19. ขอความช่วยเหลือด่วน

“ต้นอยากจะหาเพื่อนมาอยู่ที่ห้องด้วยกัน จะได้รู้สึกว่าไม่ได้อยู่ตามลำพังกับคุณอรน่ะ ก็เลยอยากจะให้เก๋กับนิดมาพักที่ห้องด้วย อยากจะกินอะไรผมก็จะทำให้ทุกเมนูที่สั่งเลย”

“แหม..เล่นเอาเรื่องกินมาล่อแบบนี้ ใครจะกล้าปฏิเสธล่ะ”

นิษฐา บอกด้วยความลิงโลดใจ ไม่คิดว่าจะได้รับโอกาสที่จะใกล้ชิดต้นกล้าได้ถึงเพียงนี้ ยิ่งเขาพูดเหมือนกับว่าไม่อยากจะอยู่กับอรอนงค์สองต่อสอง ก็ยิ่งทำให้นิษฐา เกิดความหวังขึ้นมามากขึ้น

“ตกลงนิดกับเก๋ มาได้ใช่ไหม”

“ได้แน่นอนจ้า...แต่ขอเป็นพรุ่งนี้นะ ให้นิดเตรียมตัวจัดเสื้อผ้าก่อน ถ้านิดติดใจขอพักอยู่ที่ห้องของต้นนานจนไม่กลับห้องเช่าที่อพาร์ตเม้นท์ก็อย่าว่ากันล่ะ”

นิษฐา พูดแบบทีเล่นทีจริง

“ได้เลยสำหรับเพื่อนเก่าแก่บ้านเดียวกันอย่างนิดกับเก๋”

แม้ต้นกล้าจะตอกย้ำคำว่าเพื่อน ก็ไม่ได้ทำให้นิษฐา รู้สึกท้อใจอีกแล้ว เพราะการที่ต้นกล้าออกปากขอความช่วยให้ไปเป็นตัวกันผู้หญิง ก็ทำให้นิษฐาแทบอยากจะร้องไชโยแล้ว

....

ต้นกล้า เปิดประตูต้อนรับนิษฐาด้วยความดีใจ เขาอยากจะให้นิษฐา กับ เสาวนีย์ มาหาตั้งแต่เมื่อคืนนี้ด้วยซ้ำ เนื่องจากเมื่อคืนนี้หลังจากที่ต้นกล้ากลับเข้าห้องมาตอนเที่ยงคืน ก็พบว่าอรอนงค์ยังรอเขาอยู่ และเธอก็ยั่วยวนเขาด้วยการสวมใส่เสื้อผ้าเนื้อบางเบาอย่างตั้งใจที่จะให้เขาตบะแตก ดีแต่ว่าเขาไหวตัวทัน รีบอาบน้ำเข้านอนในทันที และรอให้ถึงเช้าเร็ว ๆ เพื่อให้นิษฐา กับ เสาวนีย์ มาที่ห้องเสียที ซึ่งนิษฐาได้ส่งข้อความมาทางไลน์ว่าจะมาแต่เช้า

“ทำไมมาช้าจังเลยนิด”

ต้นกล้า เปิดประตูห้องไปรับประเป๋าเสื้อผ้าของนิษฐา และ เดินไปเก็บให้ที่โต๊ะ

“นี่ช้าเหรอ นิดว่ามาเร็วไปด้วยซ้ำ เพิ่งจะเจ็ดโมงเช้าเท่านั้นเอง”

นิษฐา บอกเขาด้วยสีหน้าแสดงความดีใจที่ต้นกล้า มีสีหน้ายินดีที่เห็นเธอมา

“แล้วเก๋ล่ะ” ต้นกล้า มองหาเสาวนีย์

“อ๋อ ลืมบอกไปว่า ยัยเก๋ จะกลับเพชรบุรีกับนายอาร์ตน่ะ”

นิษฐา โกหก เธอกับเสาวนีย์ รู้กันดีว่าจะมีเพียงเธอคนเดียวเท่านั้นที่จะมาค้างที่ห้องต้นกล้า ซึ่งแผนการนี้เสาวนีย์ก็เห็นดีเห็นงามด้วย อีกทั้ง นิษฐา ก็จะได้เปิดโอกาสให้อายุธ ได้

