เมียบำเรอจอมอหังการ - 5

“ยะ...อย่าทำกับฉันแบบนี้คุณศรุต อ่า...” มือน้อยผละจากขอบโต๊ะมาจับมือใหญ่ที่วางทาบทับที่เนินสวาทของตัวเองแล้วผลักไสออก แต่ก็ไม่ได้ผล เขาก็นำกลับมาจับและครั้งนี้ไม่ใช่แค่วางทาบทับที่ความเป็นสาว แต่ยังกระตุกดึงเส้นขนตรงเนินความเป็นสาวของเธออีก

“อะ...ฉันเจ็บ!”

“แต่ฉันชอบ อย่ามาทำเป็นเล่นตัวไร้เดียงสาหน่อยเลยน่า ก่อนจะมาหาฉันก็ไป ‘เอา’ กับคนอื่นมาแล้ว แล้วทีกับฉันจะมาเหนียมอายห่าอะไรอีกพลอยใส อ่า...”

เขาลากลิ้นเลียตั้งแต่ลำคอระหงมายังเนินอกอวบอูมแล้วลากถูไถขบเม้มจนเกิดรอยคิสมาร์กตามผิวขาวนวลเนียน มือใหญ่ที่บีบลำคอระหงกดไว้กับโต๊ะทานอาหารก็ผละมากอบกุมเต้า อีกมือที่กลางหว่างขาเล็กก็เสียดสีถูไถสันมือกระตุ้นเร่าเม็ดเกสรกลางหว่างขาของเจ้าหล่อน

“อะ...อื้อ คุณมันเลว!”

“ไม่ได้บอกว่าเป็นคนแสนดีสักหน่อย” เขาตอบสวนกลับพร้อมกับดูดเม้มหน้าท้องแบนราบของเธอและจับมือเล็กที่ดันหัวไหล่ของตัวเองออกมาดูดเลียจนเปียกแฉะไปด้วยน้ำลาย

“อ่า...คุณได้โปรด...ได้โปรดเถอะ ยะ...หยุดเท่านี้เถอะนะ ฉัน...อะ...อื้อ ร้อน”

ร่างน้อยบิดส่ายร้องขอความเมตตาบนโต๊ะทานอาหาร มือน้อยทั้งสองพยายามจะช่วยเหลือตัวเองให้หนีจากตรงนี้ แต่ก็ไร้แรงต่อต้านคนเหนือร่าง ไม่เพียงเท่านั้น ตอนนี้เธอร้อนไปทั้งตัวโดยเฉพาะในท้องน้อย มันเหมือนมีเกลียวคลื่นซัดอยู่ในท้องน้อยด้วย

“เธอกำลังเสียว ไม่ใช่ร้อนพลอยใส ร้องครางออกมา ครางออกมาแล้วฉันจะปรานีเธอเด็กน้อย อ่า...” เขานำมือข้างที่เสียดสีกับเม็ดเกสรที่ฉ่ำแฉะของเธอมาดูดเลียชิมลิ้มรสหวานของดอกไม้หล่อนและนั่นทำให้เขาอยากซุกหน้าไปกลืนกินให้ฉ่ำอุรา

“อะ...อื้อ” ศรุตเคลื่อนหน้าจากหน้าท้องแบนราบมาซุกซบลงกลางหว่างขาของสาวเจ้า จับยกเรียวขาทั้งสองขึ้นพาดไหล่หนาแล้วตวัดลิ้นลากถูไถตามกลีบสวาทอวบอูมฉ่ำแฉะไปด้วยน้ำเสียว ลากลิ้นดูดเลียสลับกับดูดคลึงเม็ดเกสรดอกไม้หล่อน

“อะ...อื้อ ยะ...หยุดเถอะ ได้โปรด อ่า...” เธอจับขอบโต๊ะทานอาหารเกร็งด้วยความทรมานร้อนรุ่มในกายสาว

“เธอเดินเข้ามาหาฉันเองแล้วบอกให้ฉันหยุดตอนนี้เนี่ยนะพลอยใส หึหึ...ฝันไปเถอะ อื้ม...” แล้วเขาก็ลากลิ้นตวัดเลียน้ำเสียวเหนียวข้นของหล่อนเข้าปากตัวเองอย่างตะกละตะกลาม ก่อนจะผละเงยหน้าขึ้นจากกลางหว่างขาเธอแล้วปล่อยสองขาเล็กที่พาดไหล่หนาตัวเองให้เป็นอิสระ

“ฉันจะหาเงินมาคืนให้คุณ อย่าทำแบบนี้กับฉันเลยนะ ได้โปรดเถอะ ขอร้อง อะ...อื้อ” เธอยังคงไม่ละความพยายาม แต่เหมือนเธอพูดอยู่คนเดียว

หึหึ

ศรุตแค่นขำคนตัวเปลือยตรงหน้าแล้วก็จัดการถอดกางเกงตัวเองไปกองกับที่พื้นแล้วก็จับเอวเล็กคอดดึงรั้งเข้ามาหาตัวเองแล้วอีกมือก็จับเอ็นเนื้อแข็งร้อนกระแทกกรีดกรายแทรกซึมเข้าไปในความคับแน่นของสาวเจ้าทันที

“อะ...เจ็บ!” ความใหญ่โตอัดแน่นกระแทกเข้ามาครั้งเดียวสุดทางที่หวงแหนของเธอ มันทั้งเจ็บและอึดอัดจนอยากจะหนีจากตรงนี้ แต่ยิ่งดิ้นหนีก็ยิ่งเจ็บ ส่วนคนที่เพิ่งกระชากพรากความสาวของคนที่ตัวเองเข้าใจมาตลอดว่าเป็น ‘อีตัว’ ผ่านผู้ชายมานับไม่ถ้วน แต่กลับไม่เป็นแบบที่คิด เธอยัง ‘บริสุทธิ์’ ในใจของศรุตเกิดความสับสน อยากจะหยุดแล้วถอดถอนกายอุ่นร้อนของตัวเองออกจากร่างเล็กคับแน่นของพลอยใส แต่อีกใจก็สั่งให้ตัวเองเดินหน้าต่อ

“อดทนหน่อยแล้วกัน ก็เธอทำตัวเหมือนอีตัวเองนี่ โทษฉันไม่ได้หรอกนะ” แม้ในใจจะรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำกับหญิงสาว แต่คนปากหนักอย่างศรุตมีหรือจะกล้าพูดคำว่า ‘ขอโทษ’ ออกมา ฉะนั้นจึงเลือกพูดตรงข้ามกับความรู้สึกที่แท้จริงในใจตัวเองในตอนนี้

“ฉันเกลียดคุณ!”

“ยังไงตอนนี้ฉันก็เป็นผัวของเธอ ให้มันน้อยๆ หน่อยพลอยใส” เขาตอบสวนกลับแล้วจับรั้งเอวเล็กด้วยมือข้างเดียว อีกมือเอื้อมไปกอบกุมเต้าของเธอบีบนวดคลึงเบี่ยงเบนความเจ็บปวดกลางร่างพร้อมกับโน้มตัวลงไปคร่อมทับเธอแล้วประกบปากกับปากอวบอิ่มที่กำลังจะตอบสวนกลับตัวเอง