บทที่ 6 เข้าหอล่วงหน้า (nc )

เหล่าลู่รู้สึกสบายใจที่ได้รู้ว่านางมิใช่นักฆ่าที่มีคนส่งมาปลิดชีวิตจังฮูหยินและคุณหนู ชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้ดึงนางมากอดไว้แนบอก

“เป็นข้าที่คิดมากไปเอง กลัวว่าเจ้าจะเป็นคนร้ายจึงต้องคอยระแวดระวังตลอดเวลา” เหล่าลู่กระซิบบอกเรื่องที่เขาคิดจะนำนางไปขังไว้ที่เรือนหลังป่าไผ่ในค่ายกลแห่งนั้น

“ข้าอยากเห็นจังว่าท่านคิดจะขังข้ายังไง? จอมยุทธ์ลู่โหดร้ายถึงเพียงนั้นเชียวหรือเจ้าคะ?”

“ข้ามิใช่แค่จะขัง...แต่ยังคิดจะทารุณเจ้าทั้งวันทั้งคืนอีกด้วย”

นางทำตาโต เงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างประหลาดใจ “ท่านคิดจะขังข้าไว้ที่ใด?”

“หลังป่าไผ่นั่นเป็นเรือนลับของข้า...หากเจ้าเป็นคนร้ายจริง ข้าจะจับเจ้าไปขังอยู่เป็นนักโทษของข้าไม่ให้เจ้าทำร้ายผู้ใดและไม่ให้ผู้ใดทำร้ายเจ้า”

“ที่แท้...ท่านก็กลัวว่าข้าจะเป็นอันตราย”

ใบหน้ายิ้มยั่วของว่าที่ภรรยาทำเอาเหล่าลู่ใจเต้นตึกตัก ก้มหน้าลงดูดริมฝีปากล่างนางเบาๆ แล้วค่อยขยับขึ้นริมฝีปากบน เขายื่นลิ้นเข้ามาไล้เลียกับลิ้นของนาง เจิงอิ่งเผยอลิ้นมาแตะกับเขา ปากของคนทั้งคู่ดูดรับขยับทีละนิด มือสองข้างของ เจิงอิ่งโอบหลังชายหนุ่มแน่นเข้า เหล่าลู่ใช้แขนหนึ่งรั้งเอวนางจนตัวลอยพานางไปจนถึงเตียงใหญ่

“เช่นนั้น ข้าจะให้เจ้าดูว่าการเป็นนักโทษของข้า เจ้าจะถูกทารุณอย่างไรบ้าง?” เขาดูดเม้มติ่งหูนางเบาๆ ขณะกระซิบบอก

หญิงสาวรู้สึกถึงสิ่งแปลกปลอมที่เสียดสีอยู่บนหน้าขาของนาง เขาประคองนางให้เอนกายลงบนเตียง

“ตั้งแต่วันที่ข้าเห็นเจ้าอยู่ในห้องอาบน้ำวันแรก ร่างกายข้าก็ไม่เคยสงบลงเลยสักวัน น้องหญิงเจ้าดูสิ! ปลาช่อนยักษ์ของข้ามันอยากจะทักทายเจ้าแล้ว” เขาดึงมือนางให้เลื่อนต่ำลงไปกุมท่อนเอ็นใหญ่ที่นางรู้สึกถึงอยู่เมื่อครู่

นางหน้าแดงเมื่อเขาเลื่อนมือนางให้ลูบขึ้นลงช้าๆ เจ้าปลาช่อนของเหล่าลู่ขึงขังขึ้นสู้มือนางในทันที เขาก้มลงประกบปากกับนางอีกครั้งในขณะที่มือหนึ่งก็ค้ำร่างเอาไว้เหนือนาง

“ข้าทำให้ท่านตื่นเต้นถึงเพียงนั้นเทียวหรือเจ้าคะ?”

“หากเจ้ายังยั่วข้าอยู่ไม่เลิก สักวันข้าคงจะไม่ยอมออกจากห้องอาบน้ำของเจ้าเป็นแน่!”

