Ep.13

“หนูจะย้ายออกไปจากที่นี่ พอใจคุณหรือยัง!?”

“…..” คุณเสือหยุดชะงักไปหลังจากที่ได้ยินประโยคนั้น

“หนูบอกคุณไปแล้ว ขอกระเป๋าคืนด้วยค่ะ” ฉันพูดพลางเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าของตัวเองคืนมา แต่ก็เหมือนเดิม คือเขาไม่ยอมคืนมาให้ ซ้ำยังโยนมันออกไปให้พ้นทาง

“ใครอนุญาตให้เธอไป?”

“ไม่มีค่ะ หนูอยากไปของหนูเอง”

“แต่ฉันไม่อนุญาต!”

“…..” ฉันสะดุ้งเมื่อได้ยินน้ำเสียงตวาดดังลั่นของเขา หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบเมื่อเห็นท่าทางโมโหของเขาจนถึงขีดสุด

“ถ้าฉันไม่อนุญาต เธอก็ไม่มีสิทธิ์ไปไหนทั้งนั้น!”

“ละ…แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรที่จะห้ามไม่ให้หนูไป” ฉันรวบรวมความกล้าถามออกไป แน่นอนว่ามันทำให้คุณเสือถึงกลับพุ่งตัวเข้ามาหาฉันในทันที

“โดนฉันกระแทกจนสติฟั่นเฟือนไปแล้วหรือไง ถึงได้ชอบถามคำถามซ้ำๆ ซากๆ!”

“…..” แต่ละคำที่พ่นออกมาจากปากเขา มันทำให้ฉันรู้สึกหน้าชาไปชั่วขณะ

“อยากรู้มากใช่ไหมว่าฉันมีสิทธิ์อะไร?”

“…..”

“เดี๋ยวจะบอกให้เอาบุญก็ได้ เพื่อบางทีเธออาจจะลืมจริงๆ” มือสากเลื่อนต่ำลงไปปลดเข็มขัดหนังราคาแพงก่อนจะรูดซิปกางเกงของตัวเองออก

“คะ…คุณเสือ อย่าทำแบบนี้!” ริมฝีปากบางสั่นระริกไปด้วยความหวาดกลัว แต่ฉันกลับต้องตกใจจนถึงคงขีดสุดเมื่อเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดเข้าไปที่แอพพลิเคชันของวิดีโอ

“ครั้งนี้ ฉันจะถ่ายรูปและอัดคลิปวิดีโอไว้เป็นหลักฐานแล้วกัน” ไม่พูดเปล่าแต่ยังเลื่อนสมาร์ตโฟนมาจับภาพของฉันที่ยืนอยู่

“เผื่อครั้งหน้าเธอถามอีก ฉันจะได้เปิดคลิปให้ดูแทนคำตอบ”

“…..” ฉันถึงกลับพูดอะไรไม่ออก เมื่อได้เห็นการกระทำที่ป่าเถื่อนของเขา

“เอามุมไหนดีล่ะ ถึงจะได้เห็นเราสองคนชัดๆ”

“คุณจะบ้าไปแล้วหรือไง หยุดเดี๋ยวนะ!” ฉันรีบร้องห้ามปรามคุณเสือ หลังจากที่เขาขยับสมาร์ตโฟนเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

“วางไว้มุมนี้แล้วกัน” พูดจบเขาก็เลือกที่จะวางโทรศัพท์ไว้ตรงหัวเตียง

“…..” ฉันได้แต่ยืนเม้มปากกำหมัดแน่นเพราะทำอะไรไม่ได้ พลางสอดส่องหาทางที่จะหนีออกไปจากห้องนี้

“นางเอกของฉันพร้อมหรือยังล่ะ?”

“คุณมันบ้า บ้าที่สุด!” สิ้นประโยคนั้นฉันก็รีบวิ่งออกจากห้อง แต่วิ่งหนีไปได้ไม่ทันไรก็ถูกเขาคว้าแขนเอาไว้ได้เสียก่อน

หมับ! ร่างของฉันถูกเหวี่ยงล้มลงมาที่โซฟา พร้อมกับคุณเสือที่รีบขึ้นคร่อมฉันไว้ไม่ให้ดิ้นหนี

“ฉันบอกแล้วไง ว่าเธอไม่มีสิทธิ์ไปไหนทั้งนั้น ถ้าเกิดว่าฉันยังไม่เบื่อ!”

“อื้อออ คะ…คุณเสือ หนูขอร้อง อย่าทำแบบนี้” ร่างบางก้าวถอยหลังหนีตามสัญชาต

ญาณ ก่อนจะพนมมือไหว้คนตรงหน้าที่กำลังเดินเข้ามาหาเธอ

“ไหว้สวยซะด้วย ฉันควรจะหยุดดีไหมนะ?”

