ตอนที่ 14

“ลิต้า…พ่อขอคุยอะไรกับลูกหน่อยได้ไหม” นายกิติพูดขึ้นทันทีเมื่อลิต้าเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นที่ตนและภรรยานั่งคุยกันอยู่

“ได้สิคะ…คุณพ่อมีอะไรจะคุยกับลิต้าหรือคะ” ลิต้าเดินไปนั่งที่โซฟาข้างมารดาก่อนจะตอบบิดาด้วยน้ำเสียสงสัย

“พ่อจะคุยเรื่องคุณกิ่งแก้วภรรยาคุณเจอราฟเพื่อนพ่อที่มาบ้านเราเมื่อวันก่อนนะลูกจำได้ไหม” เขาถามลูกสาวด้วยน้ำเสียงที่บอกถึงความกังวลใจ

“จำได้ค่ะ…คุณน้ากิ่งแก้ว ทำไมหรอค่ะคุณน้าเขาเป็นอะไรรึเปล่าค่ะ” เมื่อได้ยินบิดาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่บอกถึงความกังวลใจทำให้ลิต้ารู้ได้ทันทีว่าต้องเป็นเรื่องที่ไม่ดีเป็นแน่ที่ทำให้ผู้เป็นบิดากังวลได้ถึงขนาดนี้

“คุณกิ่งแก้วเขาเป็นโรคหัวใจและเขาหมดสติไปเมื่อช่วงบ่าย คุณเจอราฟพึ่งบอกให้พ่อฟังตอนพ่อโทรไปหาเมื่อสักครู่นี่เอง” กิติบอกก่อนจะหันไปสบตากับลดาโดยที่ลิต้าไม่ทันเห็น

“เราไปเยี่ยมคุณน้ากันเถอะค่ะคุณพ่อ ลิต้าขอเวลาเปลี่ยนเสื้อผ้า 5 นาทีนะคะ”

ด้วยความตกใจเธอลุกขึ้นจากโซฟาทันทีและหันไปบอกกับบิดาก่อนจะวิ่งออกจาห้องนั่งเลย แต่ยังไม่ทันที่เท้าของเธอจะก้าวพ้นห้องนั่งเล่นบิดาก็ได้เรียกเธอเอาไว้ซะก่อน

“เดียวก่อนลูกพ่อยังคุยธุระยังไม่จบเลย และอีกอย่างคุณเจอราฟเขาบอกว่าคุณหมอเจ้าของไข้ยังไม่อยากให้ใครเข้าเยี่ยมตอนนี้เขาอยากให้คุณกิ่งแก้วได้นอนพักก่อน” กิติตะโกนบอกลูกสาว

“อ้าวอย่างงั้นเหรอคะ” เมื่อรู้ดังนั้นลิต้าจริงเดินกลับมานั่งข้างมารดาอีกครั้งก่อนทำสีหน้าผิดหวังน้อยๆ

“ที่คุณกิ่งแก้วเขามาบ้านเราวันก่อน… เขามาเพื่อสู่ขอลูก เขาอยากให้ลูกแต่งงานกับลูกชายเขา”

“อะไรนะคะพ่อ… สู่ขอ…แต่งงานนี่มันเรื่องอะไรกันค่ะหนูงงไปหมดแล้ว” เธอจ้องหน้าบิดามารดาก่อนจะถามขึ้นด้วยความตกใจ

“พ่อเองก็ตกใจเหมือนกันตอนคุณกิ่งแก้วเขามาสู่ขอลูก เขาบอกว่าเขาถูกชะตากับลูกชอบลูก คุณเจอราฟกับคุณกิ่งแก้วเขามีบุญคุณกับครอบครัวเรามาถ้าไม่มีเขาพ่อก็อาจจะไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้แล้วก็ได้”กิติบอกลูกสาว