ไปค้างกับเสาวนีย์ตามประสาคนรักด้วย

“นิดทานข้าวเช้าหรือยัง”

ต้นกล้า เอ่ยถามเพื่อนสาวอย่างเอาใจใส่

“ยังเลย”

“งั้นเราไปทานโจ๊กที่ร้านอาหารใต้คอนโดกันนะ”

“แล้ว..เขาล่ะ”

นิษฐา บุ้ยปากไปที่ห้องนอนที่อรอนงค์พักอยู่

“อรยังไม่ตื่นหรอก เราไปกันสองคนน่ะดีแล้ว”

นิษฐา หัวใจพองโตกับคำพูดประโยคนี้ของเขา แสดงว่าต้นกล้า ปรารถนาที่จะอยู่สองคนกับเธอมากกว่า แววแห่งชัยชนะรอเธออยู่เห็น ๆ คอยดูนะนิษฐาจะกำจัดอรอนงค์ ให้ออกไปจากชีวิตของต้นกล้าให้ได้

ยิ่งต้นกล้า ขอแรงเธอมาเพื่อเป็นกันชนแบบนี้ เธอก็ยิ่งมีพลังในการที่จะเห็นแววชนะ

อรอนงค์ เปิดประตูห้องนอนออกมาก็ร้องเรียกหาต้นกล้าทันที เห็นประตูห้องนอนของเขาเปิดอยู่ก็ถือวิสาสะเปิดเข้าไปดู แต่ไม่เห็นใครอยู่ในห้อง จึงเดินตามหาเขาทั่วห้องอย่างหงุดหงิด

“ไปไหนของเขาแต่เช้า หวังว่าคงไม่อ้างว่าไปธุระเหมือนเมื่อวานอีกนะ..เอ๊ะ..แล้วนี่กระเป๋าใครกัน”

เธอแปลกใจกับกระเป๋าใบใหญ่ที่วางอยู่บนโต๊ะ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เธอคาดคะเนว่าต้นกล้า คงจะลงไปซื้อของเธอรีบอาบน้ำแต่งตัวไว้รอเขาอย่างกระตือรือร้น

อรอนงค์ เลือกเสื้อรัดรูปที่เน้นให้เห็นความอวบอัดของเนินเนื้อหน้าอก และกางเกงขาสั้นแค่เพียงคืบเดียว เธอบรรจงแต่งหน้าทาปากด้วยสีสันสดใส แต่ไม่ถึงกับเข้มมาก ก่อนจะฉีดน้ำหอมกลิ่นคลาสสิคที่คิดว่าต้นกล้าน่าจะชอบ จากนั้นก็เดินมานั่งเอนหลังอยู่ที่โซฟาห้องรับแขก

มีเสียงไขประตูห้องเข้ามา อรอนงค์ รีบแกล้งนอนหลับตาพริ้มโดยไม่ลืมที่จะจัดท่าทางของตัวเองให้ดูเซ็กซี่เหมือนนางแบบ เธอมั่นใจว่าหากต้นกล้าได้เห็นรูปร่างที่เซ็กซี่ของเธอนอนรอพร้อมที่จะให้เขาได้เชยชม เขาต้องอดใจไม่ไหว ทีนี้ล่ะต้นกล้า จะต้องหลงใหลเธอจนโงหัวไม่ขึ้น

คนอย่างอรอนงค์ เคยใช้เสน่ห์กายนี้มัดใจผู้ชายให้มาสยบแนบอกได้หลายคนมาแล้วทั้งหนุ่มฝรั่ง หนุ่มเอเชีย เธอหมายมาดอย่างเชื่อมั่น

“โจ๊กเจ้านี้ไม่เห็นจะอร่อยเลย สู้ต้นทำเองอร่อยกว่า”

เสียงผู้หญิงที่พูดดังขึ้น ทำให้อรอนงค์ ลืมตาพรึบ ลุกขึ้นมานั่งทันทีด้วยความตกใจ

“อ้าว..อรตื่นแล้วเหรอครับ ผมซื้อโจ๊กมาฝาก”

ต้นกล้า พูดพลางวางถุงอาหารที่โต๊ะข้าง ๆ กับกระเป๋าเสื้อผ้า ในขณะที่นิษฐา ปรายตามองการแต่งตัวของอรอนงค์อย่างเหยียด ๆ

“นี่หมายความว่าไงคะต้น..”

