บทที่ 4 เมื่อไหร่จะมีลูกสักที

เช้าวันต่อมา

ปลาดาวไปโรงพยาบาลตั้งแต่ 7 โมงเช้า ถึงแม้เธอจะเป็นรองผู้อำนวยการของโรงพยาบาล แต่ก็ยังต้องทำงานและเข้าเวรเหมือนหมอคนอื่นอยู่ดี

“สวัสดีค่ะ คุณหมอปลาดาว” พยาบาลในแผนกเอ่ยทักทาย

“สวัสดีค่ะพี่ฝน” ปลาดาวทักทายตอบ

“หมอปลาดาวทานอะไรมาหรือยังคะ พี่ซื้อโจ๊กและก็น้ำเต้าหู้นมสดมาฝากอยู่ค่ะ”

“ขอบคุณค่ะ ดาวก็ยังไม่ได้ทานอะไรมาเหมือนกัน”

“งั้นน้องปลาดาวทานก่อนนะคะ เดี๋ยวพี่จะไปเตรียมรายงานคนไข้ก่อน”

“ได้ค่ะ ขอบคุณมากค่ะพี่ฝน”

ปลาดาวนั่งทานอาหารเช้ายังไม่ทันเสร็จ พี่ฝนก็เข้ามาตามอย่างรีบร้อน

“หมอปลาดาวคะ! มีเคสฉุกเฉินค่ะ มีหญิงสาวท้องแก่มาด้วยอาการตกเลือดค่ะ”

“งั้นรีบไปเถอะค่ะ” ปลาดาวบอกอย่างเร่งรีบ

เธอรีบลุกขึ้นใส่เสื้อกาวน์ของตัวเองแล้วไปที่ห้องตรวจ แม้แต่น้ำก็ยังไม่ได้ดื่ม เมื่อไปถึงห้องตรวจก็เห็นหญิงสาวท้องแก่คนหนึ่งกำลังนอนร้องโอดครวญอย่างเจ็บปวดอยู่

“คนไข้ชื่ออะไรคะ?” ปลาดาวถามตามขั้นตอน

“มุรินค่ะ”

“ค่ะ คุณมุรินตั้งครรภ์ได้กี่เดือนแล้วคะ? มีสมุดฝากครรภ์มาด้วยมั้ยคะ?”

“8 เดือนค่ะ สมุดฝากครรภ์ไม่ได้เอามาด้วย ฉันลื่นล้มตอนออกมาซื้อกับข้าวข้างนอกจึงรีบมาโรงพยาบาลทันที เอกสารอะไรก็ไม่ได้เอาติดตัวมาด้วยสักอย่าง”

“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหมอจะขอตรวจอาการให้ก่อนนะคะ คุณมุรินสามารถโทรแจ้งให้ญาติเอาเอกสารตามมาให้ทีหลังได้ค่ะ”

“ค่ะ”

ปลาดาวทำการตรวจร่างกายของคนไข้แล้วก็ทารกในครรภ์อย่างละเอียดถี่ถ้วน กลับพบว่าหัวใจของทารกเต้นช้าลงจนแทบไม่ได้ยินเสียงการเต้นของหัวใจเลย และร่างกายของมุรินก็มีรอยฟกช้ำเต็มไปหมดด้วย

“พี่ฝน เตรียมห้องผ่าตัดแล้วส่งคนไข้เข้าห้องผ่าตัดทันทีค่ะ ตอนนี้เด็กในครรภ์มีอันตรายมาก” ปลาดาวบอกอย่างรีบร้อน

“ค่ะ” พยาบาลฝนรีบไปเตรียมห้องผ่าตัด

“คุณมุรินมีเบอร์ติดต่อญาติมั้ยคะ?” ปลาดาวถาม

“ฉัน ฉันจำเบอร์ไม่ได้ค่ะ”

“แล้วจะติดต่อทางญาติของคุณได้ยังไงคะ? สามีของคุณล่ะมีเบอร์ติดต่อเขาไหม? หรือไม่งั้นก็บอกที่อยู่ของคุณมาก็ได้ค่ะ ฉันจะให้คนไปตามสามีของคุณมาให้”

“ฉันไม่มีสามีค่ะ ฉันอยู่ห้องเช่าคนเดียว”

“ถ้างั้นก็ค่อยจัดการเอกสารภายหลังก็ได้ค่ะ คุณเซ็นเอกสารยินยอมก่อนนะคะ เดี๋ยวจะได้เข้าห้องผ่าตัดค่ะ เพราะตอนนี้ลูกในท้องของคุณมีโอกาสเสี่ยงสูงมากที่จะได้รับอันตรายหรือเกิดการแท้งได้ค่ะ” ปลาดาวบอกตามตรง

