ตอนที่ 8 เผลอคิดถึง

หลังจากส่งไอลดาคืนคุณย่าเรียบร้อย ธีรภพกลับมาพักที่คอนโด เขานอนไม่หลับกระสับกระส่ายต้องลุกขึ้นแต่งตัวออกไปเที่ยวผับหรูที่เป็นร้านของเพื่อนเขา

สถานบันเทิงยามค่ำคืนผู้คนสนุกสนานครื้นเครงไปกับเสียงดนตรี เครื่องดื่มมึนเมาและหญิงสาวสวยเซ็กซี่ยืนเต้นอยู่กลางฟลอร์

ธีรภพนั่งมองอย่างเบื่อหน่ายไม่สนุกเหมือนทุกครั้งที่มาเที่ยว เชตุเจ้าของร้านมองเพื่อนที่ทำหน้าซังกะตายไม่รู้ว่ามีปัญหาอะไร

“เป็นอะไรวะ นี่มาเที่ยวนะโว้ย เลิกทำหน้าเบื่อโลกสักที”

“เบื่อ กลับดีกว่า ” เสียงทุ้มลากยาวเซ็ง ๆ แล้วลุกขึ้นยืนทำท่าจะกลับ

“อะไรของแกวะ” เชตุมองงงเพื่อนแวะมาเที่ยวที่ร้านไม่ถึงชั่วโมงก็กลับแสดงว่ามีเรื่องที่รบกวนใจอยู่พอสมควร ธีรภพเดินเบี่ยงนักเที่ยวตามทางเดินไปเรื่อย ๆ

“อุ๊ย!”สวยคนนึงเดินมาชนแขนของธีรภพแล้วส่งยิ้มหวานเย้ายวนเธอคือมาริสาสาวสวยไฮโซที่เคยเจอตามงานเลี้ยงต่าง ๆ

“จะกลับแล้วเหรอคะ เรายังไม่ได้รู้จักกันเลย ” มาริสาส่งสายตาอ่อยสุดฤทธิ์ ธีรภพเลยส่งสายตาเจ้าชู้อมยิ้มกรุ้มกริ่มเล่นด้วยและทุกอย่างก็ไปจบที่คอนโดของเขา

สายวันต่อมาชายหญิงสองคนนอนก่ายกันอยู่บนที่นอนสีหม่นมาริสาลูบไล้ไปแผงอกกว้างถูกใจรสรักดุเดือดของเขาและต้องการมันอีกครั้ง

“ผมต้องไปทำงาน”ธีรภพดึงมือเธอออกแล้วลุกขึ้นจากที่นอนหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบเอว

“อีกรอบได้ไหมคะ?”หน้าสวยเว้าวอนเผื่อเขาเปลี่ยนใจ

“ไม่ได้ วันนี้ผมมีประชุมเช้า”

“เราจะนัดเจอกันอีกทีเมื่อไหร่”

“คงไม่เจออีก คุณไม่ถึงใจ”เขาชายตามองก่อนจะเดินไปห้องน้ำ

“ฉันไม่ถึงใจ หรือคุณมัวแต่คิดถึงแฟนกันแน่” มาริสาค้านขึ้นไม่พอใจที่เขาดูหมื่นเลยพูดดักก่อนที่เขาจะเปิดประตูห้องน้ำ ธีรภพชะงักหันเชื่องช้า

“ผมไม่มีแฟน”

“คุณครางชื่อผู้หญิงคนอื่นตอนมีความสุขอยู่กับฉัน”

“ไร้สาระ ! ”เขาหงุดหงิดที่เธอสร้างเรื่องเพราะไม่มีใครทำให้นึกถึงแม้แต่แฟนเก่า

“ลดา” ชื่อนี้ออกมาจากปากของมาริสาทำให้ธีรภพนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ เธอเห็นว่าเขามีสีหน้าตกใจเลยหรี่ตาคาดคั้นคำตอบ

“คุณครางว่าลดา เธอเป็นใครล่ะคะ สำคัญแค่ไหนถึงครางชื่อเธอ”

“ไม่ใช่เรื่องของคุณ ผมมีห้องน้ำอีกห้องข้างนอกหวังว่าอาบน้ำเสร็จจะไม่เห็นคุณอีก”เขาเสียงแข็งปิดประตูห้องน้ำใส่ไม่แยแส มาริสาเสียหน้าคนอย่างเธอมีแต่ผู้ชายห้อมล้อมแต่เขากลับปฏิเสธอย่างไร้เยื้อไย เมื่อถูกหยามก็อยากเอาชนะและจะทำทุกทางให้เขามาคุกเข่าขอความรักจากเธอ

“ฉันจะทำให้คุณสงบแทบเท้าฉันให้ได้” สายตาสวยจ้องมองมาดหมายก่อนจะลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำข้างนอกแล้วแต่งตัวกลับเพื่อตั้งหลักหาทางเอาชนะ

