6 ฝืน

บ้านโรจนโภคินทร์

ในเมื่อมันคือโชคชะตา ฉันก็จะต้องยอมรับว่าตัวเองเป็นเมียไอ้คนทรยศนั่นและถูกเขาฆ่าตายด้วยปืนที่ฉันเป็นคนจ่ายเงินซื้อ ฉันจะย้ำมันอยู่แบบนี้เพื่อเตือนใจตัวเอง จะได้ไม่ลืมว่าชีวิตใหม่ของฉันมีไว้สำหรับการแก้แค้นเท่านั้น ฉันจะไม่กลับไปรักเขา จะไม่หวั่นไหวเป็นอันขาด! และสิ่งแรกที่ต้องทำก็คือการตั้งชื่อชีวิตใหม่ ฉันเรียกตัวเองคนเก่าที่โดนฆ่าตายว่ามิรันตีผู้อาภัพ ส่วนตัวฉันคนใหม่ที่ไฉไลกว่าเดิมคือมิรันตีผู้มากับไฟแค้น หึ!

ไม่ว่ามิรันตีผู้อาภัพจะเคยรักไอ้สารเลวเธียรยังไง ขอให้รู้ไว้เลยว่ามิรันตี เวอร์ชันใหม่จะไม่ซ้ำรอยนั้นแน่ หึ!

…แต่…

ยังไงซะฉันก็ต้องเล่นไปตามบท พูดง่ายๆคือฉันต้องเข้าห้องหอกับเขา แล้วมันก็มีเรื่องที่เลี่ยงไม่ได้ ไม่ว่าฉันจะเกลียดเขายังไง ไม่ว่าจะขยะแขยงมือนั่นแค่ไหน ฉันก็ต้องยอม ถึงได้บอกไงว่าฮีลเลอร์ควรส่งฉันไปกลับก่อนหน้านี้อีกสักหน่อย! เพราะไอ้บ้าเธียรไม่ใช่แค่เลว แต่ยังโคตรหื่น!

ประเด็นคือมิรันตีผู้อาภัพดันหลงใหลคลั่งไคล้ลีลาผัวชั่วคนนี้สุดๆ

ไม่!!! ไม่!!! ไม่!!!

ตั้งสติไว้มิรันตีผู้มากับไฟแค้น เธอคือเวอร์ชันใหม่ เธอจะไม่หวั่นไหวกับตัณหาและราคะ ท่องเอาไว้ว่านับจากนี้ไปมันจะมีแต่การแก้แค้นเท่านั้น ต่อให้พี่เธียรจะเด็ดแค่ไหน ต่อให้เขาจะเซ็กซี่แสนเย้ายวนยังไง จำเอาไว้ว่าเขาคือคนที่ฆ่าเธอและมีชู้!

“รัน…ให้พี่ช่วยถอดนะ”

หลังจบพิธีฉลองงานแต่งงาน มันเป็นเรื่องปกติที่เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวจะถูกส่งตัวเข้าห้องหอ ฉันจำได้ดีว่าตอนนั้นพี่เธียรจัดหนักมิรันตีผู้อาภัพยังไง คู่อื่นอาจนั่งนับซอง แต่คู่เรา…บอกเลยว่ายันเช้า พี่เธียรเข้ามาหาฉันจากทางด้านหลัง ฉันมองเขาผ่านกระจกใสจากตู้เสื้อผ้า เขากดจูบหนักแน่นลงมาที่ท้ายทอย ทำฉันสยิวกิ้วไปหมด

“พี่เธียร…รันเหนื่อย…” เยี่ยม บอกเขาไปว่าเธอเหนื่อย แล้วคืนนี้เธอจะรอดไปได้

“พี่ถึงจะช่วยถอดนี่ไงครับ” เขาทำเสียงกระเส่าแผ่วเบา ค่อยๆช่วยฉันถอดชุดแต่งงานอันหนักอึ้ง แต่ถึงอย่างนั้น…เขาก็ยังทำเหมือนว่ายังไงคืนนี้ก็ต้องกินฉันทั้งตัวให้ได้ ไอ้หื่นเอ๊ย!

“พี่เธียรคะ แค่นี้พอแล้ว…เดี๋ยวที่เหลือรันไปจัดการต่อในห้องน้ำ” ฉันประคองชุดแต่งงานเอาไว้ ต้องเข้าไปถอดในห้องน้ำ เป็นไปได้…ฉันไม่อยากให้เขาได้เห็นแม้แต่ขาอ่อน! ถึงจะเคยเห็นมาแล้วก็เถอะ!

