9 แผนย้อนรอย

บ้านโรจนโภคินทร์

เพราะฉันเมาตั้งแต่เที่ยง…ก็เลยไม่ได้ไปช้อปปิ้ง แต่ใช้การโทรเรียกให้ร้านเสื้อผ้าแบรนด์ดังให้เอาเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้าคอลเล็กชันใหม่มาส่งที่บ้านแทน แน่นอน…ฉันเน้นย้ำแบบใส่ดอกจันทน์สิบแปดล้านดวงว่าขอแซ่บถึงพริกถึงขิง เอาให้เห็นแล้วน้ำลายหกกันไปเลย ฉันยืนดื่มไวน์มองดูพนักงานของทางแบรนด์ขนเสื้อผ้ามากมายมาวางรวมกันที่ห้องนั่งเล่น ในตอนนี้ดูเหมือนว่าความเมาแบบยังพอเหลือสติอยู่บ้างนิดหน่อยจะทำให้ฉันคิดแผนบางอย่างขึ้นมาได้

ย้อนรอยเขาดีไหม?

ใช้แผนเดียวกับที่เขาทำกับฉัน เขาเข้ามาทำให้ฉันรัก…แล้วเอาทุกอย่างไป ฉันก็ทำบ้าง หลอกให้เขารักฉัน…แล้วตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ถ้าแผนของพี่เธียรเริ่มต้นขึ้นในตอนที่ได้หุ้น 20% ไปจากฉัน แสดงว่ามันจะเกิดในอีกหกเดือนข้างหน้า แปลว่าถ้าเขารักฉันและไม่ได้หุ้นไป ก็เท่ากับว่าโอกาสที่เขาจะได้ฮุบบริษัทก็ลดน้อยลง

แต่!

ถ้าเขารู้ว่าตัวเองกำลังแพ้ทางแล้วผิดแผนขึ้นมา จะไม่ควักปืนขึ้นมายิงทะลุอกฉันเลยหรือไง? ไม่หรอก…เพราะกว่าเขาจะรู้ตัวว่าโดนฉันตลบหลัง เขาก็ตกหลุมรักฉันไปแล้ว จะใครกัน…ที่ฆ่าเมียรักได้ลงคอ? แยบยลดีใช่ไหมล่ะ? มิรันตีผู้อาภัพคงไม่มีทางคิดแผนแบบนี้ได้หรอก เพราะยัยนั่นโง่แล้วก็อ่อนแอ แต่หลังจากที่ผ่านความตายจนฟื้นกลับมาเป็นคนใหม่ เป็นมิรันตีที่มากับไฟแค้นคนนี้คิดมันออกมาได้ง่ายๆ และแน่นอนว่ามันต้องมีแผนสำรอง ซึ่งมันก็คือ…การเข้าไปบริหารเจนวานิชไงล่ะ!

จากที่ไม่เคยคิดจะเข้าไปข้องเกี่ยวกับบริษัท ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่ามันคือช่องโหว่ขนาดใหญ่ที่ทำให้พี่เธียรได้ทุกอย่างไป ก่อนที่เขาจะได้โอกาสแทงข้างหลังพ่อฉันแล้วขึ้นเป็น CEO เขาจะต้องโดนฉันตัดหน้าไปก่อนแน่นอน!

นับจากนี้ไปเป้าหมายแรกของฉันคือทำให้พี่เธียรตกหลุมรักฉันหัวปักหัวปำจนฆ่าไม่ลง และเป้าหมายที่สองคือตำแหน่ง CEO ต่อจากพ่อ! ว้าว! เหลือเชื่อไปเลยค่ะคุณผู้ชม…ใครจะคิดว่าพอเมาแล้วหัวฉันจะแล่นแบบนี้

“นี่มันอะไรกันครับ?”

“พี่เธียร?” เขามาตั้งแต่เมื่อไหร่? เมื่อกี้ฉันแค่คิดในใจใช่ไหม? เขาไม่ได้ยินอะไรใช่ไหม?

“รันช้อปปิ้งเยอะขนาดนี้เลยเหรอ?” พี่เธียรมองดูของมากมายด้วยดวงตาเบิกโต มันมากพอที่ฉันจะใส่ไปถึงชีวิตหน้า มากพอที่จะเปิดร้านใหม่ได้อีกร้านเลยล่ะ และทั้งหมดนี่…หึ! ฉันให้บัตรทองของเขารูดมาจ่ะ! การแก้แค้นครั้งนี้ บอกเลยว่าฉันจะไม่เสียเงินตัวเองแม้แต่สลึงเดียว!

