ตอนที่ 19

เธอยังคงเดินต่อไปเลื่อยจนมาถึงห้องที่มันหน้าจะใกล้เคียงห้องที่เธอเดินออกมามากที่สุดจนเธอรู้สึกใจชื้นขึ้นมาได้หน่อย แต่ทุกอย่างก็ต้องชงักเมื่อมีน้ำเสียงดุดันและทรงอำนาจเอ่ยทักขึ้นมา

“เธอเป็นใคร…” ราฟาเอลถามคนแปลกหน้าที่เหมือนกำลังจะเข้าไปในห้องทำงานของเขา และอาจจะเข้าไปได้สำเร็จถ้าเขาไม่ลงมาเห็นซะก่อน ความจริงเข้าจะต้องเข้าไปหามารดาที่กำลังรออยู่ตั้งนานแล้วถ้าไม่ติดว่ามีสายด่วนเข้ามาจากเควินเลขาคนสนิทซะก่อนไม่อย่างงั้นป่านนี้เขาคงเข้าไปเจอคู่หมั่นจำยอมนานแล้ว

“ทำยังไงดี”เธอกระซิบถามตัวเองเสียงค่อยมือที่กำลังจะเอื้อมไปที่ลูกปิดประตูตอนนี้โดนเจ้าของยกมาจับหัวของตัวเองอย่างใช้ความคิดแทน แค่ได้ยิ้นเสียงเธอก็รู้ว่าคนที่ร้องทักต้องเป็นคนดุและเจ้าระเบียบแน่ หรือว่าเขาเป็นเจ้าของห้องนี้และคิดว่าเธอเป็นขโมย

‘ตายแน่…เธอตายแน่ๆ…ยัยลิต้าเอ้ย’ จะทำยังไงดีแค่จะหันหน้ากลับไปมองคนเรียกเธอยังไม่กล้าด้วยซ้ำ หรือเธอจะทำเป็นไม่ได้ยินแล้ววิ่งหนีไปเลยดีไหม แต่ก็คงไม่ทันไอ้คนเรียกจะต้องยืนดักทางหนีเธอหมดแล้วแน่ๆ

“ฉันถามว่าเธอเป็นใคร…” ราฟาเอลถามซ้ำพร้อมกับสาวเท้าเข้าไปหาผู้หญิงที่ยังคงหันหน้าเข้าหาประตูห้องทำงานของเขาไม่มีทีท่าว่าจะหันหันมายังเขาเลยด้วยซ้ำ

สงสัยคงกำลังคิดวิธีหนีหรือไม่ก็คำแก้ตัวดีๆอยู่แน่ พอเดินเข้ามาใกล้เขาก็เริ่มสังเกตผู้หญิงตรงหน้า เธอใส่ชุดเดรสสีขาวแขนกุดพอดีตัวรายเรียบๆรูปร่างก็พอใช่ได้ ส่วนสูงกำลังดีเอวขอดเป็นรูปนาฬิกาทราย จะให้บอกตามตรงเธอก็มีหุ่นที่ขยี่ใจไม่น้อยแม้จะไม่ได้สูงยาวเข่าดีแบบพวกนางแบบที่เขาเคยควงก็ตาม

“ฉันถาม…เธอไม่ได้ยินหรือไง” ราฟาเอลตรงเข้าไปคว้าแขนของหญิงสาวคู่กรณีที่ยืนหันหลังอยู่ให้หันมาประจันหน้ากับตนเอง

“อ้าย…” เธอร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อโดนกระชากแขนเต็มแรงจนรู้สึกร้าวไปหมดทั้งแขน เธอไม่รอช้าที่จะเอ่ยเอาเรื่องที่คนตรงหน้าทำเธอเจ็บตัว

“นายทำบ้าอะไร…ฉันเจ็บนะ” เธอเงยขึ้นมองหน้าของคนที่กระชากแขนเธอ ทันทีที่เธอเงยหน้าขึ้นก็ต้องชงักเพราะถูกมองจากเจ้าของเสียงดุอยู่ก่อนแล้ว เธอเหมือนตกอยู่ในมนต์สะกดเมื่อได้สบตาของชายหนุ่มที่อยู่เบื้องหน้า

“หล่อเกินคน…หล่อเกินมนุษย์มะนา” เธอหลุดสิ่งที่กำลังคิดออกมาอย่างเลื่อนลอย ก่อนจะได้สติและพยายามดึงแขนที่อยู่ภายใต้กำมือของคนแปลกหน้า แต่ดึงเท่าไหร่ก็ดึงไม่ออกสักทียิ่งดึงยิ่งเจ็บ

“ปล่อย…ฉันบอกให้ปล่อยไม่ได้ยินหรือไง”เธอเริ่มจะหมดความอดทนกับคนตรงหน้าจึงเริ่มที่จะส่งเสียงดัง ที่ทำคนที่โดนสั่งยิ่งไม่พอใจและรำคาญมากขึ้น

