16. แขกที่ไม่ได้รับเชิญ

นิษฐา ชวนเสาวนีย์ ไปจ่ายตลาด ทั้งคู่วางแผนที่จะไปหาต้นกล้า โดยการหอบหิ้วอาหารทะเลสด ๆ ไปที่ห้องของเขา เพื่อให้เขาทำอาหารให้รับประทาน แผนการนี้เสาวนีย์ เป็นคนต้นคิด เธอหวังที่จะให้นิษฐา ได้มีโอกาสอยู่ใกล้ชิดกับต้นกล้าให้มากขึ้น ซึ่งก่อนไป เสาวนีย์เป็นคนโทรศัพท์ไปนัดหมายต้นกล้าแล้ว

“ถ้าไปถึงห้องนายต้น เธอจะต้องคอยเป็นลูกมือช่วยต้นเขานะ จะทำท่าอี๋อ๋อให้เขาหวั่นไหวยังไงก็รีบทำ ส่วนฉันจะนั่งดูทีวีที่ห้องรับแขก ปล่อยให้เธอกับต้นได้จู๋จี๋อยู่ในครัวด้วยกันสองคน”

เสาวนีย์ บอกบทให้กับนิษฐา เอาไว้ล่วงหน้า

“แหม..ทำอาหารอยู่ในครัวแล้วจะอี๋อ๋อได้หรือเก๋”

นิษฐา นึกภาพตัวเองยั่วยวนผู้ชายไม่ค่อยออก

“เธอไม่เคยดูละครทีวีหรือไง เวลาที่ตัวอิจฉาหว่านเสน่ห์ยั่วยวนพระเอกน่ะ”

“แต่นั่นมันในครัวนะเก๋ ไม่ใช่ห้องนอนซะหน่อย”

“ในครัวก็ยั่วได้ย่ะ” อีกฝ่ายยืนยัน

“ทำไง”

“อุ๊ย!..ต้องให้สอนหรือไงจ๊ะ”

“ก็ฉันไม่เคยยั่วยวนให้ท่าผู้ชายเหมือนเธอนี่”

นิษฐา พูดสัพยอกเพื่อนเป็นการล้อเล่น

“ฉันก็ไม่เคยยั่วผู้ชายอื่นย่ะ นอกจากนายอาร์ตคนเดียว”

“ก็นั่นแหละ เอาวิธีที่เธอใช้กับนายอาร์ตได้ผล บอกฉันมาหน่อยสิ”

“ตอนที่ทำอาหารด้วยกัน เธอก็เตรียมผ้าเช็ดหน้าเอาไว้ก็แล้วกัน คอยซับหน้าให้เขา ถ้ามีจังหวะก็แกล้งเซไปซบไหล่ หรือไม่ก็แกล้งเอามือเอาไม้ไปถูกเนื้อต้องตัวเขาก็แค่เนี้ย ไม่เห็นจะยาก”

เสาวนีย์ แนะนำคล้ายผู้เชี่ยวชาญ

นิษฐา หัวเราะ ไม่แน่ใจว่าตัวเองจะทำได้มากน้อยเพียงใด

ต้นกล้า เปิดประตูต้อนรับสองสาวด้วยความเต็มใจ

“ซื้ออะไรมาเยอะแยะเชียว อยากจะกินอะไรครับสาว ๆ”

ต้นกล้า ช่วยหิ้วของมาวางในห้องพร้อมกับถามสองสาว

“อะไรก็ได้ ขอให้เป็นฝีมือเชฟต้น ก็แล้วกัน”

นิษฐา บอกเสียงอ่อนหวาน

“ทำเป็นซีฟู้ดกะทะร้อนดีไหม”

ต้นกล้า พูดหลังจากที่ดูวัตถุดิบที่สองสาวซื้อมา

“อุ๊ย แค่ชื่อก็น่ากินแล้ว..เสียดายนะที่นายอาร์ตมาไม่ได้”