“ค่ะ รันเบื่อๆน่ะก็เลยเอานิ้วไถหน้าจอโทรศัพท์แล้วรูดของพวกนี้มาทั้งหมด”

“เยอะมากเลยนะ”

“ก็แค่…สี่ล้านกว่าเองค่ะ” ลงทุนหน่อยเธียร สี่ล้านเพื่อแลกกับบริษัทมูลค่าหลายหมื่นล้านนะ “อย่าบอกนะว่าพี่เธียรคิดเล็กคิดน้อยกับเงินแค่นี้?”

“เปล่าครับ แต่พี่แค่แปลกใจว่าทำไมอยู่ๆรันถึงช้อปปิ้งหนักขนาดนี้ ปกติรันไม่ค่อยสนใจ”

“ก็ตอนนี้สนใจแล้วไงล่ะคะ ไม่ชอบเหรอที่เมียจะลุกขึ้นมาแต่งตัวสวยๆ” ไม่พูดเปล่า ในเมื่อฉันปักหมุดไว้แล้วว่าจะทำให้เขารัก ก็ต้องใช้เสน่ห์มารยากันหน่อย ฉันเข้าไปอิงแอบออเซาะ วางปลายคางบนไหล่เขา…แล้วลูบอกแน่นๆเบาๆ

“รัน…คนเยอะครับ”

“พวกเขาไม่สนใจเราหรอก จริงสิคะ…รันมีเรื่องที่พี่เธียรจะต้องแปลกใจอีกนะ”

“อะไรอีกครับ?”

“รันอยากเข้าไปทำงานที่เจนวานิชค่ะ”

“?!” ตกใจล่ะสิ สีหน้านายมันแสดงออกมาชัดเลยว่าคาดไม่ถึงกับเรื่องนี้ นี่แค่เริ่มนะเธียร…ต่อไปฉันจะทำให้นายตกใจได้อีกเยอะเลยล่ะ!

ชัดเจนแล้วว่าพี่เธียรไม่พอใจที่ฉันอยากเข้าไปทำงานที่เจนวานิช เพราะหลังจากที่ฉันบอก คำตอบที่ได้จากเขาก็มีเพียง ‘เอาไว้ค่อยคุย’ แล้วต่อจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก เขาอ้างว่ามีงานต้องเคลียร์แล้วก็หายเข้าไปในห้องทำงาน ส่วนฉันก็เข้ามาจัดตู้เสื้อผ้า ภายในห้องแต่งตัวที่เชื่อมกับห้องนอน ตอนนี้มันเต็มไปด้วยของของฉัน ส่วนเสื้อผ้าพี่เธียรน่ะเหรอ? ฉันจัดมุมเล็กๆแคบๆไว้ให้เขาแล้วล่ะ

พอจัดทุกอย่างเรียบร้อยฉันก็ลงมาทำมื้อเย็น ลำบากหน่อยที่ป้ารำภาไม่อยู่ แต่ปกติฉันก็ชอบทำอาหารอยู่แล้ว…วันนี้ฉันทำอาหารอิตาลีน่ะ อยากรู้เมนูไหม? ผัดเส้นบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปกับวิญญาณหมูสับใส่ซอสมะเขือเทศไงล่ะ ถึงฉันจะชอบทำอาหาร แต่ฆาตกรก็ไม่ควรได้รับอะไรดีๆ กินแค่นี้ไปก็พอแล้ว แทนที่จะใช้เส้นพาสต้า ก็ใช้เส้นบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปนี่แหละ หึ! คิดว่าฉันจะทำอาหารหรูหราให้เขากินเหรอ? ไม่มีทาง!

แต่…โอ๊ย! มีแต่อีกแล้ว!

“พ่อ?” อยู่ๆพ่อก็เดินเข้ามาพร้อมกับไวน์และพนักงานจากร้านดังสามคน ไม่เพียงแค่นั้น…ชัญญา นังแพศยาในคราบเลขาตามมาด้วย!

“เซอร์ไพรส์…”

สุดท้ายอีพี่เธียรก็ได้กินของดี! อยากรู้จริงว่าชาติที่แล้วเขาทำบุญด้วยอะไร ทำไมถึงโชคดีได้กินไวน์หรูกับอาหารฝรั่งเศสจากร้านดัง ฉันรู้ตัวว่าตอนนี้ตัวเองกำลังนั่งเบะปาก แต่สายตาไม่ได้เพ่งไปทางที่เธียรที่คุยเรื่องงานกับพ่อ ฉันกำลังจ้องนังว่าที่เมียน้อยสามีฉันที่กำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มองเขาไม่วางตา

“หิวเหรอ?” ถ้าเป็นมิรันตีผู้อาภัพคงไม่ทำ แต่เพราะเป็นฉันคนนี้ไม่เหมือนคนเก่า เป็นฉันคนใหม่ที่กำลังรับบทนางมารก็เลยพูดมันออกมาง่ายๆ

“คะ? เมื่อกี้คุณรันถามชัญญาเหรอคะ?” ไม่ต้องมาตีหน้าซื่อ ฉันรู้ว่าแกได้ยิน

“ใช่ ฉันถามเธอว่าหิวเหรอ?”