อรอนงค์ มองหน้านิษฐา แววตาไม่ชอบใจ

“เรื่องอะไรเหรอครับ” ต้นกล้าถาม

“ก็...”

“ฉันจะมาอยู่กับต้นค่ะ..”

นิษฐา รีบชิงพูดขึ้นก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดต่อ

อรอนงค์ หน้าเหวอหันไปมองหน้าเจ้าของห้อง

“พอดีเก๋ที่พักอยู่กับนิด กลับต่างจังหวัด นิดไม่อยากพักที่ห้องคนเดียว ก็เลยต้องมาพักที่นี่ด้วยจนกว่าเก๋ จะกลับมา”

ต้นกล้า เป็นคนบอก

“แล้วต้นจะให้เพื่อนพักที่ห้องไหนล่ะคะ ที่นี่มีห้องนอนสองห้องเท่านั้น ถ้าจะให้พักกับอร คงไม่ค่อยสะดวกค่ะเพราะอรนอนดิ้นอาจจะทำให้คุณนิดตกเตียงได้นะคะ”

อรอนงค์ ให้เหตุผล

“ผมจะให้นิดพักห้องของผมเอง”

“อะไรนะคะ..ต้นจะพักห้องเดียวกับเพื่อนคุณงั้นหรือ”

อรอนงค์ เผลอถามเสียงดัง

“ก็ไม่เห็นจะแปลกนี่คะคุณอร ถ้าเราสองคนจะพักห้องเดียวกันหรือนอนเตียงเดียวกัน ในเมื่อนิดกับต้นเป็น…”

นิษฐา จงใจที่จะพูดให้อีกฝ่ายเข้าใจว่าเธอกับต้นกล้ามีความสัมพันธ์ที่มากกว่าความเป็นเพื่อน เพื่อจะให้อรอนงค์ยอมล่าถอยออกไปจากชีวิตของต้นกล้า

“อร อยากจะฟังจากปากต้นเท่านั้น ต้นคะ คุณเป็นอะไรกับเธอคนนี้คะ ไหนคุณบอกว่าเป็นแค่เพื่อนกันไม่ใช่หรือคะแล้วทำไมถึงจะนอนห้องเดียวกัน”

อรอนงค์ หันไปถามต้นกล้า ด้วยความร้อนรนใจราวกับว่าเธอเป็นเจ้าของหัวใจเขา

“ผมจะออกมานอนที่ห้องรับแขกครับ ส่วนห้องนอนของผมยกให้นิด”

คำพูดของต้นกล้า ทำให้นิษฐา รู้สึกผิดหวังอยู่บ้าง แต่คนที่ยิ้มด้วยความโล่งใจคืออรอนงค์ เพราะนั่นย่อมแสดงให้เห็นว่าต้นกล้าไม่ได้มีความสัมพันธ์ฉันชู้สาวกับนิษฐา

“ต้นยอมเสียสละห้องให้เพื่อนเลยหรือคะ”

อรอนงค์ พูดกับต้นกล้า แต่สายตาเหลือบไปมองนิษฐาด้วยความสะใจ

“หรือคุณจะออกมานอนที่โซฟาห้องรับแขกแทนต้นก็ได้นะคุณอร”

นิษฐา ไม่ยอมที่จะเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำง่าย ๆ แต่อรอนงค์ ไม่สนใจคำพูดนั้น

“นิดเอากระเป๋าเสื้อผ้าไปไว้ที่ห้องผมสิ”

