Ep.5

“หรือถ้ามีจริงๆ หนูจะตอบตกลงแบบไม่ต้องคิดเลยค่ะ”

“ฉันไง”

“…..” ฉันถึงกลับเลิ่กลั่กหันซ้ายมองขวา เมื่อได้ยินประโยคนั้น บางทีเขาอาจจะเมามากไป จนทำให้ไม่รู้ตัวว่ากำลังพูดอะไรออกมา

คุณเสือหันมองจ้องหน้าฉันตอบ ก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ เข้ามาเรื่อยๆ จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนของเขาที่เป่ารดแก้มฉันอยู่ ในขณะที่รถกำลังติดไฟแดงที่ทางสามแยก ฉันถึงกลับสะดุ้งเมื่อปากของเขามันแตะลงมาเบาๆ บนริมฝีปากฉัน

“เอ่อ…คุณเสือคะ ฟะ…ไฟเขียวแล้วค่ะ” ฉันเอ่ย ก่อนจะรีบเบือนหน้าหันหนีไปอีกทาง หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวจนแทบจะหลุดออกจากอก นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน

“…..” เขาผละตัวออกจากฉัน ก่อนจะถอนหายใจด้วยความหงุดหงิด

“ฟู่วววว” ฉันพ่นลมหายใจออกมาถี่ๆ พร้อมกับสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอด บอกตามตรงว่าการกระทำของเขาเมื่อกี้ มันแทบจะทำให้หัวใจของฉันหยุดเต้น

“กลัวฉันขนาดนั้นเลย?”

“นะ…หนูไม่ได้กลัวนะคะ”

“ถ้าไม่ได้กลัวแล้วหลบทำไม?”

“…..” ฉันกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เมื่อได้ยินในสิ่งที่เขาถาม ยอมรับก็ได้ว่าเขากำลังทำให้ฉันกลัว

“ตอนที่ฉันกำลังจะจูบ เธอหลบทำไม?”

“นะ…หนูคิดว่ามันคงไม่เหมาะ”

“ผู้หญิงคนอื่นเขามีแต่อยากวิ่งเข้ามาหาฉันกันทั้งนั้น เธอน่ะรู้หรือเปล่าว่าตัวเองโชคดีแค่ไหน?” เขาแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยัน

“จนแล้วยังโง่อีก ซื่อบื้อฉิบ!”

“…..” คำพูดของเขา มันเหมือนเอาค้อนมาทุบที่หน้าของฉันซ้ำแล้วซ้ำอีก

ผ่านไปสักครู่ใหญ่ๆ รถก็เคลื่อนมาจอดอยู่ที่หน้าบ้านโดยสวัสดิภาพ

“ขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์ให้หนูติดรถมาด้วย”

“…..”

“เอ่อ…คุณเสือคะ เรื่องเงินสามหมื่น” ฉันเอ่ย ในขณะที่เขากำลังจะเดินเข้าไปในบ้านใหญ่

“ช่างเถอะ ฉันจะถือซะว่าทำบุญ” คุณเสือตอบแบบไม่ใส่ใจ

ฉันถึงกลับยิ้มกว้างออกมาด้วยความดีใจ เมื่อเขาบอกว่าจะยกหนี้สินทั้งหมดให้ฉัน ทั้งๆ ที่เงินจำนวนนั้น มันก็ไม่ใช่จำนวนน้อยๆ

“ขอบคุณมากค่ะ ถ้าคุณอยากจะให้หนูตอบแทนยังไงก็บอกมาได้เลยนะคะ”

“แค่เลี้ยงข้าวฉันเป็นการตอบแทนก็พอ”

“ได้เลยค่ะ วันไหนดีคะ?”

