ตอนที่ 4 สาวน้อยริมธาร

อากาศยามเช้าของกระท่อมที่อยู่ในป่าใกล้ต้นไม้ลำธาร บรรยากาศสดชื่น ไอลดาตื่นแต่เช้ารีบอาบน้ำแต่งตัวจะไปหาอาหารเช้าจากชาวบ้านมาเตรียมให้ธีรภพ ร่างบางสวมผ้าถุงไปนั่งอาบในลำธารอย่างรีบ ๆ ธีรภพตื่นมาไม่เห็นไอลดาเลยเดินออกจากกระท่อมมาตามหาเห็นร่างขาวเนียนนั่งอาบน้ำอยู่ริมลำธารผ้าถุงเปียกน้ำแนบชิดลำตัวเผยทรวดทรงเย้ายวน ผมยาวสวยที่มัดไว้รวมกันยกสูงไว้บนหัว โชว์ต้นคอเรียวขาวผสานกับแผ่นหลังขาวเนียนน่าสัมผัสทำเอาคนแอบดูเคลิบเคลิ้มมองอย่างหลงใหล สักพักหางตาเขาเห็นผู้ชายสองคนกำลังเดินมาทางนี้อาจจะมาตกปลาข้างลำธาร

“จะนั่งแช่อีกนานไหม รีบขึ้นมาได้แล้วหิว!”ธีรภพตะคอกสั่งไม่อยากให้ใครเธอในสภาพนี้ ไอลดาสะดุ้งตกใจรีบหยิบผ้าขนหนูมาพันอกหยิบขันกับสบู่แล้ววิ่งหน้าตาตื่นไปทางกระท่อม ธีรภพรีบเดินเร็วเลยไอลดาแล้วหันกลับมาหาตั้งใจจะยืนบังไม่ให้ใครเห็น

“รีบแต่งตัวไปแต่งตัว อย่าให้รอนาน”เสียงทุ้มเคร่งขรึม ไอลดารีบพยักหน้าแล้ววิ่งขึ้นกระท่อมอย่างรวดเร็ว ชาวบ้านทั้งสองเดินมาถึงฝั่งตรงข้ามของลำธารเห็นนายหัวยืนหันหลังให้ก็เอ่ยทัก

“นายหัว มาตกปลาด้วยกันไหมครับ”

“ไม่ล่ะต้องเข้าไปดูงาน”

“เย็นนี้พวกผมตั้งวงกันบ้านพี่เข้มนะนาย”

“เออ เจอกันตอนเย็นนี้” ธีรภพตอบรับแล้วเดินไปยังกระท่อมเห็นไอลดาแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย

“ที่บ้านไม่มีอาหารเลย ต้องไปเอาที่ไหนคะ”

“ตามมา” เขาชายตามองก่อนจะเดินนำไปยังบ้านของนายเข้ม หัวหน้าคนงาน

วันนี้ธีรภพนัดให้ทุกคนมาที่บ้านนายเข้ม ตอน 8 โมงเช้า เพื่อจะแนะนำให้รู้จักกับไอลดา ก่อนชาวบ้านจะมาถึงก็นั่งทานอาหารเช้ากันไปพลาง ๆ เมื่อทุกคนมาถึงแล้ว ธีรภพแนะนำชาวบ้านให้รู้จักกับไอลดา และให้ทุกคนแนะนำตัวชาวบ้านบนเกาะมีอยู่ประมาณ 30 คน มีทั้งคนแก่ วัยรุ่นและเด็ก ชาวบ้านมีอาชีพทำฟาร์มมุกธุรกิจของคุณย่าเป็นรายได้หลักในการดำรงชีวิต

“ฉันชื่อเม” วัยรุ่นสาวคนหนึ่งดูเป็นคนแรง ๆ หน้าตึงใส่ไอลดา

“ฉันแป้ง” วัยรุ่นสาวอีกคนทำท่าทางไม่ต่างกันไอลดาเลยรู้สึกถึงความไม่เป็นมิตรของผู้หญิงทั้งสองคนและรู้ว่าเขาจะเลี่ยงจากคนที่ไม่ชอบเธอ

