ตอนที่ 4

...ที่ไม่มีงานแต่ง ไม่มีพิธีสู่ขออย่างเป็นงานเป็นการ ปราศจากแขกเหรื่อมาร่วมเป็นสักขีพยาน ไม่มีชุดแต่งงานหรือดอกไม้สวย ๆ มีเพียงกระดาษแผ่นเดียวเป็นประจักษ์ว่าเธอกับเขาได้ผูกพันกันแล้วในฐานะของสามีภรรยาตามกฎหมาย ทั้งก่อนหน้านี้แม้เขาจะกลับมาจากต่างประเทศแต่ไม่เคยได้พูดคุยกับเธอ มีเพียงเจ้าสัวนพรัตน์ที่เอ่ยปากให้เธอแต่งงานกับลูกชายของเขา แม้แต่ตอนจดทะเบียนกันเมื่อครู่เขาก็ไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไรกับเธอแม้สักคำ

“คุณซันคะ”

กีรยาร์เรียกเขาด้วยความประหม่าเล็กน้อยเมื่อเธอก้าวเข้าไปหยุดด้านหลังร่างสูงที่เพียงหันเสี้ยวหน้ามาเสมือนแค่รับรู้ว่ามีคนเข้ามาในห้องนั้น เสียงระบายลมหายใจเบาในความเงียบ

“มีอะไร?”

เสียงนั้นเข้มขรึมแต่เขาก็ยังไม่ยอมหันกลับมาอยู่ดี

“คุณซันต้องการอะไรบ้างหรือเปล่าคะ...คุณซัน...อยากทานอะไรหรือเปล่าคะ กิจะได้จัดให้”

“เวลาแบบนี้คิดว่าฉันจะหิวอะไร”

คราวนี้เขาหันกลับมาให้หญิงสาวมองเห็นใบหน้าคมคร้ามเต็มตา กีรยาร์ชะงักไปเล็กน้อย เธอมองเห็นเขาแล้ว ได้คุยกับเขาแล้วแต่หน้าตาของข้ามฟ้าไม่เหมือนอย่างที่คิด เขายังเป็นผู้ชายหล่อเหลาบาดใจแต่เธอไม่เห็นรอยยิ้มของเขานอกเสียจากความเคียดขึ้งฉายชัดในดวงตาดำยาวรี ร่างสูงสอดมือทั้งสองเข้าไปในกระเป๋ากางเกง เขาจ้องใบหน้าสวยหวานนั้นตรง ๆ เพราะก่อนหน้านี้เขาเองก็ไม่เคยสนใจจะมองหน้าลูกสาวแม่บ้านที่จับพลัดจับผลูกลายมาเป็น เมีย ของเขา

กีรยาร์ เด็กสาวอ่อนวัยกว่าเขาไม่ถึงสิบปี แต่สำหรับเขาเธอยังเด็กเพราะอายุเพิ่งแตะสิบแปด กระนั้นความงามสะพรั่งตามธรรมชาติที่ปราศจากการเสริมแต่งของเธอก็ทำให้เขาแค่นึกสะดุดตาเพียงชั่วลมหายใจ ใบหน้ารูปไข่ล้อมกรอบด้วยเรือนผมยาวเป็นคลื่นอ่อนสีน้ำตาลเข้มรวบไว้ด้านหลังบิดเป็นเกลียวเหมือนหางกระรอก ดวงตาเป็นประกายสีน้ำตาลอ่อนวาวใส จมูกโด่งเล็กและเรียวปากอิ่มเป็นกระจับ คางมนและแก้มนวลเนียนเป็นสีชมพุกุหลาบด้วยเลือดฝาดตามธรรมชาติ ไม่มีอะไรเลยจะแสดงความฉูดฉาดแต่เขากลับมองว่านั่นคือภาพลวงตา กีรยาร์บิดเรียวปากอิ่มเป็นรอยยิ้มอ่อน

“กิแค่คิดว่าคุณซันอาจจะหิว”

“เธอคงอยากทำหน้าที่เมียจนตัวสั่นสินะ แม่เธอสอนอะไรบ้างก่อนตาย นอกจากทำให้ผู้ชายพอใจ แล้วยังมีอะไรอีกบ้าง”

พูดจบข้ามฟ้าก้าวเข้ามาหยุดตรงหน้าหญิงสาวที่ยืนหน้าชาเพราะไม่นึกว่าจะถูกตอกกลับใส่หน้าแบบนี้ เธอนิ่งอึ้งและคิดคำพูดโต้ตอบแทบไม่ทัน ร่างบอบบางเล็กไปถนัดใจเมื่อต้องยืนเผชิญหน้ากับคนตัวใหญ่ที่ก้มลงมองจนทำให้กีรยาร์หรุบตามองต่ำ มือของเธอเย็นยิ่งกว่าถูกฝังไว้ในก่อนน้ำแข็งทั้งที่ลมหายใจร้อนของเขาเป่ารดใกล้หน้าผากมน

“กีรยาร์...เห็นแล้วใช่ไหมว่าฉันเซ็นชื่อในใบทะเบียนสมรสเพื่อยืนยันว่า...เป็นผัวเธอถูกต้องตามกฎหมาย”

“ค่ะ”