เนื่องจากคนไข้ไม่มีญาติมาด้วย ดังนั้นแพทย์จึงต้องแจ้งสถานการณ์ตามความเป็นจริง อีกอย่างการแจ้งอาการไปตามตรงก็เพื่อให้คนไข้ได้รับรู้แล้วเซ็นเอกสารยอมรับการผ่าตัด หากเกิดอะไรขึ้นก็ถือว่าคนไข้ได้เซ็นรับทราบสถานการณ์ของตัวเองแล้ว

ปลาดาวใช้เวลาผ่าตัดประมาณ 2 ชั่วโมงเพื่อทำคลอดทารกในครรภ์ออกมา หลังจากนั้นก็ส่งคนเป็นแม่ไปที่ห้องพักฟื้น

ปลาดาวกลับมาที่ห้องทำงานของตัวเอง พี่ฝนก็เอาเอกสารรายงานมาให้

“หมอปลาดาวคะ พี่ว่าแม่ของเด็กต้องถูกทำร้ายมาแน่ๆ ร่างกายบอบซ้ำขนาดนั้น ลูกในท้องก็คงจะได้รับผลกระทบนี้ด้วยถึงไม่มีโอกาสได้ลืมตาดูโลก ช่างน่าสงสารเสียจริง”

“ส่งเอกสารทั้งหมดนี้ให้ฝ่ายกฎหมายของเราด้วยนะคะ จะได้ไม่มีปัญหาตามมาทีหลัง”

“ได้ค่ะ”

องศาลงมาทานอาหารเช้าก่อนออกไปทำงานก็เห็นว่าที่โต๊ะอาหารไม่มีใครอยู่เลย มีเพียงอาหารที่วางเตรียมไว้เท่านั้น

“มีใครอยู่ไหม?” เขาตะโกนเรียก

ฐิตารีบวิ่งออกมาจากห้องครัว “คุณองศาต้องการอะไรมั้ยคะ น้าเตรียมอาหารเช้าไว้ให้เรียบร้อยแล้วค่ะ”

“ผู้หญิงคนนั้นล่ะ?” เขาถามแล้วนั่งลงที่โต๊ะอาหาร

“ออกไปแล้วค่ะ”

“ออกไปแล้ว? ออกไปไหน?” เขาถามอย่างสงสัย จะออกไปไหนมาไหนไม่แจ้งเจ้าของบ้านอย่างเขาเลยเหรอ

“คุณปลาดาวออกไปทำงานค่ะ”

“ออกไปทำงาน?” องศาแปลกใจเล็กน้อย ตอนนี้เธอเป็นผู้หญิงของเขาแล้ว จะออกไปทำงานข้างนอกก็ควรขออนุญาตจากเขาก่อนไหม?

“ใช่ค่ะ คุณปลาดาวบอกว่า ถึงแม้จะมาอยู่ที่นี่เพื่อตั้งท้องลูกของคุณ แต่เธอก็ยังต้องทำงานที่โรงพยาบาลอยู่เหมือนเดิมค่ะ”

“งั้นเย็นนี้หากเธอกลับมาแล้วก็บอกให้เธอเตรียมตัวด้วยนะครับ”

“เย็นนี้คุณปลาดาวคงไม่กลับมาค่ะ เธอบอกน้าว่าคืนนี้ต้องเข้าเวร จะกลับมาพรุ่งนี้ตอนสายค่ะ”

องศาขบกรามแน่น นี่ใครเป็นเจ้านายและเป็นเจ้าของบ้านกันแน่ จะทำอะไรก็ยังต้องรอให้เธอพร้อมด้วยใช่ไหม? นี่พ่อของเธอหาผู้หญิงแบบไหนมาให้เขากันแน่? แล้วแบบนี้เมื่อไหร่เขาจะทำให้เธอท้องได้สักที?

“งั้นหากเธอกลับมา ฝากบอกเธอด้วยนะครับว่าจะทำอะไรให้แจ้งผมทราบด้วย แล้วส่งตารางงานของเธอมาให้ผมด้วย”

“ได้ค่ะ น้าจะบอกให้”

“งั้นเย็นนี้ก็ไม่ต้องเตรียมอาหารนะครับ ผมจะไปร่วมงานเลี้ยง อาจจะกลับดึกหน่อย”

“ได้ค่ะ”