3/2 ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ

“ตกลงจะไม่บอกจริงๆ ใช่ไหมว่าเธอหมายถึงใคร”

ทั้งวันจนถึงเวลาเตรียมเข้านอน ไทเกอร์ยังคงตั้งคำถามนั้นกับกุลจิราไม่เลิก เวลานี้หญิงสาวกำลังนวดมือให้เขา สิ่งหนึ่งที่เขาชอบให้เธอทำนอกจากอ่านหนังสือให้ฟังคือการนวดมือผ่อนคลายจนกว่าจะหลับ จริงอยู่ที่เขาคนนี้ไม่ชอบให้ใครมาโดนตัว แต่หากเป็นกุลจิราแล้วล่ะก็…มากกว่านวดมือเขาก็ยอมได้ เพียงแต่เจ้าตัวไม่รู้ก็เท่านั้นเอง

“เมื่อไหร่จะเลิกถาม…ถ้าฉันคิดจะบอก คงบอกไปนานแล้วเกอร์” วิธีการนวดมือไม่ต่างอะไรจากการแค่เล่นมือหนา เพียงแค่จับๆ ถูๆ คลึงๆ ก็สามารถทำให้คนที่นอนอยู่บนเตียงผ่อนคลายได้ กุลจิรานั้นไม่รู้วิธีการนวดที่ถูกต้องด้วยซ้ำไป

“ครั้งนี้เพราะอะไร?” วันนี้มีแต่อะไรแปลกๆ ปกตินวดมือไม่กี่นาทีคุณซุปตาร์ก็เคลิ้มหลับแล้ว แต่ครั้งนี้หญิงสาวนวดให้เขามาครึ่งชั่วโมงเต็ม ไม่มีวี่แววที่เขาจะเคลิ้มหลับ ไม่เพียงเท่านั้นยังตั้งคำถามมากมาย คำถามที่เขาไม่เคยถามมาก่อน

“หมายถึงอะไร?”

“สาเหตุที่เลิกไง”

“หลายเรื่อง…ไม่รู้สิ ฉันกับพี่ครามมีเรื่องสะสมทับซ้อนกันมากเกินกว่าที่จะบอกได้ว่ามันเพราะอะไรบ้าง”

“ก็พูดมาสักเรื่องสิ มันนอกใจเธออีกแล้วใช่ไหม?”

“…” ความเงียบถือเป็นคำตอบที่ดี เลยทำให้ไทเกอร์อนุมานได้ว่าเขาคิดถูก “ไม่ใช่แค่นั้นหรอก อย่างที่บอก…มันมีอะไรมากกว่านั้น”

“แค่นอกใจแม่งก็มากพอให้เลิกแล้วปะวะ? ยังต้องมีอะไรมากกว่านั้นอีก?”

“ถามตัวนายสิ มีแฟนมาตั้งเยอะแยะ…นายตอบได้ดีกว่าฉันนะว่าทำไมถึงเลิกกับแฟน”

“เพราะไม่ได้รักไง” คุณซุปตาร์ตอบออกมาอย่างรวดเร็วแบบไม่ต้องเสียเวลาคิด แถมยังชัดถ้อยชัดคำ การแสดงของเขาไม่ใช่อยู่ในระดับที่ดีเลิศ แต่เขาอยู่ในขั้นสุด เขารู้ว่าต้องทำยังไง ต้องพูดอะไร ถึงจะทำให้คนที่ฟังได้รับสารที่ต้องการสื่อจริงๆ กับคนอื่นมันได้ผลเสมอ…แต่แปลกใจเหลือเกินว่าทำไมกับเธอคนนี้ถึงไม่เคยได้ผลเลยสักครั้ง

“เชื่อก็บ้าแล้วเกอร์…ถ้าฉันนับได้คร่าวๆ นายมีแฟนมาแล้วหกคน ไม่เคยรักเลยสักคนเหรอ?” แม้จะทำเหมือนไม่เชื่อที่เขาพูด แต่มือเล็กที่กำลังนวดมือใหญ่กลับหยุดชะงักลงทันทีที่ได้ฟังคำตอบ ทว่า…เมื่อได้สติเธอก็รีบนวดต่อ

“ไม่เชื่อสิบ้า ก็ไม่เคยรักเลยสักคนจริงๆ ไม่งั้นก็คงไม่เลิก…ฉันไม่เลิกกับใครทั้งๆ ที่ยังรักหรอก”

“ทำไมล่ะ? ทำไมไม่รัก? แล้วถ้าไม่รัก…จะคบทำไม?”

