5 “ฮึก... ไอ้ เชี่ยโรม

หัวของฉันกระแทกกับฟูกพร้อมกับร่างบางที่แทบไม่มีเรี่ยวแรงของฉัน เอาละ... ฉันกำลังจะตายทั้งเป็น

“กูจะทำให้มึงรู้ว่าความสุขมันเป็นยังไง”  

แคว่กกกก!!

เสื้อผ้าของฉันถูกกระชากออกจนหลุดรุ่ย ฉันได้แต่สะอื้นร้องไห้แล้วหันไปที่ผ้าม่านที่กำลังปลิวไสว...

“โอ๊ยยยย!”  ฉันส่งเสียงร้องออกมาเมื่อปากหนากัดลงที่หัวนมของฉัน

มือของเขาบีบคลึงเต้าทั้งสองพลางขบบดขยี้ลงเหมือนจะทำให้มันขาดออก ฉันเจ็บ ฉันทรมาน ฉันขยะแขยงเขา

“ฮึก... หนูเจ็บ ฮือ ๆ” ฉันเหลือบมองคุณโรมที่เหลือบสายตามองฉันเล็กน้อยทั้ง ๆ ที่ปากยังคงดูดเต้าทั้งสองของฉันอยู่

“ฮือ ๆ ๆ พอเถอะค่ะ หนูเจ็บ” เขาเพียงแต่มองฉันเท่านั้นแต่ไม่ได้หยุดการกระทำอะไรของเขา

กางเกงของฉันถูกถอดออกพร้อมกับกางเกงใน ขาของฉันถูกยกขึ้นพาดไหล่ของเขา คุณโรมปลดซิบตัวเองออกแล้วงัดท่อนเอ็นอันใหญ่ยักของเขาออกมา

“ฮึก... คุณโรมหนูกลัว ฮือ ๆ ๆ”  

“เจ็บนิดเดียว เดี๋ยวก็มันส์แล้ว” เขายกยิ้มขึ้นแล้วเอาไอ้นั้นของเขามาถูที่ดอกกุลาบของฉัน ฉันรีบเอามือปิดปากตัวเองเพื่อกลบเกลื่อนความเจ็บเอาไว้

กึด!

“อร๊าย!”  ตาฉันแทบจะทะลักออกมาจากเบ้าตาดวงน้อย

ท่อนเอ็นถูกสอดใส่เข้ามาโดยที่ฉันไม่ได้ตั้งตัว มันเจ็บจนจุกไปหมด มันคับมันแน่นจนฉันรู้สึกถึงความแสบของเนื้อที่ถูกสี

“กรี๊ดทำ เชี่ยอะไร มึงอยากตายเหรอวะ!”  เขารีบเอามือมาปิดปากของฉันทันทีที่ส่งเสียงร้องออกมา

“ฮือ ๆ ๆ อ่อยอู! อื้อออ!”  ฉันกัดไปที่มือของเขาเพราะอยากให้เขารู้ว่าคำเจ็บมันเป็นยังไง

“โอ๊ย! อีบัว!”  เขาดึงมือตัวเองออกแล้วจ้องหน้าตาเขม่งใส่ฉัน

เพียะ!

หน้าของฉันหันไปด้านข้างทันทีเมื่อมือหนาตบมาที่แก้มด้วยแรงโทสะ

“ฮึกฮืออ อร๊าย!”  

“มึงกล้ากัดกูเหรออีเด็ก เชี่ย!”  เขาบีบคางฉันแน่นด้วยความโกรธที่ฉันกัดเขา

“ฮึกฮือ เอามันออกไปจากตัวกู! ฮึก!”  

“หึ! ตอนแรกกูกะว่าจะทำให้มีความสุข แต่ตอนนี้กูเปลี่ยนใจละ!”  คำพูดของเขาทำเอาฉันชะงักไปครู่ ก่อนจะอ้าปากค้างออกมา

ปึก!ปึก!ปึก!ปึก!

เขากระแทกท่อนเอ็นเข้าออกอย่างไม่ใยดีกับฉันสักนิด เนื้อของฉันและเขามันกระทบพลางเสียดสีกันจนฉันได้กลิ่นคาวบางอย่าง

“อ๊ะ ๆ ๆ! ไอ้... ระยำ อึก! อร๊าย!”  

“กูระยำ อ๊าา... ได้มากกว่านี้อีก อ๊ะ ๆ ๆ!”  

ปึก!ปึก!ปึก!ปึก!

เขากระแทกมันจนฉันร้องกรี๊ดออกมา มันไม่ได้มีความสุขเลยสักนิดมันมีแต่ความเจ็บปวดท่าโถมเข้ามาในร่างกายของฉัน

ฉันโดนเขาปู้ยี้ปู้ยำซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนคราบน้ำตาของฉันมันแห้งเหือด

ปึก!ปึก!ปึก!ปึก!

แรงกระแทกดันเข้ามาจนเกือบถึงท้องน้อยมันดันจนท้องฉันแทบทะลุ ฉันมองหน้าไอ้โรมด้วยความแค้นใจแล้วค่อย ๆหลับตาลง

“ฮึก...”  

