เมียบำเรอจอมอหังการ - 4

“สารเลว! ฉันไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่คุณคิด ฉัน...” เธอยังพูดไม่ทันจบประโยคความดี เสียงเข้มห้าวก็ดังแทรกขึ้นเสียก่อน

“รับเงินไปแล้วก็ทำงานให้คุ้มกับเงินที่พ่อฉันจ่ายให้พ่อกับแม่เธอหน่อยสิพลอยใส หรือเล่นตัวโก่งราคาล่ะ ถ้าบริการดี จบงานฉันอาจจะเพิ่มให้สักสิบบาทยี่สิบบาทก็ได้นะพลอยใส” มือหนาสอดเร่าเข้าไปในขอบกางเกงซับในสีเนื้อและกางเกงชั้นในของเธอเพื่อไปสัมผัสความเป็นสาวกลางหว่างขาของเจ้าหล่อน

“อะ...ไม่นะ อย่าทำแบบนี้กับฉันคุณศรุต อื้อ...” เมื่อรู้ชื่อของเขา เธอก็เอ่ยขอร้องขอความเมตตา แต่ก็ไม่ได้ผล มือใหญ่ยังคงรุกเร่าที่ความเป็นสาว ปากหนาของเขายังคงวนเวียนดูดหน้าอกของเธอไม่ยอมผละห่าง

“อย่าทำแบบนี้ แบบไหนล่ะ หน้าที่ของอีตัวไม่ใช่เหรอ อย่าทำเป็นไม่เคยหน่อยเลยน่าพลอยใส จะบอกอะไรให้นะ ฉันน่ะเก่งกว่าพวกแก่ๆ ที่เธอไปบริการมาก่อนหน้าเสียด้วยซ้ำ” น้ำคำดูถูกของศรุตทำให้เธอจุกในอก แม้จะบอกปฏิเสธไป เขาก็ไม่เชื่ออยู่ดี เพราะทุกวันนี้เธอมันก็ไม่ต่างจาก ‘อีตัว’ อย่างที่เขาตราหน้านั่นแหละ

“อะ...อื้อ ยะ...หยุด ได้โปรดเถอะ อย่าทำแบบนี้กับฉัน เงินที่พ่อกับแม่ของฉันได้มาจากเจ้าสัว ฉันจะคืนให้”

“อย่าพูดในสิ่งที่ตัวเองทำไม่ได้หน่อยเลยน่า เงินห้าแสนไม่ใช่น้อยๆ เธอมีเงินติดตัวติดบัญชีไม่ถึงหมื่น จะเอาที่ไหนมาชดใช้คืนฉัน หรือจะไปเอากับพ่อแม่เธอล่ะ แต่อาจจะไม่เหลือแล้วก็ได้ เพราะเอาเงินที่ได้มาไปเล่นในบ่อนไปใช้หนี้จนหมด เผลอๆ อาจจะไม่พอ อาจมีหนี้สินเพิ่มมาอีก เสร็จจากพ่อฉัน เธอก็ต้องไปขายให้คนอื่นอยู่ดี แค่เปลี่ยนจากพ่อมาเป็นลูก จะเยอะอะไรหนักหนา ทำหน้าที่ ‘อีตัว’ ของเธอให้จบๆ ไป ไม่ดีกว่าเหรอพลอยใส” แล้วความอดทนของศรุตก็สิ้นสุดลงพร้อมกับกระชากชุดของเธอออกจากร่าง

แควก!

ชุดเดรสตัวสวยถูกกระชากจนกระดุมที่เหลือหลุดกระเด็นกระดอนไปคนละทิศคนละทาง

“คุณมันคนเลว!”

“เธอมันก็เลว หลอกเอาเงินคนแก่” เขาตอบสวนกลับแล้วกระชากเสื้อของเธอลงไปกองที่เอวเล็กคอด

“ฉันไม่ได้ละ...” แล้วคำว่า ‘หลอก’ ก็ถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอเมื่อปากหนาเคลื่อนจากอกขึ้นมาประกบปิดกลืนเสียงพูดของเธอ

“อ่า...อื้อ” เสียงครางอู้อี้ดังลอดออกมาจากปากอวบอิ่มอีกครั้งพร้อมกับร่างน้อยถูกยกอุ้มจากเก้าอี้ขึ้นมานั่งลงบนโต๊ะทานอาหารแล้วตามด้วยร่างใหญ่ยืนแทรกกลางหว่างขาที่เขาบังคับให้แยกกว้างเปิดทางให้ตัวเองแทรกกลางลงไป

“ฉันไม่เสียเวลาพาเธอไปเปิดห้องหรอกนะ เอามันที่ห้องอาหารเนี่ยแหละ นี่ไง...ข้าวที่เธออยากกิน” เขาบังคับจับมือเล็กมากอบกุมเป้ากางเกงที่ตุงโตของตัวเองพร้อมกับปากหนาก้มลงไปบดจูบปากของสาวเจ้าและมืออีกข้างก็บีบกำลำคอระหงของเธอผลักให้เอนตัวนอนราบไปด้านหลัง

“อ่า...อื้อ” ปากหนายังคงนัวเนียกับปากอวบอิ่มไม่ยอมผละห่าง มือใหญ่กอบกุมทรวงอวบอึ๋มขนาดพอดีมือขยุ้มขยำคลึงจังหวะเสียวสะท้าน

“อ่า...อื้อ” พลอยใสครางกระเส่าเสียวซ่านทรมานลอดออกมาจากริมฝีปากพร้อมกับมือน้อยที่ผละออกจากเป้ากางเกงของจอมอหังการมาจับขอบโต๊ะดันประคองร่างตัวเองที่ถูกกดบังคับให้เอนตัวนอนราบไปกับโต๊ะทานอาหาร

พอถูกยกอุ้มมาไว้บนโต๊ะทานอาหาร ชุดของเธอที่กองที่เอวเล็กคอดก็ถูกกระชากถอดออกทางเท้าพร้อมกับกางเกงชั้นในและกางเกงซับในตัวบาง เพียงเวลาแค่อึดใจเดียวพลอยใสก็เปลือยเปล่าโดยมีจอมอหังการคร่อมทับอยู่เหนือร่าง ความสวยงามอวบอูมของสตรีทำให้ศรุตหายใจติดขัดเมื่อได้จ้องมองความโหนกนูนมโหฬารของเจ้าหล่อน

“อ่า...เธอโหนกนูนมาก ไม่แปลกที่ใครๆ ยอมจ่ายเงินให้กับพ่อแม่เธอพลอยใส” เขาผละปากหนาออกมาเอ่ยชมพร้อมกับก้มลงไปจูบแอ่งชีพจรที่เคลื่อนไหวของสาวเจ้า ยิ่งตอนนี้ร่างเล็กหอบหายใจสั่นสะท้านไปทั้งตัวด้วยไฟสวาทที่เขากำลังยัดเยียดให้เจ้าหล่อน