“ไม่ให้ไป”

“อ๊ะ!” จังหวะที่เขากระชากตัวฉันเข้าไปในอ้อมกอด ดันฉันให้แผ่นหลังประชิดติดกับตู้เสื้อผ้า ชุดแต่งงานก็ร่วงลงไปกองที่พื้น เลิศไปเลยค่ะคุณพี่! ตอนนี้เขาได้เห็นมากกว่าขาอ่อนฉันแล้ว!

“รันเหนื่อย…พี่รู้ เพราะงั้นคืนนี้พี่ทำเอง”

“คะ?”

“ไม่ต้องพูดอะไรแล้วครับ…ปล่อยตัวตามสบาย เดี๋ยวก็ฟินเอง”

“พี่เธียรคือว่า…อื้อ!” พูดได้ไหมว่าฉันไม่ต้องการ? พูดไม่ได้หรอก…เพราะไอ้คนหื่นนี่ไม่ยอมให้ฉันพูด จุมพิตร้อนจัดทาบทับลงมา ไม่เพียงเท่านั้นเขายังสัมผัสตัวฉันไปทั่ว หัวใจเต้นแรงจนผิดจังหวะ…ทำไมถึงได้รู้สึกเหมือนว่านี่เป็นครั้งแรกของเรา ทั้งๆที่ฉันกับเขาทำเรื่องนี้กันมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง สัมผัสของเขาทำให้ฉันร้อนรุ่ม ไฟแค้นที่หอบมาจากชีวิตเก่ากำลังถูกแทนที่ด้วยไฟ…เอ่อ…พูดได้ไหมว่าไฟร่าน!

ฉันมั่นใจว่าพยายามขัดขืน แต่ยิ่งบิดตัวหลบเลี่ยงพี่เธียรก็ยิ่งกระหน่ำจูบ…แล้วพอเขาสอดลิ้นเข้ามา ฉันก็แทบจะหลงลืมทุกอย่าง ต่อให้จิตวิญญาณของฉันจะฉลาดขึ้นมาสักหน่อย แต่ร่างกายยังคงโง่เง่าเต่าตุ่น มันตอบสนองทุกสัมผัสของพี่เธียร มันสั่นไหว…มันเรียกร้อง มันต้องการ!

“อึก! พี่เธียรขา…รันอยากอาบน้ำก่อน” เอาสิวะ! ยื้อมันต่อไป…ฉันดันแผงอกแกร่งให้ถอนจูบแล้วช้อนสายตามองเขา จะแสดงออกไปโต้งๆว่าฉันขัดขืนไม่ได้ ฉันเป็นเมียเขา…ทำแบบนั้นมันดูไม่ฉลาดเอาซะเลย แผนการแก้แค้นที่ยังไม่วางไว้แม้แต่นิดเดียวนั้นต้องแยบยล อา…ใช่ค่ะ ตอนนี้ฉันยังไม่มีแผน ถามหน่อยว่าจะให้เอาเวลาไหนไปวางแผนไม่ทราบ?

“อย่าทำเหมือนว่ารันไม่ต้องการสิ? เมื่อกี้รันก็จูบพี่ตอบนะ”

“?!” ฉันจูบเขาตอบตอนไหนวะ?

“ไม่ต้องอาบครับ…แค่นี้รันก็ตัวหอมมากอยู่แล้ว”

“แต่…”

“ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น พี่สัญญาว่าจะไม่ให้รันต้องออกแรงเลย พี่จะทำเองทุกอย่าง”

ดูเหมือนว่ายังไงคืนนี้ฉันก็ต้องเสร็จพี่เธียร เขาช้อนตัวฉันขึ้นอุ้มแล้วพามาวางลงบนเตียงซึ่งมีการโรยด้วยกลีบกุหลาบสีแดงเป็นรูปหัวใจ เขาจ้องตาฉันไม่วางขณะที่เริ่มปลดบรา…

“พี่เธียรคะ”

“ครับ?”