“อิ่มค่ะ กินไปเยอะก็เลยอิ่มมากเลยค่ะ”

“แต่สายตาเธอมันบ่งบอกว่าหิวนะ…มาช่วยหน่อยสิ ฉันจะไปเอาผลไม้มาให้พ่อกับพี่เธียรกินกับไวน์” ว่าแล้วฉันก็ลุกออกมาจากห้องอาหารเข้ามาในห้องครัว ชัญญาก็เดินตามมาติดๆ พอได้โอกาสฉันก็ไม่รอช้า

“ผลไม้น่ากินจังเลยนะคะ”

“น่ากินเท่าสามีฉันไหม?” ฉันถามกลับพร้อมรอยยิ้ม มือเหรอ? ก็คว้ามีดปลายแหลมมาถือไว้เป็นเครื่องประดับไง

“คุณรันพูดอะไรคะ?”

“นี่…เธอต้องเลิกทำหน้าตาบ้องแบ๊วนะ เพราะไม่งั้นจะโดนฉันบ้องหูเข้าให้!”

“คุณมิรันตี!”

“ความผิดจะเสร็จสมบูรณ์ก็ต่อเมื่อผู้ร้ายลงมือ…ว่าแต่เธอลงมือไปหรือยังนะ?” ฉันแกล้งทำเป็นควงมีด เชิดหน้ามองนังเลวนี่ มาลองกันสักตั้งชัญญา นอกจากฉันจะทำให้พ่อทิ้งแกแล้ว แกก็จะไม่มีทางได้แตะพี่เธียรแม้แต่ปลายเล็บ อย่างน้อยก็จนกว่าฉันจะเขี่ยเขาทิ้ง

“ลงมือเรื่องอะไรคะ? คุณกำลังพูดเรื่องอะไร…ฉันไม่เข้าใจ”

“ตอนรู้ว่าเธอเป็นเมียลับๆของพ่อ ฉันก็คิดนะว่าผู้หญิงแบบไหนกันที่ยอมเป็นเมียไม่ออกหน้า แถมเขายังเป็นเจ้านาย ขอโทษนะพอดีว่าฉันไม่ได้โลกสวยพอที่จะคิดว่ามันคือความรัก แบบว่า…เธอน่ะเหรอที่จะรักพ่อฉันซึ่งอายุเท่าพ่อเธอจนยอมนอนกับเขา เขาไม่เคยบอกใครตรงๆว่าเธอเป็นเมียด้วยซ้ำ คำตอบที่ได้ก็คือเงิน…มีเงินเป็นรางวัลใช่ไหมล่ะ?”

“จะมากเกินไปแล้วนะคะ!”

“เงินเดือนเลขาท่านประธานไม่พอยาไส้สินะ? ถึงได้…เอา ตัว เข้า แลก!” ฉันเน้นย้ำคำหลัง มันได้ผล…ตอนนี้นังแพศยากำลังโกรธจัดจนคุมอารมณ์ไม่อยู่ เงื้อมือขึ้นสูงราวกับว่ามีความกล้ามากพอที่จะตบหน้าฉัน

“เอาสิ! แลกกันไหม…มือเธอกับมีดในมือฉัน โดนอันไหนแล้วจะเจ็บกว่ากัน?”

“เหอะ! ทำแบบนี้ทำไม?! คุณไม่เคยสนใจฉันตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วไม่ใช่เหรอ? อย่าทำเหมือนว่าเพิ่งรู้ว่าฉันเป็นเมียพ่อคุณสิคะ!”

“อา…คิดว่าฉันทำแบบนี้เพราะเธอเป็นเมียลับของพ่อฉันสินะ?”

“แล้วมันเรื่องอะไร?!”

“หึ! เร็วเกินไปที่เธอจะรู้เรื่องนั้น เอาเป็นว่า…ยกถาดผลไม้ออกไป แล้วก้มหน้าก้มตาเป็นเมียพ่อฉันคนเดียวพอ อย่าได้คิดอยากจะหาผัวเพิ่มอีกคน โดยเฉพาะผัวของคนอื่น!” จบคำนั้นฉันก็เดินออกมาจากห้องครัวทันที นี่แค่เริ่มชัญญา…สิ่งที่เธอต้องเจอคือความเจ็บปวดที่ไม่อาจหาคำตอบได้ เพราะถ้าฉันเดาไม่ผิด…เธอยังทำได้แค่หิวพี่เธียร เพราะเขายังไม่สนใจเธอ

ว่าแต่…เมื่อไหร่กันนะที่พี่เธียรจะเริ่มสนใจชัญญา?