Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บทย่อ
ก็เป็นได้แค่นางบำเรอ เป็นได้แค่ผู้หญิงที่เขาเกลียด เป็นได้แค่ผู้หญิงที่อุ้มท้องทายาทให้เขา แต่ไม่สามารถเป็นผู้หญิงที่เขารักได้ (ปลาดาว) ปุณญิศา อัครวิบูลย์ อายุ 26 ปี อาชีพหมอสูตินรีเวช เธอมีคู่หมั้นคู่หมายมาตั้งแต่เด็กและให้คำมั่นสัญญาเอาไว้ว่าจะแต่งงานกับเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น หากไม่ได้แต่งงานด้วยกันก็ขอให้ได้มีลูกกับเขาก็พอใจแล้ว องศา กิตติพลภัทร อายุ 29 ปี อาชีพนักธุรกิจ เขามีคนในดวงใจอยู่แล้วแต่ก็ถูกขัดขวางความรัก เขาจึงเกลียดคู่หมั้นของตัวเองและอยากถอนหมั้นมาโดยตลอด สุดท้ายก็ถูกผู้ใหญ่วางแผนให้มีลูกด้วยกัน ด้วยการยื่นข้อเสนอให้อยู่ร่วมกัน 1 ปี หากช่วงเวลานี้ความสัมพันธ์ไม่พัฒนาขึ้น เขาสามารถแต่งงานกับผู้หญิงที่เขารักได้ ช่วงเวลา 1 ปี องศาได้สร้างความเกลียดชังให้แก่ผู้หญิงที่รักเขามากมาโดยตลอด สุดท้ายแล้วปลาดาวจะให้อภัยองศาและใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันตลอดไปไหม ต้องติดตามเนื้อเรื่องของทั้งคู่ต่อไปนะคะ ความรัก = ต่างฝ่ายต่างรักกัน หากไร้ซึ่งความรักของอีกฝ่าย ย่อมทำให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเจ็บปวดเสมอ
บทนำ
“เก็บของแล้วย้ายไปอยู่ที่เรือนเล็กเถอะ ฉันสั่งให้คนไปทำความสะอาดไว้ให้แล้ว” เขาพูดอย่างเย็นชา
“ทำไม?” หญิงสาวทำหน้างง
“วันนี้มุรินจะย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ ฉันไม่อยากทำให้เธอไม่สบายใจ” น้ำเสียงของเขาเรียบเฉยและยังมีสีหน้าที่ไร้ความรู้สึก
“นายจะให้เธอมาอยู่ที่ห้องนี้เหรอ? อย่าลืมนะว่าพ่อของนายเป็นคนบอกให้ฉันอยู่ที่ห้องนี้”
“แล้วไง? เธอจะบอกว่าฉันไม่มีสิทธิ์ย้ายเธอหรือไง?”
“ใช่! อีกอย่างตอนนี้ฉันก็กำลังตั้งท้องลูกของนายอยู่”
“ตั้งท้องแล้วยังไง? ก็แค่ย้ายไปอยู่ที่เรือนหลังเล็กเท่านั้นเอง ที่นั่นมีสิ่งอำนวยความสะดวกทุกอย่างไม่ต่างจากบ้านหลังนี้เลย ไม่ได้ไล่เธอออกไปจากบ้านเสียหน่อย” เขาอธิบายเพื่อไม่ให้เธอเข้าใจผิดมากไปกว่านี้
ผู้หญิงสองคนอยู่บ้านหลังเดียวกันคงจะมีแต่ปัญหา เขาควรจัดการตั้งแต่เนิ่นๆ จะดีที่สุด
“ฉันไม่ยอม!” หญิงสาวปฏิเสธอย่างไม่กลัว
“ไม่งั้นเธอจะย้ายออกไปจากบ้านหลังนี้ก็ได้! แต่อย่าลืมนะว่าเธอก็เป็นแค่นางบำเรอ เป็นแค่ผู้หญิงที่มาอุ้มท้องลูกของฉันเท่านั้น แต่มุรินเป็นว่าที่ภรรยาของฉัน”
“นายอย่าลืมสิว่านายสัญญาอะไรกับฉันไว้ นายจะฟังคำสั่งของฉันและทำตามไม่ใช่เหรอ? แล้วนี่มันอะไร? นายผิดสัญญา”
“หนึ่งเดือนที่ผ่านมานี้ฉันไม่ทำตามคำสั่งของเธอเหรอ? ฉันไม่ทำตามคำขอของเธอเหรอ? ฉันขอแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวเธอจะไม่ยอมให้กันหน่อยเลยใช่ไหม?”
หญิงสาวกัดริมฝีปากตัวเอง “ได้! ฉันย้ายก็ได้ แต่หลังจากนี้เราจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก ฉันจะยอมไปอยู่ที่เรือนหลังเล็กเพื่อไม่ทำให้นายกับคุณลุงต้องทะเลาะกัน” ใบหน้าเล็กทำเมิน
องศามองหน้าหญิงสาวอย่างไม่พอใจ เป็นแค่นางบำเรอมีสิทธิ์อะไรมาสั่งห้ามเขา
“คุณไม่ยินยอมเหรอ? งั้นฉันก็ไม่ย้าย ฉันจะอยู่ที่ห้องนี้เหมือนเดิม” ว่าแล้วก็นั่งลงบนเตียงอย่างไม่สนใจ
“ได้!” เขาขบกรามแน่น
ปลาดาวเก็บของใช้ของตัวเองแล้วย้ายลงไปอยู่ที่เรือนหลังเล็กอย่างว่าง่าย
“จำไว้ด้วยล่ะ หากไม่จำเป็นก็อย่ามาเสนอหน้าให้มุรินเห็นเด็ดขาด ฉันไม่อยากทำให้เธอไม่สบายใจ”
ปลาดาวมองหน้าเขาอย่างเจ็บปวด ‘กลัวคนรักของตัวเองไม่สบายใจ แล้วไม่คิดว่าฉันจะไม่สบายใจบ้างเหรอ? หากกลัวเธอรู้ตัวตนของฉันทำไมไม่ไล่ฉันออกไปจากบ้านหลังนี้เลยล่ะ’