“พอเถอะนะคะ ได้โปรดเถอะค่ะ อย่าทำอะไรหนูเลย”

“…..”

ปัก! ปัก! ปัก!

“อืมมม ~ โดนฉันเอาไปตั้งหลายครั้ง แต่ก็ยังแน่นเหมือนเดิม ซี๊ดดดด” ใบหน้าหล่อเหลาเชิ่ดขึ้น พร้อมเปล่งเสียงครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน เมื่อถูกร่องแคบของคนตัวเล็กบีบรัดท่อนเอ็นจนแทบปริแตก

เม็ดเหงื่อสีใสเริ่มผุดขึ้นตามกรอบหน้า ก่อนที่เขาจะใช้มือสากปาดมันออกจากใบหน้าแบบลวกๆ ดวงตาคู่คมจ้องมองหญิงสาวที่นอนอยู่ใต้ร่าง พร้อมกับถาเอวสอบให้เร็วและแรงกว่าเดิม

“…..” เล็บคมจิกลงบนผ้าปูที่นอนไว้แน่น โดยที่เธอไม่ยอมเปล่งเสียงใดๆ ออกมา มันรู้สึกเจ็บแสบเพราะไม่ได้มีอารมณ์ร่วมกับเขาเลยสักนิด

“ไม่คิดจะครางหน่อยหรอ เผื่อฉันจะใจดียอมจบกับเธอแค่น้ำเดียว”

“…..”

เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กนอนนิ่งราวกับท่อนไม้ เขาจึงถอดท่อนเอ็นออกจากร่องของเธอ ก่อนจะคลานลงต่ำไปอยู่ตรงกลางหว่างขาของหญิงสาว

“คะ…คุณจะทำอะไร?” คนตัวเล็กเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เมื่อมือสากทั้งสองข้างเลื่อนขึ้นมาจับเอวของเธอไว้แน่นเพื่อไม่ให้ดิ้นหนี

“ทำหน้าที่ของผัวให้สมบูรณ์แบบไง”

“อื้อออ คะ…คุณเสือ อย่าทำตรงนั้น อ๊ะ!” ริมฝีปากบางสั่นระริก พร้อมความรู้สึกบางอย่างที่เริ่มแทรกเข้ามา เมื่อถูกชายหนุ่มโน้มริมฝีปากหนาลงไปโลมเลียที่ร่องสวาทของเธอ เขารู้จุดอ่อนของเธอทุกอย่าง

“เริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาแล้วสินะ” เสือเหยียดยิ้มเมื่อเห็นท่าทางบิดเร่าของคนตัวเล็ก

“อึกกก” ร่างบางกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เมื่อเขาค่อยๆ ใช้ลิ้นร้อนสอดใส่เข้ามาในร่องแคบของเธอ แล้วตวัดดูดดึงตรงติ่งเกสรอย่างมูมมาม

“อ้าขากว้างๆ หน่อย ฉันทำไม่ถนัด” เขาเงยหน้าขึ้นมาบอกคนตัวเล็กอย่างหงุดหงิด เมื่อเธอกำลังจะพยายามหุบขาเขาหากัน

“อึก กรี๊ดดดด ยะ…อย่าดูดแรง หนูเจ็บ” หญิงสาวร้องบอกชายหนุ่มที่เอาแต่ดูดกลืนกินน้ำสีใสที่เอ่อล้นออกมาทางร่องแคบแบบไม่รังเกียจ ก่อนจะเลื่อนมือมาประคองใบหน้าของเขาเพื่อให้หยุดการกระทำ แขนขาจิกของเธอมันจิกเกร็งเมื่อเขาใช้ริมฝีปากขบเม้มไปที่ตรงส่วนนั้นแล้วดึงมันเบาๆ

“ฮึกกก” ร่างบางพ่นลมหายใจหอบถี่ เมื่อรู้สึกได้ว่าเขาเริ่มทำตรงนั้นกับเธอแรงขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะสอดนิ้วเข้ามาอีกทาง ส่วนปากก็ตวัดโลมเลียอยู่ที่ร่องสวาทอย่างเอาแต่ใจ

“ปล่อยน้ำออกมาเยอะขนาดนี้ อยากให้ฉันสอดคxยเข้าไปแล้วใช่ไหม?” เมื่อเห็นว่าร่างกายของเธอเริ่มปล่อยสารล่อลื่นออกมา เขาเลยจับท่อนเอ็นลำใหญ่กระแทกเข้าไปในร่องของเธออีกครั้ง

ปัก! ปัก! ปัก! แท่งเอ็นลำใหญ่กระแทกกระทั้นเข้ามาในร่องของร่างบางครั้งแล้วครั้งเล่านานร่วมชั่วโมง ก่อนที่เอวสอบของชายหนุ่มจะขยับเข้าออกตามจังหวะที่ต้องการ

