจัดเรียงเข้าชั้นไว้อย่างเรียบร้อยแล้ว

“อะไรเนี่ย วันนี้แม่บ้านเข้ามาทำความสะอาดตั้งแต่เช้าเลยเหรอ”

เมื่อเห็นเช่นนั้น จุ๊บจิ๊บก็ได้แต่พึมพำออกมาด้วยความประหลาดใจ ก่อนที่ในเวลาต่อมาเขาจะต้องชะงักไปอีกรอบ หลังสายตาของเขาเหลือบไปเห็นกระดาษโพสต์อิตที่ติดเอาไว้อยู่หน้าตู้เย็นเข้าพอดี ซึ่งนั่นก็ทำให้จุ๊บจิ๊บรีบดึงโพสต์อิตขึ้นมาอ่านด้วยความรวดเร็ว แล้วก็ต้องขมวดคิ้วยิ่งกว่าเดิม

‘จะอยู่บ้านหลังเดียวกันก็ต้องรักษาความสะอาดด้วยนะ แล้วก็…ยั้ง ๆ เท้าด้วยครับ’ by เจน