“พรุ่งนี้ตอนเย็นเป็นไง”

“ตกลงค่ะ” ฉันตอบตกลงในทันที ในเมื่อเขาคิดที่จะไม่เอาเรื่อง ฉันก็ควรจะแสดงความมีน้ำใจต่อเขา คือการเลี้ยงตอบแทนแบบเล็กๆ น้อยๆ

“เดี๋ยวจะบอกว่าต้องไปที่ไหน”

ร้านฟาสฟู้ด

“วันนี้ตอนเย็นไปกินหมูกระทะกันไหม เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง” เสียงพี่นายเอ่ยถาม ในขณะที่ฉันกำลังยืนรอให้ใครสักคนมารับหลังเลิกงาน

“วันนี้หนึ่งมีนัดแล้ว ไว้วันหลังได้ไหม?”

“นัดที่ไหน นัดกับใคร แล้วไปทำอะไรกัน?” พี่นายปล่อยคำถามออกมารัวๆ จนแทบหายใจไม่ทัน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาคิดกับฉันแบบไหน

“บอกไปพี่ก็ไม่รู้จักหรอก”

“เดี๋ยวนี้หัดมีความลับกับพี่หรอ?”

“ปะ…เปล่าสักหน่อย” ฉันบ่นงุบงิบในลำคอ เพราะรู้สึกไม่ค่อยชอบเอาเสียเลย เมื่อต้องมานั่งรายงานเรื่องชีวิตส่วนตัวให้คนอื่นรู้ บอกตรงๆ ว่าฉันไม่เคยคิดเกินเลยกับพี่นายสักนิด จะมีก็แต่เขานั่นแหละที่คิดมากไปเอง

“งั้นก็บอกมาว่ามีนัดกับใคร?” พี่นายคาดคั้นจะเอาคำตอบจากฉันให้ได้

“หนึ่งมีนัดกับ…” ฉันพูดไม่มันจบ รถมัสแตงคันหรูของคุณเสือก็เคลื่อนมาจอดตรงที่ฉันยืนอยู่ ก่อนที่เขาจะลดกระจกรถลงมาแล้วมองพี่นายที่ยืนอยู่ข้างๆ ฉัน

“คุณเสือมารับพอดี ขอตัวก่อนนะ”

“ดะ…เดี๋ยวก่อนสิหนึ่ง!”

ฉันรีบวิ่งออกจากตรงนั้น โดยไม่ฟังเสียงเรียกของพี่นายที่ตะโกนตามหลังออกมา

“ไอ้หมอนั่นเป็นใคร?” คุณเสือเอ่ยถาม เมื่อเห็นว่าฉันรีบเปิดประตูรถขึ้นมา พร้อมกับอาหารเหนื่อยหอบ

“คุณเสือหมายถึงผู้ชายคนเมื่อกี้หรอคะ?”

“อืม”

“เขาชื่อพี่นาย เป็นเพื่อนร่วมงานของหนึ่งเอง” ฉันตอบไปตามความจริง สำหรับฉันพี่นาย ก็เป็นแค่เพื่อนร่วมงานที่สนิทคนนึง

“ดูท่าทางเธอจะสนิทสนมกับมันมากเลยนะ”

“ใช่ค่ะ หนูกับเขาสนิทกัน”

“…..”

ห้างสรรพสินค้า

“คุณจะให้หนูมาเลี้ยงข้าวที่นี่หรอคะ?” ฉันทวนถามอีกครั้งด้วยความไม่แน่ใจ เมื่อก้าวขาเข้ามาในห้างใหญ่สุดหรูที่ตั้งอยู่ใจกลางเมือง

“ก็ใช่น่ะสิ หรือเธอคิดว่าจะพาฉันไปเลี้ยงร้านข้าวแกงริมทาง?”

“…..”

“อาหารพวกนั้น ฉันกินไม่เป็นหรอกนะ!”

“…..”

