ตอนที่ 3

เสียงนั้นทำให้หญิงสาวที่เพิ่งย่างก้าวขึ้นมานั่งบนรถหรูชะงัก ชาลิสาซึ่งอยู่ในชุดราตรีสั้นเกาะอกสวมทับด้วยแจ็คเก็ตกดกระเป๋าสะพายของเธอลงบนตักแม้มันจะปกปิดต้นขาขาวผ่องที่โผล่พ้นกระโปรงสั้นออกมาได้ไม่มากนักแต่ก็ทำให้หญิงสาวไม่รู้สึกกระดากว่าตัวเองแต่งตัวล่อแหลมยามต้องมานั่งอยู่บนเบาะรถต่อหน้าบุรุษร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสีขาวซึ่งนั่งอยู่บนเบาะตรงกันข้าม เขาจ้องมองมายังเธอ ใบหน้าหล่อเหลาคมคายที่ดูเยือกเย็นนั้นทำให้ชาลิสานิ่งไปราวถูกสะกด

“คุณคงเตรียมตัวที่จะไปร่วมงานหมั้นของอดาลีน น้องสาวของผมอย่างนั้นซีนะ”

น้ำเสียงที่เย็นเยียบไม่ต่างจากสีหน้าของเขาดังขึ้นกลบความเงียบ ชาลิสารู้สึกตื่นเต้นแปลก ๆ มันเป็นเรื่องผิดปกติแต่เธอก็ย่างก้าวเข้ามาในนี้แล้ว

“คุณคืออเล็กซานเดอร์ เคลย์ตัน...พี่ชายของอดาลีน...ใช่ไหมคะ?”

หญิงสาวเอ่ยถาม ท่าทีประหม่าของเธอจุดรอยยิ้มบนมุมปากหยักที่เหยียดออกน้อย ๆ

“ใช่...ผมคือพี่ชายของอดาลีน นักร้องชื่อดังที่คุณเป็นแดนเซอร์ให้กับเธอ ที่ผมให้คนของผมไปเชิญคุณมาเพราะมีอะไรอยากคุยกับคุณสักเล็กน้อย”

“เรื่องอะไรหรือคะ?”

ชาลิสาเอ่ยถามแต่อเล็กซานเดอร์ยังไม่ได้ให้คำตอบใด ๆ นอกจากเอื้อมมือไปหยิบไวน์ในถังน้ำแข็งแล้วรินใส่แก้วส่งให้เธอ หญิงสาวมองไวน์สีแดงก่ำในแก้วที่เขายื่นให้

“เอ้อ...อเล็กซานเดอร์คะ...คือฉัน...”

“ผมคิดว่าคุณคงมีมารยาทพอที่จะไม่ปฏิเสธน้ำใจของคนที่ตั้งใจจะชวนคุณดื่มไวน์หรอกนะ เพราะผมถือว่ามันเป็นการเสียมารยาทอย่างรุนแรง”

อเล็กซานเดอร์กล่าวด้วยน้ำเสียงอันราบเรียบ ชาลิสามองหน้าเขาแล้วมองแก้วไวน์ ที่เขาให้เธอมาพบเพื่อจุดประสงค์อะไรกันแน่

“ขอบคุณค่ะ”

หญิงสาวตอบก่อนรับมันมาดื่ม แม้จะรู้สึกขัดใจมากแค่ไหนแต่เธอก็จำต้องรับไมตรีของเขาไว้เพื่อไม่เป็นการประวิงเวลา ขณะที่เธอยกแก้วขึ้นดื่ม ชาลิสาแทบไม่รู้ตัวเลยว่าทุกอิริยาบถของเธออยู่ในสายตาของอีกฝ่ายคลอดเวลา หญิงสาวจิบไวน์เพียงน้อยก่อนวางแก้วลงบนที่วางแก้วด้านข้าง

“ทีนี้คุณบอกฉันได้หรือยังคะว่าที่คุณให้ฉันมาที่นี่ คุณมีธุระอะไร”

อเล็กซานเดอร์เหยียดยิ้มน้อย ๆ แต่มันเป็นรอยยิ้มแปลก ๆ สำหรับชาลิสา ชายหนุ่มร่างสูงบึกบึนเจ้าของใบหน้าคมคายที่สะกดความรู้สึกของเธอซึ่งมันไม่เคยเกิดขึ้นกับผู้ชายคนไหนมาก่อนนั่งพิงเบาะและแยกขาทั้งสองออกจากกันเล็กน้อย เขาอยู่ในท่าสบาย ๆ แต่ดูจากท่าทีผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดาสำหรับชาลิสา

เขานะหรือคืออเล็กซานเดอร์ เคลย์ตัน