นางรู้สึกเหมือนท่อนเนื้อนั้นขยายขึ้นจนตึงดันกางเกงของเขาขึ้นมา

“ท่านพี่...ปลาช่อนของท่านเต็มมือของข้าแล้วเจ้าค่ะ”

“เช่นนั้นข้าจะให้เจ้าเอามันมาทำปลาเปรี้ยวหวานดีหรือไม่?” เขาผละลุกขึ้นในท่าคุกเข่าถอดเสื้อทั้งตัวนอกตัวในเหวี่ยงลงพื้นเหลือเพียงกางเกงขายาวข้างในติดกาย

เจิงอิ่งนอนมองกล้ามเนื้อหน้าอกเป็นลอนสวยงามด้วยใจเต้นระรัว รูปร่างของเขาที่นางเห็นตั้งแต่วันที่เขาถอดเสื้ออาบน้ำยามนี้กำลังเอนกายลงมาประกบร่างของนางไว้ เขาดึงมือนางมาลูบไล้หน้าอกแข็งแกร่ง

“เจ้าชอบแบบนี้หรือไม่?” สายตาของเขาสะท้อนประกายปรารถนาคุกรุ่น

เจิงอิ่งหน้าแดงพยักหน้าหงึกหงัก เหล่าลู่เอื้อมมือไปถอดสายรัดเอวและกระตุกชายเสื้อของนาง เขาแหวกสาบเสื้อเข้าไปช้อนมือใต้เต้าอกอวบแล้วบีบเบาๆ ก้มลงประกบปากช้อนลิ้นเข้าในโพรงปากของนางปลุกไฟราคะอีกครั้ง สาบเสื้อของเจิงอิ่งเบะกว้างออกจากกัน เหลือเพียงเอี๊ยมตัวน้อยที่บังทรวงอกอวบเอาไว้

“ให้ข้าได้เห็นบัวตูมของเจ้าสักหน่อยเถิด” เขาเอ่ยเสียงกระเส่าขณะก้มลงไซ้ติ่งหูและซอกคอของนางพลางใช้มือบีบนวดก้อนเนื้อผ่านเอี๊ยมเบาๆ “เจ้าใช้มันหลอกล่อข้าตั้งหลายทีแล้ว ข้าอยากจะบีบมันยิ่งนัก”

เจิงอิ่งเผลอร้องคราง “ท่านพี่....เบาหน่อยสิเจ้าคะ” เมื่อเขาปลดสายเอี๊ยมจากด้านหลังของนางออกแล้วเอนกายลงทาบร่างนาง ใช้สองมือประคองสองเต้าขึ้นมองอย่างตื่นตา ยอดบัวตูมที่เป็นสีชมพูระเรื่ออยู่ตรงหน้าดูเย้ายวนนัก เหล่าลู่บีบตรงโคนเต้าเบาๆ ให้ปลายดันขึ้นแล้วอ้าปากลงดูด

“อา....อืม...โอวววว!!!”

ชายหนุ่มเงยหน้ามองนางที่แหงนหน้าส่งเสียงประท้วง ก่อนจะก้มลงไปใหม่ เขาตวัดลิ้นรอบๆ แล้วรัวถี่ เสียงหอบหายใจของหญิงสาวกระชั้นจนเขารู้สึกได้ ทรวงอกของนางกระเพื่อมขึ้นลงแรง ความร้อนแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของหนุ่มใหญ่ เขาขยับสะโพกเล็กน้อยเพื่อบดเบียดเจ้าปลาช่อนตัวใหญ่กับสีข้างของนาง

เจิงอิ่งสอดมือเข้าใต้เรือนผมข้างใบหูของเหล่าลู่กดให้เขารีบดูดกลืนเม็ดสีชมพูนั้นอีกครา เมื่อเห็นนางเรียกร้อง เหล่าลู่ก็ตอบสนองไม่รอช้า ชายหนุ่มใช้ลิ้นไล้รอบยอดปทุมถันอีกข้างจนนางครางฮือๆ ครั้นเขาครอบปากลงดูดทั้งม้วนลิ้นไปรอบๆ จุดอ่อนไหวนางก็ดิ้นเร่า

“ท่านพี่...ดูดอีกสิเจ้าคะ...อูย...อ๊า....”

*************************