“อ่า.... เสียวสุดยอด”  เขาล้มตัวนอนทับร่างกายอันบอบช้ำจากการกระทำของเขา พลางหายใจเหนื่อยหอบไม่เป็นจังหวะ

“ครั้งแรกของมึงจริง ๆ ซินะ 'หึ'” เสียงแผ่วเบาเอ่ยขึ้นเหยียดหยามฉัน

“ฮึก.... พอใจมึงรึยัง ไอ้โรม”  ฉันพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาปนเสียงสะอื้นไห้จนเขาเงยหน้าขึ้นมามองฉัน

“มึงเรียกกูว่าอะไรนะ”  เขาถามด้วยสีหน้านิ่งขรึม

“กูเรียกมึงว่าไอ้ระยำโรม! ฮึก...”  ฉันตอบด้วยน้ำเสียงดุดัน เอาเถอะ จะตายก็ตายเลย ฆ่ากูเลย

เพียะ!!

หน้าของฉันถูกตบมาอีกครั้งด้วยแรงที่หนักหน่วง ฉันสะอึกออกมาพลางเอามือจับที่มุมปากตัวเอง

เลือดมันเริ่มซิบออกมาทีละน้อย มันเจ็บ แต่คงไม่เจ็บเท่ากับการที่ฉันโดนมันทำแบบนี้

“อย่าปากดี อีกระหรี่!”  

“ฮึก... ฆ่ากูซิ ฆ่ากูเลย!”  

“'หึ' ท้าทายกูงั้นเหรอ”  

“ฮึก... ถ้ามึงไม่ฆ่ากู กูก็จะด่าและสาปแช่งมึงอยู่แบบนี้แหละ ไอ้นรก!”  

เพียะ!!

มันตบมาที่หน้าฉันอีกครั้ง จนเปล่งเสียงร้องไห้ออกมาพลางปัดผมที่บังหน้าตัวเองออก

ไอ้โรมมันลุกออกจากตัวฉันแล้วใส่กางเกงตัวเอง แล้วเดินออกไปนอกห้อง ฉันรีบลุกขึ้นแล้วเอาผ้าห่มมาคลุมตัว

ไม่นานมันก็เดินเข้ามาพร้อมกับกระบอกปืน...

“อยากตายใช่ไหม เอาซิ!”  มันโยนกระบอกปืนมาใส่หน้าฉัน แน่นอนว่ากระบอกปืนมันโดนหัวของฉัน

“ฮึกฮืออ... ฮึก...”  ฉันหันมองหน้ามันด้วยความแค้นใจ ก่อนจะเหลือบมองกระบอกปืนที่ตกอยู่ข้างขา

“ยิงตัวตายไปเลย ยิงไปที่หัวของมึงเอง!”  ทำไมไม่ฆ่าฉันเลย ทำไมต้องทำกับฉันถึงขนาดนี้

“ฮึก...”  ฉันค่อย ๆยกปืนขึ้นมา จับมันด้วยมือสั่น ๆ

“ทางเดียวที่มึงจะหนีไปจากกูพ้น คือมึงต้องตายเท่านั้น” น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยขึ้นอย่างหน้าเกรงขาม

“ฮึก... ชาติหน้าฉันใด ขออย่าให้กูได้มาเจอคนแบบมึง ฮึก...”  

ฉันจับปืนแน่นพลางจ่อมาที่หัวตัวเองแล้วหลับตาลง ใจหนึ่งก็กลัวใจหนึ่งก็อยากตาย แต่ถ้าไม่ฆ่าตัวเองตอนนี้ฉันก็เหมือนตายทั้งเป็นอยู่ดี สู้เจ็บทีเดียวไปเลยดีกว่า

“ยิงเลย! ยิง!”  

ฉันตัดสินใจลั่นไกพร้อมกับน้ำตาหยดสุดท้าย...

แกรก!

แต่ไกปืนดันไม่ลั่นกระสุนมาเจาะหัวของฉัน ฉันลืมตาขึ้นพลางมองกระบอกปืนและหันไปมองไอ้โรม

“เสียใจด้วย ชาตินี้ของมึงยังไม่จบ ฮ่า ๆ” มันหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง ฉันอยากจะฆ่ามันด้วยมือฉันเอง

“มึงนี้ใจเด็ดฉิบหายเลยอีบัว ฮ่า ๆ”  

“ไอ้เลว!”  

ปึก!

ฉันปากระบอกปืนใส่หัวไอ้โรมจนหัวมันมีเลือดไหลซึมออกมา มันจับหัวตัวเองพลางดูเลือดด้วยสายตาเลือดเย็นก่อนจะหันมามองฉัน

“มึงทำกูเลือดออกงั้นเหรอ”  

“ฮึก... ถ้ามีกระสุนกูก็จะยิงมึงตายตรงนี้แหละ!”  

“อีบัว!”  

“ฮึก... ไอ้ เชี่ยโรม!”  

เอาซิ ตายกันไปข้างหนึ่งเลย ถึงฉันจะตัวน้อยนิดแต่ฉันก็จะขอสู้ไม่ถอยเหมือนกัน