8

“อย่าลืมขึ้นไปทำความสะอาดที่ห้องฉัน” ปราบสั่งก่อนจะเดินหน้านิ่งออกไปทางหน้าบ้าน

“วางกระเป๋าไว้ตรงนี้แหละหนูน้ำ รีบไปทำห้องให้พี่เขาเถอะ เดี๋ยวจะโมโหขึ้นมาอีก” อาภามองตามลูกชายอย่างอ่อนใจ

“ค่ะ...คุณป้า” ทิพย์วารีรับคำหน้าจ๋อย

“มีอะไรหรือเปล่าแม่เอียด” อาภาเอ่ยถามแม่บ้านเก่าแก่ที่ทำท่าเหมือนอยากจะพูดอะไร

“เอ่อ...ดิฉันก็ไม่แน่ใจหรอกค่ะ...แต่ว่าเมื่อคืนก่อนที่หนูน้ำไม่สบาย คุณปราบเป็นคนดูแลด้วยตัวเองเชียวนะคะ”

“ห๊ะ.....เป็นไปได้หรือแม่เอียด” อาภาแทบไม่เชื่อหูตัวเอง ก็ตาปราบแสดงออกชัดเจนว่าไม่ชอบหนูน้ำแล้วจะเข้าไปดูแลกันได้ยังไง

“เป็นไปแล้วล่ะค่ะ” จากนั้นเรื่องราวทั้งหมดที่นางเอียดรู้ก็ถูกถ่ายทอดให้คุณอาภารู้เช่นกัน

“หวังว่าจะไม่มีเรื่องเลวร้ายอย่างที่พวกเราสงสัยกันนะ...ตาปราบนะตาปราบแฟนก็มี.....สงสารหนูน้ำ ช่างอาภัพจริง ๆ ...” คุณอาภาได้แต่ถอนใจ

ทางด้านทิพย์วารี เร่งมือทำความสะอาดเพราะไม่อยากเผชิญหน้ากับเจ้าของห้อง แต่โชคไม่เข้าข้าง ทันทีที่ทำเสร็จ เจ้าของห้องก็เปิดประตูเข้ามาในจังหวะพอดิบพอดี

“จะรีบไปไหนหึ”

“หนูทำเสร็จแล้วนี่คะ”

“ไปชงกาแฟมาให้หน่อย” ปราบสั่งเสียงเรียบ...อยากรู้เหมือนกันว่าจะมีใครกล้าตำหนิ...ชายหนุ่มทำเหมือนต้องการท้าทายใครบางคน

“แต่ว่า...” หญิงสาวกำลังจะบอกว่ามันไม่เหมาะสม แต่ก็เจอเข้ากับสายตาพิฆาตเสียก่อน จึงจำใจต้องไปจัดการให้ตามที่เขาสั่ง....

“หนูน้ำ นั่นจะยกกาแฟไปให้ใครจ๊ะ” คุณอาภาเอ่ยถามทั้งที่พอจะเดาได้

“คุณปราบค่ะ...คุณป้า” หญิงสาวตอบเสียงเบา

“นี่โดนพี่เขาแกล้งเอาล่ะสิ.....อะไรของเขานะลูกคนนี้...เฮ้อ...ไปเถอะจ่ะ แต่ถ้าตาปราบแกล้งมากไปไม่ต้องทนนะ มาบอกป้า”

“ขอบคุณค่ะคุณป้า” ทิพย์วารีก้มหน้างุด...อะไรคือมากไป เท่าที่เป็นอยู่นี้เรียกว่ามากเกินจะนับได้เสียมากกว่า แต่หล่อนก็เหมือนน้ำท่วมปากอยากจะพูดก็ไม่รู้ว่าจะพูดเพื่ออะไร...ในเมื่อเขาไม่เกรงใจใครสักคน...คนนิสัยไม่ดี.....

ทิพย์วารีถือถาดใส่ถ้วยกาแฟขึ้นไปบนห้อง หล่อนค่อย ๆ ประคองเกรงว่าจะทำหกเลอะเทอะ

“ชักช้าอยู่ได้...เย็นหมดแล้ว ใครจะกินลง” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างไม่พอใจ เขาวางถ้วยกาแฟกลับลงบนถาดอย่างกระแทกกระทั้นจนน้ำสีดำกระฉอกออกมาเปรอะเปื้อน

“ถ้าคุณปราบอยากดื่มร้อน ๆ ก็ต้องเชิญด้านล่างค่ะ” หญิงสาวเหลืออด มองยังไงก็รู้ว่าโดนกลั่นแกล้งชัด ๆ

“ประชด ?”

