ตอนที่ 12 บุกรุกอีกแล้วนะ

“ตาธีเห็นน้องบ้างหรือเปล่า บอกว่าจะมาเข้าห้องน้ำย่าเห็นหายไปนานเลยตามมาดูในห้องน้ำก็ไม่มี” คุณย่าสีหน้ากังวลเป็นห่วงไอลดา

“ไม่เห็นครับ ออกไปเดินเล่นริมสระหรือเปล่า เดี๋ยวผมไปตามหาให้ละกัน”

“ดีเหมือนกัน ถ้าเจอน้องแล้วก็บอกด้วยนะว่าย่ารออยู่ ย่าจะกลับไปพักแล้ว”

“ครับ คุณย่า” เขารับคำแล้วเก็บโทรศัพท์ทำท่าจะเดินไป ส่วนคุณย่าหันหลังเดินกลับไปในงาน ธีรภพเลยหันไปหาไอลดาที่ยืนแอบอยู่ข้างหลัง ยกมือปิดปากเก็บเสียงสะอื้นไม่ให้เล็ดรอด

“เลิกร้องได้แล้ว ไปล้างหน้าล้างตาซะ เดี๋ยวคุณย่าสงสัย” เขาออกคำสั่งเหมือนที่เคย เธอจะเดินไปล้างหน้าแต่ธีรภพยังยืนขวางแล้วยกนิ้วแกร่งเช็ดน้ำตาบนแก้มเนียนแผ่วเบา สองสายตาผสานมองกันอย่างหวานซึ้งราวกับจะสื่อให้รู้หัวใจของเขาและเธอ ใบหน้าหล่อโน้มลงเข้าใกล้ทำในสิ่งที่ไม่น่าเชื่ออีกครั้งริมฝีปากหนาจูบหน้าผากมนเบาบางและทะนุถนอม ไอลดานิ่งอึ้งตัวสั่นสะท้านใจละลาย นี่คือเรื่องจริงใช่ไหมเธอไม่ได้ฝันไปใช่ไหมสายตาสวยสั่นไหวอยากมั่นใจว่าตัวเองไม่ได้ฝันอย่างคราวที่แล้วเลยหยิกแขนทั้งสองข้างของเขา

“โอ๊ย ! ลดา”

“ขอโทษค่ะ แค่อยากรู้ว่าฝันไปหรือเปล่าเขาบอกกันว่าถ้าไม่แน่ใจให้หยิกแรง ๆ ถ้าเจ็บก็คือเรื่องจริงไม่ได้ฝันไป”

“เขาให้หยิกตัวเองไม่ใช่หรือไง”คิ้วเข้มขมวดมองเคือง

“เหรอคะ ขอโทษทีค่ะลดาไม่รู้” เธอรีบตัดบทแล้ววิ่งไปเข้าห้องน้ำทันทีปล่อยให้ธีรภพยืนอารมณ์เสียมองแขนที่ถูกเล็บจิกจนแดง ไอลดาเข้ามาล้างหน้าและเช็ดซับให้แห้งแล้วอมขำที่ได้แกล้งเขาคืนบ้างโดยที่เขาไม่รู้ตัว........

โรงแรมหรูใจกลางเมือง

ภายในห้องประชุมของโรงแรม พนักงานแผนกมาร์เก็ตติ้งรายงานแผนการโปรโมท หัวหน้าแผนกมาร์เก็ตติ้งจึงสอบถามความคิดเห็นของเจ้านาย หลังจากที่ตนและลูกน้องได้รายงานแผนการตลาดเรียบร้อย

“ท่านมีความเห็นว่ายังไงบ้างครับ?”

ธีรภพนั่งเขาไม่ได้สนใจฟังตั้งแต่ต้นอยู่เพราะกำลังเขาคิดแต่เรื่องของไอลดา หัวหน้าแผนกเอ่ยเรียกอีกครั้ง

“ท่านครับ”

“ว่าไง”

“ทางทีมเสนองานเรียบร้อยแล้วท่านมีความคิดเห็นว่ายังไงบ้างครับ”

“ไม่มีแยกย้ายได้” ธีรภพลุกขึ้นแล้วเดินออกไปเฉย ๆ พนักงานต่างมองหน้ากันเหลอหลาปกติธีรภพจะมีข้อเสนอแนะหรือติชมบ้างแต่วันนี้กลับไม่มี

“ช่วงนี้คุณธีกำลังคิดเรื่องโปรเจคใหม่เลยคิดวางแผนเยอะค่ะ”ทิพวรรณรีบแก้ตัวแทนเจ้านายที่อารมณ์ขึ้นลงแปลก ๆ ตั้งแต่กลับมาจากเกาะ ฝ่ายมาเก็ตติ้งพยักหน้าเข้าใจแล้วเก็บเอกสารแยกย้ายกันเดินออกจากห้องประชุม