นิษฐา หันไปพูดกับเสาวนีย์

“ฉันขอแบ่งไปฝากอาร์ตเขาด้วยแล้วกัน” เสาวนีย์ บอกยิ้ม ๆ

“ต๊าย...แฟนไม่มาก็ยังอยากจะเอาไปฝากอีก”

นิษฐาแกล้งแหย่เพื่อน

"อาหารประเภทนี้มันต้องทานหลังปรุงเสร็จใหม่ ๆ ถึงจะอร่อย เอาไว้วันที่นายอาร์ตมาด้วยจะทำให้กินใหม่”

ต้นกล้าพูดจบ ก็จัดการกับอาหารสดด้วยความคล่องแคล่ว โดยมีนิษฐา คอยเป็นลูกมือช่วยเหลืออย่างใกล้ชิด ในขณะที่เสาวนีย์ เปิดโอกาสให้เพื่อนได้อยู่ใกล้ชิดกับต้นกล้าตามแผน

มีเสียงเคาะประตูห้องเบา ๆ ทำให้เสาวนีย์ ที่นั่งอยู่ห้องรับแขกติดกับประตูเดินไปเปิดให้กับแขกที่มาเยือน

“คุณอร!”

เสาวนีย์ ตกใจไม่น้อยที่เปิดประตูไปเห็นอรอนงค์ยืนอยู่หน้าห้อง

“นี่ห้องต้นใช่ไหมคะ”

อรอนงค์ รู้สึกแปลกใจที่เห็นเสาวนีย์ เช่นเดียวกับที่เสาวนีย์ ก็รู้สึกหวั่นใจแทนเพื่อน ที่เห็นอรอนงค์ บุกมาหาต้นกล้าที่นี่แถมเห็นมีกระเป๋าเดินทางมาด้วย

“คุณมาอยู่ที่ห้องต้นได้ไง”

อรอนงค์ ถามด้วยน้ำเสียงเกือบห้วน

“ไม่เห็นจะแปลกนี่คะ ในเมื่อฉันกับต้นเป็นเพื่อนกัน” เสาวนีย์ แสดงท่าทางเหมือนจะข่ม

“แล้วต้นอยู่ไหน”

“กำลังสวีทหวานอยู่กับยัยนิดที่ครัวค่ะ พวกเขาสองคนกำลังมีความสุขในการทำอาหารกันอยู่ค่ะ”

เสาวนีย์ จงใจที่จะพูดให้อรอนงค์ เข้าใจผิด แต่อรอนงค์ ไม่สนใจจึงเดินลากกระเป๋าเดินทางเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็วราวกับว่าคุ้นเคย ก่อนจะวางกระเป๋าไว้ที่ห้องรับแขก และเดินตรงไปยังมุมทำครัวด้านหลัง

“ยู้ฮู..ทำอะไรเอ่ยหอมฉุยเชียว”

อรอนงค์ ส่งเสียงดัง ทำให้ต้นกล้าและนิษฐา ต้องหันมามอง

“อร!.”

ต้นกล้า เรียกชื่อผู้มาใหม่ด้วยความรู้สึกตกใจ ไม่คิดว่าอรอนงค์ จะบุกมาหาเขาโดยที่ไม่บอกกล่าวมาก่อนเช่นนี้

ในขณะที่แขกสาวแกล้งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ เพราะหากไม่จู่โจมมาหาแบบนี้ ต้นกล้า ก็คงจะหลบเลี่ยงไม่ให้เธอมาหาเขาเหมือนที่เขาพยายามบ่ายเบี่ยงบอกว่าพักอยู่กับญาติ ซึ่งหลังจากที่อรอนงค์ รู้ความจริงจากป้าสดศรีแล้วว่า ต้นกล้า ไม่ได้มีบ้านญาติที่ไหนในกรุงเทพฯ มีเพียงที่พักในคอนโดแห่งนี้เท่านั้นและอายุธ เพื่อนของต้นกล้าก็เคยบอกที่อยู่ของเขาให้ทราบแล้ว

