แต่งกับผี

บทนำ

“นี่คุณนายเขาคิดไปเองหรือเปล่าวะ ว่าลูกชายของตัวเองยังอยู่อะ” ขณะที่จุ๊บจิ๊บกำลังยืนมองบ้านหลังใหญ่ที่เขาจะต้องเข้าไปอาศัยอยู่เป็นเวลาหกเดือนเพื่อแลกกับเงินหลักล้าน เขาก็ได้พูดขึ้นเบา ๆ ด้วยความสงสัย หลังจุ๊บจิ๊บเพิ่งจะได้รับเงินค่าจ้างครึ่งแรกมาจากคุณนายเอื้องที่เป็นเศรษฐินีชื่อดังประจำจังหวัดมา

เพราะเธอเพิ่งจะจ้างให้เขาแต่งงานกับลูกชายของตัวเองที่ตายไป เนื่องด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์

“ตอนกลางวันมันก็เหมือนบ้านคนปกตินี่ ไม่เห็นจะรู้สึกว่ามีผีเลย” จุ๊บจิ๊บพึมพำเสียงแผ่ว และในจังหวะเดียวกันนั้นเสียงโทรศัพท์ของเขาก็ได้ดังขึ้นพอดี โดยคนที่โทรมานั้นก็คือผู้ว่าจ้างของเขานั่นแหละ

“สวัสดีครับ คุณนาย” หลังกดรับสายแล้ว จุ๊บจิ๊บก็เป็นฝ่ายเอ่ยทักปลายสายก่อน

[ฮัลโหล นี่เธอไปถึงบ้านตาเจนแล้วหรือยัง?]

“อ๋อ ถึงแล้วครับ ตอนนี้ผมกำลังยืนอยู่หน้าบ้านเลย”

[โอเค งั้นเธอก็เข้าไปได้เลยนะ เพราะพวกแม่บ้านเขาทำความสะอาดไว้ให้ตั้งแต่เช้าแล้ว]

“ได้ครับ แต่ว่า…คุณเอื้องมั่นใจใช่ไหมครับว่าลูกชายของคุณยังอยู่น่ะ” จุ๊บจิ๊บเอ่ยถามปลายสาย ซึ่งสาเหตุที่เขาถามเช่นนั้น นั่นก็เป็นเพราะว่าจุ๊บจิ๊บรู้สึกได้ว่าบ้านหลังนี้มันไม่มีอะไรเลย และถ้ามันมีจริง ๆ จุ๊บจิ๊บก็จะต้องรู้สึกได้แล้วว่าเขากำลังถูกจับจ้องอยู่

ตามประสาคนที่มีสัญชาตญาณบางอย่าง…

[ก็ต้องมีสิ ถ้าไม่มีฉันจะยอมเสียเงินหลักล้านเหรอ อ้อ… แล้วก็ไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณนายด้วยนะ เธอต้องเรียกฉันว่าคุณแม่ เพราะตอนนี้เธอเป็นเมียของลูกชายฉันแล้ว] คุณนายเอื้องเอ่ย เมื่อเธอเพิ่งนึกได้

“อ๋อ ได้ครับ”

[แล้วถ้าเธอเข้าไปในบ้าน ก็อย่าลืมเคาะประตูบอกตาเจนด้วยนะว่าเมียเขามาหาแล้ว]

“ฮะ อะไรนะครับ?”

[ก็ตามนั้นแหละ อย่าลืมแนะนำตัวเองให้ตาเจนได้รู้จักด้วย เพราะเขาน่าจะยังไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร]

“ครับ ก็ได้ครับ” จุ๊บจิ๊บขานรับปลายสาย พลางพ่นลมหายใจออกมาด้วย

[งั้นก็แค่นี้แหละ ถ้ามีปัญหาอะไรหรือตาเจนแวะมาหาก็โทรมาเล่าให้ฉันฟังด้วยนะ]

“ครับ สวัสดีนะครับคุณแม่” หลังกล่าวลาคุณนายเอื้องเสร็จ จุ๊บจิ๊บก็เป็นฝ่ายตัดสายก่อน และหอบหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเองที่มีอยู่เพียงใบเดียวเข้าไปในบ้านอย่างไม่มีความลังเล โดยก่อนที่เขาจะก้าวเท้าเข้าไปนั้นจุ๊บจิ๊บก็ไม่ลืมที่จะเคาะประตูบ้านสามที และแนะนำตัวเองกับเจ้าของบ้าน เผื่อว่าคุณเจนจะยังไม่รู้จักเขาจริง ๆ

“สวัสดีครับ ผมชื่อจุ๊บจิ๊บ อายุยี่สิบสองปี ปัจจุบันเพิ่งเรียนจบและตกงานอยู่ อ้อ! แล้วตอนนี้ผมก็เป็นเมียคุณเจนด้วย ดังนั้นตอนนี้เรารู้จักกันแล้วนะครับ” จุ๊บจิ๊บเอ่ยเสียงนิ่งพร้อมกวาดสายตามองไปรอบ ๆ บ้านหลังใหญ่ที่มีสองชั้น เพื่อมองหาสิ่งผิดปกติที่เขาว่ากันว่าเฮี้ยนมาก

“คุณเจนได้ยินผมไหมครับ ถ้าคุณยังอยู่ที่นี่ช่วยแสดงอะไรให้ผมรับรู้หน่อยสิ” จุ๊บจิ๊บพูดขึ้นอีกครั้ง และทันใดนั้นเสียงปิดประตูบ้านอย่างแรงก็ดังขึ้น ทำเอาจุ๊บจิ๊บถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย

ปังง!

“ยังอยู่จริง ๆ นี่หว่า เอาว่ะ…ผัวเรามีอิทธิฤทธิ์”