3

ณ ห้องประชุมชั้น 4 ที่มีป้ายหน้าห้องติดเด่นชัดว่า 'Town list Meeting Room'

ใช่...

งานสำคัญในค่ำนี้ของทีม คือการร่วมประชุมแบบปาร์ตี้กระชับมิตร

มันอาจจะมีเนื้องานแหละ คุยเรื่องงานแหละ แต่เป็นไปในทำนองผ่อนคลาย เพื่อตอบโจทย์ไอเดียสรรค์สร้างของดิจิตอลมาร์เก็ตติ้งชื่อดังของวงการในตอนนี้

ฝ่ายโฆษณากับปาร์ตี้เป็นของคู่กัน เธอเห็นด้วยทุกประการ แต่เหตุผลที่ทำให้ยังไม่ก้าวเข้าไปข้างในนั้น

ก็เพราะว่าซุ่มเสียงนั่น...

'ห้องประชุมทาวน์ลิสต์ ไปทางไหน พอจะทราบไหมครับ?'

คำถามเชิงเรียบปนรีบนั้น ช่างห่างเหิน มองข้าม ไม่ได้จดจำ จนทำให้ภายในอกของเธอรุ่มร้อนได้อย่างน่าประหลาด

'ผมจำไม่ได้หรอกครับ' เหมือนเมื่อวันนั้น เหมือนเลย

วันที่เธอตั้งใจจะไปพบเจอเขาในงานงานหนึ่ง แต่เขาก็ไร้ซึ่งความสนใจ

จำไม่ได้ ห่างเหิน เมินเฉย

ทีท่าเหมือนไม่เคยเห็นอยู่ในสายตา มันช่างเจ็บปวดรวดร้าวไปถึงไหนต่อไหน สองมือบางกำแน่น

ทรวงอกร้อนผ่าวกระเพื่อมขึ้นลง ด้วยความรู้สึกปนเป หลอมรวมเป็นหนึ่ง

ฉันเกลียดเขา

'อืม...เธอเก่งมาก' แต่แล้วซุ่มเสียงของเขาในโทนแตกต่างก็ดังแทรกเข้ามา

คำชื่นชมนั่นมันทำเอาเธอหัวใจพองโตขึ้นอย่างย่ามใจ ตวัดเรียวลิ้นร้ายขึ้นลงแบบไม่หวาดหวั่น

ลีลาหญิงที่จงใจร่ำเรียนมา ช่างไม่น่าผิดหวังเลยสักนิด

เธอทำให้เขาสนใจด้วยเรือนร่างอันเพียบพร้อม ที่มีเบื้องหลังในการปั้นแต่งมันอย่างลำบากยากเย็น

ดวงตาเชิงอ้อนที่เร่าร้อนกำลังสบกับเขาอย่างท้าทาย เชิญชวนด้วยชิวหาที่ไล้วนอยู่บริเวณส่วนปลายคล้ายดอกเห็ด อวบใหญ่

สองมือเล็กโอบรอบแถวๆ โคน สาวขึ้นลงเชื่องช้าจนเขาต้องหยัดสะโพกสู้ เส้นเลือดปูดโปนลำพองตัวหนาขึ้น ส่งความแข็งแกร่งชโลมไปทั่วส่วนสัดแข็งตึง

'อา...' ซุ่มเสียงทุ้มต่ำคำราม ในยามรัญจวนห้วงอารมณ์ไหลลึก ดวงตาคมกริบพริ้มไปกับขนตายาวเกินชาย

ช่างน่ามองนัก ยิ่งมองเขา ปลายลิ้นเล็กตวัดรัดลิ้ม ราวกับมันคือไอติมแท่งโปรด

ริมฝีปากอวบอิ่มจ่ออยู่แถวบริเวณส่วนบานนั้น ดูดดื่มและกลืนกินเขาเข้าไปช้าๆ เสียงครวญครางกระหึ่มดังก้อง

เธอยิ่งยิ้มย่องลำพองใจ...

สุดปลายทางรักแล้ว กลั้นลมหายใจขาดห้วง ปานจวนจะขาด แต่ก็ยังเม้มริมฝีปาก รูดไล้ขึ้นลงเชื่องช้า

ยั่วยวนด้วยสายตา จนเขาต้องเคลื่อนไหวสะโพกเข้าหา

ความอวบอูมนุ่มตึงล้ำลึกมากขึ้น เหมือนกำลังกดถูกหัวลงไปในแม่น้ำ แตกต่างตรงที่...

มันไม่ใช่น้ำเปล่าใสๆ

"ยัยนิน!"

กึก...

