บทที่ 7 ลงโทษน้องหญิง (nc )

ชายหนุ่มออกแรงเคล้นนวดก้อนเนื้อที่เต็มไม้เต็มมือทั้งสองข้างจนนางแอ่นตัวส่ายไปมาก่อนจะก้มลงดูดปลายปทุมถันลึกจนถึงครึ่งลิ้น เมื่อเขาพลิกปลายลิ้นกลับไปมานางถึงกับครางกระเส่า

“อ๊าววว...อึ๋ยยย....”

ปลายนิ้วที่สอดอยู่แนบศีรษะของเขาบางคราวก็เหมือนจะจิกลงตามอารมณ์ที่พลุ่งพล่านของผู้เป็นเจ้าของ เขาปล่อยให้นางหายใจช้าลงเมื่อเริ่มเลื่อนมือไปรั้งทั้งเสื้อทั้งกางเกงของนางรูดไปกองที่ปลายเท้า

ผิวพรรณของเจิงอิ่งขาวโพลนอยู่บนเตียง แม้เหล่าลู่จะจุดเทียนไว้แค่ไม่กี่เล่มแต่ร่างเปลือยผ่องตรงหน้ากลับเด่นชัด

“เจ้าน่ากินเหลือเกินน้องหญิง” สายตาของเขาแวววับไปด้วยความกระหาย เหล่าลู่กลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่เมื่อมองไล่ต่ำลงไปเห็นเจ้าเต่าน้อยอวบอูมของนางมีขนเบาบางปิดบังเอาไว้

เจิงอิ่งเก้อเขิน ใบหน้าของนางแดงก่ำ เหล่าลู่ที่คุกเข่าคร่อมตัวนางอยู่มีท่อนเอ็นลำใหญ่ผงาดแทบจะชี้มาที่หน้า

“ท่านพี่อย่ามองข้านานสิเจ้าคะ ข้าอายนะ” นางส่งเสียงอู้อี้ในลำคอ

เหล่าลู่ก้มลงจูบหน้าท้องของนางพลางลูบไล้ต้นขาด้านในเข้าไปถึงเนินเนื้อน้อย เมื่อนิ้วของเขาแตะส่วนไวต่อความรู้สึก...นางก็สะดุ้ง

“โอ๊ะ! ท่านพี่....ท่านจะ....” นางคิดจะถามว่าเขาจะทำอันใด? แต่ยังไม่ทันได้ถาม เขาก็เริ่มลูบขึ้นลงตามร่องรักของนาง หญิงสาวเสียวจนเผลอจิกนิ้วเข้าที่บ่าของร่างแข็งแกร่ง “อ๊าววว....อา...”

“น้องหญิงเจ้าเสียวมากหรือไม่?” เขาเริ่มวนสองนิ้วและไล้ขึ้นลงแรงขึ้น นางเด้งร่างเล็กน้อยก่อนจะครางพร้อมพยักหน้าอย่างยอมรับ

“เสียวเจ้าค่ะ”

ชายหนุ่มพรมจูบไปทั่วหน้าท้องแบนราบแล้วยืดร่างขึ้นมาประกบปากนางไว้อีกครั้ง นิ้วของเขาสอดรุกเข้าไปส่วนลับของนาง

“โอว....ท่านพี่...โอว...” นางกระถดบั้นท้าย เขารีบจูบนางเพื่อมิให้นางสนใจความเจ็บปวดเบื้องล่าง เจิงอิ่งเสียวซ่านจนต้องขยับสะโพกตามแรงนิ้วที่เขาขยับเข้าออก สะโพกของนางเบียดอยู่กับเจ้าปลาช่อนยักษ์ที่เหมือนตื่นตัวเต็มที่

เหล่าลู่รู้สึกเหมือนตนเองแทบจะระเบิด เขาเพิ่งจะเล้าโลมนางไปได้ไม่นานตัวเองกลับเริ่มทนไม่ไหว นิ้วของเขารู้สึกถึงความอุ่นจากของเหลวที่นางหลั่งออกมา

....อา...น้องหญิงเจ้าช่างพร้อมเร็วเหลือเกิน....

“ข้าจะเข้าไปแล้วนะ...น้องหญิง เจ้าทำข้าแทบจะระเบิดแล้ว” เขายกขานางแยกออกขึ้นพาดบ่า ค่อยๆ จ่อเจ้าปลาช่อนยักษ์ไปรอที่ปากหลุม

อึก!

เหล่าลู่ดันเข้าไปค่อนข้างแรง

“โอ๊ย! ท่านพี่ข้าอึดอัดเจ้าค่ะ” นางยกมือทุบต้นแขนเขาเบาๆ

“เจ้าเจ็บหรือไม่?” เขาถามขณะเกร็งบั้นท้ายมิให้ขยับเพื่อรอให้นางพร้อม

“นิดหน่อยเจ้าค่ะ” นางจิกแขนของเขาเบาๆ เกร็งสะโพกรับสิ่งแปลกปลอมที่เข้าไปในร่างกายจนแน่นไปหมดเพราะร่างกายของนางฝึกวรยุทธ์มาจนแข็งแกร่งรองรับความเจ็บปวดได้มากกว่าคนทั่วไป "แน่นไปนิดหนึ่งนะเจ้าคะ”

“ต่อไปเจ้าก็จะเคยชินเอง” เขาก้มลงจูบปลอบก่อนจะเริ่มขยับร่าง “ข้าจะค่อยๆ ขยับเจ้าไม่ต้องเกร็งมากก็ได้” เขาเคลื่อนท่อนเนื้อนั้นอย่างระมัดระวังแล้วโยกเข้าออกเบาๆ เจิงอิ่งซ่านเสียวจนต้องครางออกมา ความอึดอัดในคราวแรกกลายเป็นความรุ่มร้อนที่อยากจะให้เขาพานางไปสู่ปลายทาง

เรี่ยวแรงที่คิดจะบันยะบันยังในทีแรกกลับไม่อาจควบคุมได้อย่างใจคิด ยิ่งขับเคลื่อนก็ยิ่งกระสันต์ “น้องหญิง...ข้าเสียวเหลือเกิน!”