“ไม่ปล่อย…จนกว่าเธอจะตอบคำถามฉัน”ราฟาเอลยังคงยืนยันคำเดิมและยิ่งเพิ่มแรงบีบแขนที่เขากำลังจับไปด้วย

“ฉันถามว่าเธอเป็นใคร” ถามซ้ำเขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะมาเจอผู้หญิงที่ดื้อและเรื่องเยอะไหนจะความอดทนอีก พูดจาก็ไม่เพราะเถียงคำไม่ตกฝากอย่างผู้หญิงตรงหน้ามาก่อนเลย

‘เอาไงดี…จะบอกว่ายังไงดี’

ไอ้บ้านี่มันเป็นใครก็ไม่รู้ถ้าเกิดพูดอะไรไม่เข้าหูขึ้นมาแล้วโดนมันฆ่าทิ้งจะทำยังไง บ้านหลังนี้ก็กว้างขนาดนี้มันคงจะเอาศพเราไปซ่อนได้สบายไม่มีทางหาเจอได้ง่ายๆ กว่าจะหากันเจอมันคงหนี้หายไปถึงไหนต่อไหนแล้วมั้ง

“ฉันเป็นภรรยาลูกชายเจ้าของบ้านนี้…” ที่เธอตอบออกไปแบบนี้เพราะคิดว่าไอ้ผู้ชายตรงหน้าเธอตอนนี้คงจะเป็นลูกน้องของใครสักคนที่เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้ และก็คงจะเกรงใจเจ้าของบ้านหรือว่าที่สามีในอนาคตของเธอไม่มากก็น้อยละนะ

“ภรรยาลูกชายเจ้าของบ้าน…” ราฟาเอลมีท่าทีชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยทวนประโยคที่ได้ยินก่อนหน้าพร้อมกับจ้องผู้หญิงตรงหน้าอย่างรอคำตอบ

“ใช่…ฉันเป็นภรรยาของลูกชายเจ้าของบ้านหลังนี้” เห็นท่าทีที่ชะงักและเหมือนจะตกใจกับสิ่งที่ได้ยินของอีกฝ่ายทำให้เธอไม่รอช้าที่จะพูดย้ำอีกครั้งเมื่อโดนคนตรงหน้าเอ่ยถาม “ แล้วเราก็รักกันมากด้วย…รู้อย่างนี้แล้วก็ปล่อยมือฉันซะไม่งั้นนายจะเดือดร้อน” หญิงสาวต่อรองอย่างเป็นต่อใจนึกว่าคนตรงหน้าคงจะปล่อยเธอแน่

“ฉันจำไม่เห็นได้ว่าตัวเองมีเมียตั้งแต่เมื่อไหร่” ราฟาเอลเอ่ยออกมาอย่างตั้งใจจะตอกหน้าคนตรงหน้าให้หน้าชาและก็เป็นไปตามคาด เมื่อคนตรงหน้าทำตาโตอ้าปากค้างหมดเคล้าท่าทางมั่นใจที่มีเมื่อครู่ไปจนหมด

“ว่าไง…ฉันไปได้กับเธอตอนไหน” ราฟาเอลเอ่ยถามก่อนจะดึงคนตรงหน้าเข้ามาและโอบล็อกเอวไว้แน่น ไม่สนว่าหญิงสาวจะพยายามดิ้นหนี้สุดกำลังเพียงใด

“เธอบอกว่าเป็นเมียฉันไม่ใช่เหรอ…แสดงว่าเราต้องเคยแนบชิดกันมากกว่านี้เธอจะเขิลอะไร…ดูสิหน้าแดงหมดแล้ว” ราฟาเอลยังไม่เลิกแกล้งสาวหน้าหวานตรงหน้า แปลกใจตัวเองไม่น้อยที่ไม่ด่าว่าเธอที่บังอาจแอบอ้างเป็นภรรยาของเขา แต่กลับอยากจะแกล้งเธอแทนยิ่งเห็นเธอทำหน้าเหมือนจะตายก็ยิ่งสนุกขึ้นไปอีก

“ปล่อยฉัน…คุณก็รู้แล้วว่าฉันโกหกก็ปล่อยฉันสักทีสิ” เธอบอกคนตรงหน้าที่กอดรัดเอวเธอแน่จนดิ้นไม่หลุด อยู่อย่างนี้นานๆคงไม่ค่อยดีเท่าไหร่ตอนนี้หัวใจเธอเต้นแรงมากจนถ้าออกมาเต้นข้างนอกได้คงไม่รีรอที่จะออกมาเลย แล้วไหนจะแผ่นอกที่ทั้งใหญ่ทั้งแข็งของเขาที่อยู่ตรงหน้าเธออีกมันช่างหน้าชุกซบยิ่งนัก “ปล่อยสิ…ปล่อย” รู้ไหมว่าถ้านายไม่ปล่อย ฉันจะปล้ำนายแล้วนะคุณสามีในอนาคต