EP.4 ตอน ซาตานในร่างคน

"ปล่อยฉัน ปล่อย คุณจะพาฉันไปไหนปล่อยนะ" ฉันพยายามจิกแขนเขาและทุบตีเขาแต่ฉันก็สู้แรงเขาไม่ไหว เขาลากตัวฉันมาจากห้องใต้ดินข้างล่างขึ้นมาบริเวณข้างในบ้านใหญ่โต

"สอง ไปเอาอุปกรณ์ทำสวนมาให้มันทำทุกคนพากันจับตาดูมันไว้ ถ้ามันคิดหนีพวกมึงจัดการได้โดยไม่ต้องรอคำสั่งจากกู" เขาบีบเข้าที่แขนฉันอย่างแรง ตอนนี้ฉันไม่มีเรี่ยวแรงที่จะสู้เลย ฉันหิวน้ำหิวข้าว

"นิ่งอยู่ทำไมล่ะ ไปทำสิไป"

พลั่ก~โครม~ ฉันโดนผลักล้มลงกับกองอุปกรณ์ทำสวน ฉันทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ ฉันผิดอะไร ผิดอะไร?

"คุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะคะ ฉันผิดอะไรเรื่องทั้งหมดมันไม่ใช่ความผิดของฉันคนเดียวซะหน่อย" ถึงแม้ฉันอาจจะพูดแรงไปกับธาดาแต่ฉันไม่เคยก้าวก่ายกับกิ่งอ้อไม่เคยบอกหรือต้องการให้เธอตายสักหน่อย

"คนอย่างมึงก็ต้องเจอแบบนี้ มึงบอกมึงไม่ผิดงั้นเหรอทุเรศไม่อายปากรึไง มึงมันเป็นตัวปัญหากับมาก็มีแต่เรื่อง "

"ถ้าฉันรู้ว่าเขาแต่งงานใหม่แล้ว ฉันคงไม่กลับมาเจอภาพบาดตาบาดใจขนาดนี้หรอกนะ ถ้าฉันรู้ฉันคงไม่กลับมาที่นี่ด้วยซ้ำ"

"คิดว่ากูจะเชื่อมึงงั้นเหรอ? คนอย่างมึงเนี่ยนะจะไม่รู้อะไร เลิกตอแหลเถอะกูดูออกว่ามึงกำลังเล่นลิ้นกับกู!!!!"

"คุณอย่าใช้แต่อารมณ์สิคะ ทำไมคุณถึงไม่ยอมรับความจริงบ้างคิดว่าฉันอยากจะให้เรื่องพวกนี้เกิดขึ้นนักเหรอ ฉันเองก็เสียใจกับเรื่องนี้ ฉันไม่เคยนอนหลับหรือไม่รู้สึกผิดเลยสักนิดตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมาฉันเองก็เสียใจกับเรื่องนี้มาตลอด" ฉันไม่เคยลืมเรื่องนี้ได้เลยตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมาฉันเองก็รู้สึกผิดกับทุกคนมาก ฉันแอบหนีไปปฏิบัติธรรมมาแต่ฉันก็ยังทำใจปล่อยวางไม่ได้ ฉันต้องฝันร้ายซ้ำๆ ฉันได้ยินในสิ่งที่ธาดาเอ่ยกับฉันครั้งสุดท้ายตลอด

"หึ!อย่าให้ใครเอาน้ำให้มันกิน เฝ้ามันอย่างเดียวพอ ถ้ามันเรื่องมากพวกมึงจัดการได้เลย"

"ค่ะ เสี่ย!!"

"ฉันจะพิสูจน์ให้คุณเห็นเองว่าฉันไม่ผิด ฉันจะทำให้คุณเห็นว่าฉันบริสุทธิ์ใจจริงๆ ฉันไม่เคยต้องการให้เรื่องแบบนี้มันเกิดกับกิ่งอ้อเลยนะ ฉันไม่คิดว่าเธอจะทำแบบนี้!"

"มึงไม่ต้องพิสูจน์อะไรทั้งนั้น สิ่งเดียวที่กูจะให้คือความเจ็บปวดของมึง!!!!!" พูดจบเขาก็เดินออกไป ฉันมองแขนตัวเองที่แดงก่ำเพราะเขาทำ ฉันเหลือบมองสายตาที่จับจ้องมาที่ฉัน

"ทำสิ จะยืนจ้องหน้าพวกฉันทำไม?" สาวใช้สองคนยืนเท้าเอวมองฉันอย่างเหยียดๆ

"ฉันต้องการน้ำ สักแก้วก็ได้ค่ะ" ฉันหิวมากถ้าไม่ได้น้ำฉันก็คงจะไม่มีแรงทำแน่ๆ

"หูเธอหนวกรึไง ก็เสี่ยบอกอยู่ว่าห้ามแกกินน้ำหรือให้ใครช่วยจะมาขอทำไมไม่ทราบย่ะ!"

"แต่ฉันไม่ไหวจริงๆนะคะ"

"ไม่ไหวก็ต้องไหว อย่ามาทำตัวให้น่าสงสารหน่อยเลยเพราะยังไงพวกฉันก็ไม่สงสารหล่อนหรอกนะ!"

"สอง ฉันขอเข้าไปหาเสี่ยก่อนได้ไหม?"

"ยัยปลา แกจะเข้าไปบำเรอเสี่ยก่อนฉันได้ยังไง แกสมควรดูนังนี่นะ"

"งั้นเราก็ไปสองคนก็ได้ ปล่อยให้พวกนี่ดูนังนี่ไว้ก็ได้!" พวกเธอคงเป็นนางบำเรอของเขาสินะ พวกเธอมันก็ไม่ต่างอะไรจากเขาที่เป็นซาตานในร่างคนร้ายใจร้ายใจดำ ฉันจะออกไปจากที่นี่ให้ได้