“หนูแค่พูดความจริงค่ะ” ทิพย์วารีพยายามจะเข้มแข็ง ด้วยการเริ่มแข็งข้อกับเขาบ้าง ไม่ใช่ก้มหน้ายอมให้เขารังแกอยู่ฝ่ายเดียว...ทั้งที่ในใจตื่นกลัว

“ใช่สิ....ความจริงเธอเป็นผู้หญิงของฉันนี่นะ...” ปราบยิ้มร้าย ดวงตาแวววาวสืบเท้าเข้าหาท่าทีคุกคามก่อนจะดึงร่างบางเข้ามาในอ้อมกอด

“อย่าค่ะคุณปราบ......อื้อ...” ดูเหมือนทิพย์วารีจะรู้สึกตัวช้าไปตัวเขาสูงใหญ่ ออกแรงนิดเดียวหล่อนก็ปลิวเข้าไปในอ้อมอกแกร่ง ไม่มีเรี่ยวแรงพอจะขัดขืน

“ปากเก่งให้ตลอดสิ” สายตาลึกล้ำดำดิ่งจ้องนิ่งอยู่ที่ริมฝีปากจิ้มลิ้มสีชมพูจาง ๆ ไร้สารเติมแต่งแลดูบริสุทธิ์ผุดผ่องชวนให้ลิ้มลอง......หล่อนเป็นของเขาคนเดียว......ความรู้สึกหวงแหนแล่นเข้าสู่หัวใจโดยไม่ทันตั้งตัว......ก็แค่หวงของ...ปราบบอกกับตัวเองอย่างนั้น

ทิพย์วารียืนตัวแข็งทื่อ......ไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวเลยจริง ๆ.....หญิงสาวใจสั่นรัวกลัวสิ่งที่จะเกิดขึ้นตามมา ….แต่จนแล้วจนรอดเขาก็ยังกอดนิ่ง ๆ

“หนูขอโทษค่ะ” ในที่สุดหล่อนก็ต้องเป็นฝ่ายยอมให้เขาอยู่วันยันค่ำ

“ทีหลังอย่าดื้อกับฉัน”

ปราบไล่สายตาสำรวจหญิงสาวในอ้อมแขนที่ดูเหมือนจะหัวอ่อน แต่แท้จริงแล้วหล่อนซ่อนความดื้อเงียบเอาไว้ เพียงแต่ความกล้ายังไม่มากพอเท่านั้น

ส่วนทิพย์วารีเม้มปากแน่นไม่ตอบรับ.....หล่อนผิดอีกแล้วหรือ ตัวเองเป็นคนหาเรื่องแท้ ๆ ช่างขยันยัดเยียดข้อหาให้หล่อนเสียจริง

“เอ่อ...หนูต้องลงไปดูแลคุณป้าแล้วค่ะ” หล่อนพยายามขืนตัวออกจากอ้อมกอดที่รัดแน่นราวกับปลอกเหล็ก

“ก็ไปสิ...รออะไรอยู่ล่ะ”

อ๊าว...อีตานี่...กอดเขาแน่นซะขนาดนี้ยังจะทำเป็นหน้ามึนได้อีก...หญิงสาวแอบค้อนให้อย่างหมั่นไส้ ก่อนจะรีบเดินออกไปเมื่อเขายอมปล่อยให้เป็นอิสระ....

ทิพย์วารียึดคุณป้าอาภาเป็นเกราะกำบังตลอดช่วงบ่าย หล่อนไม่ยอมย่างกรายเข้าใกล้คนอันตรายเด็ดขาด อาสาเข้าไปนวดเฟ้นคลายเส้นให้ผู้สูงวัยอยู่ในห้องนั่งเล่นด้วยความรักและเคารพ แต่หล่อนไม่แน่ใจว่าหากคุณป้าอาภารู้ว่าหล่อนมีอะไรกับลูกชายท่านจะเป็นยังไง อาจจะถูกเฉดหัวออกจากที่นี่ หรือบางทีท่านอาจจะเมตตาปกป้องก็สุดจะคาดเดา หญิงสาวจึงไม่กล้าเล่าให้ใครฟังได้แต่เก็บงำอย่างจำยอม.....

“นั่นเสียงรถตาปราบออกไปข้างนอกเหรอ...อืม...สงสัยจะไปหาแฟน..คงจะใกล้แต่งงานกันแล้วล่ะมั้ง...” คุณอาภาถามเองตอบเอง....ต้องการเตือนใจใครบางคนไม่ให้ถลำลึก เพราะจะพบกับความเสียใจ ใช่ว่าหล่อนจะรังเกียจหนูน้ำหากได้เด็กคนนี้เป็นลูกสะใภ้หล่อนก็เต็มใจอย่างยิ่ง แต่ติดตรงที่ลูกชายมีผู้หญิงในใจของเขาอยู่แล้ว....

ทิพย์วารีได้ยินแล้วรู้สึกแปลก ๆ.....คุณป้าอาจจะต้องการเตือนกลาย ๆ ถึงแม้ท่านจะเมตตา แต่ว่าอย่าหมายคิดจะมาเป็นสะใภ้ของท่าน .....เราควรจะเตือนตัวเองว่า อย่าเผลอใจให้กับคนใจร้ายเด็ดขาด.....ทนอีกสองปีเท่านั้นท่องไว้ทิพย์วารี...