“ไม่บอก ถ้าอยากรู้ก็บอกมาก่อนสิว่าไอ้ที่ว่าอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอนั่นน่ะ เธอหมายถึงใคร” เป็นเขาบ้างที่เล่นแง่กับเธอ ที่จริงคำตอบก็ไม่ได้ยากอะไรมาก ก็แค่เพราะเขาไม่ได้อยากจะรักคนอื่น การมีแฟนมีเหตุผลมากมายที่ไม่ใช่แค่เรื่องความรัก แล้วเขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิด…ไทเกอร์คนนี้เป็นคนชัดเจนพอ เวลาจะคบใครเขาบอกเหตุผลแท้จริงกับผู้หญิงเหล่านั้นทุกคน

“งื้อ! ขี้โกงว่ะ!”

“ก็แค่แลกกัน…ขี้โกงตรงไหน ถ้าเธอบอกของเธอ ฉันก็บอกของฉัน”

“ไม่เอาหรอก ฉันไม่อยากรู้เรื่องของนายแล้วก็ได้ แต่ก็นะ…นายน่ะไม่เคยเป็นเพื่อนกับแฟนเก่าได้เลยสักคนใช่ไหม?”

“อืม ก็ไม่ใช่เพื่อนกันตั้งแต่แรก แล้วก็ไม่ได้อยากมีเพื่อนเพิ่ม เลิกกันแล้ว…ก็แล้วกันไป แยกกันอยู่ให้มันจบๆ ฉันไม่ชอบเรื่องค้างคา”

“แล้วถ้า…เป็นเพื่อนกันมาก่อนล่ะ?”

เธอถามแบบนี้หมายความว่ายังไงกัน? ชายหนุ่มได้แค่หรี่ตาคิด…เธอถามเหมือนไม่รู้ว่าเขาไม่มีเพื่อนผู้หญิงคนอื่นยกเว้นเธอ ถามเหมือนอยากรู้ว่าถ้าเป็นเธอที่คบกับเขา หากต้องเลิกกันไปยังจะกลับมาคบกันได้อีกไหม ไทเกอร์มั่นใจว่าเขาไม่ได้คิดไปเอง…มั่นใจเต็มร้อยว่ากุลจิราถามเพราะอยากรู้คำตอบนั้นจริงๆ แต่…ต่อให้มั่นหน้า มั่นอก มั่นใจแค่ไหน เขาก็ยังต้องเหลือหนึ่งเปอร์เซ็นต์สุดท้ายเอาไว้กันหน้าแตก

“อันนั้นก็ต้องขอคิดดูก่อน”

“ชิ!”

“ง่วงแล้ว…” เขาเอ่ยออกมาช้าๆ น้ำเสียงคล้ายเป็นการออดอ้อนเล็กๆ สายตาที่มองเธอก็อ้อนไม่ต่างกัน ทั้งๆ ที่ปกติแล้วเขาไม่ใช่คนขี้อ้อนเลยสักนิด

“งั้นก็นอนซะ ฉันจะกลับ” ได้ยินแบบนั้นกุลจิราก็จัดการวางมือหนาอุ่นๆ ไว้ข้างๆ ลำตัวชายหนุ่ม เธอทำท่าจะลงจากเตียงคิงไซซ์แสนหรูราคาแพง แต่แล้วคุณซุปตาร์ก็รั้งข้อมือเล็กเอาไว้

“นอนที่นี่สิ”

“ฮะ?”

