ตอนที่ 13 หลบหน้า

“วันนี้เธอตั้งใจหลบหน้าฉัน”

“เปล่าค่ะ วันนี้ลดาปวดหัวอยากนอนพัก คุณธีล่ะคะตอบได้หรือยังว่าเข้ามาห้องคนอื่นยามวิกาลทำไม”หน้าสวยขึงขังไม่พอใจที่เขาเข้ามาไม่ขออนุญาต

“มานอน”ธีรภพยักไหล่ไม่แยแสแล้วเอนตัวลงบนนอนอย่างสบายใจ ไอลดาถอนหายใจยาวทั้งหิวและเหนื่อยหน่ายคนเอาแต่ใจ

“อย่าแกล้งกันสิคะ นี่ห้องของลดานะ!”

“แล้วไง” เขาหรี่ตามองแล้วทำเฉยเมยไม่สนใจที่เธอพูด

“ผู้หญิงกับผู้ชายนอนห้องเดียวกันมันน่าเกลียด”

“ตอนอยู่เกาะก็นอนมุ้งเดียวกันไม่น่าเกลียดหรือไง อย่าทำดัดจริตไม่ชอบ รีบกินแล้วก็ปิดไฟสักทีง่วงนอนจะแย่”เสียงทุ้มเหวี่ยงใส่อย่างรำคาญแล้วพลิกตัวหันหลังให้

“คุณธีทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ ถ้าคุณย่ามาเห็นต้องเป็นเรื่องแน่เพราะท่านไม่ทราบว่าเราสองคนเคย.....นอนด้วยกัน”

“คุณย่าไม่รู้หรอก ฉันเอาตัวรอดได้รีบกินให้เสร็จได้แล้ว” เขานอนหันหลังไม่ให้มามองและตั้งท่าว่าคงไม่ไปแน่ ไอลดาถอนหายใจเอือกใหญ่จำใจนั่งลงกินไส้กรอกเข้าห้องน้ำแปรงฟันแล้วเดินมาที่เตียงนอนข้าง ๆ ธีรภพหันมามองเธอที่นอนอยู่ข้างกาย

“ไม่ได้นอนด้วยกันหลายคืน คิดถึงกันบ้างไหม”น้ำเสียงทุ้มนุ่มนวลผิดจากเมื่อครู่แววตาเป็นประกาย เธอหันมองเชื่องช้าหัวใจเต้นแรง

“ฉันถามว่าคิดถึงฉันบ้างไหม?” เขายังถามคำเดิมแต่ไม่ได้คำตอบ ไอลดาพลิกตัวหันหลังหนีแววตาสั่นไหวคิดถึงเขามากอยากให้วันเวลาผ่านไปเร็วๆ จะได้ไปอยู่ที่เกาะและเจอหน้ากันทุกวัน ไม่ต้องทนคิดถึงแต่เธอจะพูดออกไปได้ยังไงในเมื่อไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะคิดเพราะเธอไม่คู่ควร

“ช่างมันเถอะ” กายหนาพลิกตัวหันหลังให้กัน ไอลดาเอียงมามองเขาแล้วขยับริมฝีปากเบา ๆ ไร้เสียง “คิดถึงมากที่สุด” หน้าสวยหม่นเศร้าทำได้เพียงเท่านี้ก่อนจะผล็อยหลับไป เมื่อตื่นมาตอนเช้าเธอก็ไม่เห็นเขาอยู่ในห้องของเธอ.......

หลังจากคืนนั้นไอลดาไม่เจอธีรภพสองวัน เขาไม่ได้มาหาคุณย่า อาจเป็นเพราะงานยุ่งเลยไม่มีเวลาแวะมา

“ลดาลูก”

“ค่ะคุณย่า”

“วันนี้แวะไปทำห้องให้ตาธีเขาหน่อยนะ โทรมาบอกว่าห้องรกมาก”

“ได้ค่ะ ลดาจะเข้าไปช่วงบ่ายนะคะ” เธอรับปากคุณย่าแล้วจะเข้าไปทำในช่วงบ่ายเพราะตอนเช้าต้องเข้าไปเช็คดอกไม้นำเข้าที่จะมาส่งในวันนี้ก่อนแล้วรีบไปทำความสะอาดห้องธีรภพให้เสร็จก่อนที่เขาจะเลิกงานกลับมา

