บทที่ 2 คนที่รอคอย

อลิชาออกแรงวิ่งจนสุดกำลัง เธอวิ่งออกมาจากคลับเพียงเพราะพริบพราวบอกว่ามาเฟียคนนั้นมีชื่อว่าติณณ์ เธอใช้แรงทั้งหมดที่มีวิ่งออกมาเพื่อตามหาเขา มันเป็นแบบนี้ทุกครั้ง เมื่อไหร่ที่เธอได้ยินชื่อของเขา เธอก็มักจะกระวนกระวายใจ พยายามทำทุกทางเพื่อที่จะได้รู้ว่าติณณ์ที่ว่านั้นใช่ติณณ์คนเดียวกับคนที่เธอรอหรือเปล่า และคำตอบที่ได้คือไม่ใช่ ตลอดสิบสามปีที่ผ่านมา...ตั้งแต่ที่ตุลย์กับนลินีจากไป อลิชาก็ไม่เคยได้รับข่าวคราวของติณณ์อีกเลย และมันเป็นเวลาสิบห้าปีแล้วที่เธอไม่เคยได้แม้แต่เงาของเขา

“ฮึก!” ร่างบางวิ่งออกมาหยุดหอบที่หน้าคลับ ไร้วี่แววของมาเฟียคนไหนทั้งนั้น เธอหันมองไปรอบทิศ น้ำตาเริ่มไหลออกมา เธอคิดถึงเขา...เธอคิดถึงเขาจนเหมือนจะเป็นบ้า คิดถึงคนใจร้ายที่หายหน้าไป คิดถึงคนใจร้ายที่บอกว่าไม่อยากแต่งงานกับเธอ เพราะว่าเธอไม่สวยแถมยังอ้วนเป็นหมูตอน

“ไอ้ลิชา! แกเป็นอะไรของแกเนี่ย? อยู่ๆก็วิ่งพรวดพราดออกมา” จีน่ากับพริบพราววิ่งเข้ามาหาอลิชา ทั้งสองคนทำหน้าตาตกใจกับท่าทีสับสนวุ่นวายของอลิชาไม่น้อย

“ฮึก! ใช่เขาไหม?! ฮือๆ มาเฟียที่แกบอกว่าชื่อติณณ์...เขาเป็นใครพริบพราว เขานามสกุลอะไร?!”

“ฉะ...ฉันไม่รู้ จะไปรู้ได้ยังไงว่าเขานามสกุลอะไร ฉันรู้แค่ว่าเขาเป็นเจ้าของคลับ แล้วก็ทำธุรกิจเครื่องดื่ม”

“แกเป็นอะไรวะลิชา? แกร้องไห้ทำไม?” จีน่าดึงอลิชาเข้าไปกอด พยายามจะปลอบใจทั้งๆที่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเพื่อนของเธอเป็นอะไร

“ฮือๆ ที่พวกแกเคยถาม...ฮึก! ที่พวกแกชอบสงสัยว่าทำไมฉันไม่เคยสนใจผู้ชายคนไหน มันเป็นเพราะว่าฉันมีคนที่รออยู่แล้ว ฉันมีคนที่ฉันรักมาตั้งแต่เด็ก แล้วเขาคนนั้นก็ชื่อติณณ์...ติณณ์ จิระตระกูล” นี่เป็นครั้งแรกที่เธอพูดถึงเขากับเพื่อนทั้งสองคน เธอพูดชื่อเขา พูดว่ารักเขาออกมาทั้งน้ำตา เธอรอเขามาสิบห้าปี รออย่างไร้จุดหมาย รอทั้งๆที่ไม่รู้อะไรเลย

“โถ่เอ๊ย...ลิชา...”

♥

“นายจะให้ผมจัดการยังไงดีครับ?” ริว ผู้ช่วยคนสนิทของติณณ์เอ่ยถาม ทั้งสองคนกำลังยืนอยู่ที่มุมมืด มองดูอลิชายืนร้องไห้อยู่ที่หน้าคลับโดยมีเพื่อนคอยปลอบ

“ไม่ต้อง ฉันอยากจะรู้ว่าถ้ายัยเด็กนั่นเจอฉัน แล้วมันจะเป็นยังไง”

“ถ้าเธอสืบประวัตินาย เธออาจจะรู้ว่านายเป็นใคร”

“มันไม่ใช่ความลับ ไม่มีอะไรเกี่ยวกับฉันที่เป็นความลับ เธออยากรู้อะไรก็ให้รู้ไปเลย”

“นายมีแผนอะไรครับ?”

“แก้แค้นและเอาทุกอย่างที่เป็นของฉันคืน...ทุกอย่าง!”