นิษฐา ทำตามที่เจ้าของห้องบอกทันทีอย่างกระตือรือร้น จนอรอนงค์ อดที่จะหมั่นไส้ไม่ได้ แม้ว่าการมาของนิษฐา จะทำให้อรอนงค์ รู้สึกถึงแผนการพิชิตต้นกล้าจะเป๋ไปบ้าง แต่คนอย่างเธอไม่มีวันที่จะยอมแพ้ผู้หญิงหน้าตาจืดชืดอย่างยัยนิษฐา นั่นเด็ดขาด

“อรทานข้าวเช้าไหม เดี๋ยวผมจะเอาโจ๊กไปใส่ชามให้”

ต้นกล้า หันมาเอาใจใส่อรอนงค์บ้าง โดยเดินหยิบถุงอาหารที่ซื้อมาไปที่ครัวด้านหลังทันที อรอนงค์ ยิ้มด้วยความดีใจรีบเดินตามไปติด ๆ

“ต้นน่ารักที่สุดเลย ขอบคุณมากนะคะ”

อรอนงค์ ไม่เพียงแค่พูด แต่เธอเขย่งเท้ายื่นหน้าไปจูบแก้มเขาเป็นการขอบคุณอีกต่างหาก จนฝ่ายที่ถูกจูบไม่ทันตั้งตัว แต่ดูเหมือนว่าต้นกล้าจะทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน ท่าทางเขินอายของเขายิ่งสร้างความประทับใจให้กับอรอนงค์เข้าไปอีก

“ต้นขา..ทำไมคุณต้องสละห้องให้เพื่อนขนาดนั้นคะ เพื่อนของต้นก็มีที่พักอยู่แล้วนี่คะ ถ้ามีคนมาอยู่หลายคนแบบนี้ คุณไม่อึดอัดหรือคะ อรเองยังรู้สึกว่าขาดความเป็นส่วนตัวเลยค่ะ”

“คุณอร บอกว่าอยู่คนเดียวเหงา ตอนนี้มีเพื่อนเพิ่มมาอยู่ด้วยก็น่าจะดีกว่า ไม่ใช่หรือครับ”

“อรไม่อยากพักอยู่กับหลายคนหรอกค่ะ มันไม่มีความเป็นส่วนตัว อรไม่ชอบ”

“ถ้าอร ชอบความเป็นส่วนตัว ก็น่าจะหาเช่าห้องอยู่คนเดียวได้นี่ครับ”

ต้นกล้าแสดงความเห็นแบบไม่ได้คิดอะไร

“ต้น!..นี่ต้นไล่อรใช่ไหมคะ..เห็นอรตัวคนเดียวไม่มีที่ไปก็ยังจะผลักไสกันอีกหรือคะ ทำไมต้นใจร้ายกับอร อย่างนี้คะ”

อรอนงค์ คร่ำครวญพร้อมกับบีบน้ำตาทำท่าเสียอกเสียใจ จนต้นกล้า ตกใจไม่คิดว่าคำพูดของตนจะทำให้คนฟังร้องไห้ได้เขารีบมาโอบไหล่ปลอบใจ อรอนงค์ ไม่ปล่อยโอกาสทองให้หลุดลอย เธอรีบโอบเอวซบหน้ากับอกเขาแน่น

“ผมไม่ได้ไล่อรนะครับ..แค่ผมอยากให้อรเข้าใจ เราจะหาความเป็นส่วนตัวในตอนนี้ไม่ได้..เพื่อนของผมก็เดือดร้อนมาเหมือนกัน”

“ยัยนิด เอ้อ คุณนิด เป็นแค่เพื่อนของต้นจริง ๆ หรือคะ”

อรอนงค์ ถามขณะที่ซุกหน้ากับอกของเขา

“อะแฮ้ม!..”

นิษฐา ส่งเสียงเข้ามา ทำให้ต้นกล้า รีบปล่อยมือจากการโอบไหล่ พร้อมกับแกะมือของอรอนงค์ออกเบา ๆ แล้วก็บอกกับสองสาวว่า

“ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ”

จากนั้นก็เดินออกไปทันที ปล่อยให้สองสาวได้แสดงบทบาทกันเอง เพราะต้นกล้านั้น หวังเพียงว่าจะให้เพื่อนมาช่วยเป็นตัวกันไม่ให้อรอนงค์ มาใกล้ชิดเขาจนเกินเลย