บทนำ เล่ห์รักนางโจร (4)

“ท่านแม่!!!” เชร่าพยายามเข้าไปช่วยมารดาของตัวเอง แต่กลายเป็นว่าเด็กน้อยถูกคนถ่อยพวกนั้นถีบกระเด็นจนหงายท้องก้นจ้ำเบ้าบนผืนทรายที่ร้อนระอุ จากนั้นลูกน้องของฟะฮานีจึงโดดลงหลังม้าและเตะเชร่าจนกลิ้งอยู่บนผืนทราย โดยที่นางมีนะช่วยเหลืออะไรไม่ได้

“เชร่า!!!” ผู้เป็นแม่ตะโกนเรียกบุตรสาวปานขาดใจสุดเสียง เมื่อเห็นคนพวกนี้รังแกเด็กหญิงตัวน้อยซึ่งไม่มีทางสู้ แต่ตัวนางเองก็ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เช่นกันเมื่อถูกชายตัวโตอุ้มส่งตัวนางขึ้นบนหลังม้าซึ่งเป็นม้าของฟะฮานี สายตาของนางจับจ้องอยู่ที่เชร่าอย่างห่วงใย และนางก็ทนดูเชร่าถูกคนถ่อยรังแกไม่ได้

“ไอ้ชั่ว! ปล่อยลูกของข้านะ” ไม่บริภาษเพียงอย่างเดียว นางมีนะยังดึงปิ่นปักผมบนศีรษะมาเสียบเข้าที่ตำแหน่งหัวใจของฟะฮานีด้วย แต่การกระทำของนางก็เปล่าประโยชน์ เพราะฟะฮานีนั้นได้สวมเสื้อเกาะอยู่ภายใต้เสื้อคลุมสีเข้มอีกชั้น

“เจ้าทำอะไร เรียกร้องความสนใจจากข้างั้นเรอะนางงาม?”

“โอ๊ย!” นางมีนะครางออกมาเมื่อถูกรวบข้อมือเอาไว้ และบิดแรง ๆ จนปิ่นปักผมหล่นจากมือ

“ข้าคิดว่าเราควรตักตวงความสุขจากเมียของอดีตเสนาบดีซะก่อน” ฟะฮานีเสนอขึ้น เพียงเท่านั้นลูกน้องผู้ติดตามทั้งห้านายจึงยิ้มเหี้ยมออกมา

“มอบความอดสูให้นาง สั่งสอนให้นังตัวดีรู้ว่าการขัดขืนท่านฟะฮานีคือเรื่องที่โง่เง่า!” ลูกน้องผู้ติดตามเอ่ยขึ้นพร้อมเสียงโห่

“เป็นคำแนะนำที่ดีมาก” ฟะฮานียิ้มเหี้ยมก่อนจัดการถอดเสื้อผ้าสีน้ำตาลออกจากร่างกายหญิงสาว แต่เมื่อนางมีนะขัดขืนจึงกลายเป็นว่าฟะฮานีจัดการฉีดเสื้อผ้าออกเป็นชิ้น ๆ โดยไม่สนกิริยาขัดขืนของหญิงสาว

“ไม่มีวันที่เจ้าได้แตะต้องข้า!” นางมีนะเค้นเสียงเย็น ก่อนที่จะถูกย่ำยีศักดิ์ศรี นางมีนะจึงปรายตาไปมองบุตรสาวตัวน้อยเป็นครั้งสุดท้าย ในเสี้ยววินาทีนั้นเองที่คำรำพันว่า ‘แม่ขอโทษ’ ลอดออกจากริมฝีปากบาง จากนั้นนางจึงตัดสินใจกัดลิ้นตัวเองตายทันที

แต่ความตายของนางไม่อาจหยุดยั้งความชั่วช้าของพวกคนถ่อยเหล่านี้ได้!

ภาพที่เชร่าเห็นผ่านม่านน้ำตานั้นคือความเจ็บปวดที่ฝังลึกลงไปในวิญญาณของนางเลยทีเดียว คนถ่อยพวกนี้กำลังทำระยำกับมารดาของนาง!

“ท่านแม่!!! โอ๊ย” เชร่าถูกลูกน้องของฟะฮานีถีบกระเด็นอีกครั้ง แต่เด็กน้อยก็พยายามทรงตัวลุกขึ้น “ข้า... ข้าขอสาบาลต่อหน้าองค์เทวีแห่งแสงสว่าง หากข้ารอดชีวิตไปได้ พวกเจ้าทุกคนจักต้องชดใช้อย่างสาสม!”

เสียงหัวเราะดังก้องท้องทะเลทราย อีกทั้งยังมีเสียงโห่ร้องของผู้ติดตาม

“ไม่มีวันนั้นแน่นอนแม่หนูน้อย!” ฟะฮานียิ้มเหี้ยมก่อนตวัดแส้ลงมาที่ร่างของเชร่า

การกระทำนี้ได้นำความเจ็บปวดรวดร้าวมาสู่เด็กน้อยเป็นอย่างมาก ผิวเนื้อแสนบอบบางแตกเป็นริ้วจนเลือดแดงฉานไหลออกมาซิบ ๆ พอเชร่าดิ้นทุรนทุรายส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด คนถ่อยพวกนั้นกลับระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ และพากันถ่มน้ำลายใส่นาง

“ข้าไม่เคยพบอะไรที่สนุกและสะใจเท่านี้มาก่อน” ฟะฮานียิ้มเหี้ยมยังสนุกกับเรือนร่างไร้ลมหายใจบนหลังม้า ขณะที่มีสายตาของเด็กหญิงตัวน้อยเฝ้าจับตามองด้วยความเคียดแค้น

ทว่าเสียงหัวเราะเยาะเย้ยลั่นผืนทรายนั้นกลับอันตรธานหายดื้อ ๆ เมื่ออยู่ ๆ มีม้าเร็วมุ่งหน้ามาทางนี้

“มีตัวเสือกมาเพิ่มอีกแล้ว” ฟะฮานีเค้นเสียงเย็น รู้สึกหงุดหงิดไม่น้อยเมื่อเวลาแห่งความสุขกำลังถูกบุคคลไม่ทราบกลุ่มรบกวน

“นายท่าน อินทรีทะเลทรายขอรับ!” ลูกน้องผู้ติดตามที่รู้จักจอมโจรกลุ่มนี้ดีรายงานด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

“บรรลัยแล้วไง!” ฟะฮานีอุทานด้วยความตกใจ ผลักร่างไร้ลมหายใจของนางมีนะลงจากหลังม้า ก่อนรีบควบม้าหนี แต่ฟะฮานีก็ไปได้ไม่ไกล

กองทัพม้าฝีเท้าดีและมีกำลังพลจำนวนมากกว่าได้โอบล้อมคนถ่อยเอาไว้ซะก่อน!