♥

บ้านไพศาลอนันท์ : 08.00 AM

อลิชากำลังร่วมโต๊ะมื้อเช้ากับฤกษ์และเกวลิน พ่อแม่ของเธอ วันนี้เธอมีเรื่องมากมายที่ต้องทำ แต่สิ่งหนึ่งที่ต้องทำเป็นอย่างแรกคือการคุยกับพ่อแม่เรื่องติณณ์

“จนถึงตอนนี้ นับตั้งแต่วันที่คุณลุงกับคุณป้าจากไป ไม่มีใครตามหาพี่ติณณ์เจอเลยเหรอคะ?” หญิงสาวเอ่ยถาม ขณะเดียวกันนั้นฤกษ์ก็วางช้อนข้าวต้มลง แล้วเงยหน้ามองลูกสาว

“เราคุยเรื่องนี้กันไปแล้วนี่ลิชา ว่าเราจะไม่พูดถึงติณณ์อีก การที่เขาหายตัวไปนานตั้งสิบสามปีมันก็น่าจะบ่งบอกได้ชัดเจนแล้วว่าเขาไม่ต้องการติดต่อกับเราอีก”

“แต่ลิชาก็ยังอยากเจอเขาค่ะ คุณพ่อบอกว่าพยายามตามหาเขา คุณพ่อบอกว่าส่งนักสืบเพื่อตามหาเขาแล้ว แล้วทำไมเราถึงไม่เคยได้ข่าวอะไรจากเขาเลยคะ?”

“ลิชา...” เกวลินออกปากเตือนลูกสาว

“ก็เพราะว่าพ่อหาเขาไม่เจอไง เขาอาจจะเปลี่ยนชื่อ เปลี่ยนนามสกุล ตอนนี้เขาคงไม่ได้อยู่ที่เมืองไทยด้วยซ้ำ ลูกควรจะลืมเขาได้แล้ว เลิกรอเขาสักที”

“เลิกรอเหรอคะ? คุณพ่อบอกให้ลิชาลืมพี่ติณณ์เหรอ? ลิชาทำไม่ได้! แล้วก็ไม่อยากทำด้วย!”

“ลิชา! อย่ามาขึ้นเสียงใส่พ่อแบบนี้นะ!”

“ใจเย็นๆกันก่อนได้ไหมคะ? ทั้งพ่อทั้งลูกเลย”

“ใจเย็นไม่ได้ค่ะ! คุณแม่ก็รู้ว่าลิชารอพี่ติณณ์มาสิบห้าปีแล้ว! ลิชาทนรอต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว ลิชาจะตามหาพี่ติณณ์เอง!”

“นี่ลูกยังอยากจะแต่งงานกับติณณ์เขาอยู่อีกเหรอ?!”

“มันไม่ใช่เพราะเรื่องแต่งงานค่ะ! ถ้าคนที่คุณพ่อรักหายตัวไป...คุณพ่อจะไม่อยากตามหาเขาเหรอคะ?”

“แต่นี่มันสิบสามปีแล้วที่เขาหายไป! และลูกก็ไม่ได้เจอเขามาสิบห้าปี! มันนานมากแล้วลิชา!”

“คุณพ่อพูดเหมือนไม่อยากให้ลิชาตามหาพี่ติณณ์เลยนะคะ” อลิชาจ้องหน้าผู้เป็นพ่อนิ่ง

“พ่อแค่...”

“คุณพ่อแค่อยากให้ลิชาลืมพี่ติณณ์ และไปดูตัวกับลูกชายนักธุรกิจที่คุณพ่อหาไว้ให้! ลิชาเคยบอกแล้วใช่ไหมคะ? ว่าลิชาไม่ทำ! ลิชาจะไม่เป็นเครื่องมือทำธุรกิจของคุณพ่อ! แล้วถ้าลิชาอยากจะแต่งงานขึ้นมา คนเดียวที่ลิชาจะแต่งด้วยก็คือพี่ติณณ์!” พูดจบอลิชาก็เดินออกมาจากห้องอาหาร ถึงแม้ว่าจะมีเสียงผู้เป็นพ่อดังไล่หลังมา เธอก็ไม่สนใจ

♥

Girls : 09.15 AM

รถเบนซ์คันหรูของอลิชาขับเข้ามาจอดยังที่จอดรถส่วนตัวของเธอ ร่างบางในชุดสวยลงจากรถแล้วเดินเข้าไปด้านในตึกสองชั้นที่ซึ่งคือออฟฟิศทำงานของเธอ ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าของเธอเป็นแบรนด์เนมทั้งตัว สิ่งแรกที่เธอต้องทำในวันนี้คือถ่ายรูปตัวเองลงโซเชียลทุกช่องทางเพื่อให้ผู้ติดตามได้เห็นว่าวันนี้เธอใส่อะไร

“เอามุมนี้ค่ะพี่ผิง” อลิชาเดินไปหยุดข้างๆผนังห้องที่วางต้นไม้ฟอกอากาศไว้อย่างสวยงามก่อนจะยื่นมือถือให้ผู้ช่วยซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่รู้ใจของเธอ นามว่าผิง และผิงก็รู้งานทุกอย่าง รู้ว่าถ้าเจ้านายยื่นมือถือให้ เธอจะต้องถ่ายยังไง แนวตั้งหรือแนวนอน

“วันนี้จะเน้นอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าลิชา?”