“เธอเป็นฝ่ายยั่วโมโหฉันก่อน ฉะนั้นอย่ามาว่าฉันใจร้ายก็แล้วกัน!” เสือขบกรามกัดฟันแน่น เมื่อนึกย้อนกลับไปในเหตุการณ์ที่หญิงสาวกำลังจะเก็บเสื้อผ้าไปจากเขา

“พะ…พอแล้วค่ะ”

“บอกให้ฉันพอ แต่ร่องของเธอยังตอดไม่หยุด ดูย้อนแย้งจังเลยนะ” ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มอย่างผู้ชนะ ก่อนที่เขาจะท้าวแขนแกร่งทั้งสองข้างลงกับที่นอนพลางก้มลงมองหญิงสาวที่กำลังนอนอยู่ใต้ร่าง เรือนร่างของเธอขยับเคลื่อนไหวขึ้นลงตามแรงที่เขาได้กระทำมันอย่างสุขสม

“อ๊ะ! คุณเสือ”

“หนึ่งอย่าเกร็ง ซี๊ดดดด” เพียงแค่ก้มลงไปสบตากับเธอเพียงนิด เขากลับสัมผัสได้ถึงขอบฝั่งฝันที่อยู่ไม่ไกล

“คุณเสือ หนูเจ็บ!”

“อืมม~” ร่างกายของเขามันกระตุกเกร็ง ก่อนจะปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้ามาในร่องของเธอทุกหยาดหยด ริมฝีปากหนาคลี่ยิ้มด้วยความพึงพอใจ เมื่อน้ำที่เขาได้ปลดปล่อยเข้าไปก่อนได้ไหลย้อนกลับออกมาตามเรียวขาของเธอ

“ฮึก!” หนึ่งพยายามกลั้นเสียงร้องไห้ในลำคอพลางเบือนหน้าหนีชายหนุ่มในขณะที่เขาโน้มใบหน้าลงมาเพื่อที่จะจูบเธอ แต่เธอเลือกที่จะปฏิเสธจูบนั้นจากเขา ซึ่งแน่นอนว่ามันทำให้ชายหนุ่มนั้นเริ่มหงุดหงิด

“หรืออยากให้ฉันทำมากกว่าจูบ?”

“…..” พอได้ยินคำขู่ของชายหนุ่ม คนตัวเล็กถึงกลับนอนนิ่งยอมให้เขาจูบแต่โดยดี ริมฝีปากบางเผยอขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้เขาได้สอดลิ้นเข้ามาในโพรงปาก

“อื้ออ” เล็บคมจิกลงบนบ่าแกร่งอย่างแรงเมื่อถูกเขาจูบแบบหนักหน่วง จนเธอเริ่มรู้สึกหายใจลำบาก

แสงแดดอ่อนๆ เล็ดลอดผ่านหน้าต่างกระทบเข้ามาที่ใบหน้าคมคายของชายหนุ่ม ทำให้เขาค่อยๆ สะลึมสะลือก่อนจะใช้มือหนาควานหาบางสิ่งบางอย่างที่คุ้นเคย

พรึ่บ! เสือดีดตัวลุกขึ้นนั่งในทันที เมื่อไม่หญิงสาวนอนอยู่ข้างๆ ทั้งๆ ที่เมื่อคืนเขากอดเธอเอาไว้แน่นจนผล็อยหลับไป เขาถึงกลับรู้สึกหงุดหงิดเมื่อมองไปรอบห้องแล้วไม่เห็นคนตัวเล็กเหมือนที่คิดไว้

เขาแหงนหน้าขึ้นไปมองนาฬิกาที่แขวนอยู่ฝาผนัง ก่อนจะพบว่าตอนนี้มันสายมากแล้ว

“หนึ่ง หนึ่ง เธออยู่ไหน?”

“หูตึงหรือไง ทำไมเรียกแล้วไม่ยอมตอบ!”

“ฉันเรียกไม่ได้ยินหรือไงวะ!”

เสือเปล่งเสียงเรียกคนตัวเล็กดังลั่น ก่อนจะรีบหยิบเสื้อผ้าที่หล่นกระจัดกระจายอยู่ตามพื้นห้องขึ้นมาส่วมใส่ด้วยท่าทางรีบร้อน เพียงแค่คิดว่าเธอหายไป เขาก็รู้สึกหงุดหงิดจนแทบบ้า

“ยัยบ้าเอ้ย!”

เพล้ง! โครมมม ข้าวของที่อยู่บริเวณนั้นถูกเขวี้ยงลงพื้นจนแตกย่อยยับไม่มีชิ้นดี เมื่อเขาเปิดดูตู้เสื้อผ้าแล้วพบว่าข้าวของเครื่องใช้ของเธอได้หายออกไปจนหมด

“ถ้าไปไม่รอดก็อย่าเสนอหน้ากลับมาแล้วกัน!”