ตอนที่ 12

“สวัสดีค่ะท่านประธาน”

“สวัสดีครับท่านประธาน”

ทันทีที่ราฟาเอลก้าวเข้ามาในโรงแรมทุกสายตาก็จับจ้องมองมายังเขาเพียงคนเดี่ยว ทุกคนที่เดินผ่านล้วนทำความเคารพตลอดทางจนกระทั่งเขาเดินเข้าลิฟท์ไปเหล่าพนักงานพวกนั้นจริงกลับไปทำงาน

ราฟาเอลได้รับความเคารพจากทุกคนในบริษัทเพราะเป็นคนเก่งมีความสามารถและเป็นคนที่มีความรับผิดชอบบวกกับหน้าตาที่หล่อเหลาด้วยทำให้ครองใจทุกคนในบริษัทไม่ว่าจะเป็นพนักงานชาย พนังงานหญิง หรือพนังงานที่เป็นเพศที่สาม อีกทั้งความสามารถที่เป็นที่ยอมรับเมื่อเขาขึ้นมาป็นประธานบริษัทก็ทำให้กิจการขยายตัวจนตอนนี้ทั้งโรงแรมรีสอร์ทในเครือคาร์ดโปรดั่กชั่นโด่งดังไปทั่วโลกและได้รับความไว้วางใจจากนักท่องเที่ยวมากมายจากทั่วโลกด้วยเช่นกัน

“สวัสดีครับนาย”เมื่อเห็นราฟาเอลเดินออกจากลิฟท์ เควินก็รีบเดินเข้ามาหาทันที แต่ก็เหมือนคนที่ตนทักและพยายามภวนาให้อารมณ์ดีขึ้นมันจะไม่เป็นผลเลยก็ว่าได้

“รายงานการประชุมครั้งที่แล้ว”ราฟาเอลถามถึงทันที ตอนนี้เขาไม่อยากใส่ใจสิ่งรอบข้างเลยด้วยซ้ำ สิ่งที่เขาสนใจที่สุดในตอนนี้มีแค่เรื่องงานเท่านั้น

“ผมเอาไปวางไว้ให้บนโต๊ะแล้วครับ” เควินตอบผู้เป็นนายทันควัน กลัวเหลือเกินว่าจะโดนพิพากษาเป็นคนแรกทั้งที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองทำความผิด แต่คิดว่าตอนนี้ไม่ว่าตนจะทำอะไรก็ดูเหมือนจะไม่ถูกใจเจ้านายเลยสักอย่างและนั้นอาจจะกลายมาเป็นความผิดของเข้าเลยก็เป็นได้

“ฉันมีเวลาก่อนถึงการประชุมเท่าไหร่” เขาต้องหันไปถามเลขาคนสนิทอีกครั้งเพื่อที่ทุกอย่างที่เขากำลังทำจะได้ไม่มีข้อผิดพลาดตามมาที่หลัง

“อีก 30 นาที ครับ” เลขาหนุ่มรีบก้มดูนาฬิกาทันที ครั้นจะถามว่าทำไมเจ้านายตนที่ใส่นาฬิกาอยู่แล้วก็ยังมาถามเวลากับตน แต่ก็คงต้องเก็บความสงสัยไว้เพราะว่าเขายังไม่อยากเปลื่ยนงานตอนนี้

“อือ…ฉันต้องการบัญชีรายรับ-รายจ่ายของบริษัทตั้งแต่ต้นปีที่แล้วเดียวนายไปขอฝ่ายบัญชีมาด้วยนะ ประชุมเสร็จฉันต้องได้”

เมื่อชายหนุ่มสั่งเสร็จก็เดินเข้าห้องไปทันทีไม่แม้แต่จะรับคำกล่าวสวัสดีจากผู้ช่วยเลขาเลยด้วยซ้ำ ผู้ช่วยเลขาจึงได้แต่สงสายตาเป็นคำถามไปให้คนที่เหมือนจะรู้ดีที่สุด

“งงใช่ไหมปัท…พี่ก็งงเหมือนกัน วันนี้นายอารมณ์ไม่ดีตั้งแต่ตอนโทรไปเตือนการประชุมตั้งแต่เมื่อเช้า” เลขาหนุ่มหันไปคุยกับผู้ช่วยเลยขาคนสนิทที่เป็นทั้งรุ่นน้องที่มหาลัยรวมทั้งเป็นญาติของเขาด้วย

“เดียวพี่จะลงไปฝ่ายบัญชีสักหน่อย…ฝากดูนายด้วยนะเผื่อต้องการอะไร…อ่อแล้วพี่ว่าปัทลืมกาแฟคุณราฟาเอลรึเปล่า” เควินหันมาสั่งปัทมาก่อนจะเดินไปกดลิฟท์

สิ้นเสียของเควินปัทมาก็ทำท่าตกใจก่อนจะรีบวิ่งไปที่ห้องชงกาแฟทันที เควินเห็นอย่างงั้นก็อยากหัวเราะแต่ก็หัวเราะไม่ออกเพราที่ปัทมากลัวนั้นไม่ได้เว่อร์ไปเลย เพราะเวลาที่เจ้านายโมโหมันชั่งเหมือนกับเวลาที่ประตูนรกแตกก็ไม่ปาน เมื่อคิดได้ดังนั้นเลขาหนุ่มจึงหันกดลิฟท์ย้ำอีกหลายครั้งก่อนจะสถบออกมาอย่างร้อนใจว่า “ทำไมลิฟท์มันช้าอย่างนี้วะ”

เสียงประตูห้องประชุมใหญ่ถูกเปิดเข้ามาเสียงดังโดยไม่มีการเคาะก่อนล่วงหน้าทำให้คนที่อยู่ในห้องก่อนแล้วหลายคนพร้อมใจกันหันไปที่ประตูเพื่อหาต้นต่อของผู้ที่เป็นคนเปิด เมื่อเห็นว่าเป็นประธานหนุ่มทุกคนในห้องต่างก็พากันยืนขึ้นและรอจนประธานหนุ่มนั่งลงที่เก้าอี้ประจำตำแหน่งที่อยู่สูงสุดแล้วจึงค่อยๆนั่งลงตาม

“สวัสดีครับท่านประธาน/สวัสดีค่ะท่านประธาน”เสียงหัวหน้าฝ่ายต่างๆทำความเคารพประธานหนุ่มอย่างพร้อมเพียง

“ครับสวัสดีทุกคน…ผมขอเปิดการประชุมเลยแล้วกัน” บอกเสียงเรียบก่อนจะเปิดเอกสารตัวอย่างที่นำมาใช้ประกอบการประชุมไปพลางระหว่างรอการรายงานผลการทำงานที่ได้ให้ผู้จัดการฝ่ายบุคคลลงไปตรวจสอบพนักงาน

เสียงเคาะประตูทำให้การประชุมหยุดลงพร้อมกับการปรากฏตัวของปัทมาผู้ช่วยเลขาที่ตอนนี้เหมือนว่ากำลังตกใจกับเรื่องอะไรสักอย่างอยู่