“พ่อพูดเรื่องอะไรค่ะหนูไม่เห็นจะเข้าใจเลย” ลิต้าถามด้วยความสงสัย

“เมื่อ 1 ปีก่อนตอนที่ลูกไปเรียนเมืองนอกพ่อขับรถชนคน คนๆนั้นอาการสาหัสมากต้องผ่าตัดสมองแล้วเขาไม่ฟื้นญาติของเขาเรียกค่าเสียหาย 10 ล้าน ถ้าพ่อไม่ให้เขาจะแจ้งตำรวจจับพ่อ ตอนนั้นพ่อไม่มีเงินมากขนาดนั้นโชคดีที่คุณเจอราฟให้พ่อยืมเงินไม่มีดอกเบี้ยพ่อเลยผ่านเหตุการณ์ร้ายครั้งนั้นมาได้”กิติเอ่ยออกมาทั้งน้ำตาไม่กล้าที่จะมองสบตาลูกสาว จนผู้เป็นภรรยาต้องเอื้อมมือมากุมมือไว้

“ทำไมเกิดเรื่องใหญ่แบบนี้คุณพ่อถึงไม่บอกหนูค่ะ”ลิต้าถามบิดาเสียงสั่น คิดว่าการที่เธอไปเรียนต่อเมืองนอกทำให้เธอไม่เคยได้รู้ถึงเหตุการณ์เลวร้ายที่ครอบครัวได้ประสบไม่ได้อยู่ดูแลพ่อแม่ตอนที่ท่านเป็นทุกข์ เธอจึงรู้สึกเจ็บที่หัวใจจนแทบจะพูดอะไรไม่ออก

“พ่อเขาไม่อยากให้ลูกเครียด อยากให้ลูกตั้งใจเรียนให้จบ” ลดาพูดขึ้นหลังจากที่นั่งเงียบมานาน

“หนูต้องแต่งงานกับลูกชายคุณกิ่งแก้วเหรอคะ” เธอถามหลังจากใช้มือปาดน้ำตาที่ไหลออกมาจนเปียกข้างแก้มออกช้าๆ

“พ่อไม่รู้ว่าต้องใช้วิธีไหนแล้วลูกพ่อต้องตอบแทนพวกเขา ตอนคุณกิ่งแก้วเอ่ยปากขอลูกพ่อจะปฏิเสธพ่อก็ไม่กล้ายิ่งตอนนี้คุณกิ่งแก้วมาป่วยอีกพ่อก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงต่อไปดีแล้ว”

กิติยกมือขึ้นปิดหน้าอย่างคนหมดหนทาง

“หนูจะแต่งงานกับลูกชายคุณน้ากิ่งแก้วค่ะ” หลังจากที่เธอนั่งคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาเธอเหมือนคนที่ปล่อยครอบครัวไว้ข้างหลังไม่เคยรับรู้ว่าครอบครัวต้องประสบปัญหาอะไรบ้างมันคงถึงเวลาที่เธอต้องทำอะไรที่พอจะทำได้ให้ครอบครัวบ้างแล้วสินะ

“ราฟจ้ะ” เสียงของกิ่งแก้วเรียกราฟาเอลที่กำลังตกอยู่ในห้วงของความคิดขึ้น

“ครับ…” ชายหนุ่มส่งยิ้มน้อยๆให้มารดาก่อนจะรีบเดินเข้าไปประคองมารดาที่พึ่งออกมาจากห้องน้ำหลังจากเข้าไปเปลี่ยนชุดเพื่อเตรียมจะกลับบ้าน

ราฟาเอลประคองมารดาไปนั่งที่โซฟาที่เอาไว้รับแขกที่อยู่อีกฝั่งของห้องพักผู้ป่วยที่กิ่งแก้วนอนพัก “ แม่มีเรื่องจะขอราฟหน่อย” กิ่งแก้วบอกลูกชายเสียงอ่อนก่อนที่จะเอื้อมมือไปกุมมือของลูกชายเอาไว้

“เรื่องอะไรหรอครับแม่” ราฟาเอลเอ่ยถาม