ธีรภพเดินครุ่นคิดเรื่องของไอลดาอยากรู้ว่าเธอตัดสินใจดูตัวกับใครจนกระวนกระวายไม่เป็นทำอะไรสักอย่าง

ช่วงเย็นหลังเลิกงาน

“เรื่องของลดาเป็นยังไงบ้างครับ คุณย่าจับคู่ให้เธอได้หรือยัง”ธีรภพเลิกงานก็รีบตรงดิ่งมาที่คฤหาสน์ของคุณย่าเพื่อถามเรื่องที่คาใจ

“ก็มีคุณนุนะลูกชายของคุณจันจิราเขาดูสนใจลดาอยู่นะ”คุณหญิงเริงศรียิ้มน้อย ๆ ชอบใจที่วางแผนให้ธีรภพสนใจไอลดาจนนั่งไม่ติดได้

“แล้วลดาว่ายังไง?” ใบหน้าคมเรียบเฉยคล้ายไม่รู้สึกแต่ในใจกำลังร้อนรุ่มหวงของที่ตัวเองไม่เอา

“ลดาตามใจย่าอยู่แล้ว ตอนนี้ก็ให้ลองพูดคุยกันดูก่อนยังไม่ได้ตัดสินใจอะไร”คุณหญิงเหล่มองอาการหลานชายแล้วยกแก้วดื่มชาอย่างอารมณ์ดี

ธีรภพฟังที่ย่าพูดแล้วหงุดหงิดไอลดาที่ไม่มีจุดยืนของตัวเองทำอะไรตามคำสั่งคนอื่นไม่โต้แย้งอะไรบ้างเลย หรือว่าเธออาจจะชอบไอ้หน้าอ่อนนั่นเลยยอมทำตามที่คุณย่าบอก

รถยนต์คันหรูของไอลดาแล่นเข้ามาจอดที่โรงรถข้างกับรถธีรภพจอดอยู่เธอหันมองแล้วครุ่นคิดหาข้ออ้างหนีหน้าเขา จากสิ่งที่เขาทำเมื่อคืนก่อนทำให้เธอยังสับสนไม่รู้ว่าจะมองหน้าเขายังไง

ร่างบางเดินเข้ามาในคฤหาสน์ตรงไปยังห้องโถงใหญ่เพื่อไปทักทายผู้มีพระคุณทั้งสอง

“สวัสดีค่ะคุณย่า สวัสดีค่ะคุณธี”มือเรียวยกขึ้นไหว้แล้วหลบสายตาไม่กล้ามองหน้าธีรภพ

“ขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงมาทานข้าวกันนะลูก”

“วันนี้ลดาปวดหัวค่ะคุณย่าเลยทานข้าวทานยามาก่อนกลับ ลดาขอนอนพักไม่ลงมาทานข้าวนะคะ”เสียงหวานอ่อนลงพูดเนือย ๆ ให้ดูเหมือนไม่มีแรง

“งั้นก็ตามใจนอนพักผ่อนเถอะลูกถ้าไม่ไหวก็โทรหาย่านะ”คุณย่ามองอย่างห่วงใย ไอลดาโน้มหน้าลงเล็กน้อยแล้วขอตัวขึ้นไปพักผ่อนที่ห้องนอน

ธีรภพมองตามร่างบางที่เดินห่างออกไปไม่ว่ายังไงวันนี้เขาต้องได้คุยกับเธอเพื่อถามเรื่องที่อยากรู้ไม่อย่างนั้นเขาต้องกระวนกระวายไม่สมาธิทำงานอีกแน่

ช่วงกลางดึก

ไอลดานอนกระสับกระส่ายหิวข้าวเพราะไม่ได้กินอาหารเย็นเลยลงมาหาอาหารทานในห้องครัวแล้วหยิบไส้กรอกกับน้ำขึ้นไปกินบนห้อง เมื่อถึงห้องนอนเธอเดินไปที่โต๊ะหนังสือเพื่อกินไส้กรอกแต่หางตาเห็นบางอย่างอยู่บนที่นอนเลยหันขวับไปมองด้วยความตกใจ

“คุณธี !” หน้าสวยเหลอหลาเมื่อเห็นเขาในห้องนอนของตัวเอง

ธีรภพจ้องมองเธอไม่ละสายตาตอนนี้ไอลดาใส่แค่ชุดนอนกระโปรงผ้าเนื้อบางเบาทำให้เขาจินตนาการไปถึงไหนต่อไหน

“เข้ามาในห้องลดาทำไมคะ?”