ตอนที่ 18

แม้การแต่งงานครั้งนี้เธอจะไม่เต็มใจก็ตามแต่ก็คงทำอะไรไม่ได้ ทำได้อย่างเดียวคือต้องทำให้คนที่เธอจะแต่งงานด้วยรักเธอให้ได้ เพราะว่าคนอย่างเธอจะต้องแต่งงานแค่ครั้งเดียวเท่านั้น ถึงเธอจะไปเรียนเมือนนอกมา 2 ปี แต่ความคิดของเธอยังเป็นไทยแท้เสมอ จะไม่มีคำว่า สามีคนที่สองหรือสามีคนที่สามเข้ามาในชีวิตเด็ดขาด ต้องมีแต่สามีเดียวเท่านั้น

“ลงจากรถได้แล้วลูก” กิติเอ่ยบอกลูกสาวเมื่อเห็นว่านั่งเหม่ออยู่นานแล้ว และยังไม่ยอมออกจากรถสักทีทั้งที่มาถึงที่หมายนานแล้ว

“ค่ะ…” เสียงของผู้เป็นพ่อทำให้เธอหลุดออกจากความคิด เธอเปิดประตูลงจากรถตามที่บิดาสั่งและลงยิ้มให้กับสามีภรรยาเจ้าของบ้านที่ออกมาต้อนรับเธอที่หน้าบ้านก่อนจะยกมือขึ้นไหว้อย่างอ่อนน้อม

“สวัสดีค่ะคุณลุงคุณป้า” เธอส่งยิ้มน้อยๆให้คนทั้งสองอีกครั้งก่อนจะเดินเข้าไปหา

“สวัสดีลูก…รู้ไหมว่าวันนี้หนูสวยมากเลยนะ”เธอเอ่ยชมว่าที่ลูกสะใภ้ก่อนจะยกมือขึ้นรูปใบหน้าของสาวน้อยไปด้วย สายตาก็สำรวจชุดเดรสสีขาวแขนกุดขนาดพอดีตัวที่หญิงสาวตรงหน้าสวมใสอยู่ทำให้ดูน่ารักสมวัยขึ้น

“คุณป้าจะบอกว่าปกติแล้วหนูไม่สวยใช่ไหมค่ะ” หญิงสาวเอ่ยถามติดตลก ทำให้คุณกิ่งแก้วหัวเราะชอบใจและไม่ใช่แค่เธอเท่านั้นแต่รวมถึง พวกคนในบ้านที่มาแอบดูว่าที่นายหญิงน้อยคนใหม่ของตนด้วย

“มากันหมดเลยนะ” กิ่งแก้วหันไปมองตามเสียงหัวเราะแล้วเอ่ย เป็นเหตุให้พวกที่มาแอบดูหยุดหัวเราะกันทันที ก่อนจะค่อยๆสลายตัวกันออกไป โดยมีหัวหน้าแกนนำเป็นนมอุ่น และหลานสาวของนมอีกสองคนซึ่งก็เป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช้ นางสองมะ มะลิกับมะระแล้วไหนจะตาสมคนขับรถกับคมเดชผู้เป็นลูกชายพวงด้วยพวกนางในครัวอีกสองคนที่รีบวิ่งกลับกันแทบไม่ทัน

“เข้าบ้านกันเถอะลูก…เชิญค่ะคุณกิติ…ลดา” หลังจากจัดการไล่พวกอยากรู้อยาดเห็นออกไปแล้วก็หันมาเชิญว่าที่ลูกสะใภ้และครอบครัวเข้าบ้านทันที เธอไม่ลืมที่จะตรงมาจัยมือของลูกสะใภ้ให้ก้าวตามไปในตัวบ้านเหมือนกลัวว่าถ้าปล่อยมืออกแล้วหญิงสาวตรงหน้าจะวิ่งหนี้กลับบ้าน

“ขอโทษนะคะคุณป้า…คือลิต้าอยากเข้าห้องน้ำค่ะ”

เธอเอ่ยขึ้นหลังจากเข้ามานั่งรอว่าที่สามีในอนาคตได้สักพักแล้ว แต่ก็ไม่มีแววที่คนที่รอจะปรากฎตัวสักที จนเธอทนไม่ไหวเพราะรอลุ้นนานจนตอนนี้อาการเก่ากำเริบตื่นเต้นที่ไรต้องเข้าห้องน้ำทุกที่

“เหรอจ้ะ…เดียวป้าเรียกให้เด็กๆในบ้านพาไป” ได้ยิ้นดังนั้นก็หันไปมองหาพวกสาวใช้ที่ปกติจะต้องรออยู่แถวนี้ คงเป็นเพราะพวกนั้นรู้ว่าเธอกำลังมีแขกสำคัญจึงไม่เข้ามากวนให้เป็นการเสียมารยาแต่ก็คงรอรับใช้อยู่ใกล้ๆนี้แหละ คิดได้ดังนั้นเธอก็เตรียมจะตะโกนเรียกถ้าไม่ติดว่าว่าที่ลูกสะใภ้ของเธอจะเอ่ยขัดขึ้นมาซะก่อน

“ไม่ต้องเรียกหรอกค่ะ…คุณป้าแค่บอกทางมาก็พอ” เธอบอกอย่างรู้สึกเกรงใจกลัวจะเป็นภาระของผู้อื่นจึงรับอาสาที่จะไปเอง เกิดคนที่คุณป้าคนสวยเรียกมาอาจจะกำลังทำงานที่ได้รับมอบหมายอยู่เธอจะกลายเป็นตัวปัญหาและทำให้ถูกเกลียดเข้าเอาได้

เมื่อเป็นความต้องการของว่าที่ลูกสะใภ้เธอก็ไม่นึกขัดอยู่แล้ว จัดแจ้งบอกทิศทางที่สาวหน้าหวานต้องการอย่างละเอียดทันที

“ขอบคุณค่ะ…คุณป้า” สาวหน้าหวานพูดขอบคุณเจ้าของบ้านคนสวยที่บอกทางไปห้องน้ำแก่เธอซะละเอียดยิ้บ ชนิดที่ว่าให้เธอหลังตาเดินไปยังได้

เธอค่อยๆก้าวเดินออกจากห้องรับแขกเดินตรงไปยังเส้นทางตามที่คุณน้าคนสวยบอกระหว่างทางก็มองดูรอบๆบ้านอย่างสนใจในการตกแต่งที่สวยงามไม่มีที่ติ และมันคงจะดีกว่านี้ถ้าเกิดเธอไม่เดินหลงหลังจากออกมาจากห้องน้ำ จนตอนนี้หาทางกลับไปยังห้องรับแขกไม่ได้

หญิงสาวยังคงหาทางกลับไปยังห้องที่ตัวเองออกมาต่อไปอย่างเร่งรีบเธอเปิดประตูห้องทุกบาน เผื่อว่าจะมีคนอยู่ในห้องไหนสักห้องหรืออาจจะฟลุ๊คเปิดไปเจอห้องที่ตัวเองตามหาแต่ก็ไม่เจอทั้งที่เธอเปิดมากว่าสิบห้องได้ มีบ้านใหญ่ๆมันก็ดีหรอกแต่จะเข้าจะออกมันลำบากไปไหม หน้าจะทำป้ายบอกทางไว้บ้างก็คงจะดี