ยิ่งเขาออกแรงกระแทกนางแรงและเร็วนางก็ยิ่งครางเสียงดัง “ข้าด้วย ท่านพี่...ท่านทำแรงจริงๆ โอ๊ะ...อ๊ะ...อ๊า...”

เหล่าลู่ก้มลงมองหน้านางเห็นแววตาเร่าร้อนก็รู้ว่านางชอบให้เขาออกแรงเช่นนี้ ชายหนุ่มค่อยๆ ดึงขานางลงจากต้นคอแล้วดึงต้นขาสองข้างขึ้นทับบนหน้าขาของตนก่อนกระแทกตรงๆ เรี่ยวแรงที่เขาใช้ผ่าฟืนมีเท่าใดเขาก็ใช้มันออกแรงกับนางเท่านั้น

ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!

“โอว....โอว....อ๊า....”

เหล่าลู่มองสองเต้าที่กระเทือนเด้งไปมาอย่างพึงพอใจ เขาอยากทำอย่างนี้กับนางมาตั้งแต่เห็นนางหลอกล่อเขาในห้องอาบน้ำนั่นแล้ว หน้าอกอวบใหญ่ไหวโยกยั่วเย้าให้เขาก้มลงไปดูดเม้มอีกครั้ง เจิงอิ่งผวาขึ้นกอดเหล่าลู่จิกเล็บบนร่างเขาราวกับจะแบ่งปันความสยิวนี้ให้กับชายหนุ่ม เหล่าลู่คร่อมร่างเท้าแขนอยู่เหนือตัวของนางเร่งจังหวะถี่ขึ้นจนเจิงอิ่งแทบหายใจไม่ทัน

“ข้าใกล้แล้ว...ใกล้จะเสร็จแล้วน้องหญิง!” น้ำเสียงทุ้มห้าวนั่นขาดห้วงเล็กน้อยตามแรงกระแทกกระทั้น

“ขะ ข้าด้วยท่านพี่ อ๊า...ทะ ท่านแรงดีเหลือเกินเจ้าค่ะ”

เหล่าลู่เกร็งบั้นท้ายทิ่มไปเต็มแรงจนร่างของหญิงสาวโยกหัวสั่นหัวคลอน เขาขบกรามจนเป็นสันนูนเมื่อถึงตอนสุดท้าย

“อา.........” ชายหนุ่มกระตุกร่างสองสามครั้ง ความอยากที่เขามีต่อตัวนางถูกปลดปล่อยออกมาจนล้นปรี่....เจิงอิ่งผวาเล็กน้อยส่วนเหล่าลู่ทรุดตัวลงไปจูบที่แก้มนางแล้วกอดรัดนางไว้กระทั่งน้ำรักของเขาถูกรีดออกมาจนหมด

เมื่อเขานำปลาช่อนยักษ์ออกมาจากถ้ำน้อยของนาง เจิงอิ่งมองเห็นหว่างขาของเขากับนางเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบขาวขุ่นข้น เหล่าลู่หยิบเอากางเกงตัวในของเขาที่ทิ้งไว้ท้ายเตียงมาเช็ดร่างตนและนางอย่างลวกๆ ก่อนจะก้มลงกอดนางไว้ในอ้อมแขนแล้วดึงผ้าห่มมาคลุมให้

“ห่มผ้าเสีย แล้วก็ห่มข้าด้วย เจ้าก็ไม่หนาวแล้ว” ชายหนุ่มที่จัดการนางเสียสมใจอยาก จูบแก้มนางสองครั้งติดๆ ร่างเปลือยเปล่าของทั้งคู่กอดก่ายกันอยู่ใต้ผ้าห่มด้วยความสุขสม นับแต่นี้เขาก็ไม่ต้องคอยปลอบเจ้าปลาช่อนยักษ์เองอีกแล้ว เหล่าลู่อดหัวเราะหึๆ ออกมามิได้

“ท่านพี่ ท่านหัวเราะอะไรหรือเจ้าคะ?”

“ข้าอยากจะกินเจ้ามาตั้งนาน เพิ่งได้กินก็คราวนี้กำลังคิดอยู่น่ะสิว่าครั้งเดียวไม่น่าจะพอ” เขาแกล้งเบียดตัวแล้วดึงนางให้ชิดขึ้น

เจิงอิ่งสีแดงระเรื่อเมื่อได้ยินเขาสารภาพเช่นนั้น ยามนี้ข้าวสารก็กลายเป็นข้าวสุกไปแล้ว ไม่ว่าเขาจะพูดอย่างไรนางก็ต้องพร้อมจะเชื่อฟัง!

“เบียดเกินไปแล้วนะเจ้าคะ”

“หน้าอกของเจ้ามันใหญ่เกินไปจนทำให้เราสองคนชิดกันไม่ได้ต่างหาก” เหล่าลู่เลื่อนมือหนึ่งบีบหน้าอกนางเบาๆ จนริ้วเนื้อล้นมาตามร่องนิ้ว “เจ้าดูสิ! มันล้นไม้ล้นมือข้าเช่นนี้ ช่างไม่เชื่อฟังเอาซะเลย”

*****************************