ภวังค์ถูกตัดขาดสะบั้นลง จนญานินสะดุ้งโหยง กะพริบตาไล่ความมึนงงและห้วงอารมณ์นั้น พร้อมสลัดศีรษะเบาๆ ด้วย

"อื้อ ว่าไง" ภาพเพื่อนสาวปรากฏ ตรงหน้า ดวงตากลมโตดำสนิทจากคอนแทคเลนส์ ฉายแววฉงน

"ฉันเรียกแกตั้งนานมายืนทำอะไรตรงนี้เนี่ย" เพื่อนสาวคนนี้ คือ เพลินพิง Content Creator ของทีม

เธอมาในชุดเดรสสุภาพตามประสาคนเรียบร้อย แต่แอบเปลือยไหล่ข้างเดียวอย่างเซ็กซี่

งานสำคัญแบบนี้ ผู้หญิงพลาดโอกาสที่จะโชว์ความสวยของตัวเองไม่ได้

"อ้อ ฉันรอคนมาเดินเข้าไปด้วยอ่ะ ได้ข่าวว่าผู้บริหารและทีมงานจากวอทยูอีท มาเยอะเลย ก็เลยไม่กล้าเข้าไปอ่ะ"

"หือ? คนอย่างแกเนี่ยนะที่จะไม่กล้า? เป็นไข้เหรอ?" ว่าพร้อมหมุนร่างสวมส่วนของเพื่อนไปมา

ญานินมาในชุดเดรสเซ็กซี่เปิดเผย เปลือยไหล่ ชายกระโปรงเข้ารูปเหนือเข่ามาเป็นคืบ

มีเพียงหน้าอกที่ระบายรุ่งริ่งไล่ระดับระย้าสวย ที่ทำให้เธอดูหรูหราแบบเซ็กซี่ขึ้นมา

"แกมาก็ดีเลย ไป เข้าไปข้างในกัน" ว่าพร้อมลากจูงคนที่สูงไล่เลี่ยกันเข้าไป แบบตัดความสงสัย และไล่อารมณ์ค้างเติ่งของตัวเอง

ทำไมนะทำไม เธอถึงได้วนเวียนถึงเรื่องคืนนั้นอยู่ร่ำไปด้วย!

ทันทีที่เหยียบย่างเข้าไปยังงานปาร์ตี้ที่ตกแต่งด้วยโทนสบายตา คล้ายห้องประชุมแต่จัดแบบคอกเทล

มีมุมโต๊ะให้นั่งบันทึก มุมเครื่องดื่มให้ยืนเสวนา มีเวทีขนาดย่อมเยาที่มีนักดนตรีบรรเลงเพลงแนวมีจังหวะป๊อบสไตล์

ร่างระหงในชุดเดรสที่เว้าไปตามสัดส่วนเย้ายวน เชิดใบหน้าขึ้นเล็กน้อยแต่พองาม

ดวงหน้าเรียวรีเล็ก คางยาวสมส่วนถูกประดับด้วยริมฝีปากอวบอิ่ม หยักเผยออยู่เป็นนิจโดยธรรมชาติ

เหนือขึ้นมาหน่อยนั้น มีสันจมูกปลายพุ่งรั้นขึ้นมานิด แบบไม่ได้เสริมเติมแต่ง ยิ่งส่งผลให้กรอบดวงตากลมกว้าง ดูเฉี่ยวในคราจดจ้องอะไรบางอย่าง

ญานินไม่ชื่นชอบการแต่งหน้าจัด ชอบแต่งโทนธรรมชาติหรือนู้ดตามโอกาส เฉกเช่นในค่ำคืนนี้

ที่เป็นปาร์ตี้ที่เกี่ยวข้องกับงาน สวยได้ เป็นตัวเองได้ แต่ก็ต้องเหมาะสมตามกาลเทศะ

กึก! การกวาดสายตาไปทั่วงานแบบไม่ได้พิเศษ ดันไปเฉี่ยวเข้ากับสายตาคมกริบคู่หนึ่งที่เหมือนจะมองอยู่ก่อน

หรืออาจจะไม่ใช่

เป็นเขานั่นแหละ เขาที่เธอจงใจมองหา ริมฝีปากหยักได้รูปคลี่ยิ้มเชิงทักทายออกมาเล็กน้อย

ไม่มากเกินไป ไม่ดูจงใจ แต่แววตาหวานฉ่ำ

หากไม่รีบปรายตากลับมา...เธอคงจะเห็นชัดไปแล้วว่า มุมปากหยักนั้นกระตุกเหมือนจะยิ้มตอบกลับให้ แบบไม่ตั้งใจเสียด้วย