“เอาไง จะเลี้ยงหรือไม่เลี้ยง?” คุณเสือเอ่ย เมื่อเห็นว่าฉันเอาแต่ยืนเงียบ พร้อมกับท่าทางสลดลงไป

“แต่หนูมีเงินแค่สองพันเองนะคะ”

“งั้นก็ตามมาทางนี้ เดี๋ยวจะบอกว่าต้องกินร้านไหน?” พูดจบคุณเสือก็เดินนำไป ก่อนทีฉันจะเดินตามหลังเขาไปติดๆ

“เดี๋ยวค่ะคุณเสือ…ร้านนี้เลยหรอคะ?” ฉันเลื่อนมือไปกระตุกชายเสื้อของคนตัวโตที่เดินนำหน้า เมื่อเขาพาเดินเข้ามาในร้านอาหารสุดหรู ก็บอกไปแล้วไง ว่ามีเงินแค่สองพัน ทำไมถึงได้พาเข้าร้านที่มันหรูขนาดนี้

“อะไรของเธออีก”

“ท่าทางมันคงจะแพง…” ยังไม่ทันที่ฉันจะได้พูดจบ เขาก็พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน

“หุบปากแล้วเดินตามฉันมาแบบเงียบๆ อย่าทำให้ฉันต้องขายขี้หน้า!”

“…..” เมื่อได้ยินดังนั้น ฉันจึงทำตามที่เขาบอกคือเดินตามเงียบๆ ไม่ปริปากพูดอะไรออกมา

“รับอะไรดีคะ?” พนักงานสาวสวยเดินมารับออเดอร์ พร้อมกับส่งสายตาหวานหยดมาให้คุณเสือแบบไม่กระพริบตา แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจ เพราะมัวแต่นั่งก้มหน้าก้มตาดูเมนูอาหารอยู่

“เธอกินเนื้อได้หรือเปล่า?” เขาเงยหน้าขึ้นมาถามฉัน

“หนูกินอะไรก็ได้ค่ะ”

“งั้นขอเหมือนเดิม แต่วันนี้เพิ่มเป็นสองที่”

“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ” รับออเดอร์เสร็จ พนักงานสาวสวยก็เดินออกไป แต่ก็ไม่ลืมที่จะส่งยิ้มหวานไปให้คุณเสือ

“อย่าทำตัวเหมือนบ้านนอกเข้ากรุงไปได้ไหม อายคนจะแย่” เขาพูดอย่างปลงๆ เมื่อเห็นว่าฉันเอาแต่นั่งหันซ้ายหันขวาอยู่ไม่เป็นสุข ชุดพนักงานร้านไก่ทอดที่ใส่มา มันดูไม่เข้ากับสถานที่ ที่เขาพามาเลยสักนิด

“ก็หนูไม่เคยมานิคะ”

“ก็พามาแล้วนี่ไง”

“เสือ!” เสียงหวานร้องเรียกดังขึ้นจากทางด้านหลัง ทำให้เราสองคนต่างพากันหันไปมองแบบพร้อมเพรียงกัน ก่อนจะเห็นว่าเป็นผู้หญิงสาวสวยคนนึงที่กำลังเดินมาทางที่พวกเรานั่งอยู่ ตั้งแต่หัวจรดเท้าของเธอ ล้วนประดับไปด้วยของแบรนด์เนมทั้งนั้น

“คุณหายไปไหนมาคะ ทำไมดี้ติดต่อคุณไม่ได้เลย?” เธอคนนั้นเอ่ยถาม ก่อนจะปรายสายตาหันมามองฉันที่นั่งอยู่

“ฉันนั่งอยู่ตรงนี้แล้ว มีอะไรก็พูดมา”

“ผู้หญิงคนนี้เป็นใครหรอคะ?” ไม่พูดเปล่า แต่เธอยังชี้นิ้วมาทางฉัน

“เมีย!”

“มะ…ไม่” ฉันเบิกตากว้างรีบตอบปฏิเสธด้วยความตกใจ ที่จู่ๆ เขาก็พูดแบบนั้นออกมา แล้วเธอคนนี้ก็ดูเหมือนจะไม่พอใจฉันเอามากๆ

“ตอนนี้ไม่ใช่ เดี๋ยววันข้างหน้าก็ใช่เองนั่นแหละ!”