เพียงแต่ครั้งนั้น ต้นกล้า บอกว่าไม่ได้อยู่ที่ห้องแต่เมื่อป้าสดศรี ยืนยันที่อยู่ของต้นกล้าซึ่งตรงกับที่อายุธบอกไว้ เธอจึงมุ่งหน้าที่จะมาหาเขาในวันนี้ แต่ไม่คิดว่าจะได้เจอกับผู้หญิงสองคนนี้อยู่ที่ห้องของเขาด้วย

“เรายังไม่ได้ทันลงมือทำอาหารเลยจะหอมฉุยได้ไงคะ”

นิษฐา อดหันมาแขวะไม่ได้ ทำให้อรอนงค์ ค้อนนิษฐาด้วยความหมั่นไส้

“ต้นขา..ทำอะไรทานคะ” อรอนงค์ เดินมาใกล้ต้นกล้า

“อร..มาถูกได้ไงครับ”

เขาไม่ตอบคำถามแต่ย้อนถามแทน

“เมื่อวันก่อนอรก็มาทีหนึ่งแล้วนี่คะ มาอยู่หน้าห้องต้น แต่ต้นบอกว่าอยู่บ้านญาติ ทำให้อรไม่แน่ใจ แต่พอคุณแม่ของต้นบอกที่อยู่ของต้นให้รู้ อรก็เลยมาที่นี่อีกที”

อรอนงค์ จงใจที่จะบิดเบือนข้อเท็จจริงที่ป้าของเธอเป็นคนไปถามชดช้อยถึงที่อยู่ของต้นกล้า

“คุณแม่ผมน่ะเหรอครับ เป็นคนบอกที่อยู่ของผม”

ต้นกล้า ไม่อยากจะเชื่อว่ามารดาของเขาจะเป็นคนบอกอรอนงค์ เพราะเท่าที่ทราบ มารดาของเขาช่วยเขาปิดเป็นความลับด้วยซ้ำ

“ใช่ค่ะ..อรก็เลยจะมาขอพักอยู่ด้วยค่ะ อรเอากระเป๋าเสื้อผ้ามาด้วยแล้วนะคะ”

“อะไรนะครับ!”

ต้นกล้า ตกใจแม้จะทำใจไว้แล้วว่าอรอนงค์ต้องทำแบบนี้

“อรมีปัญหากับพี่เขยพี่สาวนิดหน่อยน่ะค่ะ ก็เลยไม่อยากจะพักอยู่ที่นั่น ต้นคงไม่ไล่อรให้ไปหาที่อยู่ใหม่หรอก ใช่ไหมคะ”

อรอนงค์ ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ

“เอ้อ..ครับ” เขาตอบรับด้วยความจำใจ

“อุ๊ย!..แท็งก์กิ้วค่ะต้นขา..”

เธอเขย่งปลายเท้าจูบแก้มเขา โดยไม่สนใจสายตาของนิษฐา ที่กำลังตาโตอ้าปากค้าง เช่นเดียวกับเสาวนีย์ที่หันมาเห็นพอดีก็มีอาการตกตะลึงเช่นกัน ส่วนคนถูกจูบก็อายจนหน้าแดง

“อรไปพักผ่อนที่ห้องรับแขกกับเก๋ก่อนแล้วกัน”

ต้นกล้า พูดแก้เขิน ทำให้อรอนงค์ เดินหมุนออกไปจากครัว แต่ก็ไม่วายที่จะปรายตายิ้มเยาะนิษฐาก่อนไปด้วย

“ตกลงยัยคุณอรนี่ เป็นแฟนกับต้นหรือเปล่า”

นิษฐา หันมาถามต้นกล้า ตรง ๆ ไปเลย

“อรเป็นเพื่อนผมเหมือนกับที่นิดกับเก๋เป็นน่ะแหละ”

