ตอนที่ 4 แผนชั่ว

ภายในบ้านหลังใหญ่ใกล้เขตโรงงานน้ำตาลประกายฤกษ์ วสุกำลังยืนรอเจ้านายหนุ่มเพื่อออกไปดูแปลงปลูกอ้อยทดลองของบริษัท วสุเป็นทั้งนักวิชาการเกษตรผู้เชี่ยวชาญและเป็นทั้งที่ปรึกษาและผู้ช่วยมือขวาของน่านฟ้าลูกชายคนรองของเจ้าของบริษัทน้ำตาลประกายฤกษ์

“คุณน่านจะไปดูกี่แปลงดีครับ” ชายหนุ่มวัยสี่สิบหกเอ่ยถามเจ้านายหนุ่มที่อายุน้อยกว่าเขาตั้งสิบเจ็ดปี วสุทำงานกับบริษัทนี้มาเกือบยี่สิบปี พอน่านฟ้าเรียนจบก็ได้มาทำงานช่วยครอบครัว เขาก็ได้วสุเป็นคนคอยสอนงานและเป็นคนติดสอยห้อยตามน่านฟ้าไปเกือบทุกที่ จนทั้งสองสนิทสนมกันมาจนถึงทุกวันนี้

“ก็ดูไปเรื่อยๆครับ ก่อนกลับกรุงเทพฯผมกะว่าจะเก็บข้อมูลให้ได้มากที่สุด” ช่วงนี้เป็นช่วงต้นฤดูฝน เขามีเวลาอยู่ที่นี่แค่สองวันต้องรีบกลับไปเคลียร์งานที่กรุงเทพฯต่อ จึงอยากไปดูแปลงอ้อยที่ปลูกทดลองไว้หลายที่รวมๆแล้วก็ห้าร้อยกว่าไร่ และยังไม่นับรวมจากชาวไร่อ้อยคู่สัญญาของบริษัทอีก เพราะปีหนึ่งๆบริษัทประกายฤกษ์หีบอ้อยมากว่าร้อยล้านตัน ชาวไร่อ้อยคู่สัญญาก็จะไปกว้านซื้อกับชาวไร่อ้อยขนาดเล็กอีกที

บริษัทน้ำตาลประกายฤกษ์มีสำนักงานใหญ่อยู่ที่กรุงเทพฯ ส่วนแปลงปลูกอ้อยและโรงงานนั้นจะอยู่ต่างจังหวัด ซึ่งกัมปนาทเจ้าของบริษัทนี้จะหมุนเวียนให้ลูกชายทั้งสองมาคอยดูแลหน้างานตลอด น่านฟ้าลูกชายคนรองดูแลโรงงานน้ำตาลทางฝั่งตะวันตก ม่านหมอกลูกชายคนโตนั้นดูแลฝั่งอีสาน ส่วนมนชิตาลูกสาวคนเล็กนั้นให้ตรวจสอบด้านบัญชีและการเงินช่วยแม่กับพ่ออยู่ที่สำนักงานใหญ่

“งั้นเราออกเดินทางกันเถอะครับ ช่วงเย็นเผื่อฝนตกเราอาจจะต้องรีบกลับ” วสุบอกเจ้านายหนุ่มแล้วทั้งคู่ก็ก้าวขาขึ้นรถกระบะสี่ประตูสีดำทันที วันนี้วสุขออาสาเป็นคนขับรถให้เขาเอง ไม่ต้องเรียกใช้คนขับที่โรงงานให้ยุ่งยาก เพราะเขาก็คุ้นชินกับพื้นที่ดีอยู่แล้ว ถึงจะไม่ได้มาเกือบสิบปีแล้วก็ตาม

ชวนชมขับรถมาส่งหลานสาวที่บ้านเสี่ยซ้ง ก่อนกลับจึงเข้าไปกอดลาหลานสาวทั้งที่ไม่เคยทำกับเธอแบบนี้มาก่อน กรรวีทำท่างุนงงกับป้าตัวเอง ร้อยวันพันปีไม่เคยจะกอดเธอสักครั้ง เท่าที่จำได้กอดแค่ครั้งเดียวตอนงานศพแม่ของเธอก็แค่นั้น

“โชคดีนะใบหม่อน ฉันกลับแล้วนะ”

“ค่ะป้า กลับวันไหนเดี๋ยวหม่อนโทรบอกนะคะ” กรรวีบอกป้าด้วยท่าทางใสซื่อ

“อือ” พยักหน้าให้หลานแล้วก็ขับรถออกไป

กรรวีสงสัยกับการกระทำของป้าแต่ไม่ได้เอะใจอะไร เดินเข้าไปในบ้านเสี่ยซ้งโดยไม่ได้คิดอะไรต่อ แต่พอเดินเข้าไปเจอป้าแม่บ้านก็อดแปลกใจไม่ได้

“อ้าวป้าแดงสวัสดีค่ะ ป้าแดงไม่ได้ลาป่วยเหรอคะ” กรรวีพนมมือไหว้แล้วเอ่ยถามป้าแม่บ้านด้วยความสงสัย

“ไม่นี่ ป้าไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อยป้าจะลาป่วยทำไม” กรรวีขมวดคิ้วสงสัยกับสิ่งที่ป้าแดงบอก งั้นแสดงว่าป้าของเธอโกหก แล้วป้าเธอมีเหตุผลอะไรถึงต้องโกหก

ทั้งสองกำลังยืนนิ่ง ลูกน้องมือขวาของเสี่ยซ้งก็เดินออกมาพอดี

“คุณใบหม่อนครับเสี่ยซ้งให้ขึ้นไปพบบนห้องครับ” ได้ยินดังนั้นกรรวีหันขวบไปมองหน้าป้าแดงทันควัน แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรกันต่อป้าแดงก็ส่งสายตาให้เธอทำตามที่ลูกน้องเสี่ยซ้งบอกทันที