“เดรสค่ะ พี่ผิงถ่ายให้เห็นความเป็น V-Neck ให้ลิชาหน่อยนะเราจะเอาคอลเลคชั่นนี้วางที่ช็อปเย็นนี้” อลิชาเอ่ยถึงชุดสายเดี๋ยวทรงคอวีแสนรัดรูปที่เธอสวมอยู่ คอลเล็กชั่นนี้เธอออกแบบด้วยตัวเอง เพื่อต้อนรับฤดูกาลซัมเมอร์โดยเฉพาะ

แชะ!

“เสร็จแล้วจ่ะ” ถ่ายรูปเสร็จ ผิงก็ยื่นมือถือคืนให้อลิชา

“วันนี้มีอะไรสำคัญไหมคะพี่ผิง?” ดีไซเนอร์สาวคนสวยเอ่ยถาม ขณะที่เดินนำมาที่ห้องทำงานของเธอ

“ของลิชา...วันนี้มีแค่ประชุมฝ่ายขายช่วงเช้า นอกนั้นก็ไม่มีอะไร”

“แล้ววันนี้พริบพราวกับจีน่าทำอะไรคะ?”

“พริบพราวต้องไปคุยกับลูกค้าจีน น่าจะไม่ได้เข้าออฟฟิศจนถึงเย็นเลย ส่วนจีน่ามีประชุมกับออร์กาไนซ์แฟชั่นโชว์ของสิ้นเดือนนี้” สามสาวแบ่งการทำงานกันอย่างชัดเจน อลิชาดูแลเรื่องการออกแบบและการตลาด พริบพราวดูแลเรื่องลูกค้า ส่วนจีน่าที่เก่งเรื่องการจัดงานก็ดูแลเรื่องของแฟชั่นโชว์ โดยมีผิงที่เป็นผู้ช่วยหลักของทั้งสามคน

“โอเคค่ะ ถ้าอย่างนั้นลิชาจะเข้าประชุมช่วงเช้า แล้วจะออกไปทำธุระข้างนอก คงไม่กลับเข้ามาออฟฟิศแล้ว ถ้ามีอะไรก็ฝากพี่ผิงด้วยแล้วกันนะคะ”

“โอเคจ่ะ”

“มีอีกเรื่องค่ะพี่ผิง คือลิชาอยากให้พี่ผิงช่วยอะไรสักอย่างที่ไม่ใช่เรื่องงาน”

“ว่ามาได้เลย”

“ช่วยตามหาคนให้ลิชาหน่อยค่ะ เขาชื่อติณณ์ จิระตระกูล วันที่ 24 กุมภาที่จะถึงนี้ เขาจะอายุครบสามสิบปี ลิชาขอแบบด่วนที่สุดเลยนะคะ จะต้องใช้เงินเท่าไหร่ก็ได้ ขอแค่พี่ผิงหาเขาให้เจอก็พอ”

♥

Secret Weapon : 12.00 PM

Secret Weapon หรือที่แปลตรงตัวง่ายๆว่าอาวุธลับ คือชื่อองค์กรธุรกิจสีเทายักษ์ใหญ่ที่มีติณณ์เป็นเจ้าของ เขาในวัยสามสิบปีต้องทำหลายสิ่งหลายอย่างเพื่อให้ได้มายืนตรงนี้ มือของเขาเปื้อนเลือด เปื้อนสิ่งสกปรกมากมาย เขายอมทำทุกอย่างและทุกทางเพื่อให้มีอำนาจและเงินทอง ทั้งหมดนี้ก็เพื่อนับวันรอการแก้แค้น

“นายครับ” ริวเดินเข้ามาในห้องทำงานของติณณ์ ผู้ช่วยหนุ่มมีสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก

“มีอะไร?”

“อลิชาสั่งให้ผู้ช่วยของเธอสืบประวัตินายครับ”

“หึ!” มาเฟียหนุ่มเหยียดยิ้ม ราวกับว่าเขารอเวลานี้มานาน “ให้ทุกอย่างที่เธออยากรู้”

“แต่...”

“ฉันบอกว่าทุกอย่าง ริว...แค่ทำตามคำสั่ง”

“ครับนาย” ริวรับคำเจ้านายแล้วก็เดินออกไป ขณะที่ติณณ์ คว้ามือถือขึ้นมาเปิดไอจี แล้วกดเข้าไปในแอคเคาท์ของอลิชา เขาติดตามดูเธอมาตลอด ทว่าไม่เคยกดติดตามเธอมาก่อน แต่วันนี้...เขาจะทำในสิ่งที่เธอต้องการ เขาเริ่มติดตามเธอแล้ว