“มีถุงยางหรือเปล่า?” ฉันยอมจำนนแล้ว ยังไงก็ต้องนอนกับเขา แต่ว่า…ฉันจะไม่ยอมท้องเด็ดขาด ต่อให้รู้ว่าเขาไม่คิดจะมีลูกกับฉัน แต่ของแบบนี้มันก็ต้องป้องกันไว้ก่อน

“ทำไมถามหาถุงยางล่ะ? ปกติเราสองคนไม่เคยต้องใช้มัน”

“ก็รันกลัวพลาด…เรายังไม่ได้วางแผนว่าจะมีลูกกันนี่”

“พี่ไม่พลาดหรอก รันต้องเชื่อฝีมือพี่สิ” จบคำนั้นเข้าก็โน้มตัวลงมาทาบทับแล้วจูบฉันอย่างดูดดื่ม แล้วมันก็กลับมาอีกครั้ง…ความรู้สึกวูบวาบที่ท้องน้อย จูบของพี่เธียรทำฉันบ้าได้จริงๆ ทำไมนะ…ทำไมฉันถึงต้องเคลิบเคลิ้มไปกับมัน ฉันพยายามฝืนตัวเองแล้ว แต่ร่างกายมันไม่ทำตามสมอง มันตอบสนองเขา จูบเขาตอบ…ปลายลิ้นของเราสัมผัสกัน เราดูดดื่มซึ่งกันและกัน วินาทีที่ฉันกำลังสั่นไหว…พี่เธียรก็สัมผัสที่ตรงนั้น ตรงเบื้องล่างกลางกายฉัน

ฉันกระตุกเบาๆเมื่อโดนสัมผัส เขากดเบาๆแล้ววนคลึง คล้ายๆการนวดเพื่อปลุกอารมณ์ฉัน พระเจ้าช่วย…ฉันมีอารมณ์! มีมากด้วย! ทำไมทุกอย่างมันกลับตาลปัตรแบบนี้? ฉันกำลังจะมีเซ็กส์กับคนที่ฆ่าฉัน!

“อย่าเกร็งครับ…” พี่เธียรถอนจูบออกมาเอ่ย คราวนี้เขาจับขาฉันให้ถ่างออกกว้างมากกว่าเดิม กระหน่ำจูบสลับดูดจากปากไปที่แก้ม ขบเบาๆที่ติ่งหู แล้วเลียลากไปที่ลำคอ ก่อนจะ…

“พี่เธียร…” ฉันบังคับตัวเองไม่ได้อีกต่อไปแล้ว ฉันร้องครางชื่อเขา…ก้มมองดูเขาเล่นสนุกกับหน้าอก…มือเขาเคล้นคลึงด้านล่าง ริมฝีปากกับเรียวลิ้นกำลังปลุกปั่นฉันที่ด้านบน ฉันยิ่งกระสัน…ยิ่งเสียวมากขึ้นเมื่อเขาดูดรัวๆที่จุก แทบจะบ้าให้ได้ตอนที่เขาสอดมือเข้าใต้ชั้นในแล้วสัมผัสฉันแบบเร็วรัว

“พี่ชอบเสียงครางของรันมาก”

“พี่เธียร…รันเสียวค่ะ เสียวมากเลย” เหมือนว่ากำลังจะสำเร็จความใคร่ จังหวะที่ฉันพูดออกไป พี่เธียรก็สอดนิ้วเข้ามา…เขาทำให้ฉันกระตุกวูบ ความเสียวซ่านพุ่งทะยานในตอนที่ปลายนิ้วไปสัมผัสจุดตายด้านใน ตรงนั้นเลย…ตรงจุดนั้นแหละที่ทำให้ฉัน… “อึก! พี่เธียรขา…พอก่อน…”

“เสร็จเหรอ?”

“งื้อ!” ไอ้คนหื่นยอมถอนนิ้วออกมา ก่อนจะจัดการถอดชั้นในลูกไม้ของฉันออกไปด้วย

“จะเสร็จกี่รอบดีครับคุณเมีย?”

“รอบเดียวพอ…นอนกันไหม?”

“ตลกแล้ว รันที่พี่รู้จักไม่เคยพอที่รอบเดียวนะ” ก็นี่ไม่ใช่รันที่นายรู้จักไง! ฉันไม่ใช่มิรันตีผู้อาภัพที่เฝ้ารักนายหัวปักหัวปำแล้ว แต่ฉันคือมิรันตีผู้มากับไฟร่าน! เอ้ย! ไฟแค้นเว๊ย!