ด้านธีรภพทั้งงงและสับสนไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเผลอเรียกชื่อไอลดาตอนไหนจะหาว่ามาริสาโกหกก็คงไม่ใช่เพราะพูดชื่อถูกเป๊ะซะขนาดนั้น

“คิดถึงจนเรียกชื่อยายดำตอนมีเซ็กซ์เลยเหรอวะ” กายหนาถอนหายใจใต้ฝักบัวปล่อยให้น้ำไหลทั่วร่างกาย คิดไม่ตกกับสิ่งที่ตัวเองเป็น

สองสามวันที่กลับมากรุงเทพ ธีรภพเคร่งขรึมหงุดหงิดมากกว่าปกติ พนักงานแผนกต่างๆ ของโรงแรมและเลขาส่วนตัว ถูกเขาเหวี่ยงใส่แทบจะทุกคนยิ่งตอนประชุมอะไรที่ไม่เข้าหูเขาจะบ่นไม่ไว้หน้าใคร แม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อยก็ตามจนพนักงานไม่กล้าเสนองานหรือพบหน้าผู้บริหารใหญ่

“วันนี้คุณมิเชลเข้าผ่าตัด จะให้ดิฉันส่งช่อดอกไม้หรือตะกร้าผลไม้ฝากไปเยี่ยมในวันพรุ่งนี้ดีคะ” ทิพวรรณเลขาส่วนตัวเอ่ยถามเจ้านายหลังจากแจ้งรายละเอียดงานประจำวัน

“อืม” ธีรภพเซ็นต์เอกสารในแฟ้มก่อนจะฉุกคิดบางอย่าง

“ผมจะซื้อดอกไม้และไปเยี่ยมคุณมิเชลเอง” หน้าหล่อเงยมองพร้อมกับรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม ทิพวรรณสงสัยเจ้านายไม่เคยซื้อดอกไม้หรือของเยี่ยมด้วยตัวเองนอกจากสั่งให้เธอเตรียมและอารมณ์ของเขาก็เปลี่ยนจากเคร่งขรึมเป็นยิ้มมีเลศนัยแปลก ๆ

ช่วงเย็นหลังเลิกงาน

ธีรภพขับรถไปที่คฤหาสน์หลังใหญ่ของคุณหญิงเริงศรี นั่นทำให้ท่านเป็นห่วงว่าธีรภพจะมีปัญหาอะไรใหญ่เพราะปกติหลานชายจะไม่เข้ามาหาท่านในวันทำงาน

“มีปัญหาอะไรหรือเปล่าลูก?”

“ผมมาทานข้าวกับคุณย่า”เขายกมือไหว้แล้วกอดย่าที่ยังทำหน้างง

“ปกติแกจะมาแค่วันเสาร์นี่ หรือว่าที่ทำงานมีเกิดเรื่อง”

“ไม่มีอะไรครับ ผมก็แค่.........คิดถึงคุณย่า”ริมฝีปากหนายกยิ้มสายตาเป็นประกาย

“คิดถึงย่า” คุณหญิงเริงศรีหรี่ตามองอย่างรู้ทันแล้วยิ้มกับแม่บ้านคนสนิทอยากจะแซวหลานว่าคิดถึงย่าหรือคิดถึงใครกันแน่พ่อคนปากแข็ง

“ผมไปเดินเล่นหลังบ้านระหว่างรอเวลาอาหารเย็นนะครับ”เขาขอปลีกตัวรู้สึกได้ว่าย่ากำลังมองจับพิรุธเลยขอเลี่ยงไม่ให้ถูกจับได้

“สวัสดีค่ะคุณย่า” ไอลดาเดินยิ้มเข้ามาในบ้านดีใจที่เห็นรถของธีรภพจอดอยู่ที่ลานจอดรถ ตื่นเต้นที่จะได้เจอกับคนที่คิดถึง

“คุณธี มาหรือคะลดาเห็นรถจอดอยู่”

“ใช่ลูก” คุณย่ายิ้มอ่อนแล้วธีรภพก็พูดขึ้นแทรกเสียงดังมาทางด้านหลัง ไอลดาสะดุ้งรีบหันไปยกมือไหว้

“ทำไม มาไม่ได้หรือไง”น้ำเสียงทุ้มขุ่นเคืองมองหน้าสวยไม่วางตา ไอลดารีบก้มหน้างุด

“เปล่าค่ะ ก็แค่ถาม”

“ไปอาบน้ำเถอะลูก จะได้ลงมาทานข้าวกัน”คุณหญิงเริงศรีลูบแขนหลานสาวที่ดูกลัวธีรภพ

“ค่ะคุณย่า” หน้าสวยโน้มลงเล็กน้อยก่อนจะเดินแยกตัวไปยังบันไดกว้าง ธีรภพเหล่มองตามแต่รู้สึกได้ว่าคุณย่ากำลังมองอยู่เลยเขาเบนสายตาไปทางอื่น