“พรุ่งนี้พ่อฉันจะมาแต่เช้า…ถ้าไม่มีเธอฉันอยู่ไม่ได้” ไอ้ประโยคแรกน่ะเขาพูดจริงๆ แต่ที่จริงกว่านั้น จริงจนอยากให้เธอได้รับรู้คือประโยคหลัง ที่เขาไม่เคยรู้สึกมันคือกับคนอื่น แต่ที่รู้สึกคือกับเธอ…เขาอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ เพิ่งจะรู้ตัวก็เมื่อกี้นี้เอง แต่…ยังไม่ถึงเวลาที่ต้องบอก “หมายถึงเธอก็รู้ว่าถ้าไม่มีเธอ ฉันกับพ่อจบไม่สวยทุกที”

“แต่ว่า…” กุลจิราอ้ำอึ้ง ก่อนหน้าก็เคยค้างที่นี่อยู่บ่อยครั้ง ห้องนอนส่วนตัวของเธอก็มี แถมยังมีเสื้อผ้าทิ้งเอาไว้หลายชุด แต่ไม่รู้ทำไม…สายตาและน้ำเสียงของไทเกอร์ มันทำให้เธอหวั่นไหวแปลกๆ

“ค้างที่นี่นะ ค้างกับฉัน”

“กับนาย?”

“นอนข้างๆ ฉัน…เหมือนตอนนั้นไง”

“ตะ…ตอนไหน?”

“ตอนที่เราเมาด้วยกันทั้งคู่”

หัวใจดวงน้อยเต้นแรงขึ้นมาในทันทีทันใด เธอคิดว่าเขาลืมเรื่องนั้นไปแล้ว เพราะนับจากวันที่เธอและเขานอนเคียงข้างกันในวันที่เมาหนัก เขาก็ไม่เคยเอ่ยถึงมันอีกเลย เขาทำเหมือนว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นจริงด้วยซ้ำ แล้วอยู่ๆ ทำไมเพิ่งจะมาเอ่ยถึงมันเอาตอนนี้ ตอนที่ผ่านมาแล้วตั้งหลายปี

“นายจำเรื่องนั้นได้ด้วยเหรอ?” แม้จะถามออกไปแค่นั้น แต่ในใจกุลจิรายังมีคำถามต่อ เป็นคำถามที่ไม่กล้าถาม นอกจากเรื่องที่ค้างคืนด้วยกันแล้ว…เขาจำอะไรนอกจากนั้นได้บ้างไหม?

“ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะ คืนนั้น…เราจูบกัน”

“?!”

“แต่สัญญาว่าคืนนี้มันจะไม่เกิดขึ้น…ถ้าเธอไม่ต้องการ” เขาเอ่ยออกมา แม้ภายในใจจะไม่รับประกันอะไรทั้งนั้น ถึงแม้จะบอกว่าหากเธอไม่ต้องการแล้วเขาจะไม่ทำ แต่…ถ้าหากเธอต้องการขึ้นมาล่ะก็ รับรองได้เลยว่าเขาจะไม่ยั้งมือ ก็ตั้งใจเอาไว้แล้วว่าเธอโสดครั้งนี้…เขาจะใส่เกียร์เดินหน้าเต็มที่ จะไม่เปิดโอกาสให้ใครหน้าไหนมาแย่งเธอไปจากเขาได้อีกเป็นอันขาด!

“ฉันจะค้างที่นี่ก็ได้…แต่จะไม่ค้างบนเตียงนายหรอก ฉันจะไปนอนที่ห้องตัวเอง ฝันดีนะ” ทว่ามันไม่เคยมีอะไรเกี่ยวกับกุลจิราที่เป็นไปตามความต้องการของไทเกอร์ง่ายๆ เลยแม้แต่ครั้งเดียว

“ให้มันได้แบบนี้สิวะ!” สุดท้ายก็ได้แต่สบถออกมาเบาๆ เมื่อหญิงสาวเดินออกไปจากห้องนอน

วรั๊ยยย!

เพื่อนเขาเคยจูบกันค่ะทุกคน

ไปจูบกันที่ไหน เมื่อไหร่ อะไรยังไง ไหนเล่าสิ!!!