“ลดา จะมาเรียนรู้งานตั้งแต่เริ่มจนถึงขั้นตอนสุดท้ายทั้งงานหน้าฟาร์มและหลังฟาร์มตามความต้องการของคุณหญิงเริงศรีเจ้าของ ๆ ที่นี่ ทุกคนต้องช่วยสอนงานให้ทำหน้าที่เหมือนคนอื่น ที่สำคัญต้องดูแลลดาและช่วยอำนวยความสะดวกให้เธอด้วย” ธีรภพกวาดสายตามองลูกน้องทุกคนกำชับเน้นหนักให้ทุกคนดูแลเพราะอาจมีช่วงที่คลาดสายตาหากหลานสาวเป็นอะไรไปเขาโดนคนย่าตีกบาลแยกแน่

“ฝากพรดูแลใกล้ชิดด้วยนะ”

“จ้ะ นายหัว” พรรับคำแล้วยิ้มให้กับไอลดา สักพักหญิงสาวทั้งสองก็เตรียมตัวไปทำงานด้วยกัน

วันนี้ไอลดาอยู่เพิงริมทะเลดูกรรมวิธีตั้งแต่เริ่มต้นของการทำไข่มุก เธอมีความสนใจที่จะได้เรียนรู้สิ่งใหม่ แม้อากาศร้อนก็ไม่ทำให้ไอลดาท้อแม้แต่น้อย ชาวบ้านชมกันไม่ขาดปากเห็นตัวเล็กผิวขาวซีดไม่คิดว่าจะอึดได้ขนาดนี้

หลังจากเลิกงาน

ไอลดากลับมาที่กระท่อมเห็นเครื่องปรุงอาหารวางอยู่พร้อมกับหม้อใบใหญ่เลยเดินไปเปิดดูเห็นปลาช่อนตัวใหญ่อ้าปากพะงาบ

“ว้าย!” เสียงร้องของเธอ ทำให้ธีรภพที่แต่งตัวอยู่ในกระท่อมรีบเดินออกมาดูกลัวว่าเธอจะเจอสัตว์มีพิษ

“เป็นอะไร!”

“ปลาในหม้อยังไม่ตายค่ะ”

“เฮ้อ นึกว่ามีอะไรชาวบ้านจับได้ก็เลยเอามาให้ทำกับข้าว ฉันอยากกินปลาทอด”

“คุณธี จะให้ลดาฆ่ามันเหรอคะ?”

“ก็ใช่สิ หรือว่าทำไม่เป็นจับมันลงกระทะร้อน ๆ ทั้งที่ยังไม่ตายก็ได้แต่เย็นนี้ฉันต้องได้กินปลาทอด” คิ้วเข้มขมวดหงุดหงิดที่ถูกถามเยอะจนน่ารำคาญ

ไอลดาถอนหายใจเฮือกใหญ่มองไปปลาในหม้อ เธออาหาเฉพาะสัตว์ที่ตายแล้วไม่เคยลงมือฆ่าเองและฆ่าไม่เป็นด้วย

ร่างบางนั่งทำใจอยู่สักพักก่อนจะเดินไปหยิบสากมาวางใกล้ ๆ แล้ว หยิบปลาออกมาจากหม้อปลาดิ้นหนีจนมือเธอถูกเงี่ยงปลาแทงมือ ไอลดาตกใจหันมองซ้ายมองขวาคว้าผ้ามาพันมือแล้วจับปลาออกมาวางบนเขียง ง้างสากขึ้นจะทุบลงที่หัวปลาแต่ลังเลนึกขออสิกรรม ปลาในมือออกแรงดิ้น ไอลดาหลับตาลงแล้วเกิดเปลี่ยนใจโยนปลาเข้าไปในหม้อใบเดิมแล้วรีบวิ่งเอาไปปล่อยลงริมลำธาร ธีรภพแอบดูผ่านรูในกระท่อมก่อนจะลุกเดินตามออกมา

ไอลดาโล่งใจนั่งมองปลาว่ายอยู่ในน้ำแล้วรีบเดินกลับไปที่กระท่อมยังไม่ทันจะถึงเธอเห็นธีรภพกอดอกมองตาเขม็ง

“เอาปลาไปปล่อย แล้วจะกินอะไร?”