ช่วงบ่าย

ไอลดามาทำความสะอาดในห้องอย่างกระฉับกระเฉงและรวดเร็วด้วยความเคยชิน

โรงแรมหรู

“ท่านค่ะ ประชาสัมพันธ์คอนโดแจ้งว่าแม่บ้านเข้ามาทำความสะอาดห้องแล้วค่ะ”เลขาเดินเข้ามารายงานตามที่เจ้านายสั่งไว้

ธีรภพวางปากกาที่เซ็นต์เอกสารลงทันทีแล้วลุกขึ้นเตรียมตัวออกไปข้างนอก

“ผมจะมาเซ็นต์เอกสารวันพรุ่งนี้ช่วยเลื่อนประชุมให้เป็นวันอื่นให้หมด” เขาสั่งงานกับเลขาเสร็จก็รีบเดินออกไปจากห้องทำงานด้วยสีหน้าเบิกบาน

คอนโดของธีรภพ

ไอลดาเข้ามาทำความสะอาดเกือบสองชั่วโมงตอนนี้กำลังปูผ้าปูที่นอนใหม่แล้วเก็บมุมขอบเตียงนิดหน่อยก่อนจะถอยหลังดูความเรียบตึงของผ้าปูที่นอนจนชนเข้ากับร่างกายคน ไอลดาสะดุ้งตกใจตาเบิกโพลงแต่พอเห็นว่าเป็นธีรภพเธอก็หายตกใจไปได้บ้าง

“คุณธี”

“ก็ฉันนะสิ”

“ทำไมวันนี้กลับมาเร็วจังคะ”

“รู้สึกไม่ค่อยสบาย” เขาพูดเสียงเนือย ๆ ดึงเนคไทออกอย่างอ่อนเพลีย

“กินข้าวกินยาหรือยังคะ”เธอเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

“เรียบร้อยแล้ว ฉันรู้สึกตัวร้อนช่วยเช็ดตัวให้หน่อยสิ” พูดจบเขาก็ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวเองออกจนเห็นแผงอกกว้างเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ และซิกแพคตรงหน้าท้องชวนมอง ไอลดาเลิ่กลั่กรู้สึกเขินอายที่แอบมองเรือนร่างผู้ชาย ธีรภพกระตุกยิ้มก่อนจะนอนลงบนที่นอน ไอลดาไปหยิบผ้าขนหนูเล็ก ๆ กับอ่างน้ำมาเช็ดตัวให้กับเขา เธอนำผ้าชุบเช็ดบริเวณหน้าผากกว้างไล้ลงมายังแก้มสากที่มีหนวดเคราจาง ๆ ใบหน้าของเขาที่ถูกสร้างมาอย่างดีเบ้าหน้าฟ้าประทานเลยก็ว่าได้ คิ้วเข้มเรียงสวยผสานขนตางอนยาว จมูกโด่งเป็นสันรับกับ ริมผีปากหนาได้รูป ทุกอย่างผสานลงตัวเจ้าของใบหน้านี้หล่อเหลาเป็นที่สุด แม้ในขณะหลับตาเธอยังหลงใหลความหล่อของเขา ยิ่งตอนลืมตาแล้วจ้องมองใกล้ชิดทำให้เธอใจละลายซ้ำ ๆ หลงเขาไม่ไหว เธอต้องคอยหลบตาเขาไม่ให้ตัวเผลอไผลไปกับแรงเสน่ห์ดึงดูดของชายที่รังเกียจเธอ มือบางสั่นเทาค่อย ๆ ไล้ผ้าเช็ดชุ่มน้ำตามลำคอเคลื่อนลงยังลำตัว สายตาสวยเลี่ยงหนีไม่ให้จ้องมองกายกำยำอย่างเขินอาย ธีรภพเหลือบมองแล้วอมยิ้มกับท่าทางประหม่าเขินจนแก้มแดงของเธอ

ระหว่างที่ทั้งความรู้สึกวาบหวามตื่นเต้นอยู่นั้นเสียงโทรศัพท์ของไอลดาดังขึ้น

“ขอไปรับโทรศัพท์ก่อนนะคะ” ร่างบางค่อย ๆ ลุกจากขอบที่นอนไปรับโทรศัพท์ที่วางไว้หน้าชั้นวางโทรทัศน์

“ค่ะ คุณนุ” เสียงหวานที่เอ่ยชื่อคนปลายสายที่โทรเข้ามาทำให้ธีรภพที่ที่ฟังอยู่หูผึ่ง

“ตอนนี้ลดาติดธุระค่ะ”

“ช่วงเย็นประมาณหกโมงนะคะ ......ได้ค่ะ” เธอตอบรับแล้วกดวางสายก่อนจะเดินกลับมาที่นอน

“ใครโทรมา?”