คำตอบของต้นกล้าทำให้นิษฐาโล่งอก แต่ก็รู้สึกผิดหวังที่เขาย้ำความเป็นเพื่อน เธออยากจะเป็นมากกว่าเพื่อนของต้นกล้า และที่เธอแวะเวียนมาหาเขา ก็เพื่อที่จะหาทางใกล้ชิด

สนิทสนมกับเขา โดยหวังว่าสักวันหนึ่ง เขาจะมองเธอแตกต่างไปจากความเป็นเพื่อน จนพัฒนาความสัมพันธ์เป็นแฟนในที่สุดเหมือนกับคู่ของเสาวนีย์กับอายุธ

“แต่ยัยนั่น..เอ้อ คุณอรนั่น ทำตัวเหมือนเป็นเจ้าของต้นเลยนะ อย่างเมื่อกี้..”

นิษฐา ไม่กล้าพูดถึงพฤติกรรมของอรอนงค์ที่จูบต้นกล้าต่อหน้าต่อตาเธอ

“อรเขาก็เป็นแบบนี้แหละไม่มีอะไรหรอก”

ต้นกล้า บอกเหมือนเป็นเรื่องปกติ

“แต่..คุณอรนั่นกำลังจะย้ายมาอยู่กับต้นที่นี่”

นิษฐา บอกเขาด้วยน้ำเสียงที่พยายามข่มความไม่พอใจ เธอยอมรับว่าอดที่จะหึงหวงเขาไม่ได้ แต่ก็ไม่อยากแสดงออกมากนัก

“อรเขาไม่มีที่ไปน่ะ อีกอย่างห้องนี้ก็กว้างขวางมีห้องนอนสองห้อง ต้นยกให้อรเขาอยู่ห้องหนึ่งก็ได้”

ต้นกล้า พูดเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไร แต่คนฟังไม่อยากให้เขาได้ใกล้ชิดกับอรอนงค์

“ต้นใจดีกับเพื่อนผู้หญิงทุกคนแบบนี้รึเปล่า”

นิษฐา อดที่จะแขวะเขาไม่ได้

“ก็ทำแบบนี้กับเพื่อนทุกคนน่ะแหละไม่ว่าผู้หญิงผู้ชาย” เขาบอกขณะที่เริ่มลงมือทำอาหารไปด้วย

“งั้นถ้าช่วงนี้ นิดกับเก๋ แวะมาค้างกับต้นบ้างล่ะจะได้ไหม” นิษฐา ลองถามหยั่งเชิง

“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ในเมื่อนิดกับเก๋ก็เป็นเพื่อนผมเหมือนกัน”

“งั้นเร็ว ๆ นี้ นิดจะเอาเสื้อผ้ามาค้างด้วยก็ได้น้า..”

นิษฐา พูดทีเล่นทีจริง แต่ภายในใจนั้นก็คิดว่าต่อไปนี้เธอคงจะใจเย็นไม่ได้แล้ว

“จะมาค้างจริงหรือเปล่า”

เขาหันมาถามเพื่อนสาวด้วยสีหน้าแบบหลอกล้อ

“ใช่..หรือว่าต้นจะเปลี่ยนใจไม่ให้นิดมาเป็นก้างขวางคอต้นกับคุณอรนั่น”

เธออดน้อยใจเขาไม่ได้

ต้นกล้า หัวเราะกับท่าทางของเพื่อนสาว เขาเองก็รู้สึกแปลกใจกับพฤติกรรมของนิษฐาไม่น้อย แต่ก็ไม่อยากจะคิดว่านิษฐา มีความรู้สึกพิเศษให้กับเขา หากเป็นเช่นนั้น เขาก็คงรู้สึกไม่สบายใจนัก

“ว่าไงล่ะต้น ถ้านิดจะขอมาค้างด้วยจริง ๆ ได้ป่าว”

นิษฐา รวบรวมความกล้าเมื่อเห็นว่าตนเองกำลังมีคู่แข่งที่น่ากลัวอย่างอรอนงค์