“ลดาทำน้ำพริกให้นะคะ มีไข่ต้มกับผักจิ้มด้วย”เธอรีบคิดเมนูหลบเลี่ยงสายตาเขาอย่างประหม่าแล้วรีบเดินขึ้นกระท่อมหยิบจับวัตถุดิบมาวาง

“ฉันจะกินปลาทอด ! ”

“ลดาไม่อยากฆ่ามันนี่คะ”เสียงหวานอ่อนลงก้มหน้างุด

“จะเรื่องเยอะไปไหน ฮะ! คนอื่นเขาก็ทำกันทั้งนั้น ปกติเธอก็กินปลานี่”

“ ถ้ามันตายแล้วลดาทำให้ได้แต่ไม่อยากฆ่ามันเอง ถ้าคุณธีอยากกินทำไมไม่ทำเองล่ะคะ!” เธอเงยมองแววตาสั่นไหวมือก็เจ็บเพราะโดนเงี่ยงอาหารก็ต้องทำให้กินยังจะเอาอะไรอีก

“ลดา!” เขาตวาดใส่โกรธที่เธอเถียงฉอด ๆ ไอลดานิ่งเงียบฝืนกลืนน้ำตาก้มหน้าก้มตาทำอาหาร

“ทำไมน่าเบื่ออย่างนี้วะ !” ธีรภพขึงขังพาลเดินไปเตะหม้อกระเด็นเดินลงจากกระท่อม ไอลดาหน้าเสียหันมองเขาเดินห่างออกไปแล้วก้มมองมือที่แดงและปวดมากขึ้นเรื่อย ๆ

ด้านธีรภพนั่งร่วมวงเหล้ากับชาวบ้านจนเกือบสามทุ่มก็เดินเซกลับมาที่กระท่อมแล้วมุดเข้ามุ้งทิ้งตัวนอนแผ่หรา เธอสะดุ้งตื่นหันมองงง ๆ

“คืนนี้ไม่ต้องนอนเป็นเพื่อนก็ได้ค่ะ ลดาเริ่มชินแล้ว”

“ทำไม จะนัดผู้ชายมาหาเหรอถึงไม่อยากให้นอนด้วย”เสียงทุ้มอ้อแอ้หรี่ตามองเคือง ๆ เธอเงียบไม่โต้ตอบแล้วพลิกตัวหันหลังหนีหลับตานอนด้วยความอ่อนเพลียหลังจากออกแดดมาทั้งวันทำให้หลับไปอย่างง่ายดาย

“ยังไม่ตอบฉันเลยนะ” ธีรภพเหล่มองแล้วผงกหัวขึ้นมาชะเง้อดูเห็นเธอนอนหลับสนิทหายใจสม่ำเสมอ นิ้วหนาเกลี่ยไรผมออกแผ่วเบามองดวงหน้าสวยหวานอย่างหลงใหลแล้วโน้มลงเข้าใกล้แก้มเนียนแต่ก็ต้องชะงักคิดถึงเมื่อก่อนเแล้วนี่เขากำลังจะทำอะไรพลั้งเผลอเพราะฤทธิ์แอลกอฮอลล์หรือตั้งใจ สายตาคมสั่นไหวสับสนกับความรู้สึกรีบนอนตะแคงหันหลังหนีข่มตาให้หลับทั้งที่ยากเย็น........